บทที่ 6 ผ้าเช็ดตัว 1/3
เปรมมิกาหมายใจแล้วว่าเที่ยงวันนี้จะชวนคิมหันต์ไปทานอาหารกลางวันด้วยกันให้ได้ เธออยากปรึกษาเขาเรื่องทนายฟ้องหย่า เพื่อที่ต่อไปจะได้มีเรื่องให้ต้องติดต่อกับคิมหันต์ไปอีกเรื่อยๆ แม้เขาจะแต่งงานแล้วก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับเธอ แต่งงานได้ ก็หย่าได้ เหมือนที่เธอกำลังจะหย่ากับสามี แล้วเท่าที่เปรมมิกาเห็นอรดีดูไม่น่าจะสู่คนสักเท่าไหร่ ถ้าเจอโมเมนต์แฟนเก่าของสามีไปเรื่อยๆ คงมีปากเสียงแล้วขอหย่ากับคิมหันต์ไปเอง
เปรมมิกาขึ้นลิฟต์ไปถึงชั้นผู้บริหารได้โดยที่ไม่มีใครทักท้วงจนกระทั่งเธอกำลังจะผลักประตูห้องทำงานของคิมหันต์
“คุณเปรมมิกามาทำอะไรหรือคะ” เลขาหน้าห้องของคิมหันต์ถามน้ำเสียงสุภาพ
“ฉันมาคิมน่ะสิคะ เรานัดกันไว้ว่าจะไปทานอาหารกลางวันด้วยกัน” เปรมมิกาโกหกได้หน้าตาเฉย เพราะอีกประเดี๋ยวเธอก็ออกไปทานอาหารกลางวันกับคิมหันต์อยู่แล้ว
“คงไม่ได้แล้วล่ะค่ะ”
“ทำไมล่ะ”
เลขายิ้มตามมารยาท ก่อนตอบอย่างสุภาพเช่นเดิม “คุณคิมหันต์ลาพักร้อนวันศุกร์ถึงวันจันทร์ สงสัยจะไปฮันนีมูน”
เปรมมิกาเกือบลืมตัวทำหน้าเหวอออกไป โชคดีที่เธอยิ้มรักษาหน้าตัวเองเอาไว้ได้ทัน ทำไมเธอช่างไม่มีดวงแบบนี้นะ
“งั้นเหรอ แล้วรู้ไหมว่าที่ไหน”
“คุณคิมหันต์ไม่ได้บอกค่ะ ฉันก็ไม่ได้ถามเสียด้วยเพราะคิดว่าเป็นเรื่องส่วนตัว” เลขาที่พอจะมองอะไรออกตอบอย่างสุภาพ แต่น่าจะจี้ใจคนฟังไม่น้อย
เปรมมิกาหน้าเจื่อนไปบ้าง แต่ก็ยังยิ้มได้ต่อเหมือนไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไร ก่อนจะเดินกลับไปที่ลิฟต์ ในใจของหญิงสาวเดือดดาลเพราะรู้ว่าถูกแอบด่าว่าไปยุ่งเรื่องของคนอื่น เรื่องที่คิดว่าง่าย คงไม่ง่ายเสียแล้ว คิมหันต์รักภรรยาของเขามากถึงขนาดยอดทิ้งงานไปฮันนีมูนเชียวหรือ คนบ้างานแบบคิมหันต์ไม่เคยทำมาก่อน เธอต้องวางแผนใหม่เสียแล้ว เรื่องทนายคงต้องหาเองไม่อย่างนั้นเรื่องเธอกับสามีที่กำลังจะกลายเป็นอดีตคงไม่จบเสียที
คิมหันต์แวะเติมน้ำมันที่ปั๊มระหว่างที่กำลังเดินทางไปสวน ซึ่งพ่อกับแม่ของเขาซื้อไว้หลายสิบปีแล้ว จนตอนนี้มีผลไม้จากสวนออกขายสู่ท้องตลาดมากมาย เขาจะมาที่สวนเดือนละครั้งเพื่อตรวจบัญชีซึ่งออฟฟิศอยู่ในตัวอำเภอ อยู่คนละที่กับสวน ส่วนคนงานที่ดูแลสวนจะมาแบบเช้ามาเย็นกลับ ไม่มีใครอยู่ในสวนซึ่งมีรั้วรอบขอบชิดเพราะนอกจากเป็นสวนที่มีผลไม้ที่นำไปขายได้แล้ว ที่นั่นยังมีบ้านพักตากอากาศด้วย ทำให้เขาชอบความเป็นส่วนตัว หากเขามาที่สวนคนงานจะถูกสั่งหยุดงานชั่วคราว แต่จ่ายเงินค่าจ้างตามปกติ
ชายหนุ่มรออรดีที่กำลังเข้าไปซื้อของทานเล่นก็พอดีที่เมจกาโทรมา ชายหนุ่มจึงเดินห่างมาจากรถ ก่อนจะกดรับสายน้องสาวที่อุตส่าห์โทรมาทั้งที่เวลาในอเมริกาน่าจะ 5 ทุ่มแล้ว
“สอบเสร็จแล้วใช่ไหม”
“อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง พี่คิมรู้อยู่แล้วว่าเมโทรหาทำไม” เมจกาแย้งพี่ชาย เธอไม่อยากให้พี่ชายมาเสียเวลาที่จะมีความสุขเพื่อเรื่องของเธอ “คุณอรไม่ได้ผิดอะไร ถ้าพี่คิมจะแค้นผู้ชายคนนั้นก็แค้นไป เมก็แค้น แต่เลือกใช้ชีวิตให้ตัวเองมีความสุข พี่คิมก็ควรเลือกความสุขกับคนที่พี่คิมรักเหมือนกัน”
“ใครล่ะคนที่พี่รัก” คิมหันต์แกล้งตีรวนใส่น้องสาวที่พักนี้ชอบทำตัวเหมือนพี่สาวของเขา
“คุณอรไง พี่คิมรักคุณอร ถ้าพี่คิมไม่รักคุณอร ป่านนี้คงหย่าหลังจากแต่งงานได้วันเดียวให้อีกฝ่ายได้อาย แต่พี่คิมไม่ได้ทำแบบนั้น เพราะพี่คิมรักคุณอรจริงๆ แต่พี่คิมหลอกตัวเองว่าไม่ได้รักคุณอรไงคะ”
เมจกาเชื่อว่าตัวเองคิดไม่ผิด หากรู้ว่าอาทิตย์ไม่ได้ห่วงใยอะไรอรดีอย่างที่คิมหันต์เป็นห่วง อรดีเท่ากับเป็นเบี้ยที่ควรถูกตัดทิ้ง แต่ผ่านมาถึงเวลานี้ก็เดือนกว่าแล้ว การหย่าไม่ได้เกิดขึ้น ย่อมมีเพียงคำตอบเดียวนั่นคือพี่ชายของเธอรักอรดีเข้าแล้วจริงๆ
“พี่จะทำในสิ่งที่ควรทำ และหาความสุขในสิ่งที่พี่ควรได้ แค่นี้นะ”
คิมหันต์กดวางสายเพราะน้องสาวพูดจี้ได้ถูกจุดจนเขาไม่กล้ายอมรับกับตัวเอง เขาจะไปรักน้องสาวของผู้ชายที่ทำเรื่องสารเลวใส่เมจกาได้อย่างไร เหตุผลที่เขาไม่หย่าเพราะอรดียังมีประโยชน์ตรงที่อาทิตย์จะมาขอร้องให้น้องสาวฟ้องหย่าจากเขาไม่ได้เท่านั้น คนอย่างอาทิตย์ไม่รักใครนอกจากเงิน หากอรดียังอยู่กับเขา อาทิตย์ย่อมไม่มีช่องทางที่จะหาเงินจากการฟ้องหย่าได้ เมจกาคงไม่คิดลึกซึ้งอย่างที่เขาคิดหรอก
ทัณฑ์ต้องรัก มีแบบ E-BOOK แล้วนะคะ โบว์ทำโปรโมชั่นลด 54% เหลือ 119 บาท ถ้าใครไม่อยากรอไม่อยากค้างไปกดลิงค์ได้เลยค่ะ นิยายหมด โรมานซ์ 18+ เป็นครั้งแรกที่เขียนแนวนี้เลยค่ะ จึงใช้นามปากกา LOVE NO.9
โบว์จะลงให้อ่านถึงบทที่ 9 นะคะ แจ้งให้ทราบว่าลงไม่จบเพราะตอนนี้เป็น e-book แล้ว
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
LOVE NO.9/อัมราน/บรรพตี
สารบัญ / นำทาง
- 👁️ ยอดวิว 100
- 👍 ถูกใจ
แสดงความคิดเห็น