ตอนที่ 47 .. “ เพื่อนจริงไม่ทิ้งกัน ”
ฟังเพลงเพราะๆ ประกอบ นิยาย ไม่มีคำตอบ...จากหัวใจ
เป็นเพียงความบันเทิงในการฟัง เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ รวมถึงเหตุการณ์ต่างๆของตัวละครในนิยาย เพื่อให้เกิดอรรถรสในการอ่านเท่านั้น ไม่ได้มีผลใดๆกับทางการค้าทั้งสิ้น .. ด้วยความเคารพ ผู้ประพันธ์นิยาย .. วีณา
รักเดียวใจเดียว - นพเก้า (อิ๋ว+อ๊อด)
ขอขอบคุณ คุณอิ๋ว+อ๊อด จาก ค่ายอาร์เอส โปรโมชั่น ที่เอื้อเฟื้อเพลงให้มาประกอบในนิยาย
Romance Fiction - นิยายรัก / รักโรแมนติก
ตอนที่ 47 .. “ เพื่อนจริงไม่ทิ้งกัน ”
“เขาเป็นนักข่าวค่ะ เราคบหาดูใจกันได้สักพักใหญ่ๆแล้วค่ะ ตั้งแต่ที่นิดกับกุ้งเลิกกันครั้งสุดท้ายเมื่อ 2 เดือนที่แล้ว นิดเห็นว่าเขาจริงใจ ไม่เคยทำให้นิดร้องไห้ คอยเป็นห่วง เข้าใจนิด เวลามีปัญหาเขาก็ช่วยนิดได้และรักนิดมาก เขาอยากแต่งเร็วๆนิดก็เลยไม่ขัดข้อง ยังไงก็อย่าลืมไปนะคะ” เอียดยิ้มให้และแตะมือนิดเบาๆ
“แหม แอบซุ่มนะคะคุณนิด ก็ถือว่าเร็วนะ แค่ 2 เดือนเอง แต่งแล้ว”
“ก็มีบ้าง ก็มันเรื่องส่วนตัว ไม่อยากจะป่าวประกาศให้ใครรู้ และอีกอย่าง นิดไม่อยากผิดหวังเหมือนที่ผ่านมา รักคนที่เขาไม่ได้รักเรา มันเหนื่อยกับการวิ่งตามใครสักคนแล้ว สู้ลองหันมาสนใจรักคนที่เขารักเราดีกว่า สบายใจกว่ากันเยอะ เอาหละนิดขอตัวก่อนนะคะ”
“อาขอแสดงความดีใจด้วยนะนิด” วัฒน์บีบมือนิดเบาๆ
“ขอบคุณคะคุณอา ไปป๊า เราต้องไปกันอีกหลายที่”
“อ้อ อาขอถามอีกหน่อยนะนิด” วัฒน์รั้งนิดไว้
“ขา คุณอามีอะไรกับหนูเหรอคะ”
“แล้วทำไมหนูถึงไม่มา กับแฟนหละ มากับชัชทำไม” นิดมองไปที่ชัช แล้วก็หันกลับมาหาวัฒน์เพื่อตอบ แล้วยิ้มให้ก่อนนิดนึง
“อ๋อ แฟนหนูเขาไม่ว่าง วันนี้ต้องไปทำข่าวที่ต่างจังหวัดค่ะ อาจะถามหนูแค่นี้ใช่ไหม”
นิดรีบดึงแขนชัชออกไปจากบ้านทันที พอเข้ามานั่งในรถนิดก็ร้องไห้โฮออกมาทันที เพื่อนจริงไม่ทิ้งกัน ที่ชัชช่วยนิดโกหกวัฒน์
“ทำไมต้องไปโกหกไอ้วัฒน์มันอย่างนั้นห๊ะนิด ผมบอกแล้วไงว่าอย่าฝืนใจ แล้วที่คุณตัดสินใจแต่งงานในคราวนี้ ผมก็ไม่เห็นด้วยตั้งแต่แรกแล้ว คุณหุนหันจนเกินไป ทั้งๆที่คุณก็ไม่ได้รักเจ้าบ่าวคนนี้ของคุณเลย คุณทำไปเพราะประชดยัยโรสแท้ๆ นี่มันชีวิตของคุณนะ ผมไม่เข้าใจคุณจริงๆ” นิดหันไปซบที่ไหล่ซ้ายของชัช และร้องไห้ออกมา ชัชเข้าใจและสงสารนิดมาก แต่ไม่รู้จะทำยังไง
“ช่างมันเถอะ เราไม่สามารถย้อนคืนวันเวลานั้นกลับมาได้อีกแล้ว ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม นิดก็ได้ตัดสินใจไปแล้ว อีกอย่าง นิดก็ไม่อยากให้คุณทะเลาะกับลูกเพราะนิด ในเมื่อเขาไม่ยอมเปิดใจรับนิดเป็นแม่เลี้ยงเขา นิดถึงต้องทำแบบนี้ ยกโทษให้นิดนะคะคุณชัช นิดไม่มีทางเลือกจริงๆ นี่เป็นทางเดียวที่ลูกสาวคุณกับคุณจะกลับมามองหน้าและดีกันได้เหมือนเดิม นิดรักคุณนะ แต่นิดก็ไม่อยากเห็นคนที่นิดรักไม่สบายใจ ถ้ายุทธรู้เรื่องนี้เข้า เขาจะเสียใจ ไปเถอะ เรายังต้องมีที่ไปอีกหลายที่” นิดหอมแก้มซ้ายชัชและซบต่อ
ชัชพูดไม่ออกเลย กับการเสียสละของนิดในครั้งนี้ เพราะมันมากเกินไปจริงๆ แต่ทำยังไงได้ ในเมื่อนิดตัดสินใจแล้ว ก็ต้องยอมรับกับผลที่จะตามมาภายหลัง นิดพูดถูก ในเมื่อโรสไม่ยอมรับนิด เขาก็เลยต้องเสียนิดไป จากคนรัก กลายเป็น คนที่เคยรักเสียแล้วบัดนี้
----- ***** -----
<19 ก.ย.> วันนี้โรสอารมณ์ดี เพราะรู้ข่าวว่านิดไม่ได้แต่งงานกับพ่อตัวเองแล้ว จึงรีบมาหากุ้งที่บ้าน เพื่อที่จะบอกข่าวดีกับสามี ถึงแม้ว่าวันก่อนจะโกรธกุ้งอยู่ก็ตาม แต่เมื่อวันเวลาผ่านไปโรสก็ลืมมันไปหมดแล้ว เพราะคิดว่ายังเป็นผัวเมียกันอยู่
กุ้งกำลังพลอดรักอยู่กับดาวที่สวนหลังบ้านอย่างเพลินใจ โรสไขกุญแจบ้านเข้ามา แล้วรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน วิ่งขึ้นไปชั้นบนก่อนเลย ดูบนห้องนอนไม่มี
“พี่กุ้ง พี่กุ้ง เอไปไหนนะ ห้องที่ทำงานก็ไม่มี หลังบ้านแน่ๆ” จึงวิ่งลงมาแล้วตรงไปยังหลังบ้านทันที
“ผัวจ๋า เมียกลับมาหาแล้ว วันนั้นหนูต้องขอโทษด้วยนะที่ทำอะไรหุนหันพลันแล่นไป ก็คนมันน้อยใจ ที่รัก หนูมีข่าวดีมาบอก พี่..”
แล้วโรสก็แทบช๊อก เมื่อเห็นภาพนั้น กุ้งกอดและจูบดาวอยู่ตรงหน้าเธอ โรสเห็นอย่างชัดเจน ไม่คิดว่าดาวยังอยู่ นึกว่าไปจากกุ้งตั้งแต่วันนั้นแล้วที่สนามเทนนิส เพราะดาวเป็นคนบอกเองว่าจะไปจากกุ้ง ช่วงที่โกรธโรสเลยเงียบไป แต่พออารมณ์ดีก็เลยกลับมาใหม่อีกครั้ง กุ้งหันมาเห็นพอดี โรสร่ำไห้ออกมาทันที แล้วก็วิ่งหนีออกไปจากตรงนั้น ดีนะที่วันนี้นึกยังไงไม่รู้ ที่จอดรถเอาไว้นอกบ้าน โรสพอเปิดประตูเล็กได้ ก็รีบวิ่งขึ้นรถตัวเองแล้วขับออกไปทันทีโดยไม่หันกลับไปมองกุ้งอีกเลย กุ้งเห็นจึงวิ่งตามออกมาและตะโกนเรียก
“โรสๆ” แต่ก็ไม่ทัน รถได้ลับสายตากุ้งไปเสียแล้ว กุ้งเดินหน้าเศร้าคอตกกลับมา ดาวเดินเข้ามาหา
“พี่กุ้งเป็นอะไรไปคะ คุณโรสเค้า” กุ้งเงียบ ดาวจึงรีบปลอบใจ เอามือลูบแก้มทั้งสองข้างแล้วยืนกอดเอาไว้
“ไม่เป็นไรค่ะพี่ ถึงพี่ไม่บอกหนูก็เข้าใจ ไม่เป็นไร ต่อไปหนูจะไม่ถามและไม่กวนใจพี่อีกแล้ว” กุ้งเอื้อมมือมาจับดาวเอาไว้
“ดาว เดี๋ยว” กุ้งบีบมือดาวไว้แน่น
“มาดึงดาวไว้ทำไม” ดาวพยายามแกะมือกุ้งออก
“แล้วดาวจะไปไหน”
“หาของให้พี่ทานค่ะ แล้วพี่คิดว่าดาวจะไปไหนหละคะ”
กุ้งกลัวดาวหนีไปอีกคน เพราะตอนนี้เท่ากับว่า กุ้งไม่เหลือใครอีกแล้ว
“ดาวอย่าหนีพี่ไปอีกคนนะดาวนะ นะรับปากพี่ซิ” ดาวพยักหน้า
“ค่ะ ดาวไม่หนีพี่ไปไหนหรอก ดาวไปได้หรือยังคะ”
แล้วกุ้งก็ปล่อยมือดาว และเดินเข้าบ้านไปด้วยกัน ดาวประคองกุ้งเข้าบ้านไปช้าๆเหมือนเด็กน้อยที่กำลังตกใจอะไรสักอย่าง
***** ..... *****
โรส หลังจากที่กลับมาถึงบ้าน ก็รีบวิ่งขึ้นห้องไปนอน ร้องไห้บนที่นอนคนเดียว นมพลอยสังเกตุเห็นจึงบอกให้พิณตามขึ้นไปดูแล ไม่นานกุ้งก็โทรมาหาเพื่อจะขอโทษและอธิบายเรื่องทุกอย่างให้ฟัง แต่โรสไม่รับไม่สนใจ แถมปาโทรศัพท์ทิ้งอีกต่างหาก ดีนะที่พิณรับไว้ทันไม่งั้นต้องได้ซื้อใหม่แน่ พิณจึงตอบกลับไปแทน
“อย่าพึ่งโทรมานะคะช่วงนี้ คุณหนูอารมณ์ไม่ดี แค่นี้นะคะคุณกุ้ง”
%%%%% ----- %%%%%
ตกดึกประมาณ 3 ทุ่ม หลังจากที่เสร็จกิจกันไปแล้ว 2 รอบ ก็มานอนกอดและคุยกันในสภาพเปลือย โดยมีผ้าห่มคลุมอยู่
“พี่กุ้ง” ดาวนอนอยู่ในอ้อมกอดกุ้งและพูดเบาๆ
“มีอะไรเหรอครับ”
“ทำไมดูหน้าพี่ไม่ค่อยดีเลย ยังไม่สบายใจเรื่องเมื่อตอนเช้าเหรอคะ”
“ไม่มีอะไรหรอก เรียกพี่เพื่อจะถามแค่นี้นะเหรอ”
“เปล่า แต่หนูมีเรื่องจะบอก” กุ้งหันมาหอมที่หน้าผาก
“ว่าไงครับบอกมาเลย” กุ้งหันไปจูบหน้าผากดาว
“คือ พรุ่งนี้เช้า ดาวต้องกลับแล้วหละ” ดาวพูดแบบเศร้าๆ
“ทำไมหละ ไหนดาวบอกพี่ว่า จะไม่จากพี่ไปไหนแล้วไง”
“พี่กุ้งค่ะ ใจจริงดาวก็ไม่อยากจะไปจากพี่หรอก แต่ดาว ดาวโกหกมันมาได้แค่นี้ 8 วันเท่านั้น ในเมื่อฟ้าลิขิตให้เรามาพบกัน ได้แค่นี้ เมื่อมันเป็นแบบนี้ แล้วพี่จะให้หนูทำยังไง หนูรักพี่ แต่หนูก็ไม่อยากให้พี่เป็นอะไรไปมากกว่านี้ ถ้าไอ้สิงห์มันรู้ว่าหนูมาหาพี่ มันเอาหนูตายแน่เลย เพราะมันเคยบอกเอาไว้ ตราบใดที่หนูตามใจมัน ชีวิตพี่จะปลอดภัย หนูไม่อยากให้คนที่หนูรักเป็นอะไรไป พี่เข้าใจหนูนะ” กุ้งขยับตัวมามองหน้าดาว
“ดาว” ดาวกอดกุ้งเอาไว้
“ขา” แล้วซุกหัวเข้าไปที่อกอย่างอบอุ่น
“พี่ไม่สน ดาวทำเพื่อพี่มามากแล้ว ดาวไม่ไปไม่ได้เหรอ ไหนดาวเคยบอกพี่ว่า มันจะปล่อยดาวเป็นอิสระ และพี่จะปลอดภัย ถ้าพี่ยอมขายที่หลังฟาร์มให้มัน ตอนนี้พี่ยอมแล้ว ถ้ามันจะทำให้เราสองคนได้อยู่ด้วยกัน นะนะ ดาวไปบอกมันเลยว่าพี่ยอมขาย ขายถูกๆเลย มันอยากได้เท่าไหร่ ให้บอกราคามาได้เลย พรุ่งนี้ พี่จะไปเซ็นต์โอนให้เลยทันที ขอแค่อย่างเดียว ขอให้ดาวของพี่พ้นจากนรกขุมนี้ก็พอแล้ว ดาวจะได้มาอยู่กับพี่แบบไม่ต้องหลบต้องซ่อนอีกแล้วนะนะ” กุ้งบอกพร้อมกับจูบไปที่แก้มของดาว
“พี่กุ้ง พี่พูดจริงๆเหรอ พี่กุ้งยอมขายที่ตรงนั้นแล้วจริงๆนะ” กุ้งกระซิบเบาๆ
“เพื่อเมีย พี่ทำได้ ของนอกกาย ถ้ามันอยากได้ พี่ยอม”
“พี่รักดาวขนาดนั้นเลยเหรอ” ดาวถามย้ำเพื่อความแน่ใจ เพราะที่ตรงนั้นกุ้งรักและหวงมาก แต่กุ้งกลับพยักหน้าง่ายๆโดยไม่คิดเลย
“พี่กล้ายกที่ ที่พี่รักพี่หวงตรงนั้นให้มันง่ายๆเลยเหรอ หนูไม่อยากจะเชื่อ ทั้งๆที่พี่คอยขัดขวางมันมาตั้งนาน”
“เพื่อดาว พี่ทำได้ ตอนนี้พี่ไม่สนใจอะไรอีกแล้ว พี่รอเวลาที่จะอยู่กับดาวมาตั้ง 6 ปี เมื่อมีโอกาส พี่คงจะไม่ยอมทิ้งมันไปง่ายๆหรอก”
“พี่กุ้ง” ดาวขยับตัวขึ้นไปหอมแก้มซ้ายกุ้ง แล้วเอาเต้าขวายัดใส่ปากกุ้ง ให้ดูดด้วยเพื่อเป็นรางวัลเบื้องต้นอยู่พักใหญ่จึงถอนออกมา
“อูย อ๊า ผัวขา แรงๆ ดูดแรงๆ ดูดอีก ดูดให้เต็มที่เลย เอ้าอีกข้าง ข้างซ้ายด้วย นี่เป็นรางวัลสำหรับพี่ที่ยอมช่วยเมียให้รอดตายจากนรก” ไม่นานกุ้งก็ถอนออกมา
“เมื่อโชคชะตามันเล่นตลกทำให้เรากลับมาได้เจอกันอีก พี่ก็ไม่อยากที่จะทิ้งโอกาสนั้นไปอีกแล้ว”
“พี่กุ้งขอบคุณมากเลยนะคะ ที่ทำเพื่อหนู” กุ้งรีบดึงโฉนดที่ดินที่อยู่ในกระเป๋าเขาออกมา แล้วดึงใบโอนออกมา เขียนชื่อและเซ็นต์ชื่ออย่างถูกต้องให้ดาวเห็นต่อหน้าแล้วเก็บใส่ซองเอกสารไว้อย่างดี ดาวกำลังจะขอจับดูสักหน่อย แต่ก้ไม่ทันแล้ว กุ้งเก็บไวมาก
“เห็นไหมดาว พี่ทำให้ดาวเห็นแล้ว นะ พรุ่งนี้กลับไป แล้วรีบไปบอกมันเลยว่า พี่เปลี่ยนใจแล้ว ถ้ามันต้องการเมื่อไหร่ ให้มาเอาจากพี่ได้ทันทีทุกเวลา เพื่อดาวของพี่จะได้ปลอดภัยเสียที” ดาวโอบกอดกุ้งอีกครั้ง และหอมแก้มขวาไปหนึ่งฟอด
“พี่กุ้งหนูรักพี่มากที่สุดเลย” ดาวซึ้งใจกุ้งมากที่ยอมทำเพื่อเธอขนาดนี้ กุ้งหอมแก้มดาวที่แก้มดาว 1 ฟอดเพราะดาวทำตัวน่ารัก
ดาวจึงให้รางวัลกุ้งแบบถึงพริกถึงขิงก่อนจะกลับจนวินาทีสุดท้าย โดยรีบพลิกตัวเองขึ้นคร่อมตัวกุ้งอย่างไว แล้วรีบควบม้าทันทีเบาๆเพราะกลัวลูกจะไหล บรรเลงเพลงรักให้กุ้งอย่างดุเด็ดเผ็ดมัน ตามแบบฉบับของเธอ แบบที่ไม่เคยทำให้มาก่อน จนกุ้งแทบสำลักความสุขตายเลยในคืนนั้น แทบไม่ได้หลับได้นอนทั้งคืนเลยมั้ง เพราะอีกนานกว่าจะได้กลับมาเจอกันอีก ไม่รู้เมื่อไหร่ จนเช้า
<20 ก.ย.> 6 โมง กุ้งมาส่งดาวที่สนามบินดอนเมืองให้เธอกลับเครื่องบินเพื่อจะได้เดินทางไปหาสิงห์โดยเร็วที่โคราช เพราะตอนนี้สิงห์ไปหมกตัวอยู่ที่นั่น เพื่อรอการสร้างบ่อน
“ดาว” กุ้งเอามือลูบหัวดาว
“ขา” ดาวหอมแก้มกุ้ง
“พี่ขอให้ดาวโชคดีนะ”
“ค่ะ เช่นกัน ถ้าชาติหน้ามีจริง ก็ขอให้เราจงกลับมาเป็นคู่กันอีกนะคะ” ดาวพูดเหมือนเป็นลาง คล้ายกับจะสั่งเสียลาตาย
“ทำไมพูดแบบนั้นหละ อีกไม่กี่วันหลังจาก ที่โอนที่แล้ว เราสองคนก็จะได้อยู่ด้วยกันแล้ว”
“พี่กุ้ง” ดาวรู้สึกเสียใจที่ต้องหลอกกุ้งในครั้งนี้ แต่เพื่อเงินและข้อตกลงที่สิงห์มีไว้ให้ เธอต้องทำ ถึงแม้ว่าจะต้องฝืนใจก็ตาม
“ไม่เอาน่า อย่าร้องไห้ ไม่สวยเลย จะขึ้นเครื่องแล้ว เดี๋ยวเขาจะสงสัยเอาว่าร้องไห้ทำไม ทำหน้าทำใจให้เบิกบานไว้ซิ อีกไม่กี่วัน เดี๋ยวเราก็ต้องกลับมาเจอกันอีกอยู่แล้ว เพื่อลูกของเรา นะ ไป เขาเรียกแล้ว” กุ้งไม่อยากให้ดาวกลับไปเลย เพราะกลัวไม่ได้เจอกันอีก
“ค่ะ พี่ก็เหมือนกัน ดูแลตัวเองด้วยนะ หนูไปหละ หนูรักพี่นะ” ก่อนไป ดาวกอดกุ้งอีกครั้ง หอมและจูบจนพอใจ
ละครฉากนี้ของดาวทำได้เนียนจริงๆ แล้วดาวก็ค่อยๆหันหลังจากกุ้งไป มือค่อยๆหลุดออกจากกันทีละนิดจนดาวลับตากุ้งไป กุ้งขึ้นไปบนดาดฟ้าดูเครื่องบินที่ดาวโดยสารลอยจากไปจนลับสายตา
หลังจากที่เครื่องบินลับสายตา กุ้งก็เดินกลับลงมาด้วยใบหน้าที่เศร้า และรีบโทรศัพท์กลับไปหาโรสทันที แต่ไม่มีใครรับสายเลยเพราะมันยังเช้าอยู่ จึงตัดสินใจไปหาที่บ้าน <ออดๆๆๆ>
“มาแล้ว รอเดี๋ยว กดยังกะไฟไหม้ที่ไหนเลย”
พิณวิ่งออกมาจากในบ้าน เหนื่อยก็เหนื่อยเพราะบ้านกับประตูใหญ่ไกลพอสมควร
“คุณโรสอยู่ไหม” พิณส่ายหน้า
“ยังไม่ตื่นค่ะ นี่มันพึ่ง 7 โมงเอง” กุ้งขอเข้าไปรอข้างใน
“ไม่เป็นไรฉันรอได้” กุ้งเข้ามารอโรส 1 ชั่วโมงผ่านไปจนโรสตื่น อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยและเดินลงมา
“พี่พิณมีอะไรให้หนูทานบ้างวันนี้หนูหิวแล้ว” กุ้งพอเห็นโรสเดินลงมา จึงรีบวิ่งเข้าไปดักทันที
“โรส” โรสหันไปดูพอเห็นเป็นกุ้ง ก็รีบวิ่งกลับเข้าไปที่ห้องเลย กุ้งวิ่งตามขึ้นไป โรสปิดประตูล๊อกห้องทันที
“กลับไปนะ ฉันไม่อยากพบหน้าคุณ ฉันไม่อยากเห็นคุณอีก ฉันไม่อยากพบคนที่ชื่อนรากร ออกไป กลับไป”
“โรสฟังพี่ก่อน พี่อธิบายได้ พี่ขอโทษ โรสต้องฟังพี่อธิบายก่อน ถ้าฟังสิ่งที่พี่พูด แล้วโรสยังจะเกลียดพี่อยู่อีก พี่ก็ไม่ว่านะ”
แม่นมเดินออกมาจากห้องทันที เมื่อได้ยินเสียงโครมครามด้านนอก เห็นกุ้งกำลังทุบประตูห้องของโรสอยู่
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น” พิณวิ่งตามขึ้นมาพอดี
“คุณนรากร แล้วคุณขึ้นมาอยู่บนนี้ ตรงนี้ได้ยังไง มันไม่เหมาะนะคุณ” กุ้งหันไปไหว้แม่นม
“ป้าครับ ผมต้องขอโทษด้วยที่ต้องเสียมารยาท แต่ผมต้องอธิบายอะไรบางอย่างให้โรสฟังให้เข้าใจเสียก่อน” ชัชเดินออกมาจากห้องพอดี เพราะได้ยินเสียงโครมครามแต่เช้า จึงอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรกันขึ้นในเช้านี้
“ตายแล้วนม คุณท่านมาโน่นอีกคนแล้ว เอายังไงหละทีนี้” พิณชี้ไปข้างหลังแม่นม
“คุณนรากร เชื่อป้านะ ป้าเข้าใจ แต่ป้าว่า คุณกลับไปก่อนจะดีกว่า”
“นี่มันเกิดเรื่องอะไรกันขึ้นเหรอ ถึงได้มามุงกันอยู่หน้าน้องยัยโรสเนี่ย”
ชัชยังไม่เห็นกุ้ง เพราะพลอยกับพิณยืนหันหลังบังอยู่ พอเดินเข้ามาใกล้ๆถึงเห็น
“อ้าวคุณนรากร คุณมาทำอะไรที่บ้านผมเนี่ย โดยเฉพาะหน้าห้องลูกสาวผม ผมว่ามันไม่สมควรนะ ขนาดเมฆเป็นคู่หมั้น ผมยังไม่อนุญาตเลย แล้วคุณเป็นใคร กล้าดียังไงถึงทำแบบนี้ ไม่ได้เป็นอะไรขึ้นมาทำไม ขึ้นมาได้ยังไง แล้วนี่ใครปล่อยให้ขึ้นมาหละเนี่ย แกอีกซินังพิณ” ชัชหันไปที่พิณ ซวยเลย “เปล่านะคะคุณท่าน คุณนรากรเขาวิ่งขึ้นมาเอง พิณกำลังจัดอาหารเช้าให้คุณหนูอยู่”
“อย่าไปว่าพิณมันเลยครับ ผมเองที่วิ่งตามโรสขึ้นมาเอง” ชัชมองหน้ากุ้ง และใช้มือขวาชี้ไปที่บันได คือไล่ทางอ้อม
“เอาหละ ถ้างั้นผมว่าคุณควรกลับไปได้แล้ว ในเมื่อยัยโรสไม่ต้องการพบคุณ คุณก็ควรจะเคารพสิทธิ์ลูกสาวผมด้วย เชิญ”
แล้วกุ้งก็ต้องกลับบ้านไป กลับไปดื่มเหล้า เป็นขี้เมาเหมือนเดิม ส่วนโรสก็ยังคงหมกตัวอยู่ในห้อง นอนร้องไห้ทั้งๆที่คิดถึงกุ้ง
***** ฿฿฿฿฿ *****
นุ่นติดต่อกุ้งไม่ได้ เพราะกุ้งขาดการติดต่อไปหลายวันแล้ว ตั้งแต่วันที่ไปสนามเทนนิส ที่หายไปก็เพราะ ยังคงโกรธและงอนกุ้งอยู่ โทรไปเท่าใดกุ้งก็ไม่รับ จะรับได้ไง ก็เมาจนฟิวส์ขาดขนาดนั้น ทางนีก็เช่นกัน รอผัวไปนอนกก หลายวันแล้ว จึงเริ่มหงุดหงิด
----- ^^^^^ -----
จนรุ่งเช้า <21 ก.ย.> โรสทนไม่ไหวจึงกล้าออกจากบ้าน มาหากุ้งเอง โรสเดินเข้ามาเห็นขวดเหล้าขวดเบียร์วางกระจัดกระจายเต็มบ้านไปหมด จึงเดินเข้ามาดูว่ากุ้งอยู่ตรงไหนของบ้าน แล้วก็เจอ นอนคว่ำหน้าอยู่ในครัวใกล้ทางออกหลังบ้าน
“พี่กุ้ง” โรสเห็นกุ้งนอนกอดขวดเบียร์อยู่จึงก้มลงไปดึงตัวขึ้นมา แล้วเหวี่ยงพวกกระป๋องเบียร์ที่อยู่ข้างๆออกไป
“โรส” โรสลากกุ้งมาพิงข้างฝาในห้องนั้น แล้วเดินกลับไปเอาผ้าขนหนูชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ ไม่นานกุ้งก็ได้สติขึ้นมา
“โรส พี่ขอโทษ โรสฟังพี่ก่อนนะ โรสนะ” โรสรีบลุกขึ้นและเดินหนี ใจนึงก็รัก ใจนึงก็เกลียด
“หนูเกลียดคนโกหก เกลียดคนหลอกลวงพี่ก็รู้ แต่พี่ก็ยังทำ” กุ้งกอดโรสเอาไว้ด้วยความคิดถึง
“แต่โรสต้องฟังพี่อธิบายก่อนนะ พี่ไม่ได้ โกหกหรือหลอกลวงหนูเลย” โรสสะบัดตัวหนีและขยับตัวออกมา
“เคยบอกกับเราว่าเธอจะไม่มีวันกลับมาอีก แต่เธอก็กลับมา แล้วหนูก็พึ่งรู้ว่าผู้หญิงคนที่พี่พูดถึง และไม่เคยลืมเลย ก็คือดาว ทำไมหนูถึงได้โง่แบบนี้นะ ไม่ฉุกคิดอะไรบ้างเลย อยู่ใกล้ตัวมาตั้งนาน แบบนี้นี่เองพี่ถึงไม่ยอมรับปากแต่งงานกับหนูสักที เพราะพี่ยังไม่ลืมดาวคนที่พี่รักมากสุดหัวใจ หนูพึ่งเข้าใจก็วันนี้นี่เอง” โรสน้อยใจ จึงระบายออกมา
“โรสฟังพี่ก่อน”
“ไม่ฟัง ปล่อยฉัน ปล่อย” กุ้งพยายามรั้งตัวโรสไว้
“โรสหนูกำลังเข้าใจพี่ผิดนะ หนูต้องฟังพี่อธิบายก่อน หนูไม่ฟังพี่เลย”
“ฉันไม่ฟัง ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ฉันไม่อยากฟังอะไรจากปากคนที่โกหกอีกแล้ว ฉันเกลียด ได้ยินไหมว่าฉันเกลียดคุณ นรากร”
“โรส” โรสตบหน้ากุ้งอย่างแรง
“ที่ฉันมาวันนี้ ก็เพื่อที่จะมาบอกคุณว่า ต่อไปนี้เราสองคนเลิกกัน ไม่ต้องมาพบและเจอกันอีก ฉันตัดใจจากคุณแล้ว” กุ้งตกใจมากที่ดรสตัดสินใจแบบนั้น
“โรส ไม่นะ แล้วลูกของเราหละ พี่รักลูกและหนูนะ โรสกลับมา กลับมา”
แล้วโรสก็วิ่งออกไปจากบ้าน กุ้งวิ่งตามออกมา เจอชัชเข้าโดยไม่ได้คาดคิด ไม่คิดว่าชัชจะมาถึงบ้านเขา ที่แท้จริงแล้ว ชัชเป็นคนขับรถมาส่งโรสที่นี่เอง ตามคำขอที่โรสขอไว้ เพราะโรสได้ยอมเล่าทุกเรื่องและทุกอย่าง รวมถึงบอกเรื่องลูกของเธอกับกุ้งด้วย เป็นที่เรียบร้อยแล้ว เพื่อเป็นข้อแลกเปลี่ยนในการมาที่นี่ในวันนี้
“หยุดก่อนคุณนรากร” ชัชห้ามกุ้ง
“ทำไมครับคุณชัช”
“ปล่อยยัยโรสไปเถอะ คุณทำร้ายจิตใจลูกสาวผมมามากแล้ว อย่ามารังแกใจอีกเลย ยัยโรสเล่าทุกอย่างให้ผมฟังหมดแล้วทุกเรื่อง ไม่เว้นแม้แต่เรื่องลูกที่เกิดจากคุณ ผมทำใจได้แล้วสำหรับเรื่องเด็กในท้องของยัยโรส หลานคนเดียว ผมเลี้ยงได้ ไม่จำเป็นที่ต้องมีคุณ”
“ไม่นะครับคุณชัช แต่นั่นลูกและเมียผม” ชัชยังใจเย็น ยกนิ้วชี้ขวาขึ้น แล้วส่ายไปมา
“หมดเวลาของคุณแล้ว นรากร มันสายไปแล้ว และห้ามตามมา และกรุณาอย่าไปวุ่นวายที่บ้านผมอีก แล้วจะหาว่าผมไม่เตือน”
แล้วชัชก็ถอยหลังออกมาจากหน้าประตู เดินกลับไปยังรถตู้ที่ซึ่งจอดรออยู่ กุ้งตะโกนตามหลังไปและเดินออกมาที่หน้าบ้าน
“ไม่ ผมจะทำทุกวิถีทางที่จะเอาลูกเมียผมกลับมาให้ได้” ชัชหยุดและหันมาชี้หน้ากุ้ง
“ต่อไปนี้ คุณอย่ามายุ่งกับลูกสาวผมอีก ผมขอร้อง ในเมื่อคุณยังลืมผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ คุณกับผู้หญิงคนนั้นก็ควรไปอยู่ด้วยกันซะ ในเมื่อเด็กคนนั้นก็กำลังมีลูกให้คุณเหมือนกัน คุณไปตามทางของคุณเถอะ ผมขอร้อง ผมอาจมองคุณผิดไปจริงๆ แม้กระทั่งเรื่องของนิด ตามนี้นะครับ ผมขอตัว” แล้วชัชก็เดินขึ้นรถตู้ไป โรสนั่งร้องไห้อยู่ข้างใน ชัชกอดลูกสาวเอาไว้และปลอบใจตลอดเวลา
รถเคลื่อนตัวออกไปจนลับสายตา กุ้งเดินคอตกกลับเข้าบ้าน ทำอะไรไม่ถูก เพราะมันสับสนไปหมดกับชีวิตจริงๆในตอนนี้
<<<<< $$$$$ >>>>>
ดาวรู้ตัวว่าตัวเองตั้งท้องกับสิงห์ จึงไปขอร้อสิงห์อีกครั้งเรื่องลูกในคืนวันที่ 21 ก.ย. แต่สิงห์ก็ยังไม่ยอมรับผิดชอบ หาว่าไม่ใช่ลูกเขา เป็นลูกของดาวกับกุ้งหลังจากที่ให้ไปนอนหลอกล่อเอาโฉนดมาจนได้ ทั้งๆที่สิงห์เองก็รู้อยู่แก่ใจว่านั่นหนะลูกมัน เพราะข่มขืนดาวอยู่ทุกวันๆละหลายๆรอบ สิงห์เลยบอกจะรับก็ได้ ถ้านัดให้กุ้งเอาโฉนดมาให้
“ก็ได้ กูจะเป็นพ่อให้ก็ได้ ถ้ามึงเอาโฉนดมาให้กูได้ และเมื่อไหร่ที่โฉนดโอนเรียบร้อย กูจะรับผิดชอบเด็กในท้องให้ ว่าไงเอาไหม”
ดาวจึงต้องยอมตกลงทำตามเพื่อลูกและเพื่อกุ้ง และในคืนนั้นนั่นเอง ดาวจึงโทรบอกกุ้ง เพื่อนัดกุ้งให้เอาโฉนดมาให้ กุ้งไม่ขัดข้อง
“ได้เลย บอกมัน พรุ่งนี้ช่วงบ่ายเจอกัน ขอเวลา Clear งานครึ่งวัน แล้วจะรีบไป นัดสถานที่และวันเวลามาได้เลย เมื่อพร้อม”
>>>>> @@@@@ <<<<<
<22 ก.ย.> กุ้งตัดสินใจแอบไปหาโรสที่ทำงานเป็นครั้งสุดท้ายแต่เช้า ก่อนที่จะหลบหน้าไปอยู่ที่ฟาร์มสู้กับพวกนายทุน ที่ต้องการฮุบที่เขาเพื่อทำคาสิโน
“โรส พี่ขอโทษ ฟังพี่ก่อนได้ไหม พี่ยอมรับผิด พี่รู้ว่าพี่ไม่ดี แต่พี่รักหนูกับลูกนะ พี่ไม่อยากให้ลูกขาดพ่อ”
“พี่กลับไปเถอะ หนูตัดสินใจแล้ว ต้นเดือนหน้า หนูจะแต่งงานกับพี่เมฆ ส่วนเรื่องลูก ถ้าเขารู้เขาคงรับได้ เพราะเขารักหนู กลับไป”
< คงเดิม - วสันต์ โชติกุล > https://www.youtube.com/watch?v=aWhoUE9nBFs
แต่โรสก็ใจแข็งไม่ยอมยกโทษให้ กุ้งจึงต้องตัดใจทันที รีบนั่งเครื่องกลับแสงตะวันทันทีในเช้าวันนั้น
..... +++++ .....
กุ้งไปตามนัดในช่วงบ่าย 2 ของวันเดียวกัน โดยเด่นขอตามไปด้วย นี่แหละเขาเรียก เพื่อนจริงไม่ทิ้งกัน และลูกน้องอีก 2 คนที่พอมีฝีมือ แต่ดาวเกิดเปลี่ยนใจ ไม่อยากที่จะทำร้ายกุ้งคนที่ดีกับเธอมาตลอด ทุกอย่างกำลังจะไปได้ดี สถานการณ์เลยเปลี่ยนไป
“เอาไอ้สิงห์นี่โฉนดอยู่ในซองนี้ และใบสัญญาซื้อขายอยู่ในซองนี้แล้ว จะตรวจสอบดูก่อนไหม”
สิงห์ยิ้มๆและเดินมาหยิบซองทั้งสองเปิดออกดู เด่นและพวกอีก 3 คน ก็ยืนระวังให้อยู่ตลอดเวลา
“ดีมาก ที่ยอมขายให้กูถูกๆ”
“เพื่อเมียและลูก กูทำได้ทั้งนั้น ของนอกกาย กูไม่เคยหวง ยังไงชีวิตลูกเมียกุสำคัญกว่าที่ตรงนั้นเยอะ แล้วไหนหละ เงินกู”
“5 ล้าน ตามที่เราตกลงกัน กูเอาเงินสดมาให้เลย ไม่ต้องตีเช็คให้มันเสียเวลา”
สิงห์ส่งซิกให้ลูกน้องเอากระเป๋าเจมส์บอนด์ที่ใส่เงินไว้มา และเปิดให้กุ้งดู กุ้งหยิบปึกเงินขึ้นมาสุ่มดูว่าจะมีการตุกติกเช่นสอดไส้บ้างไหม เมื่อเห็นว่าปกติขาวสะอาด ก็ปิดกระเป๋านั้น สิงห์ดึงกลับมา และเอาดึงใบมอบฉันทะที่มีลายเซ็นของเสี่ยซึ่งมอบอำนาจมาให้เรียบร้อยแล้วมาให้กุ้งเซ็นต์ตรงช่องผู้ขาย กุ้งเซ็นต์ทุกอย่างให้เรียบร้อย สิงห์ก็ยื่นเอกสารทุกอย่างที่พึ่งดำเนินการเสร็จให้ดาวถือไว้ กุ้งก็ยื่นใบสัญญาซื้อขายให้เช่นกัน แต่ยังไม่ยื่นซองโฉนด สิงห์ก็ยังไม่ยื่นกระเป๋าเงิน เพราะต้องยื่นหมูยื่นแมวซึ่งกันและกัน
โฉนดกำลังจะเป็นของสิงห์ กุ้งกำลังยื่นซองให้ สิงห์ก็กำลังจะส่งกระเป๋าเงินสดจำนวน 5 ล้านบาทแลกกัน และในวินาทีนั้นเอง ดาวตัดสินใจฉีกสัญญาซื้อขายและใบโอนมอบฉันทะ ทั้งสองใบที่มีลายเซ็นกุ้งทันที จนแหลกไม่มีชิ้นดีต่อหน้าทุกคน สิงห์ตกใจมาก
“อีดาว มึงทำอะไร อีเหี๊ย” สิงห์ตบดาวอย่างแรง ทำให้ดาวล้ม ก้นกระแทกพื้นดินอย่างแรง จนกระเทือนไปถึงลูกของเธอ สิงห์ตรงไปจับดาวขึ้นมา และด้วยความโกรธ จึงต่อยท้องดาวอย่างแรง 2 ที เพราะโกรธที่ฉีกสัญญาทั้งสองฉบับทิ้ง กว่าจะได้มาก็แสนจะยาก
กุ้งเห็นดังนั้นจึงเกิดการต่อสู้ขึ้นทันที กุ้งไม่พอใจที่สิงห์ทำร้ายดาว จึงตรงเข้าไปช่วย สิงห์และกุ้งจึงเกิดการปะทะกัน เด่นก็ยิงสู้กับพวกนั้นเช่นกัน กุ้งเสียท่าถูกสิงห์ยิงเข้าที่ไหล่ใกล้หัวใจมาก เพราะเข้าไปช่วยดาว เด่นยิงคุ้มกันไว้ได้ สิงห์ก็บาดเจ็บเพราะถูกกุ้งยิงสวนกลับไปอาการหนักไม่แพ้กัน สองแผล ที่ขาซ้ายและลำตัวด้านขวา ลูกน้องจึงลากตัวกลับไป สู้กันได้ไม่นานพวกของสิงห์ก็ล่าถอยไป ทางกุ้งไม่มีใครได้รับอันตราย พวกทางสิงห์ตายไป 2-3 คน กุ้งกับดาวหมดสติไปพร้อมกันทั้งคู่ ขณะที่กุ้งกอดบังดาวอยู่
กุ้งถูกสิงห์ยิง จนเกือบเสียชีวิต เด่นไม่รู้จะโทรหาใคร รู้จักแค่เพียงโรส จึงโทรบอกทันทีที่จากเครื่องของกุ้ง ในบ่ายวันนั้น
“อะไรนะคุณเด่น พี่กุ้งถูกยิง เป็นตายเท่ากัน” โรสจึงยอมใจอ่อน
“พ่อขอให้หนูไปดูพี่กุ้งนะ หนูไหว้หละ แค่ครั้งเดียว แล้วหนูจะไม่ขออะไรพ่ออีกเลย” ชัชพยักหน้า
“แกรับปากพ่อแล้วนะ ว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย ฉันอนุญาต เดี๋ยวจะหาว่าฉันใจร้าย ไม่ให้เจอกัน”
“ขอบคุณมากคะพ่อ” แล้วชัชก็หันไปบอกแพรซึ่งกำลังเลี้ยงหลานอยู่
“แกไปกับมันด้วย ไปดูแลมัน ยิ่งท้องไส้อยู่เดินทางคงลำบาก”
“ค่ะพี่โต ไปโรส ไปเตรียมตัวเดินทางกัน” โรสขอเวลา โทรบอกเพื่อนๆขอกุ้งรวมถึงนุ่นด้วย
“ขอเวลาแป๊บนะอา”
โรส รีบโทรบอกนุ่นเพราะเป็นคู่หมั้นและเมฆ เมฆก็บอกต่อไปยังมอญและโกร๋นอีกทันที นี่แหละเพื่อนจริงไม่ทิ้งกัน ไปยกทีม
***** +++++ *****
จากนั้นเด่นกับพวกอีก 2 คน จึงรีบนำกุ้งกับดาวส่งโรงพยาบาลประจำอำเภอทันที โดยด่วนพร้อมกัน เพราะดาวเสียเลือดมาก สุดท้ายก็ช่วยเด็กไว้ไม่ได้ จึงทำให้เธอแท๊งค์ลูกในเวลาต่อมา ส่วนกุ้งต้องรีบผ่าตัดโดยด่วน เพราะกระสุนใกล้จุดสำคัญมาก
ทุกคนจึงรีบบินด่วนมาพร้อมกันหมด โดยเฉพาะโรส มาดูใจก่อนที่กุ้งจะหมดลมหายใจ กุ้งต้องรับการผ่าตัดด่วน โดยที่นุ่นมาคอยเฝ้าอยู่อย่างใกล้ชิดในฐานะคู่หมั้นไม่ห่าง ทำให้โรสทำอะไรไม่ได้มากกว่าการเฝ้าดูอยู่ห่างๆ จึงทำให้เมฆเริ่มอึดอัดและน้อยใจ คิดมาก ว่าแท้ที่จริงแล้วโรสรักเขาหรือเปล่า หรือว่าที่มารับหมั้นเขาเพราะหนีใครมา ช่วงระหว่างรอการผ่าตัด เมฆขอพูดกับโรสเป็นการส่วนตัวที่สนามหญ้าข้างโรงพยาบาล
“โรสพี่ขอถามอะไรตรงๆเลยนะ” โรสมองหน้า
“พี่ต้องการถามอะไรคะ ถามมาได้เลย”
< ฉันกำลังเป็นตัวแทนของใครหรือเปล่า - พี สะเดิด > https://www.youtube.com/watch?v=WlY25SbEHFo
โรสไม่รู้จะตอบอะไร เพราะสิ่งที่เมฆถามมานั้น มันเป็นอะไรที่ตอบยากมาก โรสจึงนิ่งเงียบและนั่นก็คือคำตอบให้เมฆเป็นอย่างดี
+++++ ***** +++++
และตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เมฆก็เงียบหายไปจากชีวิตของโรส โรสโทรติดต่อไป เมฆก็ไม่รับสาย เพราะเขากำลังตัดสินใจอยู่ว่าจะเอายังไงกับชีวิตดี จะปล่อยโรสไปตามทางของเธอหรือจะเดินหน้าต่อเพราะรัก ช่วงนี้จึงทำให้เมฆสับสนและวุ่นวายใจ เป็นที่สุด
$$$$$ ----- $$$$$
ผิดกับนุ่นที่เป็นห่วงกุ้งมาก มาเฝ้ากุ้งทุกวัน หลังจากที่ได้ย้ายกุ้งไปไว้ที่โรงพยาบาลใน กทม.แล้ว แต่เนื่องจากงานของนุ่นเยอะ จึงไม่สามารถมาเฝ้าได้ในเวลาต่อมา วัฒน์จึงขอให้ชัชหายโกรธกุ้งและยอมให้โรสมาเฝ้ากุ้ง เพราะตอนนี้เรื่องที่โรสท้องกับกุ้ง ทุกคนรู้หมดแล้ว ชัชตัดสินใจอยู่นาน จึงนัดเมฆมาคุย ว่าจะเอายังไง ในเมื่อความจริงมันปรากฏขึ้นมาแบบนี้แล้ว
“ว่ายังไงเมฆ เมื่อเธอรู้ความจริงอย่างนี้แล้ว จะเอายังไงต่อไป ฉันเคารพสิทธิ์ในการตัดสินใจของเธอนะ”
“คุณพ่อครับ ผม” ชัชเอามือแตะไหล่เมฆเบาๆ
“โรสท้องกับนรากรได้สองเดือนแล้ว เธอคงรู้แล้วนะ ถ้าเธอคิดว่ารับตรงนี้ได้ฉันก็เต็มใจนะเมฆ เธอเป็นคนดี แต่ฉันคงไม่อยากที่จะบังคับใครอีกแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด มันเป็นความผิดของฉันเองทั้งหมดตั้งแต่เริ่มแรก ที่ทิฐิมาตลอด ถ้าฉันยอมให้มันสองคน คบกันจริงๆอย่างเปิดเผยซะตั้งแต่ทีแรก มันก็คงจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาหรอก เพราะฉัน มันไม่ดี เพราะฉัน ฉันมันเป็นตาแก่หัวดื้อ ฉันจะไม่ยกโทษให้ตัวเองเลย ถ้ายัยโรสกับลูกเป็นอะไรขึ้นมา” ชัชได้แต่โทษตัวเอง
“คุณพ่อครับ อย่าทำแบบนี้เลย คุณพ่อไม่ผิดหรอกครับ และไม่มีใครผิดด้วย ที่ทำลงไป เพราะคุณพ่อรักน้องโรส และน้องโรสก็รักไอ้กุ้ง น้องโรสไม่ได้รักผม เพื่อให้ทุกอย่างจบลงด้วยดี ไม่มีใครต้องทนทุกข์ทรมานกันอีก ผมยินดีที่จะถอนหมั้นครับคุณพ่อ”
“เมฆ ขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆ” ชัชแทบอยากจะก้มลงกราบเมฆ เพราะ ช่างเสียสละอะไรได้มากขนาดนี้
“แล้วเรื่องสินสอดฉันจะคืนให้เธอเองนะ” เมฆรีบพูดขัดจังหวะทันที
“ไม่ต้องครับ ถือว่าผมให้เป็นของขวัญหลานที่จะเกิดขึ้นมาในอนาคตก็แล้วกัน”
“ขอบใจมากเมฆ เธอเป็นคนดีจริงๆ แต่โชคไม่ดีที่ยัยโรสไม่ได้รักเธอ ฉันต้องขอโทษแทนยัยโรสด้วยนะ”
ชัชเสียดายว่าที่ลูกเขยอย่างเมฆมาก เมื่อเมฆขอถอนหมั้นโรส และจากนั้นเมฆก็หลบหน้าหายไป ไม่ติดต่อใครเลยแม้กระทั่งชัช
##### ^^^^^ #####
เมื่อโรสได้ไฟเขียวจากพ่อ ใจอ่อนยอมให้มาดูแล แต่ก็ยังไม่หายโกรธกุ้ง แต่ทำเพื่อลูกสาว นีจึงโทรมาหาโรส ขอมาเฝ้ากุ้งอีกคน โรสก็ไม่ขัดข้อง ยอมให้มา เพราะเข้าใจว่านีก็เป็นห่วงคนที่รักเช่นกัน โดยนีจะมาเฝ้าช่วงกลางคืนคู่กับโรสและไปทำงานในตอนเช้า และเย็นก็กลับมาอีก เป็นแบบนี้ทุกวัน วันไหนที่เอียดกับวัฒน์หรือนุ่นมา โรสจะโทรบอกให้นียังไม่ต้องมา พวกนั้นกลับเมื่อไหร่จะโทรบอก นีจับท้องของโรสและร้องไห้ออกมา ดีใจหรือเสียใจก็ไม่รู้ที่โรสมีน้องมีลูกให้กุ้ง
“พี่เองก็อยากมีนะ” แต่เนื่องจากสุขภาพของนีไม่ดี จึงไม่มั่นใจในเรื่องของการมีลูก แต่โรสก็ยังใจกว้างและหวังดี
“แล้วทำไมพี่ถึงไม่ยอมมีหละ หนูยินดีนะ ถ้าพี่จะมีให้พี่กุ้งสักคนสองคน ยังคุมอยู่เหรอ เลิกคุมได้แล้ว ดูหนูซิ หนูยังไม่คุมเลย เลิกคุมตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ตัดสินใจว่าอยากจะมีเจ้าตัวเล็ก หนูก็เลยปล่อย และเขาก็มาจริงๆ มีนะ เป็นเพื่อนกัน พี่กุ้งคงจะดีใจนะ ถ้าพี่มี”
“พี่ก็อยากจะมีลูกกับพี่กุ้งเหมือนกันนะ แต่สุขภาพพี่ไม่ดี มีปัญหาที่มดลูก น้องโรสคงยังไม่รู้ว่าพี่เหลือมดลูกแค่ข้างเดียว ร่างกายพี่เลยไม่สมบูรณ์ ประจำเดือนมาบ้างไม่มาบ้างจนหมอต้องให้พี่ทานยาสตรีบำรุงร่างกายมาตลอด มันเลยทำให้พี่ไม่สามารถที่จะมีลูกได้ เอาเถอะ ช่างมันเถอะนะ แค่พี่ได้อยู่กับคนที่พี่รัก ถึงจะไม่มีลูกพี่ก็พอใจแล้ว น้องโรสอย่างห่วงพี่เลย ดูแลตัวเองดีกว่านะ นอนเถอะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เดี๋ยวที่เหลือ พี่ดูแลพี่กุ้งต่อเองนะ นอนพัก เพื่อเด็กจะได้แข็งแรงจะ 3 เดือนแล้วไม่ใช่เหรอ ท้องก็ใหญ่ขึ้นทุกวันๆแล้ว ถึงจะไม่มาก เพราะท้องสาว แต่ก็ต้องพักผ่อนนะ นอนๆ อย่าดื้อ” วันทนีย์ทำตัวเป็นพี่สาวที่ดี ทั้งๆที่ต้องฝืนก็ต้องทำ
โรสพยักหน้า ยอมนอนโดยดี นีเอามือลูบหน้าโรสแบบเอ็นดู โรสเอามือมาบีบมือนีเช่นกันและก็หลับตา นอนพักผ่อน หลังจากที่โรสหลับ นีมานั่งคิด เหมือนน้อยใจในโชคชะตาและชีวิตของตัวเองที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา ทำยังไงได้ อะไรจะเกิดก็ต้องปล่อยมันไป เมื่อคิดได้ดังนั้น จึงมานั่งเฝ้ากุ้ง ขณะที่กำลังนอนหลับรักษาตัว นีบีบและกำมือกุ้งไว้แบบห่วงที่สุด น้ำตาไหลออกมา โดยไม่รู้ตัว
“พี่กุ้ง พี่หายเร็วๆนะ หนูรักและเป็นห่วงพี่มากนะ คนดีของเมีย ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ได้ไม่หยุดหย่อนเลย เมื่อไหร่ถึงจะอยู่สงบๆกับคนอื่นเขาได้เสียที พี่ อย่าพึ่งเป็นอะไรไปนะ อยู่กับหนูนานๆ ถ้าหนูไม่มีพี่ หนูจะทำยังไง พี่กุ้ง หนูรักพี่มากนะ”
!!!!! &&&&& !!!!!
ทุกคนหายหน้ากันไปเพราะต่างต้องรักษาตัวกันทั้งนั้น 22 วันต่อมา <14 ต.ค.> กุ้งออกจากโรงพยาบาล มารักษาตัวที่บ้าน โรสต้องมาเฝ้าและดูแลตามปกติ แต่พอดีที่โรงงานมีปัญหานิดหน่อย โรสจึงโทรบอกนีให้มาเฝ้าแทนแต่เช้าในวันนี้ <ศุกร์ 15 ต.ค.>
“พี่นีหนูฝากมาดูแลพี่กุ้งให้หน่อยได้ไหม เช้านี้ พอดีที่โรงงานน้ำดื่ม มีปัญหานิดหน่อย หนูต้องไปดู ยัยสร้อยมันไม่กล้าตัดสินใจ”
“เออ..ได้ๆ พี่จะไปให้นะ ตอนนี้พี่ติดงานอยู่เดี๋ยวจะไปให้” โรสวางสายแล้วรีบขับรถออกไปทันที โดยที่แง้มประตูเล็กไว้ให้
นีรับปากบอกจะไปให้และคิดว่าไม่น่าจะมีอะไรมาก แต่เพราะนีติดประชุมและโรสโทรมาบอกกะทันหัน จึงไม่อาจปลีกตัวไปได้ทันที กลัววัฒน์และเอียดสงสัย ว่าจะออกไปไหนงานการไม่ทำ กว่าจะหลบออกไปได้ ก็ช่วงบ่าย 2 หลังประชุมมาราธอน 5 ชั่วโมง
ช่วงบ่ายนิดขับรถมาหากุ้งเพียงคนเดียวตามลำพัง ตัดใจ เอาการ์ดงานแต่งของเธอกับชาญยุทธ มาส่งให้กับมือของกุ้งเองทั้งๆที่ไม่อยากจะทำแบบนี้เลย อีก 2 วันจะแต่งงานแล้ว ยังไงก็ต้องเอาการ์ดมาให้กับมือให้จงได้ และเมื่อรู้ว่ากุ้งบาดเจ็บเพราะช่วยดาวยิ่งแล้วใหญ่ เลยน้อยใจหนักเข้าไปอีก นิดจอดรถที่หน้าบ้าน กำลังจะกดออด แต่สังเกตุเห็นว่าประตูเล็กที่รั้วไม่ได้ล๊อกมันเปิดอยู่นิดหน่อย ที่เป็นเช่นนั้นเพราะ โรสเปิดไว้ให้นี โดยที่เธอไม่รู้ว่านีก็มี หวังดีกลัวนีจะเข้าบ้านไม่ได้
นิดจึงผลักมันเข้าไป แล้วค่อยๆเดินเข้าไปในบ้าน ก็ต้องตกใจที่เห็นกุ้งนอนฟุบอยู่กับพื้นข้างโซฟาห้องรับแขก ตัวรุมๆจึงรีบดึงตัวขึ้นมานอนหนุนตักตนเอง แล้วเอามือตบแก้มเบาๆ
“กุ้ง กุ้ง ที่รัก ที่รักคะ ทำไมถึงเป็นแบบนี้เนี่ย ตัวรุมๆ” นิดเลยตัดสินใจ ลากกุ้งขึ้นมานอนที่โซฟาแล้วหาผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้ กุ้งยังคงละเมอเรียกแต่ชื่อของโรส
“โรสๆ” บีบและกำมือนิดเอาไว้ ดึงมือนิดขึ้นมาหอม จนนิดเกิดความน้อยใจ รีบปล่อยมือกุ้งและเอาการ์ดงานแต่งไว้ที่โต๊ะรับแขกแล้วรีบวิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที เสียใจที่ในใจกุ้งไม่มีเธอเลย มีแต่โรสและก็โรส แล้วนิดก็ขึ้นรถและขับออกไปด้วยน้ำตาที่นองหน้า ไม่นานกุ้งก็รู้สึกตัวขึ้นมา ไม่รู้ด้วยซ้ำว่านิดมาและเอาการ์ดงานแต่งวางไว้ให้ เพราะมันหล่นลงไปกับพื้นตอนที่กุ้งรู้สึกตัวแล้วมือเปะปะไปโดน
กุ้งตื่นขึ้นมามองไม่เห็นโรส ไม่รู้ว่าโรสออกไปตอนไหน เพราะเมื่อเช้าเขาจำได้ว่า โรสพาเขาลงมาสูดอากาศที่สนามหลังบ้านและเข้ามานั่งในห้องรับแขกนี่ทานมื้อเช้าและยา แล้วก็หลับไป กุ้งจำได้แค่นี้ มองหาโทรศัพท์จะโทรหาก็ไม่เจอ ไม่รู้ว่าโรสเอาไว้ที่ไหน คงอยู่บนห้อง กุ้งเริ่มมึนหัวและเจ็บแผลที่ไหล่ เพราะยังไม่ได้ทำแผลเลย เนื่องจากโรสรีบไป กุ้งหมดสติอีกครั้ง เพราะยังไม่ได้ทานอะไรเลยเที่ยงนี้ เลยเวลาทานยาแล้วด้วย สงสัยท้องว่าง จึงฟุบไปอีกครั้ง ที่หัวบันไดทางขึ้นชั้น 2
บ่าย 2 หลังประชุมเสร็จ นีขอลางานด่วน อ้างว่าปวดท้องขอตัวกลับคอนโดทันที วัฒน์ก็ให้ไป นีรีบบึ่งรถไปหาสามีที่บ้านทันที ใช้เวลาประมาณ 45 นาที รถก็ติดเพราะเป็นวันศุกร์ นีใจไม่ดีเลย ได้แต่เอามือตีพวงมาลัยรถด้วยความลุ่มร้อนใจ เป็นห่วงกุ้งไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงบ้าง พอหลุดไฟแดงได้ ก็รีบเหยียบทันที เกือบขับรถไปชนกับคนอื่น ต้องเสียเวลาอีก ประมาณบ่าย 3 นี่มีถึงบ้านกุ้งรีบวิ่งเข้าไปทันที ต้องตกใจที่เห็นกุ้งนอนหมดสติอยู่ที่หัวบันไดทางขึ้นชั้น 2 จึงรีบพลิกตัวกลับขึ้นมา ก่อนที่จะขาดอากาศหายใจ
“พี่กุ้ง” นีรีบวิ่งไปลากสามีมาไว้บนโซฟา แตะหัวดู
“ร้อนจี๋เลย พี่หนูขอโทษ สงสัยตั้งแต่เช้า คงไม่ได้ทานอะไรเลยซิเนี่ย โรสพี่ขอโทษ” แล้วนีก็หาผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้ ดูแลสามีเป็นอย่างดี และเดินเข้าครัวไปทำอาหารให้สามีทาน ตื่นขึ้นมาจะได้ทานได้ทันที
///// +++++ /////
หลังจากที่ดาวทำงานไม่สำเร็จ สิงห์ก็ได้ไปจับตัวโรส นุ่นและน้องมาเป็นตัวประกันแทน เพื่อที่จะแลกกับที่ดินหลังฟาร์ม สิงห์มาดักโรสกลางทางขากลับออกมาจากที่ทำงานช่วงที่คิดว่าเปลี่ยวไม่ค่อยมีคนผ่าน ช่วงบ่าย 4 โมงเย็น โดยแกล้งให้ลูกน้องทำรถมอเตอร์ไซด์คว่ำและนอนขวางถนนอยู่ โรสขับรถมาถึงเห็นดังนั้นจึงลงมาดูว่าเป็นอะไรมากไหม หวังดีจะได้โทรเรียกกู้ภัยมารับตัวไป
พอโรสเดินลงมาจากรถเพื่อมาดูใกล้ๆ สิงห์ย่องมาข้างหลังและโป๊ะยาสลบที่จมูก โรสดิ้นอยู่พักใหญ่หมดสติทันที สิงห์จึงอุ้มโรส ขึ้นรถตัวเองไปทันทีและทิ้งรถของโรสไว้ตรงนั้น และก่อนออกจากรถ ก็โยนจดหมายฉบับหนึ่งทิ้งไว้ในรถของโรส แต่มันไม่ลงที่เบาะ กลับลงไปที่ใต้เบาะแทน แล้วก็รีบพุ่งตรงไปยังทำทำงานของนุ่นอีกทันทีโดยไม่รอช้า
17.00 น. เมื่อทุกคนเลิกงาน ก็แยกย้ายกลับบ้านไป นุ่นขอให้น้องอยู่ช่วยงานนิดหน่อยเพราะมีลูกค้าสั่งออเดอร์เยอะ จึงจะมาดึงประตูเหล็กปิด สิงห์กับพวกบุกเข้ามาอย่างไวประชิดตัว เร็วจนนุ่นไม่ทันตั้งตัว สิงห์ตรงเข้าไปต่อยท้องนุ่นอย่างแรงจนหมดสติและให้ลูกน้องอุ้มขึ้นรถไปเลย ส่วนน้อง พึ่งออกมาจากห้องน้ำ ไม่รู้ว่าสิงห์หลบอยู่
“พี่นุ่นหนูเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ” สิงห์ซึ่งหลบอยู่ เมื่อได้จังหวะจึงออกมาจากที่หลบซ่อน เดินมาข้างหลัง แล้วเอาผ้าอุดจมูกน้องทันทีหลังจากสลบก็อุ้มออกไปโดยไม่รอช้า ปล่อยให้ร้านเปิดทิ้งไว้อย่างนั้น ประตูและไฟก็ไม่ได้ปิด รีบให้ลูกน้องขับรถออกไปทันที
***** ฿฿฿฿฿ *****
ประมาณ 6 โมงเย็น กุ้งตื่นขึ้นมา เห็นนีนอนกุมมือเขาอยู่ที่พื้น จึงสะกิด
“นี นี” นีงังเงียขึ้นมา
“ขา พี่” กุ้งขยับมือนีขึ้นมาหอม
“มานานแล้วเหรอ โอย มึนหัวน่าดูสงสัยไข้ขึ้น แล้วนี่โรสไปไหนหละเนี่ย พี่ไม่เห็นแต่เช้าแล้ว”
“เห็นว่าที่โรงงานน้ำดื่มมีปัญหา ขอเข้าไป Clear หนูโทรไป ก็ไม่รับสาย ไม่รู้ว่าทำไม”
“เหรอ เอาเถอะ ก็ปล่อยให้เขาทำงานไปก่อน พี่ขอบใจนีมากนะที่มาดูแลพี่”
“ทำไมถึงพูดแบบนั้นหละคะ เราผัวเมียกัน หนูก็ต้องมาดูแลซิคะสามีทั้งคน มาคะไปนั่งทานข้าวกัน นอนมาทั้งวันแล้ว ยืดเส้นยืดสายซะบ้าง” แล้วกุ้งก็แกล้งหอมแก้มนีและเอามือจับเต้าขณะที่พยุงไปที่โต๊ะอาหาร
“ทำอะไรพี่”
“ก็ยืดเส้นยืดสายไง” นีมองหน้า
“บ้า ป่วยอยู่นะเราหนะ ยังจะมาชีกออีก” นีแกล้งเอามือบีบน้องชาย
“นี่แหนะ ซนนัก”
“โอ๊ยนี พี่เจ็บนะ” กุ้งเจ็บจริงๆ
“หนูขอโทษ” นียกมือไหว้กุ้ง
“แบบนี้ต้องปรับ” พูดไม่ทันขาดคำ กุ้งหันไปจูบปากนีทันที
จูบได้สักพัก กุ้งกำลังมีความสุข นีกำลังเคลิ้มเลย หลับตาพริ้ม อารมณ์กำลังมา กุ้งเอามือขวาล้วงเข้าไปในเสื้อแหวกออกและขยำเต้าซ้ายเมียได้พักใหญ่ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น มาจากกระเป๋าของนี กุ้งกับนีตื่นจากภวังค์ทันที
“เสียงโทรศัพท์นี่พี่ ดังมาจากกระเป๋าหนู” นีรีบวิ่งไปรับทันที
“สวัสดีค่ะ ค่ะ ดิฉันเองวันทนีย์” นีจัดเสื้อไปด้วยให้เข้าสภาพเดิม
“ผมเป็นตำรวจนะครับ” นีตกใจจึงอุทานออกมา
“ตำรวจ โทรมาทำไม” กุ้งก็งงจึงเดินเข้ามากอดนีและขอฟังด้วย นีก็กอดกุ้งเช่นกัน
“วันนี้เมื่อตอน 16.30 น.ทางเราได้พบรถของคุณโชติรส จอดทิ้งอยู่ที่ข้างทางถนนสายหนึ่งแถวราชพฤกษ์ ส่วนตัวนั้นเรายังไม่พบ พบแต่กระเป๋าสตางค์และโทรศัพท์” นีตกใจมาก
“อะไรนะ คุณตำรวจ โชติรสหายตัวไป” กุ้งเลยกด Speaker เพื่อขอฟังด้วย
“ใช่ครับ” กุ้งได้ยินแบบนั้น ตกใจมาก
“ที่ผมได้เบอร์คุณมาก็เพราะทางเราได้พบโทรศัพท์และเบอร์ของคุณค้างอยู่”
“แล้วมันมาเกี่ยวอะไรกับดิฉันหละคะ ดิฉันไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของคุณโชติรสนะ”
“ทางเราก็ไม่ได้ปรักปรัมว่าคุณเกี่ยวข้องหรือเป็นผู้ต้องสงสัยแค่โทรมาเพื่ออยากจะขอทราบเบาะแสอะไรบางอย่างก็เท่านั้น เนื่องจากเบอร์ของคุณเป็นเบอร์ที่โทรเข้าและออกครั้งสุดท้ายล่าสุด เมื่อตอนเช้าและตอนเย็นนี่เอง เพียงเบอร์เดียวเท่านั้นที่เราพบในตอนนี้ เลยโทรมาบอกและอยากจะสอบปากคำอะไรบางอย่าง ว่ารู้เห็นกับการหายไปของเธอบ้างไหมนะครับ ผมขอให้คุณสละเวลามาที่ สน. ด้วย ขอเชิญคุณมาให้ปากคำที่สถานีตำรวจสักนิดนะครับ” กุ้งพยักหน้า
“ได้คะ ดิฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ” แล้วก็วางสายทันที
“ว่าไงนี โรสเป็นยังไงบ้าง” กุ้งใจร้อน
“ไม่รู้พี่ ก็ฟังอยู่ด้วยกันไม่ใช่รึ อีตานี่นี่ ต้องไปที่โรงพัก ถึงจะรู้เรื่อง หนูไปก่อนนะคะพี่”
“พี่ไปด้วย” ยังไงกุ้งก็ต้องไป ถึงจะยังไม่หายดี
“แต่พี่ยังเจ็บและป่วยอยู่นะ จะไหวเหรอ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของหนูดีกว่านะ”
“ไม่ โรส ก็เป็นเมียพี่คนนึงเหมือนหนู อย่างน้อย ให้พี่ได้ช่วยเขาบ้าง ถ้าวันนี้เขาไม่ไปที่นั่น อยู่เฝ้าพี่ที่บ้านก็คงไม่เป็นไร นะรอพี่แป๊บนึง” กุ้งรีบขึ้นห้อง
“ได้ๆ ไปพี่ หนูช่วย” แล้วนีก็พยุงกุ้งขึ้นไปแต่งตัวข้างบน หลังจากนั้นก็เดินทางไปที่สถานีตำรวจทันที โดยที่นีขับรถไปให้ ระหว่างทาง นงนุชโทรมาอีก
“กุ้ง กุ้ง ช่วยแม่ด้วย” กุ้งตั้งใจฟังอย่างดี
“เกิดอะไรขึ้นครับคุณแม่ ใจเย็นๆ”
“ยัยนุ่น ยัยนุ่น หายตัวไป ถูกลักพาตัวไปเมื่อตอน 5 โมงเย็นนี้เอง 5 โมงครึ่ง แม่เดินจะไปถามว่าเย็นนี้จะให้ยัยน้องค้างที่นี่ไหมจะได้จัดห้องให้ถูก พอไปดูที่ออฟฟิตหน้าบ้าน ก็เห็นว่าร้านเปิดทิ้งอยู่ ไฟข้างในก็เปิดทิ้ง ข้าวของล้มเกลื่อนกราดละเนละนาดไปหมด แม่ก็เลยโทรแจ้งตำรวจให้เขามาตรวจสอบให้ ตำรวจเขาสันนิษฐานว่า จะถูกลักพาตัวไปพร้อมๆกับยัยน้องสองคนเลย แม่กลัวหนะลูก”
“ใจเย็นๆนะครับ นี่โรสก็หายตัวไปอีกคน ผมคิดว่า มันไม่ธรรมดาแล้ว หายไปพร้อมๆกันอย่างนี้ ผมว่า ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ ยังไงแล้วเดี๋ยวผมติดต่อกลับไปนะครับ คุณแม่ทำใจดีๆเอาไว้ก่อน นะ ให้ตำรวจเขาดำเนินการตามระเบียบไป แล้วค่อยประสานงานกันอีกที นะครับ เดี๋ยวผมขอ Clear เรื่องทางนี้ก่อน แค่นี้นะครับ” นีหันไปถามกุ้งขณะขับรถ
“ว่าไงพี่ เกิดอะไรขึ้นกับนุ่น”
“นุ่นกับน้อง หายตัวไปพร้อมๆกัน พี่ว่า มันต้องไม่ใช่เหตุบังเอิญแน่ พี่ว่าเราไปที่โรงพักก่อน น่าจะมีเบาะแสอะไรบ้าง”
ไม่นานนีกับกุ้งก้มาถึงสถานีตำรวจ ยังไม่ทันที่จะได้คุยกับตำรวจ ชัชก็ซัดโครมเข้าให้ที่หน้า กุ้งล้มลงไปนอนกับพื้น จนนีต้องลงไปดึงตัวขึ้นมา แล้วชี้หน้าด่าชัชทันที
“นี่มันอะไรกันคะท่าน อยู่ดีๆมาต่อยหน้า พี่กุ้งทำไม”
“เป็นเพราะแกไอ้กุ้ง ลูกสาวฉันถึงต้องเป็นแบบนี้” แพรวิ่งเข้ามาดึงตัวชัช
“พี่โตไม่เอา หนูบอกแล้วไง ว่าคุณกุ้งเขาไม่เกี่ยว”
“ไม่เกี่ยวได้ยังไง เกี่ยวกับมันเต็มๆ ถ้ายัยโรสไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับมัน มันก็คงไม่ถูกลูกหลงจนถูกจับเอาไปเป็นตัวประกันแบบนี้หรอก”
“อ้าว แล้วพี่กุ้งไปเกี่ยวอะไรด้วยหละค่ะท่าน หนูไม่เข้าใจ ตำรวจโทรไปบอกดิฉัน ก็ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับพี่กุ้งเลย”
“เอาหละครับ ผมว่า เรามานั่งคุยกันดีๆก่อนนะครับ เชิญทางนี้ครับ แล้วใจเย็นกันก่อนทั้งสองฝ่าย”
แล้วทุกคนก็มานั่งคุยกันในห้องสอบสวน มีกุ้ง นี ชัช แพรและตำรวจเจ้าของคดี
“คือยังงี้ครับ หลังจากที่ผมได้โทรไปหาคุณ เออ..” ตำรวจชี้นิ้วไปที่ตัวนีเพราะจำชื่อไม่ได้
“วันทนีย์คะ” ตำรวจพยักหน้าขอบคุณ
“คุณเป็นอะไรกับ คุณผู้ชายคนนี้ครับ”
“เออ” นีมองหน้ากุ้ง กุ้งส่ายหน้า
“เป็น ดิฉันเป็นเลขาคุณนรากรค่ะ แล้วตกลงมันเกี่ยวอะไรกันด้วยหละคะที่คุณโรสหายไป”
“แสดงว่าคุณคนนี้ชื่อนรากร งั้นดีเลย เมื่อไม่นานมานี้ทางทีมสอบสวนได้ค้นรถคุณโชติรสอีกครั้งอีกรอบ หลังจากที่ผมโทรหาคุณวันทนีย์ เราก็ได้พบกับจดหมายฉบับหนึ่ง จ่าซองถึงคนที่ชื่อ นรากร ถ้าคุณเป็นคนๆเดียวกันกับคนในจดหมายฉบับนี้ นี่ครับ คุณลองอ่านดู เพราะนี่เป็นสาเหตุและแรงจูงใจให้คุณโชติรสถูกลักพาตัวไปในครั้งนี้” ตำรวจยื่นจดหมายให้กุ้ง กุ้งเปิดอ่านทันที
“ถ้าไม่อยากให้เมียมึงตาย เอาโฉนดที่ดินแปลงหลังเขา ตรงนั้น มาแลกกัน เรื่องนี้ห้ามให้ตำรวจเข้ามายุ่งเกี่ยว ไม่งั้น จะได้เมียมึงกลับไปแบบศพ แล้วกูจะติดต่อกลับไปอีกที..สิงขร” กุ้งเมื่ออ่านจบก็อารมณ์เสียทันที จนนีต้องขอจดหมายอ่านด้วย
“ระยำ เลวที่สุด ไอ้สิงห์” นีดึงจดหมายไปอ่าน
“เลวที่สุด พี่กุ้งแล้วเราจะเอายังไงกันต่อดีคะ”
“เราต้องรอให้มันติดต่อมาก่อน แล้วค่อยวางแผนกันอีกที อืม..คุณตำรวจครับ ผมมีเรื่องให้ช่วยหน่อย ผมคิดว่าน่าจะได้เบาะแสเพิ่มบ้าง ช่วยติดต่อไปที่ สน.นี้ด้วย เพราะเพื่อนผมอีก 2 คนก็ได้หายตัวไปพร้อมๆกันเหมือนกัน ผมคิดว่าน่าจะเป็นฝีมือของคนๆเดียวกัน นี่ครับ ช่วยผมที”
ตำรวจรับกระดาษจากกุ้งไว้ “ได้ครับ แล้วผมจะประสานงานให้” ชัชยังมองหน้ากุ้งอยู่ตลอด เพราะโกรธที่ให้โรสถูกจับตัวไปในครั้งนี้ สาเหตุก็มาจากกุ้งคนเดียวล้วนๆ
“ขอบคุณมากนะครับที่ให้ความร่วมมือในครั้งนี้ ตอนนี้กลับกันได้แล้วนะครับ มีความคืบหน้ายังไง ทางเราจะแจ้งให้ทราบ อ้อ คุณนรากร อย่าลืมนะครับ ถ้าสิงขร ติดต่อมา อย่าลืมบอกทางเราด้วย เราผมจะได้หาวิธีแก้ไขได้”
“ได้ครับสารวัตร” ก่อนกลับกุ้งยกมือไหว้ชัชและแพร นีก็เช่นกัน แต่ชัชไม่รับไหว้ เดินหนีไปดื้อๆซะอย่างนั้น
จนนีต้องตบหลังกุ้งเบาๆ “ไม่เอาค่ะคุณสามีที่รัก ใจเย็นๆ อย่าทำหน้าแบบนั้น ไม่หล่อเลย แก่เร็วนะ ยิ้มไว้ สติหนะมีไหม สติ ไป แล้วคืนนี้หนูจะบริการพี่เอง ให้หายซึมเศร้าไปเลย เอ้าคืนนี้เพื่อให้พี่ยิ้มได้ หนูตัดใจให้พี่กี่ยกกี่รอบก็ได้ ไม่เกี่ยง ถ้าจะทำให้พี่สบายใจและหายเครียดได้ วันนี้ยอมไม่นอน 1 คืน” กุ้งหันมายิ้มใส่นี
“จริงนะ พูดเองนะแล้วอย่าคืนคำหละ”
“พี่กุ้ง ขี้โกง หลอกหนูนี่” นีทุบไหล่ขวากุ้งไม่แรงมาก
“ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย แล้วทำหน้าแบบนั้นทำไม ยกเลิกๆ” กุ้งชี้หน้าเมีย
“อิ๊บแล้ว อิ๊บเลย” กุ้งชี้หน้าและกอดนีขณะเดินไปขึ้นรถ
“ก็ได้ๆหนูไม่ยกเลิกก็ได้ แล้วอย่ามาบ่นทีหลังแล้วกัน”
----- ^^^^^ -----
วันต่อมา <16 ต.ค.> ชัชบุกไปถึงบ้านของสิงห์ และไปหาเรื่องพฤกษ์กับอนงค์ทันที ที่หลังจากที่คิดอยู่นาน
“ไหนไอ้สิงห์มึงอยู่ไหนออกมา” พฤกษ์กับอนงค์ ตกใจมากที่ชัชมาโวยวายหาเรื่องถึงบ้านแต่เช้า
“นี่มันเรื่องอะไรกันครับคุณชัช” ชัชมองเข้าไปในบ้าน
“ไอ้สิงห์หละ อยู่ไหน ลูกชายคุณหนะ”
“อะไรกันคะ ตกลงมันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ดิฉันกับสามี ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย”
“ไอ้สิงห์มันหายหัวไปร่วมสองเดือนแล้ว ตั้งแต่โดนผมตัดหางปล่อยวัดไป แล้วนี่มันไปก่อเรื่องอะไรกับคุณอีกหละ”
“ก็เมื่อวานนะซิ เมื่อวานมันอุกอาจมาก ที่บังอาจลักพาตัวลูกสาวผมไป” อนงค์จะเป็นลม พฤกษ์ต้องประคองไว้
“อกอีแป้นจะแตก ไม่จริงลูกชายอิฉันต้องไม่ทำแบบนั้น” ชัชชี้หน้าอนงค์ และพูดออกไป
“ไม่ทำได้ยังไง ก็มันทำไปแล้ว นี่ไงจดหมาย” ชัชโยนจดหมายฉบับนั้นที่เขียนให้กุ้ง ลงพื้น พฤกษ์หยิบขึ้นมาอ่าน
“นี่ผมไม่รู้เรื่องจริงๆนะครับ มันหายหัวออกไปจากบ้านหลายเดือนแล้ว ไม่รู้ว่าหายหัวไปไหน” แล้วก็คืนจดหมายฉบับนั้นให้ชัช
“จำไว้เลยนะคุณพฤกษ์ ถ้าไม่ส่งตัวไอ้ลูกชายสุดชั่วของคุณออกมาให้ และคืนลูกสาวผมมา อย่าหาว่าผมไม่เตือนก็แล้วกัน โครงการของคุณทุกโครงการ ที่ให้ไอ้วัฒน์เพื่อนผมสนับสนุนอยู่ พังแน่ แล้วจะหาว่าผมไม่เตือน” พูดจบชัชก็ขับรถออกไปเลยทันที
“ตายแล้วคุณพฤกษ์ แล้วนี่เราจะทำยังไงกันดีเนี่ย สิงห์นะสิงห์ทำไมถึงทำกับแม่ได้ขนาดนี้นะ ไอ้ลูกชั่ว ลูกเลว” แล้วก็เดินเข้าบ้านไป
“ไอ้สิงห์ มึงไม่น่าเกิดมาเป็นลูกกูเลย สร้างแต่ความฉิบหายมาตลอด ไอ้ลูกเวร กลุ้มโว๊ย”
***** +++++ *****
วันต่อมา <17 ต.ค.> กุ้งไปตามนัด ตามเวลา บ่าย 2 โมง คราวนี้กุ้งไม่ไปคนเดียว พวกเพื่อนรักทั้ง 3 รวมทั้งเด่น ขอมาด้วย พร้อมกับตำรวจอีกจำนวนหนึ่ง นี่แหละเขาถึงเรียก เพื่อนจริงไม่ทิ้งกัน ไม่ว่าจะมีเรื่องกันซะกี่ครั้ง ยังไงก็ต้องมาช่วยกันเสมอ ไม่มีพลาด
แต่สิงห์ได้ขู่เอาไว้ว่า ถ้ารื่องนี้รู้ถึงหูตำรวจ สามคนนี้จะไม่ปลอดภัย ทั้ง 5 คนเลยต้องวางแผนให้รัดกุมที่สุด เพราะกุ้งต้องระวังโรสเป็นพิเศษ เพื่อไม่ให้ลูกเขาเป็นอะไร กุ้งและทีมตำรวจทั้งสอง สน.ได้เข้ามาวางแผนกัน เมื่อสิงห์ได้โทรเข้ามานัดวันเวลาแล้ว
>>>>> ***** <<<<<
งานแต่งของนิด ไม่มีใครมาเลย ไม่ว่าจะเป็นชัชหรือวัฒน์ โดยเฉพาะกุ้ง คนที่นิดอยากเจอหน้าที่สุด เพราะทุกคนกำลังยุ่งอยู่กับการวางแผนช่วยโรส นุ่นและน้องอย่างขมักเขม่น จนเวลาผ่านไป 9 โมงก็แล้ว 10 โมงก็แล้วจนพิธีรดน้ำสังข์ผ่านไป เที่ยง ก็ไม่มีใครมา นิดเสียใจมาก เหมือนตัวเองถูกทิ้งอยู่ตัวคนเดียว คงจะมีเพียงเพื่อนๆของเธอทางผับและทางสามีใหม่เท่านั้นที่มาร่วมงานไม่กี่คน
***** >>><<< *****
สิงห์จับตัวโรสและทุกคนมัดไว้บนเรือ เพื่อเป็นตัวประกันรอให้ให้กุ้งเอาโฉนดมาแลกเพื่อเป็นค่าไถ่ในครั้งนี้ แลกกับที่ด้านหลังฟาร์มมาครอบครอง สิงห์เตรียมกับดักตลบหลังกุ้งไว้ด้วย กะว่าพอได้ของจะฆ่ากุ้งให้ตายและจับโรสทำเมียซะ รวมทั้งน้องด้วย ส่วนนุ่นเขาจะย่ำยีเล่นๆและถีบหัวส่ง เพื่อแลกกับความเสียใจที่เคยปฏิเสธมันมาในอดีต สิงห์มีความมั่นใจมากในครั้งนี้ ว่าต้องสำเร็จ
สิงห์ขับเรือประมงขนสินค้าของเสี่ยขนาดกลางไม่ใหญ่มากออกไปรอที่นัดพบก่อนเวลา ประมาณเที่ยง เพื่อจะหาเวลามีความสุขก่อนสักเล็กน้อย แถวๆคลองขุนราชพินิจใจ เป็นที่แบ่งเขตระหว่าง กทม.และสมุทรปราการ หลักเขต กทม.กลางทะเล บางขุนเทียน
ระหว่างที่รอ สิงห์มากระลิ้มกระเรี่ยทั้งน้องและโรส สิงห์เมื่อรู้ว่าโรสท้องจึงไม่ค่อยสนใจเท่าใด แต่ก็สันดานคนเห็นแก่ได้ จึงลวนลามหอมแก้มและจูบบ้างขณะที่โดนมัดมืออยู่ที่ข้างกาบเรือ จนนุ่นไม่รู้จะช่วยยังไงแล้ว เพราะตัวเองก็เอาไม่รอด
สิงห์ไม่ได้พิศวาสโรสสักเท่าใด ที่จับมาเพราะต้องการที่จะบีบกุ้งเท่านั้น จึงทำไปเพื่อต้องการยั่วให้กุ้งโกรธ จึงได้แค่กอดๆหอมๆ แต่คนที่สิงห์ต้องการที่แท้จริงคือน้อง สิงห์ตรงเข้ามากอดและลวนลามน้องตรงนั้นแหละ ต่อหน้านุ่นและโรส ซึ่งมัดเรียงไม่ห่างกัน (นุ่น น้องและโรส) น้องอยู่ตรงกลาง ทุกคนถูกมัดมือทั้งสองไว้กับกาบเรือ ปล่อยขาให้อิสระ สิงห์ตรงเข้ามาฉีกเสื้อของน้องออกจนขาดหมดเหลือแต่บราและโยนลงทะเลไป เข้ากอดมาหอมน้องไม่รู้จะหนีรอดยังไงแล้ว นุ่นกับโรสก็ได้ร้องตะโกนให้ปล่อย อย่าทำอะไรน้องเลย แต่สิงห์ก็ไม่สน จากนั้นก็ดึงตัวน้องลงมานอนราบกับพื้นเรือ แกะบราที่เหลือออกโยนทิ้งทะเลไปอีก แล้วเอาหน้าเอาปากเข้าไปดูดละเลงเต้าของน้องอย่างสนุกปาก น้องดิ้นไปมาร้องไห้ อ้อนวอนขอให้สิงห์อย่าทำอะไรเธอเลย
“ปล่อยกู อย่าทำอะไรกูเลย กูขอร้อง กูไม่ได้รัก ไม่ได้ชอบมึงกูมีผัวแล้ว” น้องหลอกสิงห์ คิดว่าสิงห์น่าจะเชื่อ สิงห์เงยหน้าขึ้นมา
“ไอ้เตี๊ยหมาตื่นนั่นนะเหรอผัวมึง” น้องรีบพยักหน้า
“ใช่ๆ นั่นหละคนนั้นหละ นะนะ อย่าทำอะไรกูเลย กูไหว้หละปล่อยกูไปเถอะ”
“ช่างปะไร กูไม่สน ดีเสียอีก แสดงว่ารู้งาน แบบนี้คงจะไม่เจ็บซิเวลาที่กูยัดดุ้นของกูเข้าไปในตัวมึงหนะ 5555+”
สิงห์ก็ไม่สน เมื่อหน้ามืดขึ้นมาแล้ว ก็ก้มลงไปดูดและเล่นเต้าทั้งสองข้างของน้องอีกอยู่พักใหญ่ แบบไม่สนสายตาของใครทั้งสิ้น
“อร๊ายๆๆๆ ไอ้สัส ปล่อยกู ปล่อยกูนะ ไอ้เหี๊ย กูขอร้อง” หลังจากที่เล่นเต้าได้พักใหญ่ สิงห์ก็ดึงกางเกงและชั้นในของน้องออกหมดจนเปลือย โยนทิ้งลงทะเลไป หมายจะข่มขืนเหมือนดาวต่อหน้าคนทั้งสองทันที สิงห์ก้มลงไปใช้ปากและลิ้นเล่นบริเวณหน้าถ้ำน้อง
“ไอ้สิงห์หยุดนะ มึงจะทำอะไรกู ไอ้เหี๊ย ช่วยด้วย ไอ้สัส อย่านะ กูขอร้อง อย่าทำกูเลย กูไม่ได้รักไม่ได้ชอบมึง อย่าข่มเหงอย่ารังแกกูเลย กูขอร้อง” นุ่นเห็นดังนั้นจึงตะโกนออกไป ขณะที่สิงห์เอาเชือกมามัดขาทั้งสองของน้องแยกกันไว้เพื่อจะได้ข่มขืนถนัดๆ
“ไอ้สิงห์ มึงหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ มึงคิดจะทำอะไร อย่าทำน้องเลย มา ในเมื่อกูเป็นต้นเหตุทำให้มึงโกรธและแค้นพี่กุ้ง มา มาทำกับกูนี่ กูยินดีที่จะรับผิดชอบเรื่องนี้ทั้งหมด แต่อย่าได้ไปทำอะไรน้องซึ่งไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไรเลย นะกูขอร้อง”
น้องดิ้นขณะที่เปลือยอยู่ ถูกมัดขาทั้งสองเอาไว้แล้วในตอนนี้ สิงห์หันไปบอกนุ่น แถมลอยหน้าลอยตา แบบหน้าตาย
“ไม่ต้องห่วงอีนุ่น กูเอามึงแน่ แต่หลังจากที่กูได้อีนี่เป็นเมียก่อน รายต่อไปก็มึง และสุดท้ายก็อีนั่น ป่องๆแบบนี้ ท่าทางจะเอามันส์น่าดู มึงสามคนหนีไม่พ้นกูหรอก” พูดจบ สิงห์ก็แก้กางเกงตัวนอกออกจนเหลือแต่ชั้นใน และเขี่ยไปให้พ้นขา โรสตะโกนด่าอีกคน
“ไอ้เหี๊ย ไอ้สัส มึงทำได้ยังไง รังแกผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้ ข่มขืนคนที่ไม่ได้รัก ถ้าไม่ชั่วจริงๆ มันทำไม่ได้หรอก ไอ้นรกส่งมาเกิด ไอ้ชั่ว”
สิงห์เดินไปตบปากโรสอย่างแรงจนเลือดกลบปากทันที
“อีเหี๊ย ปากดีนัก กูเปลี่ยนใจแล้ว กูจะล่อมึงก่อนเลย ดูซิไอ้เหี๊ยกุ้งจะเป็นยังไง ถ้ารู้ว่าเมียมัน ก็เป็นเมียกูเหมือนกัน” พูดจบ สิงห์ก็ดึงแหวกเสื้อของโรสออกจนขาดหมดเช่นกัน และโยนลงทิ้งทะเลไป จนเหลือแต่บรา เอาหน้าเข้าไปซุกไปหอมที่ซอกคอและหอมแก้ม
“ออกไป ไอ้เหี๊ย อย่ามาย่งกับกู ไอ้สัส ออกไปอย่ามายุ่งกับร่างกายกู”
สิงห์ตบปากอีกข้างจนโรสต้องเงียบนิ่ง และปลดบราของโรสออกโยนทิ้งทะเลไปอีกตัว ใช้มือและปากดูดเล้าโลมเต้าจนโรสหมดหนทางสู้ ปากก็เจ็บ เมื่อทำได้สักพักใหญ่ ก็ปล่อยมือและปากจากเต้าของโรส ลุกขึ้นดึงกางเกงในของมันออกให้พ้นตัว แล้วเอาจ้าวโลกยัดเข้าไปในปากของโรสทันที ทำโทษเพราะพูดมากนัก สิงห์จับหัวโรสดึงเข้าออกอย่างมีความสุข จนน้องและนุ่นทนดูไม่ได้ต้องหันหน้าหลบ กับภาพอุบาวท์ที่สิงห์กำลังทำอยู่ ระหว่างนั้นน้องก็พยายามจะทำให้ตัวเองเป็นอิสระ แต่ไม่มีหนทางจริงๆ เพราะมือถูกมัดอยู่ ขาก็ถูกขึงพืดอย่างนั้น ไม่นานสิงห์ก็เสร็จ ภูเขาไฟระเบิดออกมา ลาวาไหลทะลักเข้าปากของโรสเต็มที่อย่างแรง จนโรสต้องถุยออกมา แล้วเบือนหน้าหนี สิงห์มีความสุขที่สุดวันนี้ หันไปบอกนุ่นและน้อง
“รายต่อไปก็มึงหละอีนุ่น เตรียมปากไว้ได้เลย”
“ถุย ไอ้สัส ถ้าพี่กุ้งรู้ว่ามึงทำอะไรกับกูไว้บ้าง มึงไม่รอดแน่ไอ้สิงห์ ไอ้เหี๊ย” สิงห์เอามือดึงผมจิกหัวโรสขึ้นมา
“ยังปากดีได้อยู่อีกนักนะมึง ดูซิว่าถ้ากูเอาท่อนซุงของกูเข้าไปอยู่ในตัวมึง มึงยังจะปากดีแบบนี้อีกไหม”
>>>>>>>>> ********** <<<<<<<<<<
โปรดติดตามตอนต่อไปใน ตอนที่ 48 .. “ ฝันหรือจริง ”
ตอนที่ 47 .. “ เพื่อนจริงไม่ทิ้งกัน ”
Romance Fiction - นิยายรัก / รักโรแมนติก
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 224
แสดงความคิดเห็น