บทที่ 227: เป็นเจ้านั่นเอง

“ดูเหมือนว่าฮูหยินหวังจะรู้จักคนผู้นี้ งั้นเรื่องนี้ก็ง่ายขึ้นแล้ว” เฟิ่งมู่ชิงยิ้มกว้าง ทว่าดวงตาเรียวคล้ายจิ้งจอกของนางกลับมีแต่ความเยือกเย็น อันที่จริงนางอยากจะเอามีดจ่อคออีกฝ่ายไว้ด้วยซ้ำ

ต่อมา หญิงสาวหันไปจ้องมองหญิงชราด้วยสายตาเยือกเย็นแบบไม่ปิดบัง ทำให้ฝ่ายที่ถูกมองตกใจมากจนต้องคุกเข่าลงคำนับโขกหัวกับพื้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“เป็นอนุหวังนี่แหละ เป็นนางที่ยุยงข้า อนุหวังอยากจะให้ภรรยาเอกตายเพื่อที่นางจะได้ก้าวขึ้นไปแทนที่!”

เฮือก!