Realm of Tales 2 : Road To Fantasy Warfare (AU) บทที่ 3 การถูกใส่ร้ายป้ายสี

Realm of Tales 2 : Road To Fantasy Warfare (AU)

-A A +A

Realm of Tales 2 : Road To Fantasy Warfare (AU) บทที่ 3 การถูกใส่ร้ายป้ายสี

หมวดหนังสือ: 

            ในที่สุด เลียมกับพรรคพวกก็พังประตูห้องพักของยังเข้ามาได้

            “ฉันอุตส่าห์ช่วยชีวิตเธอไว้ ยัง” เลียมพูดด้วยความผิดหวัง “ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอทำแบบนี้ได้!”

            “ท่านเลียม ผมไม่ได้ฆ่านะครับ ผมไม่ได้ฆ่าจริง ๆ” ยังอ้อนวอน

            “จับมันไปซะ” เลียมสั่ง

 

            ที่ลานประหาร

            “พี่น้องชาวเมืองดราโกวิลเลจ” (Drago Village) เลียมประกาศ “นี่คือโฉมหน้าผู้ที่ฆ่าผู้ใหญ่บ้านของเรา และสมรู้ร่วมคิดกับกลุ่มโจรขโมยอาวุธด้วย นั่นคือ ยัง ลีพุง”

            เสียงฝูงชนลุกฮือในเชิงสนับสนุนเลียมด้วย

            ทั้ง ๆ ที่เขาไม่ได้ทำอะไรผิด แต่กลับถูกเลียมประจานต่อหน้าฝูงชนโดยไม่บอกไม่กล่าวอะไรเลย

            “กราบทูลฝ่าบาท กระหม่อมจะประหารผู้นี้ได้หรือไม่?” เลียมถามกษัตริย์ประจำหมู่บ้าน

            “ถ้าเห็นว่าสมควรและผิดจริง ประหารได้เลย” กษัตริย์ประจำหมู่บ้านตอบ และฝูงชนก็ผสมโรงไปด้วย แต่...

            “ช้าก่อน!!”

 

            “ท่านเลียม” สมิธร้อง “ผมอยากให้ท่านพิจารณาดูดี ๆ อีกครั้งนะครับ”

            “สมิธ อย่ามายุ่งเรื่องนี้เลย หลักฐานก็เห็นอยู่แล้วว่ายังเป็นคนฆ่าผู้ใหญ่บ้าน” เลียมบอกสมิธ

            “อาจจะมีคนใส่ร้ายเขาก็ได้นะครับ” สมิธอ้อนวอน “ได้โปรด ท่านต้องให้โอกาสเขาอีกครั้งนะครับ ว่าเขาคือผู้บริสุทธิ์”

            “แล้วนายมีสิทธิ์อะไรจะมายุ่งกับเรื่องนี้ล่ะ?” เลียมถาม

            “อย่าให้ผมต้องเอาเรื่องนั้นไปพูดแก่พระราชาเลยนะครับ” สมิธตอบ

            “พอได้แล้วทั้งสอง” กษัตริย์ตัดบท “เพื่อเป็นการพิสูจน์ว่า ยัง ลีพุง นั้นบริสุทธิ์จริง ข้าจะเลื่อนการประหารออกไปอีกสามวัน ถ้าเจ้าบริสุทธิ์จริง เจ้าต้องหาหลักฐานมาให้ได้”

            “ขอบคุณมากนะครับ ขอบคุณมาก” ยังพูดอย่างซาบซึ้ง “ผมจะพิสูจน์ว่าผมบริสุทธิ์จริง”

 

ภาพนิมิตเกิดขึ้นอีกครั้ง กับภาพห้องคลอดห้องเดิม...

“ทำไมล่ะครับคุณหมอ...” เสียงผู้เป็นพ่อคร่ำครวญ “ทำไม...ทำไมเจี๊ยบถึง...”

“ภรรยาของคุณเสียเลือดมากหลังจากคลอดลูก...” หมอตอบ

 

            “ยัง...ยัง!...ยัง!!”

            เสียงของสมิธทำให้ยังสะดุ้งตื่น

            “เป็นอะไรไปน่ะ หลับในหรือเปล่า?” สมิธถาม

            “เปล่า ผมไม่ได้หลับใน” ยังตอบ “แล้วนี่ผมอยู่ในบ้านพี่ใช่ไหม?”

            “อ้าว เธอจำไม่ได้เหรอ นี่เราเดินมาด้วยกันนะ” สมิธตอบ

            “นั่นสินะ” ยังพูด

            “ยัง เราไม่มีเวลาที่จะมาพูดคุยกันหรอกนะ เธอต้องพิสูจน์ตัวเองให้ได้ว่าเธอนั้นบริสุทธิ์จริง” สมิธพูด “ฉันได้พูดคุยกับพวกทหารที่ดูแลอาวุธเหล่านั้นแล้ว เขาบอกอะไรบางอย่างเกี่ยวกับโกดังสินค้า นี่เป็นข้อมูลที่ฉันรู้มาทั้งหมดนะ ตอนนี้ ไปซะ ก่อนที่มันจะสายเกินไป!”

            “ว่าแต่ ทำไมพี่ต้องมาช่วยผมล่ะ?” ยังถาม

            “ฉันจะบอกเธอทีหลัง ตอนนี้ไปซะ!! อย่ามัวเสียเวลา!” สมิธตอบ

            “ตอบเหมือนไล่เลย” ยังพูด

            “ฉันไม่ได้ไล่” สมิธพูด “ระหว่างที่ไปทำภารกิจอะไรพวกนี้ ฉันเตรียมชุดกับอาวุธไว้ให้เรียบร้อยแล้ว เผื่อเจออะไรเข้าให้ มันอยู่ในกล่องที่เธอใส่ดอกทิวลิปนั่นแหละ”

            ยังเปิดดูก็พบกับหน้ากากของโจรกับชุดทึบทั้งตัว เขาสวมชุดนั้นเต็มตัว และสมิธก็บอกว่า “คราวนี้เธอก็ไปจัดการได้โดยไม่มีใครรู้ว่าเป็นเธอแล้วนะยัง”

            “แล้วผมจะไปหาอะไรได้จากที่ไหนครับ?” ยังถาม

            “โกดังสินค้าเนี่ยแหละ” สมิธตอบ “ลองหาดูแล้วกันนะ นี่คือสิ่งที่ฉันรู้แหละ”

 

            ดังนั้น ยังจึงออกไปสำรวจภายนอก เขาไม่รู้เลยว่าจะทำยังไง แต่ระหว่างที่คิด เขาก็ได้พบกับแม็กนัสอีกครั้ง

            “พี่แม็กนัส!! ผมคิดถึงพี่มากเลย พี่ไปไหนมา!!” ยังร้องและวิ่งเข้าไปหาแม็กนัสทันที

            “เฮ้ย!! เธอฆ่าผู้ใหญ่บ้านเรอะ??” แม็กนัสอุทาน

            “ผมไม่ได้ทำนะ” ยังตอบ

            “คนที่ช่วยเหลือฉันมาตลอด ฉันเชื่ออยู่แล้วล่ะ” แม็กนัสพูด “คนที่คอยช่วยฉันจัดการกับแมงมุมพวกนั้นไม่มีทางกล้าที่จะทำอย่างนั้นได้ลงคอหรอก”

            “แล้วเมื่อวานพี่หายไปไหนมา” ยังถาม

            “ก็คนไปกินอาหารผิดสำแดง ท้องเสียบ้างก็เป็นเรื่องธรรมดา” แม็กนัสตอบ

            “พี่ อาหารผิดสำแดงที่ว่ามันคืออะไรกัน?” ยังถาม

            “ช่างมันเถอะ เอาล่ะ งานเมื่อวานยังไม่จบเลยนะ” แม็กนัสตอบ

            “โอเคครับ ว่าแต่พี่พอจะทราบไหมครับว่าโกดังสินค้าอยู่ตรงไหน?” ยังถาม

            “อยู่ทางข้าง ๆ ปราสาทเลย” แม็กนัสตอบ “ก่อนที่จะไป ช่วยหาดวงตาแมงมุมให้ฉันก่อนนะ”

            “ได้เลยครับ” ยังพูด จากนั้นก็ไล่เก็บดวงตาแมงมุมให้หมด ซึ่งก็ต้องเป็นการเก็บใหม่ทั้งหมดเลย แต่รอบนี้มันมาน้อยกว่าปกติ แต่อย่างน้อยก็ได้ครบล่ะนะ

            “นั่นแหละ! เธอนี่กล้าหาญมากเลยนะยัง” แม็กนัสร้อง “ฉันทำมันด้วยตัวเองไม่ได้หรอกนะ รู้ไหม ฉันไม่ได้แก่จริง ๆ หรอก ฉันแค่ขี้ขลาดเฉย ๆ”

            “อ้าว มิน่าทำไมพี่ถึงยืนตรงอยู่ได้” ยังออกความเห็น

            “ขอบคุณมากเลยนะไอ้หนู” แม็กนัสพูด

            “ไม่เป็นไรหรอกครับ” ยังบอก

            “แต่...ข่าวร้าย ข่าวร้ายสุด ๆ เลยล่ะ” แม็กนัสพูด “แมงมุมที่เธอไปฆ่ามันคือลูกของนางพญาแมงมุมนะ ฉันเคยได้ยินอาถรรพ์ที่เกี่ยวกับคำสาปที่จะตามหลอกหลอนคนที่ฆ่าลูกของมัน เธอต้องฆ่ามันให้ได้ก่อนที่มันจะสาปเธอนะ!”

            “งั้นผมจะจัดการให้” ยังตอบ

            “ไปเร็ว! ก่อนที่มันจะสายเกินไป!” แม็กนัสร้อง

            “โอเคครับ” ยังพูด “ว่าแต่มันต้องไปทางไหนครับ?”

            “ไปทางน้ำไง” แม็กนัสตอบ “เข้าไปในถ้ำ”

            “งั้นผมไปล่ะครับ” ยังตอบ จากนั้นก็เดินตามน้ำไป แต่ก่อนไปก็ถามว่า “พี่ไปกับผมด้วยไหม?”

            “ไม่เอา คนมันไม่หายขี้ขลาดอ่ะ” แม็กนัสตอบไล่หลัง

            “แล้วแต่พี่เลยครับพี่แม็กนัส” ยังพูด ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในถ้ำทันที ซึ่งในถ้ำนั้นมันก็ทั้งกว้างใหญ่และมืดด้วย และในที่สุด เขาก็ได้เห็นทางแยกไปยังรังแมงมุม เขาเห็นว่ามีราชินีแมงมุมด้วย ซึ่งเขาจะต้องบุกไปสู้กับมันให้ได้ การต่อสู้ครั้งนี้ ยังต้องตาพร่าหลายรอบเพราะการกัดของนางพญาแมงมุมด้วย

            และเมื่อนางพญาแมงมุมถูกฆ่า มันกลับดร็อปอะไรบางอย่างที่เป็นสีน้ำเงิน ยังพบกับพิมพ์เขียวเกราะชั้นสูง ดังนั้น เขาจึงเอาไปให้แม็กนัสดู

            “เธอรอดมาได้!! ขอบคุณพระเจ้า!! ฉันนึกว่าเธอจะโดนเจ้านางพญาแมงมุมฆ่าและกลายเป็นพวกเดียวกับมันแล้ว ขอบคุณสำหรับทุกอย่างเลยนะ” แม็กนัสบอก

            “เธอทำได้โดยไม่โดนสาปด้วย! เธอเป็นวีรบุรุษของฉัน! ช่างกล้าหาญสมกับชื่อ ยัง ลีพุง ของเธอจริง ๆ!” แม็กนัสพูด

            “เออ พี่แม็กนัส” ยังพูด “ผมได้พิมพ์เขียวมา จะเอาไปให้ใครดีครับ?”

            “อ๋อ ขึ้นไปบนหุบเขานะ จะเจอช่างหนุ่มคนหนึ่ง ถ้าจำไม่ผิดจะชื่อจอห์น เขาจะเชี่ยวชาญในเรื่องของพิมพ์เขียวนะ” แม็กนัสพูด

            จากนั้นยังก็ไปหาผู้เชี่ยวชาญพิมพ์เขียวทันที

            “สวัสดีครับ” ยังพูด “พอดีว่าผมได้พิมพ์เขียวนี้มาจากเจ้าแมงมุม จะทำยังไงดีครับ?”

            “ถ้าน้องเจออันนี้น่ะนะ” ช่างพิมพ์เขียวจอห์นตอบ “เดี๋ยวเอามาให้พี่ตรวจสอบดูอีกทีวันพรุ่งนี้นะ เพราะว่าเครื่องตรวจพิมพ์เขียวยังไม่พร้อมเลย หรือจะเก็บไว้ที่พี่ก็ได้นะ”

            “ได้ครับ” ยังตอบ จากนั้นก็เก็บใส่ลังไม้ใกล้กับจอห์นแล้วก็ไปที่โกดังสินค้าทันที แต่เขากลับไม่แน่ใจว่าหลักฐานอยู่ที่โกดังหรือไม่ ประกอบกับว่าเขานึกได้ว่าเขาเคยเจอกับโจรขโมยเอกสารลับที่ยังเหลือรอดอยู่ ดังนั้น เขาจึงต้องกลับไปเพื่อคุยกับพวกมันให้ได้ ระหว่างทางก็หลบเลี่ยงเส้นทางที่พวกยามสามารถเห็นได้ แล้วฝ่าเข้าไปยังหุบเขาให้ลึกมากขึ้น แต่ระหว่างทาง เขาเจอกับกองเลือด และเหล่าทหารที่บาดเจ็บล้มตาย

            “เกิดอะไรขึ้นครับ?” ยังหันไปถามทหารที่รอดมาได้

            “พวกมัน...ฆ่าพวกเรา...” ทหารที่รอดชีวิตตอบเสียงแผ่วเบา

            ยังได้ยินเช่นนั้นจึงบุกเข้าไปที่ที่เขาได้กู้คืนเอกสารลับมา ปรากฏว่าที่แห่งนั้นเป็นแคมป์โจรแห่งใหม่ และเหล่าโจรรวมถึงทหารกบฏก็ออกมาแล้วด้วย

            “ที่แท้พวกแกก็เป็นกบฏนี่เอง!” ยังสบถแล้วเข้าไปจัดการกับพวกโจรและทหารกบฏให้หมด และเข้าไปในแคมป์เพื่อค้นหาหลักฐาน ปรากฏว่าไม่มีหลักฐานอะไรเหลือเลย ดังนั้น เขาจึงรีบกลับไปยังโกดังสินค้าอีกครั้ง และเมื่อมาถึงแล้ว เขาก็เห็นคนงานกำลังเช็กเอกสารการส่งสินค้าอยู่

            “ใช่ ถ้าเราจัดการเจ้านายมันได้ แล้วเอาข้อมูลการส่งไปให้ จะได้รู้ว่าใครเป็นคนสั่งมา นั่นแหละหลักฐานของเรา” ยังคิด จากนั้นเขาจึงเข้าไปในโกดังสินค้าแล้วเข้าไปหาโจรผู้ดูแลสินค้าซึ่งยังนึกว่าเป็นหัวหน้าสั่งการ แต่แท้จริงแล้วเขากำลังทำหน้าที่แทนอยู่

            “แกมาที่นี่ได้ยังไง!” โจรรักษาการถามยัง

            “ฉันรู้ว่าแกมีเอกสารการส่งอาวุธ” ยังตอบ “เอามาให้ฉันเดี๋ยวนี้!”

            “นี่แกบ้าไปแล้วเรอะ!” โจรถาม “แกคิดว่าตัวเองเป็นใคร!”

            “ส่งมาให้ฉันเดี๋ยวนี้!” ยังสั่ง “รายชื่อคนส่งของน่ะ ว่าแกส่งอาวุธไปให้ใครบ้าง!”

            “นี่แกพูดถึงเรื่องอะไร?” โจรถาม

            “ฉันเห็นหมดแล้ว ฉันไปที่แคมป์นั่นมา ฉันจัดการกับพวกของแกทั้งหมดเลย!” ยังตอบ

            “งั้นฉันคงไว้ชีวิตแกไม่ได้แล้วล่ะ” โจรพูด

            “ฉันก็เหมือนกัน!” ยังตอบ แล้วจากนั้นเขาก็ปาดคอโจรตายคาที่ เจ้าโจรได้ดร็อปเอกสารการส่งอาวุธมาด้วย ยังจึงเก็บขึ้นมาแล้วกลับไปหาสมิธ แต่ตอนจะก้าวพ้นจากทางเข้าออกโกดัง กลับถูกใครบางคนทำร้ายจนหมดสติ

 

            เมื่อยังลืมตาขึ้นมา เขาพบว่าตัวเองอยู่กับหัวหน้าโจรตัวจริงแล้ว

            “แกคิดว่าการที่แกเอาเอกสารอย่างนั้นออกไป มันง่ายนักหรือไง?” หัวหน้าโจรถาม

            “แกเป็นใคร?” ยังถาม

            “ถามโง่ ๆ” หัวหน้าโจรตอบ “ฉันก็คือหัวหน้าของที่นี่ยังไงล่ะ ฉันว่านะ วันประหารของแกคงจะเป็นวันนี้แทนล่ะมั้ง”

สารบัญ / นำทาง

แสดงความคิดเห็น

 
 

ข้อควรทราบ เนื่องจากผู้ดูแลหลักของเว็บไซต์เป็นคนตาบอด หากพบการแสดงผลที่ผิดเพี้ยนและสร้างความไม่สะดวกต่อการใช้งาน โปรดแจ้งทีมงานได้ในทุกช่องทาง

เราอยากให้สมาชิกทุกท่านอยู่กันอย่างครอบครัวที่อบอุ่น ให้สังคมภายในเว็บ เป็นสังคมที่ดี ดังนั้น สมาชิกทุกท่านโปรดเคารพในสิทธิของตนเองและผู้อื่น

ผลงานที่ถูกเผยแพร่บนเว็บ ให้ถือว่าลิขสิทธิ์เป็นของผู้เผยแพร่เอง ห้ามมิให้บุคคลอื่นนำไปเผยแพร่ ก็อปปี้ หรือนำไปดัดแปลง โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงานโดยเด็ดขาด หากมีการฝ่าฝืน แล้วถูกดำเนินคดีจากเจ้าของผลงาน ทางเว็บมิขอเกี่ยวข้อง เพราะได้แจ้งเตือนเอาไว้อย่างชัดเจนแล้ว

หากพบบทความที่มีเนื้อหาไปในทางใส่ร้ายผู้อื่น หรือทำให้ผู้อื่นเสียหาย แจ้งเข้ามาได้ตามช่องทาง Email keangun2018@gmail.com ได้ตลอด 24 ชั่วโมง ทางทีมงาน จะทำการตรวจสอบ และหากเป็นจริง จะนำผลงานดังกล่าวออกจากเว็บไซต์ ไม่เกิน 1 วัน

Copyright © 2018-2024 keangun. All Right Reserved.