บทที่ 300: วันนี้ช่างเหมือนฝันเหลือเกิน

หลงโม่ที่ถูกหูชิงเกาผลักออกไปมองอีกฝ่ายด้วยใบหน้ามืดมน

ในขณะที่จิ้งจอกหนุ่มดูเหมือนจะไม่สังเกตเห็นสายตาของเขาและยังคงคุยกับหูเจียวเจียวหน้าชื่นตาบานต่อไป

“น้องเล็ก เรารีบไปกันเถอะ พี่รองจะแบกเจ้ากลับไปเอง หลังของพี่รองอุ่นมากเลยน้า~”

ส่วนจิ้งจอกสาวเหลือบไปเห็นหน้าตาถมึงทึงของคนเป็นสามีจึงยิ้มและตอบกลับพี่รองไปว่า 

“พี่รอง เรายังไปไม่ได้ รออีกหน่อยนะ”