บทที่ 25 ม้าเชื่อง

 

บทที่ 25 ม้าเชื่อง

“เอไล!”

ทุกคนมองที่เอไลด้วยความตกใจ แม้แต่ไรอัสก็เรียกชื่อเขา

“ข้าเป็นนักเรียนของนักวิชาการเคลเมนท์ ไม่น่าจะเป็นปัญหาสำหรับข้าที่จะออกไปฝึกม้าให้เชื่องแทนอาจารย์ของข้าใช่ไหมขอรับ ท่านเคานต์? " เอไลถามเคานต์ขณะที่เขาเดินออกจากฝูงชน

ทุกอย่างก็เพื่อเงินเดือน!!!

“อืม ไม่มีปัญหา” ท่านเคานต์ไม่คาดคิดว่าเอไลจะอาสาจริงๆ จากนั้นเขาก็หันไปหาคนจากกองกำลังอีกสองกองและถามว่า “พวกท่านเห็นด้วยหรือไม่”

ชายชราและหญิงชราชำเลืองมองที่เอไลแล้วพยักหน้า

นักเรียนสามคนของเคลเมนท์เป็นคนธรรมดาทั้งหมด มันไม่มีประโยชน์สำหรับพวกเขาที่จะออกไปทดลองฝึกม้า แม้แต่ชายหนุ่มผมแดงซึ่งกำลังจะกลายเป็นอัศวินระดับกลางก็ยังล้มเหลว นักเรียนคนนี้จะทำอะไรได้อีก

เป็นไปได้ไหมว่าเขาพยายามเกลี้ยกล่อมม้าป่าโดยใช้เหตุผลกับมัน?

อย่าล้อเล่นน่า..

“เขากล้าหาญขนาดนั้นเลยเหรอ” ด้านข้าง อเล็กซ์เลิกคิ้วราวกับว่าเขากำลังประเมินเอไลอีกครั้ง

ชายหนุ่มคนนี้ซึ่งอายุเท่ากันกับเขา ไม่เพียงแต่เต้นเก่งเท่านั้น แต่ดูเหมือนเขาจะกล้าหาญกว่าคนทั่วไปอีกด้วย

“หืม ม้ามันจะเชื่องมันได้ยังไง? ถ้าเขาทำได้ข้าจะโค้งคำนับเขาทันที” ไคลน์มีสีหน้าภาคภูมิใจ หลังจากการเต้นรำเมื่อกี้ ตอนนี้เอไลค่อนข้างมีสถานะในสายตาของเขา แต่ยังไงซ่ะเขาก็ไม่คิดว่าเอไลจะทำให้ม้าตัวนี้เชื่องได้

“ถ้าเจ้าต้องการที่จะเป็นที่จับตามอง เจ้าต้องมีความสามารถ หึ..ออกไปและทำให้ตัวเองอับอายซ่ะ” ในฝูงชน เดวิดซึ่งมีทัศนคติเพียงด้านเดียว เป็นคนที่ทนไม่ได้ที่จะเห็นเอไลทำได้ดี

“เอไล!” ในอีกด้านหนึ่ง คนที่ตกใจที่สุดคือเคลเมนท์

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เขามีนักเรียนสามคนในขณะนี้คือ เคิร์ท เฮอร์แมน และเอไล

ในบรรดาพวกเขาเอไลเป็นคนสุดท้ายที่เข้าร่วมกับเขา แต่เขาขยันขันแข็งมากในการศึกษาของเขา อย่างไรก็ตามสำหรับเคลเมนท์แล้ว ศิษย์คนแรกของเขาคือเคิร์ทซึ่งอยู่เคียงข้างเขามาตลอดหลายปี และเป็นคนที่เขาไว้วางใจมากที่สุดในตอนนี้ ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงพาเคิร์ทมาด้วยในครั้งนี้

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นเคิร์ทและเฮอร์แมนตัวสั่นอยู่ข้างๆ เขา เขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างเปลี่ยนไป

"ระวัง ม้าตัวนี้อาจกำลังคลั่งอยู่ในตอนนี้ แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นข้าจะเข้าไปช่วยเจ้าได้ทันเวลาอย่างแน่นอน” เคานต์กิโมริมองไปที่เอไลและยิ้มให้เขา

“เอไล!” นักวิชาการเคลเมนท์ดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างและต้องการหยุดเขา

"ทุกอย่างจะออกมาดีขอรับท่านอาจารย์" เอไลส่ายหัว ทุกอย่างก็เพื่อเงินเดือนของเขา นอกจากนี้นี่ไม่ใช่งานยากสำหรับเขา

ส่วนเคิร์ทก็ยืนอึ้งอยู่อย่างนั้น

เอไลเดินไปหาม้าป่า

ในเวลาเดียวกัน พลังจิตวิญญาณที่มองไม่เห็นดูเหมือนจะกลายเป็นเส้นพลังงานหลายสายพุ่งเข้าหาม้าป่า

การสะกดข่มด้วยพลังวิญญาณ

แม้ว่ามันจะเป็นสัตว์วิเศษระดับต่ำ อย่างน้อยมันก็สามารถต่อสู้กับอัศวินระดับกลางและทำร้ายอัศวินระดับสูงได้ อย่างไรก็ตามม้าตัวนี้เป็นเพียงเลือดผสม และอย่างมากมันก็เทียบเท่ากับอัศวินระดับต่ำ

แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงนักเวทย์ฝึกหัดระดับ 1 แต่เขายังสามารถปราบปรามมันได้อย่างง่ายดาย

ดวงตาของม้าป่าดูสับสนเล็กน้อยในตอนแรก จากนั้นมันก็รู้สึกถึงแรงกดดันบางอย่างที่ทำให้มันไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ในทันที จากนั้นมันก็ก้มหน้าลงด้วยความเจ็บปวด

นี่เป็นขั้นตอนแรก เป็นการทำให้ม้าสงบลงโดยใช้พลังจิตของเขา

สิ่งที่ตามมาคือการแสดงหลักเอไลเดินเข้าไปใกล้ม้าอย่างช้า ๆ และเปิดใช้งานรูปแบบคาถาอีกรูปแบบหนึ่ง ซึ่งเป็นการปลอบประโลมสัตว์ด้วยคาถารูปแบบคลายความดึงเครียด

คาถานี้เป็นการจำลองความผันผวนของความแข็งแกร่งทางจิตใจของสัตว์ซ้ำๆ แล้วจึงปรับให้มันคลายความผันผวนหรือความบ้าคลั่งทางจิตใจของสัตว์ จากนั้นก็ทำการเชื่อมทางจิตใจวิญญาณ และสัตว์จะรู้สึกใกล้ชิดกับผู้ร่ายโดยไม่ได้ตั้งใจ

เนื่องจากคาถาเหล่านี้ง่ายมาก เมื่อถึงตอนที่เอไลเดินไปถึงตรงหน้าม้าป่า คาถาก็เสร็จสมบูรณ์แล้ว และเขาก็ยกเลิกคาถากดข่มด้วย

ม้าป่ายังยกศีรษะขึ้น สิ่งที่มันไม่เข้าใจก็คือทำไมมันถึงรู้สึกใกล้ชิดกับมนุษย์ที่อยู่ตรงหน้าเขามากขนาดนี้

เหมือนกับมันได้เจอพ่อ

การเชื่อมโยงทางจิตใจทำให้ม้าป่าเข้าใกล้เอไลอย่างช้าๆ โดยไม่ได้ตั้งใจ แม้ว่าเอไลจะสัมผัสศีรษะของมันๆ ก็ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เลย จากนั้นมันก็รู้สึกว่าเอไลกำลังดึงขนสันหลังของมันโดยตรงและใช้กำลังเพื่อขึ้นไปบนหลังมัน

ม้าป่าเชื่อฟังอย่างยิ่ง

ไม่มีการต่อสู้ขัดขืนและไม่มีเปลวไฟ

มันถูกทำให้เชื่องอย่างง่ายดาย

ทุกคนตะลึง

พวกเขาไม่รู้ว่าเอไลร่ายคาถา พวกเขาเห็นเพียงเขาเดินผ่านเข้าไป และม้าก็ก้มหัวลง จากนั้นเอไลก็กระโดดขึ้นไปข้างหลังมัน และม้าก็ไม่ขัดขืนเลยแม้แต่น้อย เขาทำให้มันเชื่องด้วยกระบวนการแค่นี้เอง

"นี้มัน…เกิดอะไรขึ้น?” ไรอัสซึ่งอยู่ข้างๆ เคานต์ก็เบิกตากว้างด้วยความไม่อยากเชื่อ

“โอ้…พระเจ้าของข้า!”

ฝูงชนตกใจและไคลน์ก็ตกตะลึงจนพูดไม่ออก

เคานต์ยืนอยู่กับที่ เขาราวกับว่าเขาต้องการมองให้เห็นอะไรบางอย่าง แต่เขาไม่สามารถเห็นอะไรเลยแม้แต่น้อย

"เป็นไปได้อย่างไร?" ใบหน้าของอัศวินผมแดงซึ่งเป็นลูกศิษย์ของสถาบันอัศวินเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ 'การต่อสู้ของเจ้าอยู่ที่ไหน? เปลวไฟอยู่ที่ไหน? อาจเป็นเพราะข้าทำให้มันเชื่องแล้วมั้ง'

อัศวินผมแดงรับไม่ได้ที่เขาพ่ายแพ้ให้กับนักวิชาการด้วยวิธีนี้ เขารีบพยายามเดินเข้าใกล้ม้าป่า แต่เขาก็พบกับสายตาโกรธเกรี้ยวของม้าป่า มันไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้นอกจากเอไล

อัศวินผมแดงปากกระตุกเมื่อเขาถูกขัดขวาง เขาถอยกลับอย่างเงียบ ๆ เขาแน่ใจว่าเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการฝึกม้าให้เชื่องได้ของเอไลในครั้งนี้

หญิงชราจากสถาบันลึกลับไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่พวกเขาเก็บสิ่งของไว้แล้วและพร้อมที่จะจากไปทันที

เคิร์ทยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความงุนงง เขาไม่คิดว่าเอไลจะประสบความสำเร็จจริงๆ ในทางกลับกันนักวิชาการเคลเมนท์มีสีหน้าตกใจและโล่งใจไปพร้อมกัน

“เจ้าทำให้ม้าตัวนี้เชื่องได้อย่างไร” ไม่กี่วินาทีต่อมา เคานต์กิโมริก็เดินเข้ามาถามด้วยความไม่เข้าใจ

“เรียนท่านลอร์ค ข้าคุ้นเคยและใกล้ชิดกับสัตว์มาตั้งแต่เด็ก นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าสามารถทำให้ม้าเชื่องได้อย่างง่ายดาย” เอไลให้คำอธิบายที่ไม่ค่อยเป็นวิทยาศาสตร์มากนัก

ตามที่คาดไว้ ท่านเคานต์ปากกระตุกเมื่อได้ยินเช่นนั้น อย่างไรก็ตามดูเหมือนเขาจะคิดอะไรบางอย่างได้ และดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น "มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอที่เจ้าจะสามารถทำม้าป่าให้เชื่องได้"

“ใช่ขอรับ และมันน่าจะง่ายกว่าถ้าเป็นม้าธรรมดา” เอไลไม่ปฏิเสธ

ดวงตาของเคานต์เป็นประกาย

เขาเพิ่งจัดตั้งภาคีอัศวินขึ้น แต่เขาพบปัญหาใหญ่ตั้งแต่เริ่มก่อตั้ง ม้าป่าจากที่ราบสูงดูเหมือนจะมีร่องรอยของสายเลือดสัตว์วิเศษไม่มากก็น้อย และมันทำให้มันยากมากที่จะทำให้พวกมันเชื่องได้ แม้แต่ผู้ฝึกสอนตัวก็ยังทำได้ไม่ดีนัก

สิ่งนี้ทำให้เขาเป็นกังวลมากเมื่อเร็ว ๆ นี้

“เจ้าไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม?” เคานต์เริ่มจริงจัง

“แน่นอนขอรับ แต่การบริจาคล่ะ?” เอไลพูดพร้อมกับพยายามตีไม้ลงข้างพุ่มไม้

“ฮ่าฮ่า แน่นอน มันเป็นของห้องสมุด” ท่านเคานต์หัวเราะ

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเอไล

เขาไม่สนใจการฝึกม้าให้เชื่อง แต่เขาจะปล่อยให้เงินเดือนของเขาลอยหนีไปไม่ได้ เมื่อเร็ว ๆ นี้เขาขาดแคลนเงินมาก

“อืม ข้าแน่ใจว่าเจ้ายังไม่ได้กินอะไรมากในงานเลี้ยง ทำไมเจ้าไม่มาที่ห้องรับแขกของข้าเพื่อดื่มชาและของหวานล่ะ” ในขณะนี้ท่านเคานต์ได้ส่งคำเชิญไปยังเอไลและเคลเมนท์

เขาต้องการเชิญเอไลไปพูดคุย เพื่อดูว่าเขาสามารถช่วยเขาแก้ปัญหาเกี่ยวกับม้าของภาคีอัศวินของเขาได้หรือไม่

'ที่จริงข้ากินไปเยอะแล้ว' เอไลคิด อย่างไรก็ตาม เป็นการดีที่สุดที่จะไม่ปฏิเสธคำเชิญของเคานต์ "แน่นอนขอรับ"

นักวิชาการเคลเมนท์ก็เห็นด้วยเช่นกัน

“งั้นไปกันเลย!” เคานต์กิโมริดูมีความสุขมาก และเขาเตรียมจะจากไป

“แต่พ่อ พวกเรายังต้องไปล่าสัตว์นะ”ไรอัสเตือนเขา

“ก็แล้วทำไมลูกไม่ออกไปล่าสัตว์ล่ะ? พวกเราผู้ใหญ่ยังมีเรื่องต้องคุยกัน” เคานต์กิโมริขมวดคิ้วและพูดเสียงดุออกไป

หัวใจของไรอัสเต้นแรง 'พวกข้าจะยังถือว่าเป็นเด็กได้อย่างไร?

'แถมเอไลก็มาจากรุ่นเดียวกับพวกข้าไม่ใช่เหรอ'

อย่างไรก็ตาม เคานต์กิโมริไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะสนใจพวกเขาในตอนนี้ เขาเดินออกไปพร้อมกับเอไลและคนอื่นๆ ทันที

หญิงชราจากสถาบันลึกลับ ชายชราจากสถาบันอัศวิน และชายผมแดงที่ยังคงแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองก็กำลังจากไปอย่างช้าๆ และมึนงง พวกเขายังคิดไม่ออกว่าทำไมตอนนั้นถึงไม่มีเปลวไฟ

ไรอัสเฝ้าดูอย่างสิ้นหวังเมื่อเอไลถูกพาตัวไป เธอกัดฟันและเริ่มจัดระเบียบคนอื่นๆ ออกล่า

อเล็กซ์ยังยิ้มขณะที่เขามองไปที่หลังของเอไล จากนั้นเขาถามไคลน์ว่า “เมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไรนะ”

ใบหน้าของไคลน์เปลี่ยนเป็นสีแดง

ในหมู่พวกเขา เคิร์ทไปรอที่อื่นก่อนแล้ว

มีเพียงคนเดียวที่อยู่ในความงุนงงขณะที่เขามองไปที่เคานต์และเอไลเดินเคียงข้างกันไป และเขากำลังร้องไห้อยู่ในใจ

“ไม่เป็นไรไม่เป็นไร เขาแค่เพิ่งได้รู้จักเคานต์คนเดียวเท่านั้น มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ ไม่เจ็บ มันไม่เจ็บ!” เดวิดจับหน้าอกของเขาและเดินตามทีมล่าสัตว์ไปด้วยความอึดอัด

เขารู้สึกว่าการกระทำที่ดูถูกเอไลในตอนนั้นอาจเป็นสิ่งที่โง่ที่สุดที่เขาเคยทำในปีนี้