บทที่ 28 แผนการเจ้าเล่ห์

ฉันเดินลงมาข้างล่าง เพื่อจะมาหาอะไรกิน พอดีกับที่ป้าเสริมทำอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันเดินไปยังโต๊ะอาหาร ป้าเสริมก้มหน้าไม่กล้าสบตาฉัน ส่วนฉันก็ไม่กล้าสบตาป้าเสริมเช่นกัน ก็ฉันยังมีความกระด้างอายในใจอยู่บ้าง

 

ฉันรีบกิน แล้วรีบเดินกลับเข้าห้อง เพื่ออาบน้ำชำระร่างกาย สายน้ำที่พาดผ่านลงมาบนร่างสร้างความผ่อนคลายจนทำให้ฉันนึกถึงรสสัมผัสเมื่อสักครู่นั้น ทุกการสัมผัส มันทำให้ฉันแทบควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ ใจลึกๆ ฉันไม่อยากให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นอีก เพราะมันไม่มีอะไรรับประกันเลย ว่าเราสองคนจะอยู่ด้วยกันตลอดไป เขาอาจจะหลงใหล หรือแค่อยากจะได้ฉันแค่ชั่วครั้งชั่วคราวก็ได้

 

อาจเพราะการเริ่มต้นความสัมพันธ์ของเรา มันเริ่มมาจากเกม เราไม่ได้รู้จักหรือรักกันมาก่อนที่จะมีความสัมพันธ์ ดังนั้นทุกอย่างที่มันเกิดขึ้นนี้มันจะยั่งยืนหรือเปล่า

 

ฉันปล่อยให้น้ำชะล้างความคิดปล่อยให้มันไหลไป ฉันย่อมรู้ตัวฉันเองดี ว่าอีกไม่นานฉันคงต้านทานความรู้สึก ที่มีต่อเขาไม่ได้ และคงจะต้านทาน การสัมผัสของเขา ไม่ได้อีกเช่นกัน

 

เอาว่ะ!!! อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด เมื่อฉันเลือกที่จะทำตามหัวใจตัวเองแล้ว ถ้ามันต้องเจ็บ ..อีกสักครั้งก็ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของอนาคตแล้วกัน เพราะถ้ามั่วมาคิดมากหมกมุ่นแบบนี้ ความสุขที่อยู่ตรงหน้าอาจหลุดลอยไปก็ได้...

 

5 วันผ่านไป ~~~

 

อาการของคุณเซฟดีขึ้น คุณหมอก็มาตรวจดูอาการทุกวันเพื่อให้แน่ใจ ว่าบาดแผลไม่มีการติดเชื้อและตอบสนองได้ดีต่อการรักษา เหลือแค่รอเวลาที่จะตัดไหม

 

ส่วนฉันและเขาก็ยังคงปฏิบัติตัวเหมือนอย่างเช่นที่เคยตกลงกันไว้ ฉันก็ยังคงดูแลเขาแทบทุกอย่าง ส่วนความทะลึ่งตึงตังของเขาก็มีทุกครั้งที่อยู่ใกล้ฉัน

 

ช่วงที่ฉันคอยดูแลเขา เขาขอร้องให้ฉันมานอนเป็นเพื่อนเขาทุกคืน ตัวฉันที่พยายามจะเว้นระยะกับเขาเพราะกลัวใจตัวเอง กลับต้องเจอกับกลอุบายมากมายที่เขางัดขึ้นมาต่อรอง อย่างเช่นวันนี้ ~~

“เอลิซค่ะ วันนี้นอนกับเฮียอีกน๊าาา~~” มาแหละเสียงอ่อนเสียงหวาน ส่งมาหลังจากที่คุณหมอตรวจบาดแผลเสร็จแล้วขอตัวกลับไป

 

“เฮียหายดีแล้ว คุณหมอก็บอกว่าบาดแผลดีมากไม่ติดเชื้อ ไม่บวมช้ำ เหลือแค่ตัดไหมออกก็แทบจะหายสนิทอยู่แล้วค่ะ” ฉันเอ่ยอ้างออกไปดักคอคนเจ้าเล่ห์

 

“ใครหาย เนี้ยเฮียยังเจ็บอยู่เลย โอ๊ยยย..โอ๊ย” มามุกเดิมอีกแล้ว ‘มุกเจ็บแผล’

 

“เปลี่ยนมุกบ้างไหมคะ นี่แน่ะ!!” ฉันว่าไม่ว่าเปล่า โน้มตัวเอามือจิ้มไปที่แผลเขาอย่างหมั่นไส้

 

“โอ๊ยยย” เขาร้องออกมาดังลั่น สีหน้าเหยเกเหมือนเจ็บปวดสุดๆ บนผ้าก๊อซมีจุดสีน้ำตาลซึมออกมา

 

ฉันตกใจ เป็นเพราะฉันอาจจะจิ้มแรงไปหรือเปล่า ตายแล้ว!!แผลปริ ฉันกุลีกุจอ รีบเข้าไปนั่งข้างเขาเพื่อดูบาดแผล

 

“เฮีย เอลิซขอโทษ” T^T ฉันหน้าเสียทันที

 

หมับ!!

 

เขาคว้าเอวบาง โดยที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว ส่งผลให้ร่างของฉันขึ้นไปก่ายอยู่บนตัวของเขา

 

ฟอด ~~~~

 

เขาถือโอกาสในขณะที่ฉันตกใจ ฝั่งจมูกลงบนแก้มนุ่มเพื่อสูดดมความหอม

 

“ชื่นใจจังเลยค่ะ” เขาเอ่ยน่าทะเล้น นี่!!! ฉันเสียรู้เขาอีกแล้วใช่ไหม

 

“เฮีย!!!” ตากลมโตของฉันถลึงมองเขาด้วยความโมโห

 

ตุบ ตุบ ตุบ!!! ฉันรัวกำปั้นเล็กเข้าไปที่หน้าอกแข็งหนาของเขา

 

“นี่แน่ะๆๆ เจ้าเล่ห์ดีนักนะ อยากเจ็บตัวมากใช่ไหม” ฉันระบายความโมโหที่เขาหลอกฉันได้อีกครั้ง (เอ๊ะ!หรือเธอกันแน่ที่เต็มใจให้เขาหลอกกันนะ..ยัยเอลิซ)

“โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ะ ฮ่าๆๆ พอแล้วค่ะ ทำร้ายร่างกายผัวแบบนี้เดี๋ยวแจ้งตำรวจซะเลย เอ...หรือว่าจะลงโทษเองซะดีไหมเนี้ย..หื้มมมม ฟอด~~ ฟอด~~” เขาแกล้งร้องแถมยังหัวเราะใส่ฉัน ก่อนจะลงโทษฉันด้วยการหอมแก้มจนฉันต้องหลบหน้าหนีเป็นพัลวัน แต่ก็ไม่อาจหนีพ้น เนื่องด้วยคนร่างโตโอบกระชับอ้อมแขนแน่นไม่ให้โอกาสฉันดิ้นหนี

 

“เอ๊ะ!!เดี๋ยวก่อนนะคะ เมื่อกี้เอลิซเห็นเหมือนจะมีเลือดซึมออกมาจากผ้าก๊อซขอเอลิซดูหน่อยนะคะ” ฉันนึกขึ้นมาได้ถึงเหตุผลที่ฉันเป็นห่วงเขาจนตัวเองต้องมาเสียรู้แบบนี้

 

เขายังคงกอดแน่นไม่ปล่อย พร้อมกับทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่ฉัน

 

“ปล่อยก่อนค่ะ ขอเอลิซดูหน่อยนะคะ เกิดแผลปริขึ้นมา จะเรื่องใหญ่เอานะคะ” ฉันขอร้องให้เขาปล่อยมือจากเอวของฉันเพื่อที่ฉันจะได้ลุกขึ้นมาดูแผลได้ถนัด

 

“ไม่ปล่อย...จนกว่าเอลิซจะสัญญาว่าคืนนี้จะนอนเป็นเมียเฮีย เอ๊ย เป็นเพื่อนเฮีย” เขาเอ่ยข้อต่อรองกับฉัน

“เฮ้อออ..” ฉันได้แต่ถอนหายใจพร้อมกับพยักหน้าตอบรับด้วยความจนใจ สุดท้ายฉันก็เสียรู้ จนเขามีข้อต่อรองกับฉันจนได้ (เจ้าเล่ห์จนน่ากลัว)

 

ก่อนที่เขาจะค่อยๆ คลายอ้อมกอด เพื่อให้ฉันได้ลุกขึ้นไปดูบาดแผลของเขา

 

เมื่อฉันลุกขึ้นและได้พิจารณาดูผ้าก๊อซที่พันแผลไว้ ก็ต้องพบความผิดปกติบางอย่าง

 

เอ๊ะ!!!คิ้วเรียวงามขมวดเข้าหากัน

 

“นี่มันไม่ใช่เลือดนี่ค่ะ” ฉันถามเขาออกไปด้วยความสงสัย เมื่อฉันลองสังเกตดูดีๆ แล้ว จุดสีน้ำตาลที่ซึมออกมาที่ฉันเห็นในตอนแรกมันไม่ใช่เลือด แต่มันเป็น...

 

“เบตาดีน ไงคะ แหะๆ” เขาเอ่ยบอกฉันด้วยสายตาทะเล้น พร้อมกับหัวเราะแก้เขิน

 

“หมายความว่ายังไงคะ?” ฉันเอียงคอถามเขา บวกกับความรู้สึกตงิดๆ อยู่ในใจ

 

“กะ...ก็” เขาเอ่ยตะกุกตะกัก ก่อนจะเอื้อมมือมาจับมือฉันไว้ หวังให้ฉันใจเย็นลงแล้วฟังเขา

 

ฉันยืนมองท่าทางลุกลี้ลุกลนของเขา นิ้วโป้งเขาวนอยู่บนหลังมือฉัน เพื่อให้ฉันระงับความโกรธก่อนที่จะฟังคำอธิบายแผนการเจ้าเล่ห์ที่เขาจะเล่าให้ฟัง

 

“ก็แค่เฮียให้ไอ้หมอใส่เบตาดีนในสำลีชุ่มๆ แล้ววางไว้ด้านในผ้าก๊อซ คิดไว้ว่าเมื่อไรที่เอลิซจิ้ม มันก็จะเหมือนเลือดไหลออกมา” เขาบอกเล่าแผนการเจ้าเล่ห์ให้ฉันฟัง

 

“คุณเซฟ!!!” ฉันตะโกนออกไปด้วยความโมโห

 

“อย่าเรียกเฮีย ห่างเหินแบบนั้นสิคะ เฮียก็แค่อยากให้เอลิซนอนกับเฮีย เฮียนอนไม่หลับถ้าไม่มีเอลิซนอนข้างๆ เอลิซค่ะ อย่าโกรธเฮียเลยน๊าาา~~” เขาดึงมือฉันเข้าไประดมจูบ ปากก็พร่ำบอกความปรารถนาที่อยู่ภายในใจ ท่าทางเหมือนเด็กน้อยกระทำความผิดหวังให้ผู้ใหญ่อภัยให้