บทที่ 284 งานปาร์ตี้

“ฉันเคยโกหกทุกคนตั้งแต่เมื่อไหร่ แยกย้ายกันไปซ้อมการแสดงของตัวเองได้แล้ว ถ้าพรุ่งนี้ใครแสดงได้ไม่ดีฉันก็ไม่ให้ใบเปลี่ยนอาชีพเป็นของรางวัลหรอกนะ” ลู่หยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ลืมไปเลยว่าหัวหน้ายังมีใบเปลี่ยนอาชีพอยู่อีก ฉันรีบกลับไปซ้อมก่อนดีกว่า” เอ็ม 16 รีบวิ่งออกไปเป็นคนแรก

คนอื่น ๆ ก็รีบแยกย้ายกันไปซ้อมการแสดงของตัวเองด้วยเช่นกัน ซึ่งลู่หยางก็ได้ถือโอกาสที่ไม่มีใครอยู่เริ่มซ้อมการแสดงของตัวเอง

ไม่ว่าเกมนี้จะมีความสมจริงมากแค่ไหน แต่ท้ายที่สุดเกมก็ยังคงเป็นเกมอยู่วันยังค่ำ จุดประสงค์หลักของการเล่นเกมสมควรจะเป็นความสนุกสนาน ซึ่งความสนุกสนานนั้นไม่ใช่เพียงแค่การฆ่ามอนสเตอร์เพื่อเพิ่มเลเวล แต่มันยังรวมถึงกิจกรรมต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นภายในเกมอีกด้วย

ขณะเดียวกันแม้คนเป็นหัวหน้ากิลด์จะต้องรักษาภาพพจน์ของความแข็งแกร่งเอาไว้ แต่ในบางครั้งพวกเขาก็ต้องมีจิตใจที่ผ่อนคลายเพื่อไม่ให้เกิดความเครียดสะสมภายในกิลด์

การมีปฏิสัมพันธ์กับสมาชิกภายในกิลด์ไม่เพียงแต่จะทำให้พวกเขารู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของกิลด์มากขึ้นเท่านั้น แต่มันจะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างหัวหน้ากับลูกน้องแน่นแฟ้นมากขึ้นกว่าเดิมอีกด้วย ซึ่งมันก็จะทำให้การร่วมงานกันในอนาคตมีความราบรื่นมากยิ่งขึ้น

—

วันรุ่งขึ้น

ลู่หยางลาหยุด 1 วันเพื่อเตรียมงานปาร์ตี้ในครั้งนี้ให้พร้อม นอกจากนี้เขายังได้นำเจียงเจ๋อและคนอื่น ๆ มาช่วยเตรียมงานเลี้ยงในครั้งนี้ด้วย

ทั่วทั้งกิลด์มีสมาชิกอยู่มากกว่า 100,000 คนและลู่หยางก็ต้องการให้สมาชิกทุกคนเข้าร่วมงานครั้งนี้ได้โดยไม่มีปัญหา ชายหนุ่มจึงทำการติดต่อไปยังบริษัทเกมอย่างเป็นทางการเพื่อทำการขอสถานที่จัดงานเลี้ยงครั้งนี้ขึ้นมาโดยเฉพาะ

ทางบริษัทตกใจกับคำขอของลู่หยางมาก เพราะพวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่ามันจะมีผู้เล่นจัดงานปาร์ตี้ที่มีจำนวนผู้ร่วมงานมากมายขนาดนี้ อย่างไรก็ตามเจ้าหน้าที่ก็ช่วยรายงานเรื่องของลู่หยางไปยังผู้บริหารอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ทางเบื้องบนจะอนุมัติให้พวกเขายืมโรงละครขนาดใหญ่ทางตอนใต้ของเกมฟรี 1 ครั้งเพื่อเป็นการตอบแทนไอเดียดี ๆ ที่ลู่หยางได้เสนอขึ้นมา

ชายหนุ่มรีบกระจายข่าวนี้ให้กับสมาชิกภายในกิลด์ทุกคน เหล่าบรรดาสมาชิกของบลัดบราเธอร์ที่กำลังตื่นเต้นอยู่แล้วก็ยิ่งมีขวัญกำลังใจเพิ่มมากขึ้นไปจากเดิม

—

5 โมงเย็น

สมาชิกของบลัดบราเธอร์เริ่มถอยทัพกลับมาจากป้อมปราการคริมสันเพื่อมุ่งหน้าไปยังโรงละครขนาดใหญ่ที่อยู่บริเวณทางใต้ของเมืองเซนต์กอลล์

เมื่อผู้เล่นที่กำลังพักผ่อนภายในเมืองสังเกตเห็นกองกำลังบลัดบราเธอร์มุ่งหน้าตรงไปยังตอนใต้ของเมือง มันก็ทำให้พวกเขาเริ่มตกใจกับเหตุการณ์แปลก ๆ ที่เกิดขึ้น

ผู้ที่ตกใจมากที่สุดสำหรับเหตุการณ์ในครั้งนี้คือฉือมู่, ฉงป้า, บลัดไทแรนท์และแบล็คบลัด เพราะตอนแรกพวกเขาคิดว่าลู่หยางจะกำลังวางแผนหาวิธีการเพื่อเอาป้อมปราการจากเดธโซลกลับคืนไป

ด้วยเหตุนี้ฉือมู่จึงทำการเชิญลู่หยางเข้ามายังพื้นที่พิเศษอย่างเร่งด่วน

“มีอะไรเหรอครับ?” ลู่หยางถามพร้อมกับขมวดคิ้วเพราะเขากำลังเตรียมการแสดงของตัวเองอยู่

“น้องชาย ทำไมนายถึงเรียกระดมกองกำลังมากมายขนาดนั้นล่ะ นี่ไม่ใช่ว่านายกำลังวางแผนจะไปโจมตีแบล็คบลัดอยู่ใช่ไหม?” ฉือมู่ถามอย่างกังวล

“ใครเป็นคนบอกคุณ?” ลู่หยางถามอย่างสับสน

“ก็นายกำลังเรียกระดมกองกำลัง 100,000 คนทางตอนใต้ของเมืองอยู่ไม่ใช่หรือไง แบล็คบลัดมันตกใจจนติดต่อมาร้องขอความเป็นธรรมจากพวกเรา” ฉงป้ากล่าว

ลู่หยางหัวเราะขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะพูดว่า

“ผมแค่กำลังจัดงานเลี้ยงเพื่อเฉลิมฉลองกับชัยชนะ ไม่ได้คิดจะไปสู้รบกับใครสักหน่อย”

“งานเลี้ยง?” ทั้งฉือมู่และฉงป้าต่างก็อุทานขึ้นมาด้วยความตกใจ

“ใช่ครับ หลังจากชนะศึกใหญ่ขนาดนั้นผมก็สมควรพาพี่น้องทุกคนมาเลี้ยงฉลองกันสักหน่อยไม่ใช่หรือยังไง พวกคุณสนใจจะมาร่วมงานด้วยไหม? ตอนนี้มันใกล้จะถึงเวลาเริ่มการแสดงแล้ว” ลู่หยางถาม

ตอนแรกทั้งฉือมู่และฉงป้าต่างก็เตรียมคำพูดเอาไว้อย่างมากมายเพื่อห้ามปรามไม่ให้ลู่หยางทำอะไรผลีผลาม แต่ความเป็นจริงอีกฝ่ายกลับบอกว่าพวกเขากำลังจะไปร่วมงานเลี้ยง มันจึงทำให้ฉือมู่รู้สึกอึดอัดจนไม่รู้จะพูดอะไรออกมา

“พอดีช่วงนี้ฉันยุ่ง ๆ คงจะไปร่วมงานเลี้ยงของนายไม่ได้”

“ฉันก็กำลังยุ่ง ๆ อยู่เหมือนกัน เชิญพวกนายสนุกกันให้เต็มที่เถอะ” ฉงป้ากล่าว

ทั้งสองคนไม่รู้จะพูดอะไรกับพฤติกรรมของลู่หยางดี แม้แต่ฉือมู่ที่มีประสบการณ์ใช้ชีวิตมาอย่างยาวนานก็ยังไม่สามารถคาดเดาความคิดของอีกฝ่ายได้เลย

“ถ้างั้นผมก็ขอให้พวกคุณโชคดี ผมขอตัวไปซ้อมการแสดงของตัวเองต่อแล้วนะ” ลู่หยางบอกลาก่อนที่จะออกจากพื้นที่พิเศษไป

“คนหนุ่มสมัยนี้ใจร้อนกันจริง ๆ แค่มีผลงานนิดหน่อยก็ต้องจัดงานเลี้ยงฉลองกันแล้วเหรอ” ฉือมู่กล่าวพร้อมกับส่ายหน้าหลังจากที่ลู่หยางได้หายตัวจากไปแล้ว

“เรื่องพวกนี้มันก็แค่เรื่องไร้สาระ เราเอาข่าวไปบอกบลัดไทแรนท์กับแบล็คบลัดกันก่อนเถอะ” ฉงป้ากล่าว

“อือ” ฉือมู่พยักหน้ารับก่อนที่เขาจะเชิญแบล็คบลัดกับบลัดไทแรนท์เข้ามาในพื้นที่พิเศษ

“เกิดอะไรขึ้น? ลู่หยางมันต้องการอะไรกันแน่?!” บลัดไทแรนท์ถามเพราะก่อนหน้านี้เขากำลังเรียกรวมกองกำลังทั้งหมดเพื่อเตรียมพร้อมรับการจู่โจมที่ไม่คาดคิด

“ถ้ามันอยากจะสู้จนตัวตายก็อย่าหวังว่าฉันจะปล่อยเรื่องนี้ไปง่าย ๆ ล่ะ” แบล็คบลัดพูดด้วยสีหน้าอันดุร้าย

“ใจเย็น ๆ ก่อน ความจริงแล้วลู่หยางบอกว่าคืนนี้เขาเรียกรวมกองกำลังเพื่อไปจัดงานเลี้ยงไม่ได้ไปทำการต่อสู้” ฉือมู่กล่าว

“หา!” บลัดไทแรนท์โกรธจนทุบโต๊ะตรงหน้าและถึงแม้เขาอยากจะสบถคำด่าออกมาแต่ก็ไม่รู้ว่าจะต้องด่าลู่หยางว่าอะไรดี

ท้ายที่สุดอีกฝ่ายก็แค่จัดงานเลี้ยงไม่ได้มีความคิดที่จะฉีกสัญญา แต่มันกลับกลายเป็นว่าพวกเขาคิดมากกันเกินไปเอง

อย่างไรก็ตามแม้จะรู้ว่าลู่หยางกำลังจัดงานเลี้ยงแต่พวกเขาก็ไม่กล้าหยุดคำสั่งรวมพล เพราะถ้าหากบลัดบราเธอร์ใช้งานเลี้ยงเป็นฉากบังหน้าแล้วทำการแอบโจมตีป้อมปราการของเดธโซลอย่างลับ ๆ ในเวลานั้นมันก็จะกลายเป็นว่าพวกเขาไม่ได้เตรียมกองกำลังเอาไว้สำหรับการต่อสู้

“ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ สักวันฉันจะต้องฆ่าแกให้ได้”

—

หลังเวทีขนาดใหญ่

“ฮัดชิ้ว! แบล็คบลัดกับบลัดไทแรนท์คงจะแอบด่าฉันอยู่แน่ ๆ” ลู่หยางกล่าวหลังจากเล่าเรื่องราวในพื้นที่พิเศษให้พวกเซี่ยหยู่เว่ยฟัง

“ฮ่า ๆ ๆ คราวนี้พวกมันคงจะโกรธจนอกแตกตายไปเลยแน่ ๆ” ไป๋เหลิงส่งเสียงหัวเราะออกมา

“เผลอ ๆ คืนนี้พวกเดธโซลคงจะหลอนกันไปทั้งคืนจนไม่กล้าให้สมาชิกแยกย้ายกันไปเก็บเลเวล” ฉิงชางกล่าว

เมื่อได้เห็นความกังวลของศัตรู มันก็เริ่มทำให้เหล่าบรรดาแกนหลักรู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้าง

“พวกเรามาเริ่มการแสดงกันเถอะ ปล่อยให้พวกนั้นมันกังวลต่อไป” ลู่หยางกล่าว

ทุกคนต่างก็หัวเราะขึ้นมาเบา ๆ ขณะเตรียมความพร้อมอยู่หลังเวที

ทันใดนั้นม่านโรงละครก็เปิดออกก่อนที่ลู่หยางจะนำแกนหลักของกิลด์ทุกคนออกมาเพื่อเผชิญหน้ากับสมาชิกกว่า 100,000 คนที่นั่งอยู่ด้านล่างของเวที ลู่หยางจึงเริ่มเล่าประวัติความเป็นมาตั้งแต่เริ่มก่อตั้งกิลด์จนถึงปัจจุบัน ทำให้สมาชิกที่อยู่ด้านล่างเริ่มเกิดความฮึกเหิมขึ้นมาภายในใจ

“วันนี้เป็นวันที่พวกเราได้มารวมตัวกันอย่างมีความสุข ฉันขอประกาศตรงนี้เลยว่านอกเหนือจากคนที่ขึ้นมาแสดงจะได้รับรางวัลแล้ว คนที่รับชมการแสดงอยู่ด้านล่างก็มีสิทธิ์ลุ้นจับฉลากของรางวัลด้วยเช่นกัน หากใครเป็นผู้โชคดีได้รับรางวัลในครั้งนี้คน ๆ นั้นก็จะได้รับอุปกรณ์ระดับแพลตตินั่มเลเวล 30 ไป 1 ชิ้น” ลู่หยางกล่าว

ทันทีที่พูดจบมันก็มีเสียงเชียร์ดังกึกก้องไปทั่วทั้งบริเวณ เพราะในปัจจุบันแม้แต่อุปกรณ์ระดับเหล็กเลเวล 30 ก็ยังเป็นสิ่งที่หาได้ยากมาก มันจึงไม่จำเป็นจะต้องพูดถึงอุปกรณ์ระดับแพลตตินั่มเลย

“จุดประสงค์ของฉันในวันนี้มีเพียงแค่อย่างเดียวคือขอให้ทุกคนสนุกกันอย่างเต็มที่ เพราะสิ่งที่ทำให้กิลด์ของเราเติบโตขึ้นมาได้จนถึงวันนี้นั่นก็เพราะความสามัคค ดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องผิดหากจะบอกว่ากิลด์นี้มันเป็นกิลด์ของพวกเราทุกคน” หลังลู่หยางพูดเปิดงานจนจบ ทุกคนก็เดินลงจากเวทีพร้อมกับการแสดงที่ได้เริ่มต้นขึ้น

การแสดงชุดแรกเป็นการแสดงของหัวหน้าทีมจำนวน 50 คนที่ขึ้นมาเป็นระบำเพลงรบ ซึ่งพวกเขาก็ทั้งสะบัดดาบกระแทกโล่ส่งเสียงตะโกนจนทำให้ทั่วทั้งโรงละครเต็มไปด้วยความฮึกเหิม

การแสดงชุดที่ 2 คือการร้องเพลง

การแสดงชุดที่ 3 คือการเต้นรำ

…

เมื่อการแสดงดำเนินไปจนถึงชุดที่ 5 เสียงเชียร์ของลูกกิลด์ทั้ง 100,000 คนก็ดังมากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งเสียงเหล่านี้มันก็มีทั้งเสียงที่เต็มไปด้วยความฮึกเหิมและตลกขบขัน โดยเฉพาะการเต้นบอยแบนด์ของฉิงชางและแกนหลักคนอื่น ๆ

คิดตามแล้วมันดูน่าสนุกมาก ๆ เลยเน๊าะ