บทที่ 58 VVIP

พ่ายเกมสวาท

-A A +A
อ่านต่อ

บทที่ 58 VVIP

หมวดหนังสือ: 

ฉันเดินนำหน้าเขาไปโดยที่ไม่รอเขา นั่นก็เพราะว่าฉันยังคงไม่พอใจเขาอยู่ คนอะไรดื้อด้านไม่ยอมฟังเหตุผลกันบ้างเลย แล้วมาหึงใครไม่หึงไปหึงคนแบบไอ้เคน ต่อให้เหลือมันแค่คนเดียวในโลกฉันก็ไม่มีทางกลับไปเอามันอีกเด็ดขาด แค่คิดก็ขยะแขยงแล้ว ฉันเดินจ้ำอ้าวสับขาหน้ามุ่ยไม่สนใจคนร่างสูงใหญ่ที่เดินก้าวขาตามมาติดๆ

 

เขารีบเดินมาด้วยความเร็วสูง แล้วมาคว้ามือฉันไว้เพื่อจะให้เดินไปพร้อมกัน ฉันพยายามที่จะสลัดมือปลาหมึกของเขาออก แต่ทำยังไงไอ้มือกาวนี้ก็ไม่ขยับเขยื้อนเลย เลยทำได้แค่ปล่อยให้เขากอบกุมพาเดินไปยังร้านขายโทรศัพท์ยี่ห้อดัง

 

ณ ร้านโทรศัพท์ XX

 

“สวัสดีค่ะ คุณลูกค้าสนใจโทรศัพท์รุ่นไหนคะ” พนักงานสาววิ่งมาต้อนรับ ก่อนจะยืนอึ้งกับภาพความงามของชายหนุ่มที่ยืนทำหน้านิ่ง

 

“มาเอาโทรศัพท์ที่สั่งไว้” เขาเอ่ยโดยไม่ได้หันไปมองหน้าพนักงานสาวที่พยายามส่งสายตาหยาดเยิ้มมาให้

 

เมื่อเขาเห็นว่าพนักงานคนนั้นไม่มีท่าทีจะไปทำตามคำสั่งของเขา เขาจึงตะคอกเพื่อดึงสติพนักงานสาวคนนั้นให้กลับมา

 

“เดี๋ยวนี้!! “พนักงานสาวที่กำลังเคลิบเคลิ้มในความหล่อของเขาอยู่ ถึงกับสะดุ้งกับเสียงอันทรงพลังของเขา จนทำให้สติที่กำลังตกอยู่ในภวังค์กลับเข้าร่างมาทำหน้าที่อย่างรวดเร็ว

 

“อ๋อคะ...คุณเซบาสเธียนะคะ..ค่ะ ได้ค่ะ เชิญรอที่ห้อง VVIP ได้เลยค่ะ คุณกิตโทรมาจัดการทุกอย่างไว้ให้เรียบร้อยแล้วค่ะ รบกวนรอสักครู่นะคะโปรแกรมเมอร์ของทางคุณกิตที่ส่งมากำลังทำการอัปโหลดข้อมูลจากเครื่องเดิมให้อยู่ค่ะ และก็ที่สั่งไว้ตัวเครื่องเป็นทองคำแท้ด้านหลังฝังเพชรเรียงกันเป็นรูปอักษรตัวA กับ ตัวS ไขว้กันนะคะ” พนักงานรีบกุลีกุจอพาไปยังห้องพักสำหรับลูกค้า VVIP พร้อมกับรายงานอย่างละเอียดทันที

 

“ห๊ะ... / อืมมม” เสียงเขาและฉันดังขึ้นพร้อมกัน

 

“ดะ..เดี๋ยวนะ นี่เฮียจัดแจงไว้ล่วงหน้าหมดแล้วหรอค่ะ” สิ่งที่พนักงานรายงานยังไม่น่าตกใจเท่ากับที่ฉันมารู้ว่าเขาจัดการทุกอย่างไว้หมดแล้ว ถ้าอย่างนั้นไม่ว่ายังไง ฉันก็ไม่มีทางได้ใช้เบอร์เดิมหรือโทรศัพท์เครื่องเดิมของฉันอยู่แล้ว

 

“ใช่ค่ะ เฮียเตรียมทุกอย่างไว้ตั้งแต่วันที่เฮียเห็นเบอร์ไอ้ห่านั้นโทรเข้ามาแล้ว แต่ที่ผ่านมายังไม่มีโอกาสพาเอลิซมาเอา” เขาบอกเล่าด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่น้ำเสียงกลับมีความภาคภูมิใจ

 

คำบอกเล่าถึงการกระทำของเขาที่ฟังดูแล้ว ทำให้ฉันถึงกับอึ้งฉันมองไปยังด้านข้างใบหน้าเขาอย่างเอือมระอาสุดๆ ทั้งแอบคิดระแวงอยู่ในใจว่ายังมีเรื่องของฉันเรื่องไหนอีกบ้างที่เขาแอบวางแผนเอาไว้

 

“แล้วก็นี่เบอร์ XX6-XXX-XXXX เลขทุกตัวเหมือนกับของเฮียหมดยกเว้นเลขหน้า ของเฮียคือ XX9 ของเอลิซ XX6 เบอร์ของเราสองคนจำง่าย เห็นไหมดีกว่าเบอร์เก่าเอลิซตั้งเยอะ” เขายังคงโอ้อวดภูมิใจในสิ่งที่ตัวเองทำ และพยายามโน้มน้าวให้ฉันเห็นดีเห็นงามไปด้วย

 

ฉันมองไปยังใบหน้าคมที่ดูจะมีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองทำ และไม่รู้สึกรู้สาอะไรอยู่ จนฉันอดหมั่นไส้ไม่ได้แอบใช้ศอกกระทุ้งท้องเขาเข้าไปหนึ่งที

 

“โอ๊ยยย ทำเฮียทำไมค่ะ” เขาร้องออกมา

 

“แค่นี้ยังน้อยไปค่ะ” ฉันบอกเขาก่อนจะลุกขึ้นย้ายไปนั่งที่โซฟาตัวอื่น แต่เขากลับคว้าเอวของฉันแล้วจับฉันนั่งลงบนตักของเขา แล้วรวบแขนโอบกอดล็อกฉันไว้แน่น

 

“ปล่อยนะเฮีย เอลิซอายเขา” ฉันดิ้นอยู่ภายในอ้อมแขนของเขา พลางสายตาก็เหลือบไปมองยังพนักงาน ว่าเขามองมาที่เราทั้งสองคนหรือไม่

 

พนักงานสาวเหมือนจะรู้ตัวว่าไม่ควรจะอยู่ตรงนี้ต่อไป เพราะดูจากสถานการณ์แล้ว ตัวเองน่าจะเป็นแค่ธาตุอากาศถ้าขืนยังอยู่ต่อ คงมีหวังได้โดนไล่ออกแน่ เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงขอตัวออกไป...

 

“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะเฮีย เอลิซไม่โอเคด้วยนะ” ฉันตะบึงตะบอนใส่เขา

 

“ไม่ปล่อย เมียโกรธอะไรผัว งอนอะไรผัว บอกได้ไหม ผัวยอมทุกอย่างแล้วอย่าเป็นแบบนี้ได้ไหม ผัวใจจะขาด” เขาพูดจาออดอ้อน ทำหน้าตาน่าสงสาร พร้อมไซร้หน้าไปมาที่ต้นแขนนวลเนียน

 

“ยังไม่รู้ตัวอีกหรอ...ชิ แล้วไม่ต้องมาผัว มาเมียอะไรเลยนะ ถ้าใครมาได้ยินเขา เขาจะมองเอลิซยังไง” ฉันเอ่ยบอกอย่างหมั่นไส้ คนฉลาดอย่างเขาทำเป็นแกล้งโง่ใส่ฉันทุกทีเวลาแบบนี้

 

“ก็เราสองคนเป็นผัวเมียกัน เข้าออกกันมาตั้งหายทีแล้ว ไม่ใช่ผัวเมียแล้วให้เป็นอะไร ถ้างั้นเป็นสามีภรรยากันก็ได้” เขายังคงตีหน้ามึนพูดเอาแต่ประโยชน์เข้าตัวเอง

 

เพี๊ยะ!!!

 

ฉันวาดมือขึ้นตีแขนเขาอย่างแรง แต่เขากลับไม่รู้สึกรู้สา ไม่เจ็บบ้างหรือไงก็ไม่รู้ ยังคงโอบกอดฉันไม่ปล่อยมือ

 

“พูดจาให้มันดีๆ หน่อยค่ะ ใครมาได้ยินเข้ามีแต่เอลิซที่เสียหายนะคะ” ฉันเอ่ยเตือนเขาไป

 

“ถ้าอย่างนั้นหายโกรธผัวเถอะนะ...นะ...น๊าาา ที่ผัวทำไปทุกอย่างเพราะรักเมียคนนี้มากเลยรู้ไหมคะ” เขาเอ่ยทำเสียงกระซิบกระซาบที่ข้างหูฉัน จนฉันรู้สึกเสียวสะท้านกับทั้งน้ำเสียงและประโยคคำพูดเหล่านั้น นี่ฉันกำลังจะใจอ่อนให้กับเขาอีกแล้วล่ะสิ (ยัยเอลิซ...ยัยคนอ่อนแอแพ้ลูกอ้อนผู้ชาย)

 

เมื่อเขาสัมผัสได้ว่าอารมณ์ของฉันอ่อนลง เขาก็เริ่มที่จะจู่โจมมอบรสสัมผัสให้กับฉัน เขาขบเบาๆ ที่ติ่งหู ลมหายใจที่รดเข้ามา ส่งผลให้ร่างสาวสั่นสะท้านออกอาการสยิว ความปั่นป่วนรัญจวนใจทำให้ฉันไม่ทันระวังตัว จนถูกเขาอุ้มตัวลอยเปลี่ยนท่าจากนั่งด้านข้างบนตัก กลายเป็นนั่งคร่อมตักเขาแทน

 

สถานการณ์เริ่มที่จะล่อแหลมมากขึ้น เมื่อเขาค่อยๆ ลากจมูกระดมจูบ ลงมาตามกรอบหน้าสวย แล้วลากลงมาเรื่อยจนถึงลำคอขาว ที่ถึงแม้จะมีเสื้อคอเต่าปิด แต่เขาก็ไม่วายที่จะจรดปลายจมูกลงไปสูดดมกลิ่นกายสาว

 

ร่างสาวที่กำลังลอยละลิ่วเคลิบเคลิ้มกับรสสัมผัสที่เขาปรนเปรอ จนเผลอไม่ทันได้เห็นริมฝีปากที่ยกยิ้มชั่วร้ายออกมาด้วยความพึงพอใจ

 

และในขณะที่เขากำลังเลื่อนปลายจมูกลงมาจรดที่กลางหน้าอกอวบอิ่มที่แอ่นเชิดสู้ เตรียมที่จะฉกฉวยตักตวงความสุขจากก้อนเนื้อนิ่มสองก้อนที่เขาโปรดปรานอยู่นั้น...

 

แกร๊ก!!

 

นายครับ!!”

สารบัญ / นำทาง

แสดงความคิดเห็น

 
 

ข้อควรทราบ เนื่องจากผู้ดูแลหลักของเว็บไซต์เป็นคนตาบอด หากพบการแสดงผลที่ผิดเพี้ยนและสร้างความไม่สะดวกต่อการใช้งาน โปรดแจ้งทีมงานได้ในทุกช่องทาง

เราอยากให้สมาชิกทุกท่านอยู่กันอย่างครอบครัวที่อบอุ่น ให้สังคมภายในเว็บ เป็นสังคมที่ดี ดังนั้น สมาชิกทุกท่านโปรดเคารพในสิทธิของตนเองและผู้อื่น

ผลงานที่ถูกเผยแพร่บนเว็บ ให้ถือว่าลิขสิทธิ์เป็นของผู้เผยแพร่เอง ห้ามมิให้บุคคลอื่นนำไปเผยแพร่ ก็อปปี้ หรือนำไปดัดแปลง โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงานโดยเด็ดขาด หากมีการฝ่าฝืน แล้วถูกดำเนินคดีจากเจ้าของผลงาน ทางเว็บมิขอเกี่ยวข้อง เพราะได้แจ้งเตือนเอาไว้อย่างชัดเจนแล้ว

หากพบบทความที่มีเนื้อหาไปในทางใส่ร้ายผู้อื่น หรือทำให้ผู้อื่นเสียหาย แจ้งเข้ามาได้ตามช่องทาง Email keangun2018@gmail.com ได้ตลอด 24 ชั่วโมง ทางทีมงาน จะทำการตรวจสอบ และหากเป็นจริง จะนำผลงานดังกล่าวออกจากเว็บไซต์ ไม่เกิน 1 วัน

Copyright © 2018-2024 keangun. All Right Reserved.