บทที่ 29 ลางสัง(หื่น)หรณ์

พ่ายเกมสวาท
-A A +A

บทที่ 29 ลางสัง(หื่น)หรณ์

หมวดหนังสือ: 

ฉันยังคงมองเขาด้วยสายตาที่โกรธเคือง ฉันไม่ตลกกับสิ่งที่เขาทำเลย กับแค่อยากให้ฉันนอนด้วยต้องทำกันถึงขนาดนี้เลยหรอ วันก่อนก็แกล้งเจ็บแผลลงทุนร้องโอดครวญทั้งวัน วันก่อนหน้านั้นก็แกล้งตัวร้อนโดยการให้ป้าเสริมเอาผ้าที่ชุบน้ำร้อนมาโป๊ะหัวจนฉันต้องอยู่เช็ดตัวให้ทั้งคืนเพราะกลัวว่าเขาจะช็อกเพราะพิษไข้ ไหนจะวันก่อนหน้านู้นอีกที่แกล้งนอนละเมอร้องด้วยความหวาดกลัวจนฉันเผลอคิดว่าเขาคงฝังใจกับเหตุการณ์เฉียดตายครั้งนี้ของเขา วันๆ คงจะนอนคิดแต่จะหาแผนการมาหลอกฉัน (หึ...นักแสดงรางวัลออสการ์คงต้องยอมสยบ)

 

“ปล่อยค่ะ ถ้าเป็นแบบนี้ หลอกกันแบบนี้ เอลิซไม่นอนด้วยหรอกนะคะ” ฉันเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง

 

“ไม่เอาอ่ะ ไม่เอา เอลิซสัญญากับเฮียแล้วไงคะ” หึ..ทีนี้มาทวงสัญญา

 

“แต่คุณเซฟ หลอกเอลิซ” ฉันแสดงความไม่พอใจออกมา

 

“ไม่นะคะ คนดีของเฮีย เฮียติดกลิ่นเอลิซแล้ว ถ้าไม่มีเอลิซแล้วเฮียนอนไม่หลับ น๊าาาา ที่เฮียหายเร็วขนาดนี้เพราะเอลิซคอยดูแลเฮีย คอยนอนอยู่ข้างเฮีย ถ้าคืนนี้เอลิซไม่นอนกับเฮีย เฮียต้องหายป่วยช้าไปอีก 3 วัน 7 วัน แน่เลย” เขาพูดหาข้ออ้างต่างๆ นานา มาโน้มน้าวฉัน พร้อมกับส่งสายตาทรงเสน่ห์ที่ทำให้ดูเศร้าเพื่อขอความเห็นใจมาให้ ส่วนมือของฉันเขาก็เอาไปแนบเข้ากับหน้าของเขาพร้อมกับถูไปมาท่าทางออดอ้อน

 

พรืด~~

 

“ฮ่าๆ” ฉันหลุดขำกับข้ออ้างที่แสนจะติ๊งต๊องของเขา ท่านเซบาสเธีย ถ้าใครมาเห็นเขาในมุมนี้คงอดที่จะขำและดูถูกไม่ได้เลย

 

“เห้อออ เอาล่ะค่ะ ในเมื่อเอลิซสัญญาแล้ว ก็จะไม่ผิดคำพูด แต่ต่อไปนี้เฮียอย่ามาทำแบบนี้อีกนะคะ อย่าเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่นอีก เอลิซไม่ชอบ” ฉันเอ่ยตกลงอีกทั้งตำหนิเขาไปด้วย

 

“ได้เลยค่ะ เฮียจะไม่ล้อเล่นแบบนี้อีกแล้ว หายโกรธเฮียนะคะคนดี” เขายิ้มแล้วจรดปากไปที่หลังมือของฉัน

 

ก่อนที่จะดึงฉันลงไปนั่งที่ตักของเขา แล้วฝังจมูกไปที่ซอกคอเนียนขาว ลมหายใจอุ่นๆ รดมาที่ลำคอระหง ส่งผลทำให้หัวใจเต้นแรง ก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉัน แล้วส่งยิ้มอบอุ่นที่ฉันชอบมาให้

 

เขาค่อยๆ คลายอ้อมกอดก่อนจะเอ่ยเสียงส่งสัญญาณบางอย่าง

 

“เอาเข้ามา”

 

สิ้นเสียงของเขา ป้าเสริมและลูกน้องก็ขนของของฉันเข้ามาในห้องของเขา พร้อมกับจัดแจงเก็บให้เรียบร้อย ก่อนจะขอตัวออกไป

 

ฉันนั่งงงกับเหตุการณ์อันรวดเร็วที่เกิดขึ้นตรงหน้า มารอกันตั้งแต่เมื่อไรล่ะนี่ ?

 

“อะไรกันค่ะเนี้ย ทำไมขนของเอลิซขึ้นมาหมดเลย” ฉันหันไปถามคนร่างโต ที่นั่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่ด้านข้าง

 

“ก็ผัวเมียกันก็ต้องนอนด้วยกัน อยู่ห้องเดียวกัน ของของเมียก็ต้องอยู่ในห้องผัวถึงจะถูก” เขาบอกตาใส

 

“นี่เฮีย จะไม่ปล่อยให้เอลิซได้มีชีวิตส่วนตัวบ้างเลยหรือไงคะ” ฉันเอ่ยไปอย่างเคืองๆ แม้จะรู้ดีว่าคำตอบของคนหน้ามึนจะตอบกลับมาแบบไหน

 

“ไม่!!!เอลิซอยู่ตรงไหน เฮียจะอยู่ตรงนั้น จะสิงเป็นวิญญาณที่สองของเอลิซ ให้คนทั้งโลกรู้ว่าคนนี้คือคนของเฮีย ของของเฮีย ใครหน้าไหนอย่าได้หวังเข้าใกล้” เขาพูดรัวเป็นชุด จนฉันอดคิดไม่ได้ว่าปกติเขาพูดเก่งแบบนี้ไหม เห็นแต่เงียบนิ่ง ดุดัน ตลอดเวลาอยู่ต่อหน้าลูกน้อง

 

ส่วนฉันคงต้องปล่อยเลยตามเลย เพราะจะให้เอาชนะคนหน้ามึนแบบนี้ฉันอาจจะเหนื่อยเปล่า...

 

ฉันเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขาเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงได้ไปอาบน้ำ เมื่อเดินมาถึงที่นอนก็พบกว่าเขานอนหลับไปแล้ว ที่มือกอดแล็ปท๊อปคู่ใจอยู่ ถึงปากจะพูดว่าไม่สนใจงาน อยากอยู่แต่กับฉันไม่อยากไปทำงาน แต่ในใจก็คงกังวลอยู่ไม่น้อย หลายวันมานี้ฉันคอยเข้าไปดูข้อมูลหุ้นของบริษัทของเขาอยู่บ้าง พบว่าหุ้นของบริษัทเขาก็ยังคงเติบโตต่อเนื่องเหมือนเดิม แปลว่าข่าวที่เขาโดนลอบทำร้ายยังไม่หลุดออกไป สมกับเป็นท่านเซบาสเธียจริงๆ เก็บข่าวเงียบเชียบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มีแค่ข่าวว่าเขาเดินทางไปดูงานต่างประเทศ ไม่มีใครที่อยู่วงนอกรู้ว่าเขานอนรักษาตัวอยู่ที่นี่จากการโดนลอบทำร้าย

 

ฉันค่อยๆ หยิบแล็ปท๊อปออกจากมือของเขาเพื่อนำไปเก็บก่อนจะเอาผ้าห่มคลุมให้เขาอย่างแผ่วเบา แล้วยืนมองหน้าเขาอยู่นาน พินิจความงามแบบลูกรักพระเจ้าของเขา คนอะไรหล่อได้หล่อดี หล่อแบบนี้แล้วเราจะอดใจได้อีกนานไหมน๊าาา (อร๊ายย!! ^///^ คิดอะไรของหล่อนย่ะ)

 

“มองนานขนาดนี้ อยากกินเฮียหรอค่ะ” เขาเอ่ยกระตุกยิ้มมุมปาก ขณะที่ตายังหลับอยู่

 

ฉันสะดุ้งจนยืนเต็มความสูง ทั้งตกใจ ทั้งอาย เพราะไม่รู้ว่าการกระทำทุกอย่างของฉันอยู่ภายใต้สายตาเขาตลอดเวลา (น่าอายจริงๆ เลยยัยเอลิซ นับวันยิ่งหลงรักเขาเข้าแล้วล่ะซิ) ฉันรีบเดินขึ้นไปนอนข้างเขาก่อนจะนอนหันหลังให้เขาเพราะว่าอับอายกับสิ่งที่กระทำก่อนหน้านี้

 

หมับ!!

 

แขนแกร่งวาดพาดมาที่เอวกิ่ว ตัวฉันสะดุ้งโหยง ก่อนจะพยายามระงับจิตใจไม่ให้ฟุ้งซ่าน พยายามทำตัวนิ่งๆ

 

“ขอกอดหน่อยนะคะ” เสียงกระซิบเอ่ยแผ่วเบาที่ข้างหู ก่อนที่ร่างบางจะถูกลากเข้าไปสู่อ้อมอกอันแข็งแกร่ง

 

ฉันยังคงนอนนิ่งไม่ไหวติง แม้ว่าทุกคืนที่ผ่านมาเราจะนอนกอดกัน แต่ทุกครั้งก็จะจบแค่เพียงเท่านั้น อย่างมากก็แค่หอมแก้ม จูบหน้าผาก จุ๊บปาก แล้วเข้านอน

 

แต่ทว่า!! ค่ำคืนนี้ฉันมีลางสังหรณ์ว่ามันจะต้องมีอะไรมากกว่านั้น เซ้นส์ของฉันมันบอก...

 

สารบัญ / นำทาง

แสดงความคิดเห็น

 
 

ข้อควรทราบ เนื่องจากผู้ดูแลหลักของเว็บไซต์เป็นคนตาบอด หากพบการแสดงผลที่ผิดเพี้ยนและสร้างความไม่สะดวกต่อการใช้งาน โปรดแจ้งทีมงานได้ในทุกช่องทาง

เราอยากให้สมาชิกทุกท่านอยู่กันอย่างครอบครัวที่อบอุ่น ให้สังคมภายในเว็บ เป็นสังคมที่ดี ดังนั้น สมาชิกทุกท่านโปรดเคารพในสิทธิของตนเองและผู้อื่น

ผลงานที่ถูกเผยแพร่บนเว็บ ให้ถือว่าลิขสิทธิ์เป็นของผู้เผยแพร่เอง ห้ามมิให้บุคคลอื่นนำไปเผยแพร่ ก็อปปี้ หรือนำไปดัดแปลง โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงานโดยเด็ดขาด หากมีการฝ่าฝืน แล้วถูกดำเนินคดีจากเจ้าของผลงาน ทางเว็บมิขอเกี่ยวข้อง เพราะได้แจ้งเตือนเอาไว้อย่างชัดเจนแล้ว

หากพบบทความที่มีเนื้อหาไปในทางใส่ร้ายผู้อื่น หรือทำให้ผู้อื่นเสียหาย แจ้งเข้ามาได้ตามช่องทาง Email keangun2018@gmail.com ได้ตลอด 24 ชั่วโมง ทางทีมงาน จะทำการตรวจสอบ และหากเป็นจริง จะนำผลงานดังกล่าวออกจากเว็บไซต์ ไม่เกิน 1 วัน

Copyright © 2018-2024 keangun. All Right Reserved.