บทที่ 14...2/4
วีดาหันมองภามกับเมษา เรื่องที่ทั้งสองคนกระซิบกันคือสิ่งนี้อย่างนั้นเหรอ ปุริมหายไปก็เพื่อหาคลิปจากล้องวงจรปิดตรงสระน้ำ มันอยู่กันไหนกันทำไมเธอไม่เห็นในตอนแรก
“หยุดภาพไว้ก่อนปุริม” ภามสั่งก่อนจะหันมาทางวีดาที่ตอนนี้คงรู้แล้วว่าหากเปิดคลิปต่อไปทุกคนในห้องนี้จะเห็นอะไรบ้าง “เสียงที่วีคุยกับเมษาก็มีนะ ถ้าวีหยุดเพียงเท่านี้ พี่จะไม่ส่งทุกอย่างที่มีให้นักข่าวและทนาย แต่ถ้าวีไม่หยุด ก็แต่แล้วนะ ถ้าวีรู้จักพี่จริงๆ คงรู้ว่าพี่จะทำยังไงบ้าง”
เมษากอดอกเลิกคิ้วมองวีดา ละครสั้นที่ผู้หญิงแต่งขึ้นได้จบลงแล้ว คราวนี้จะเป็นเรื่องที่มาพร้อมภาพและเสียง ถ้ากล้าก็อย่าถอยเท่านั้น
“วี...วีไม่ได้ทำอะไรผิด” วีดาตอบเสียงอ้อมแอ้มเริ่มลังเล
ตอนนั้นเธอพูดอะไรไปหลายอย่างและทำในสิ่งที่ไม่ตรงกับที่บอกทุกๆคนในห้องไป ซ้ำเธอยังคุกเข่าให้เมษาเพื่อขอพี่ภาม หากใครรู้เธอจะเอาหน้าไว้ที่ไหน
ภามพยักหน้าหากรั้นจะเอาชนะทั้งที่ผิดเต็มประตูให้ได้ เขาจะรั้งไปใย
“ก็ได้ ปุริมเล่น...”
วีดาถลาลุกขึ้นจนเกือบเซ ก่อนจะพูดเสียงเบาก้มหน้าไม่กล้าสบตาใครเพราะคนในห้องก็อยู่ในแวดวงเดียวกันกับเธอทั้งนั้น ต่อไปเธอจะสู้หน้าคนพวกนี้อย่างไร
“วีขอโทษ พี่ภามอย่าส่งคลิปทุกอย่างให้นักข่าวเลยนะคะ วีแค่ล้อเล่นเท่านั้นเอง”
เมษาร้องเฮอะอยู่ในลำคอ ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จมา 15 นาที แบบนี้วีดาเรียกว่าล้อเล่นงั้นหรือ ภามหันไปทางเมษาเพราะเธอต่างหากคนที่จะบอกวีดาได้ว่าเรื่องล้อเล่นนั้นควรไปถึงตำรวจหรือว่าจบลงในห้องนี้
“เมคิดอย่างไร ผมแล้วแต่เมทุกอย่าง”
ช่างเป็นคำถามที่เมษารอจะตอบ ข้อดีของภามคือไม่เอาแต่ใจในบางเรื่อง เขาถามความคิดเห็นของเธอ ไม่ใช่ตัดสินใจแทนเธอ
“คุณบอกว่าล้อเล่น ถ้าฉันไม่ได้ระวังตัวเอาไว้อยู่แล้ว ตอนนี้คนที่ต้องพูดว่าขอโทษอาจเป็นฉันเสียเอง เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีก” เมษายิ้มหวานที่สุดให้วีดาและบรรดาเจ้าของสายตาที่เชื่อวีดาโดยที่ไม่ถามเธอสักคำ “ภามคะไม่ต้องส่งคลิปให้นักข่าวหรอกค่ะ แต่ส่งให้ทนาย เมไม่ยอมค่ะ ถ้าจะใส่ร้ายเมก็ควรรู้ว่ามีราคาที่ต้องจ่าย”
วีดาฟังแล้วโมโหจนยั้งตัวเองไม่อยู่ลุกขึ้นชี้หน้าเมษาตามประสาคนเอาแต่ใจ
“เธออยากได้เงินงั้นหรือ ได้สิ อยากได้เท่าไหร่บอกมาสิ”
เมษาแกล้งทำหน้าคิดและยกมือมานับเลข ภามยิ้มกลั้นขำ เวลาเมษาจงใจกวนโมโหก็ดูน่าโมโหจริงๆ หากไม่เห็นด้วยตา เขาคงไม่รู้ ภายนอกเธอนอบน้อมกับคนที่เหมาะควร แต่ภายในใจก็นักสู้คนหนึ่งหากถูกรังแก
“ราคาของฉันคือความยุติธรรมทางกฎหมายค่ะ”
“ได้สิ ผมจะจัดการให้” ภามรีบเออออสนับสนุนทันที
วีดาอ้าปากค้างไม่คิดว่าเรื่องจะบานปลายมาถึงตรงนี้ได้
“พี่ภาม... เห็นกับที่พ่อแม่ของเราสองคนรู้จักกันมานานแล้ว อย่าทำแบบนี้กับวีเลยนะคะ”
“ได้ พี่จะชะลอไว้ก่อนสักวัน เอาไว้รวมกับสิ่งที่เกิดขึ้นในโรงแรมของพี่ ตอนนี้หลักฐานใกล้ครบแล้ว” จริงๆ แล้วภามจะจัดการเรื่องนี้ในวันพรุ่งนี้ แต่เพราะวีดาอยู่ที่นี่แล้ว เขาคงไม่ต้องรอให้เสียเวลา
วีดาถอยกรูดเพราะรู้ว่าภามหมายถึงเรื่องอะไร แต่ให้ตายเธอก็ไม่ยอมรับ หลักฐานก็ไม่มีจะสาวมาถึงตัวเธอได้อย่างไร
“พี่ภามพูดเรื่องอะไร วีไม่เข้าใจ”
“ยาสลอด ขนมของเมษา เท่านี้วีคงเข้าใจ” ภามพูดเสียตรงนี้
บรรดาคนนอกพากันมองวีดาด้วยความแคลงใจ ก่อนจะทยอยเดินออกจากห้องไปทีละคน ภามมองวีดา แสดงว่าคนในห้องคงรู้เรื่องนี้มาบ้าง ใครเป็นคนเล่าไม่ต้องสืบหา แต่เล่าแบบไหนคงไม่ตรงกับข้อสรุปของโรงแรมกระมัง
วีดาหมดคำจะพูด เธอรู้ดีหากพี่ภามพูดออกมาขนาดนี้ย่อมหมายความว่าเขามีหลักฐานที่สาวถึงตัวเธอได้แล้ว การขอร้องคงไม่ได้ผล เขาย่อมปกป้องเมษา อีกทั้งครั้งนี้เธอยังทำเกินไปมาก ฉะนั้นเธอคงต้องขอให้พ่อช่วยสักครั้ง
“อย่างนี้นี่เอง อย่าทำแบบนี้กับใครอีกนะคะ ไม่มีใครชอบการเป็นเหยื่อหรอกค่ะ” ถามว่าเมษาให้อภัยวีดาได้ไหม ก็คงจะได้ แต่ทำไมเธอต้องอภัยคนที่จงใจใส่ร้ายป้ายสี
ภามเองก็เห็นด้วยที่เมษาเลือกทำแบบนี้ การใส่ร้ายคนอื่นไม่ใช่เรื่องเล็กที่ใช้คำว่าล้อเล่นให้ดูเบาลง วีดาสมควรจะได้รับโทษทางกฎหมาย เธอไม่ได้ไร้เดียงสาจนไม่รู้ว่าหากทำแบบนั้นลงไปแล้วจะต้องพบกับอะไร
“กลับกันเถอะเม เชื่อใจผมได้ ความยุติธรรมที่เมต้องการ ผมหามาให้เมได้แน่”
วีดาฟังแล้วเจ็บจี๊ดเสียแรงที่เธอมีพี่ภามเป็นผู้ชายในฝันมาตลอด ตอนนี้เธอกลับต้องมาเสียใจเพราะเห็นเขาโอบเอวของเมษา แล้วพากันเดินออกไป โดยมีปุริมตามไปอีกคน
เมษาหันไปมองวีดาที่จ้องเธอเขม็งแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้า ตอนแรกเธอนึกว่าวีดาก็แค่ลูกคนรวยที่เอาแต่ใจ ถ้าถึงขนาดวางแผนใส่ร้ายได้เป็นขั้นเป็นตอน การรับโทษตามกฎหมายก็สมควรแล้ว ทว่าไม่กี่ก้าวต่อมาเสียงกรี๊ดของวีดาก็ทำให้เธอรู้ว่าเจ้าตัวไม่ได้สำนึกเลยว่าทำผิด
ถ้าเชื่อใจแล้ว ยังหาทางแก้ปัญหาให้ด้วย เจอแบบนี้อย่าปล่อยให้หายไปจากชีวิตนะคะ ลงให้อ่านบทนี้ (14) เป็นบทสุดท้ายแล้วนะคะ
ใจดวงนี้สื่อถึงรักลงขายเป็น E-Book ใน MEB แล้วค่ะ หมวดนิยายรัก
โดยโบว์ทำโปรโมชั่นลดเหลือ 149 บาทจาก 329 บาท เหลือเวลา 2 วัน และจะลงให้อ่านถึงบทที่ 14 นะคะ
ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านนะคะ
บรรพตี
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 154
แสดงความคิดเห็น