บทที่ 31 ถ้าเลวอีกโดนแน่!!

--- เซฟ Talk ---

คนในอ้อมกอดผมร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่สักพัก ก่อนที่ผมจะรับรู้ได้ว่าเธอเข้าสู่ห้วงนิทราแล้วจากลมหายใจที่เข้าออกอย่าสม่ำเสมอ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันทำให้ผมถึงกับไปไม่เป็น และเมื่อยิ่งรู้ว่าที่เธอเป็นแบบนี้ก็เพราะการกระทำของผมเอง มันยิ่งทำให้ผมเจ็บ

ผมต้องทำทุกวิถีทางเพื่อรักษาเธอให้หายให้ได้ ไม่ใช่เพราะว่าผมต้องการร่างกายเธอ แต่เป็นเพราะว่าผมรักเธอ และไม่อยากให้เธอเป็นแบบนี้ ผมสงสารเธอจับใจ เพราะผมมันเลวเองปล่อยให้ด้านมืดมันครอบงำจนทำสิ่งที่เลวร้ายจนเป็นแผลฝังลึกอยู่ในใจของเธอ

อาการที่เธอแสดงออกมา น้ำตาของเธอ เหมือนน้ำกรดที่หยดลงตรงก้อนเนื้อหัวใจ ผมยังเจ็บขนาดนี้ แล้วสิ่งที่เธอเจอมันต้องเจ็บปวดขนาดไหนถึงทำให้เธอเป็นได้ขนาดนี้

ไม่เป็นไรนะคะ เฮียจะรักษาเอลิซด้วยร่างกายของเฮีย ด้วยสติปัญญาของเฮีย ด้วยหัวใจของเฮีย ผมสัญญาต่อหน้าเธอก่อนที่จะจรดริมฝีปากที่หน้าผากเธออีกครั้ง และหลับตาลงเข้าสู่นิทราตามเธอไป

--- เอลิซ Talk ---

ฉันลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบากเพราะว่าเจ็บรอบๆ ดวงตาจากการร้องไห้เมื่อคืน เมื่อสายตาปรับโฟกัสได้ก็พบกับสายตาสีเทาเข้มอันอบอุ่นส่งมาให้ฉันในยามเช้า พร้อมกับรอยยิ้มที่ยามได้เห็นเมื่อไรหัวใจก็เต้นระรัวทุกที

ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนที่เกิดขึ้นฉายซ้ำเข้ามายังโสตประสาทอีกครั้ง ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าฉันเป็นอะไร พอโดนเขาสัมผัสที่ตรงนั้น ร่างกายของฉันก็ตอบสนองโดยการต่อต้านขึ้นมาทันที ภาพความทรงจำเก่าๆ ผุดขึ้นมาจนฉันเองก็หวาดกลัว ความรู้สึกเจ็บปวดทั้งกายและใจเด่นชัดขึ้นมาทันที ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ปกติมากจนฉันคิดว่าต้องเรียบร้อยโรงเรียนคุณเซฟแล้วแน่ๆ

แต่กลับกลายเป็นว่าฉันที่ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย น้ำตาไหลออกมาเป็นสาย ความรู้สึกหวาดกลัวกลบความรู้สึกร้อนเร่าไปจนหมดสิ้น ฉันเป็นโรคอะไรกันแน่!!

แต่สิ่งที่รับรู้ได้แน่ชัดคือ ความอบอุ่นจากใจจริง ที่มาจากคนตรงหน้านี้ เขาไม่พยายามยัดเยียดหรือขมขื่นร่างกายและหัวใจของฉัน เขาปลอบประโลมจนฉันเริ่มมีสติ และค่อยๆ ผ่อนคลายลง ฉันคิดไม่ผิดจริงๆ ที่ให้โอกาสเขา

“ขอบคุณนะคะ” ฉันเผลอหลุดปากพูดออกไป

“ขอบคุณอะไรคะ..หื้อ” เขาเอ่ยหน้าตาฉงน พร้อมจูบลงเบาๆ ที่ฝ่ามือของฉัน

“เปล่าาา ไม่มีอะไรค่ะ” ฉันเอ่ยแก้เขิน พยายามหลบสายตาละมุนของเขา

“ปิดบังเฮียหรอ นี่แน่ะๆ” ฟอด ฟอด~~ เขาระดมหอมแก้มนุ่ม หวังจะให้ช้ำเพื่อเป็นการลงโทษ

“ฮ่าๆๆ พอแล้วค่ะ ไม่มีอะไรจริงๆ” ฉันเอ่ยบอก ระหว่างที่ฉันพยายามหลบหน้าหนีริมฝีปากที่ไล่หอมแก้มเนียน

“เฮียหิวไหมคะ อยากกินอะไรเป็นพิเศษไหม เดี๋ยววันนี้เอลิซจะลงครัวโชว์ฝีมือเอง” ฉันถามเขาออกไป เพราะอยากทำอะไรให้เขากินบ้าง ตอบแทนที่เขาพยายามทำให้ฉันกินเมื่อครั้งที่แล้ว แต่ฉันไม่เคยกินมันเลย

“ถ้าเป็นอะไรที่เอลิซทำ เฮียกินหมดแหละ” เขาพูดพลางก้มลงมาจุ๊บที่ปลายจมูกของฉัน

“งั้นแกงไซยาไนด์ดีไหมคะ” ฉันเย้าเขาไป

“ถ้ามันมาจากมือของเอลิซ เฮียก็จะกิน” เขาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง และแววตาที่บ่งบอกว่าไม่ได้พูดเล่นเลย

“จริงจังไปไหมคะเนี้ย เอลิซก็แค่หยอกเล่น” ฉันไม่อยากให้เสียบรรยากาศดีๆ ระหว่างเรา จึงได้พูดความจริงออกไป

“เฮียพูดจริงๆ นะ ถ้ามันเป็นความต้องการของเอลิซ เฮียยอม และถ้ามันจะทำให้เฮียได้ชดเชยสิ่งที่เฮียทำกับเอลิซ เฮียก็ยินดี” เขายังคงยืนยันหนักแน่นเกี่ยวกับคำพูดของเขา พร้อมกับกุมมือทั้งสองข้างของฉัน แล้วระดมจูบกดลงไปอย่างแรงและหนักแน่น

ฉันอึ้งกับสิ่งที่เขากระทำต่อฉัน หัวใจเต้นแรงตอบรับคำพูดของเขา ใบหน้าเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มด้วยความดีใจ

“เอาไว้เมื่อไรที่เฮียเลวกับเอลิซอีก เฮียโดนแน่” ฉันคาดโทษเขาแบบไม่ได้จริงจัง

เขามองมาที่หน้าของฉัน ก่อนจะยิ้มอ่อน โดยที่ฉันไม่รู้เลยว่า ภายใต้รอยยิ้มนั้น เขาได้พูดกับตัวเองแล้วว่า ‘จะไม่มีวันนั้นเด็ดขาด วันที่เขาคนนี้จะทำให้เธอต้องเสียใจ’

กว่าจะลุกจากที่นอนได้ ก็ใช้เวลาพอสมควร ก็คนร่างใหญ่เล่นกอด จูบ หอมแก้มซ้ายที ขวาที สลับไปมาไม่หยุดไม่ยอมให้ลุกสักที จนกระทั่งท้องเขานั่นแหละที่ร้องออกมา ทำให้เราสองคนหลุดขำลั่น

ฉันจัดการอาบน้ำแต่งตัวโดยที่ไม่ใช้เวลามากนัก เพราะกลัวว่าเขาจะหิว ก่อนจะออกจากห้องเพื่อลงไปทำอะไรให้เขากิน

ฉันเดินออกมาเป็นจังหวะเดียวกับนายกิตลูกน้องคนสนิทเดินสวนเข้ามาพอดี

“สวัสดีค่ะคุณกิต” ฉันเอ่ยทักทาย

“สวัสดีครับคุณเอลิซ ไม่ต้องเรียกผมว่าคุณก็ได้ครับ เรียกผมว่ากิตเฉยๆ ก็ได้” เขาเอ่ยทักทายกลับ พร้อมบอกกับฉันด้วยความเกรงใจ

“ไม่เป็นไรค่ะ คุณกิตน่าจะอายุมากกว่าเอลิซ เรียกคุณเหมาะสมแล้วค่ะ” ฉันตอบกลับไปด้วยความจริงใจ

“ไม่เป็นไรมิได้จริงๆ ครับ เรียกผมว่าคุณ เดี๋ยวนายมาได้ยินผมแย่แน่ครับ” เขาเอ่ยแกมข้อร้องฉัน

ฉันจนใจกับความกลัวเจ้านายของเขาจริงๆ ถ้าเขามาได้เห็นคุณเซฟในมุมที่เวลาอยู่กับฉัน เขาจะยังมีความเกรงกลัวอยู่ไหม

“ถ้างั้นเอลิซขอเรียกคุณกิต ว่า ‘พี่กิต’ แล้วกันนะคะ ห้ามปฏิเสธด้วยล่ะ เอลิซไปก่อนนะคะ วันนี้จะไปวางยาพิษให้คุณเซฟสักหน่อย” ฉันพูดเล่นใส่เขาก่อนเดินจากไป

กิตไม่ทันได้พูดตอบอะไร ได้แต่มองตามร่างบางจนลับตาไป เขาได้แต่ยิ้มเล็กๆ ให้กับความสดใสของเธอ และดีใจที่เธอได้มาเติมสีสันในชีวิตมืดมนของเจ้านายของเขา