บทที่ 21 จัดการสัตว์อสูร

บทที่ 21 จัดการสัตว์อสูร

“ผู้อาวุโส ระวัง!”

บนหอคอยเมืองหุบเขาลึกนั้น

เฉินชวนไห่และคนอื่น ๆ อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา

พวกเขากลัวจริงๆ ว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเฉินหรู่หยาน

โชคดีที่ปฏิกิริยาของเฉินหรู่หยานรวดเร็ว

ด้วยการขยับนิ้วของเธอ ตราผนึกสายฟ้าก็ปรากฏขึ้นข้างหลังเธอทันที

 แกรก!

เสียงแตก

สายฟ้าที่เจิดจ้าพุ่งออกไปทันทีและปะทะอย่างดุเดือดกับก้ามแมงป่องขนาดใหญ่ที่ร้อนแรง!

ตูม!

เสียงปะทะดังกึกก้อง!

เปลวไฟและสายฟ้าพัวพันกัน

ร่างของเฉินหรู่หยานถูกส่งไปห่างออกไปหลายสิบเมตรทันที

สำหรับแมงป่องอสรพิษเพลิงสีชาด ร่างกายของมันก็ชาและกลายเป็นอัมพาตไป

นี่เป็นโอกาสที่ดีสำหรับการโจมตี!

บนหอคอยเมืองนั้น

ดวงตาของเจียงเฉิงซวนสว่างขึ้นเมื่อเขาเห็นสิ่งนี้

นี่เป็นโอกาสที่ดีเยี่ยมสำหรับเริ่มการลอบโจมตี

เจียงเฉิงซวนหยิบดาบเพลิงม่วงออกมา เขากลายเป็นแสงประกายดาบทันทีและพุ่งเข้าใส่แมงป่องอสรพิษเพลิงสีชาดที่กำลังเป็นอัมพาตอยู่

ร้าว—

ดาบบินที่มีเปลวไฟสีม่วงกรีดไปที่หัวของแมงป่องอสรพิษเพลิงสีชาดทันที

แมงป่องอสรพิษเพลิงสีชาดซึ่งอยู่ในสภาพอัมพาต ไม่มีเวลาตอบสนองก่อนที่หัวของมันจะถูกตัดออกด้วยดาบบินระดับ 2 ขั้นกลาง

จากนั้นเขาก็ตะวัดดาบออกไปรอบ ๆ

คุณภาพของพลังปราณแท้จริงซึ่งเทียบได้กับขั้นที่ 3 ของขอบเขตการก่อตั้งรากฐานทำให้ดาบเพลิงม่วงเปล่งประกายอีกครั้งในทันที

พร้อมกับเสียงดังหวือ ปลายดาบก็ฟันผ่านแมงป่องอสรพิษเพลิงสีชาดอีกตัวหนึ่งที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส และได้ฟันร่างของมันออกเป็นสองส่วน

และตอนนี้แมงป่องอสรพิษเพลิงสีชาดระดับ 2 สองในสามตัวก็ตายไปแล้ว และเหลืออีกหนึ่งตัวที่เกราะหลังหายไปเนื่องจากพลังสายฟ้าของเฉินหรู่หยานได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่

ในเวลาเดียวกัน เสียงของระบบก็ดังขึ้นในใจของเจียงเฉิงซวน

[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ คุณได้ฆ่าสัตว์อสูรระดับ 2 ได้สำเร็จเป็นครั้งแรกและได้รับเทคนิคดาบเยือกแข็ง] 

[เทคนิคดาบเยือกแข็ง : เทคนิคดาบระดับ 2 ขั้นสูง หลังจากเชี่ยวชาญแล้ว ดาบของคุณจะรวดเร็วราวกับสายลม มันเงียบงันและไม่สามารถตรวจพบได้ เมื่อผู้คนสังเกตเห็นมัน พวกเขาก็ตกตายภายใต้ดาบของคุณแล้ว]

ในชั่วพริบตา ข้อมูลเกี่ยวกับเทคนิคดาบเยือกแข็งก็ปรากฏขึ้นในใจของเจียงเฉิงซวน

มีทั้งข้อมูลความรู้และภาพประกอบ

ในเวลาเพียงชั่วพริบตา เจียงเฉิงซวนก็คุ้นเคยกับพื้นฐานของเทคนิคดาบนี้แล้ว

หากเขาต้องการที่จะเชี่ยวชาญมัน เขาจะต้องฝึกฝนและศึกษามันด้วยตัวเองอีกครั้ง

ก่อนหน้านี้เขาไม่มีเทคนิคดาบที่สามารถดึงศักยภาพสูงสุดของดาบบินระดับ 2 ขั้นกลางเช่นดาบเพลิงม่วงออกมาได้ เขาไม่ได้คาดหวังว่าระบบจะช่วยแก้ปัญหานี้ให้เขา

“กรีซซซ!”

ในเวลาเดียวกัน เมื่อแมงป่องอสรพิษเพลิงสีชาดตัวสุดท้ายเห็นว่าสหายทั้งสองของมันตาย มันก็ส่งเสียงกรีดร้องออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว แต่มันกลับหันหลังกลับเพื่อหลบหนีไปไกลโดยไม่ลังเลใจเลย

“อย่าให้มันหนีไปได้!”

เฉินหรู่หยานหมุนตัวขึ้นไปในอากาศ

ด้วยเสียงหวือ ปรากฏตาข่ายขนาดใหญ่ที่ปล่อยแสงสีเขียวออกมาล้อมรอบแมงป่องอสรพิษเพลิงสีชาดที่หลบหนีทันที

นี่คือสิ่งประดิษฐ์ระดับ 2 ขั้นต่ำของเธอ ตาข่ายมรกต ซึ่งถูกใช้เป็นพิเศษเพื่อดักจับศัตรูหรือสัตว์อสูร

เจียงเฉิงซวนอดไม่ได้ที่จะคิดกับตัวเองว่าผู้หญิงคนนี้มีสมบัติมากมายจริงๆ

อย่างไรก็ตามเขาก็ไม่ได้นิ่งเฉย

เขาใช้เทคนิคดาบเยือกแข็งทันที

ทันใดนั้นแมงป่องอสรพิษเพลิงสีชาดซึ่งกำลังหลบหนีอย่างสุดกำลังก็รู้สึกถึงสายลมที่พัดผ่านมา

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ตามมาคือความเจ็บปวดอันใหญ่หลวง

จากนั้นมันจึงก้มมองลง

มีบาดแผลขนาดใหญ่ที่ถูกฟันด้วยดาบของเจียงเฉิงซวนบนท้องของมัน

เลือดสีน้ำตาลแดงไหลออกมามากมาย

หลังจากถูกโจมตี แมงป่องอสรพิษเพลิงสีชาดก็ตกตะลึงทันที

ในเวลาเดียวกันนั้น

ตาข่ายมรกตของเฉินหรู่หยานที่เปล่งแสงสีเขียวได้คลุมหัวของมันไว้แล้วก่อนที่ตาข่ายนั้นจะรัดแน่นขึ้น

มันพยายามดิ้นรนสุดกำลังแต่ก็ไม่สามารถหลุดพ้นได้เลย

คราวนี้แหล่ะ!

ดวงตาของเจียงเฉิงซวนสว่างขึ้นอีกครั้ง

ดาบเพลิงม่วงก็กลายเป็นลำแสงสีม่วงพุ่งออกไป

ด้วยเสียงฉึบ มันก็แทงเข้าไปที่ตาซ้ายของแมงป่องอสรพิษเพลิงสีชาดและทะลุออกมาจากด้านหลังหัวของมัน

มันซึ่งตอนแรกกำลังดิ้นรนอย่างบ้าคลั่งนั้น จู่ๆมันก็ล้มลงกับพื้นเสียงดังสนั่น

"ทำได้ดี!"

เฉินหรู่หยานบินไปด้านข้างของเจียงเฉิงซวนทันที

เธอมองไปที่เจียงเฉิงซวนด้วยความประหลาดใจที่ปรากฏในดวงตาที่สวยงามของเธอ

เดิมทีเธอคิดว่าเนื่องจากเจียงเฉิงซวนเพิ่งทะลวงเข้าสู่ขอบเขตการก่อตั้งรากฐาน ความแข็งแกร่งของเขาจึงค่อนข้างจะมีจำกัด

แต่ไม่คาดคิดว่า ความแข็งแกร่งของเขาจะเกินความคาดหมายของเธออย่างมาก

จากการลงมือของเขาเมื่อกี้ เขาดูไม่เหมือนผู้ฝึกตนที่เพิ่งบุกทะลวงไปสู่ขอบเขตการก่อตั้งรากฐานเลย

ในทางตรงกันข้าม เขากลับไม่ได้ด้อยไปกว่าผู้ฝึกตนที่อยู่ในขอบเขตการก่อตั้งรากฐานมานานหลายทศวรรษแล้ว

ในความเป็นจริงเขาอาจจะแข็งแกร่งกว่าพวกเขาด้วยซ้ำ

ความสามารถในการโจมตีของเขาทำให้เธอประทับใจอย่างมาก

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้เฉินหรู่หยานก็อดไม่ได้ที่จะมองเจียงเฉิงซวนใหม่อีกครั้งและจากนั้นเธอก็ยิ้มออกมาราวกับดอกไม้บาน

“ข้าไม่คาดคิดว่าผู้อาวุโสเจียงจะเก่งในการต่อสู้ขนาดนี้ ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณท่านจริงๆ

มิฉะนั้น มันเป็นไปไม่ได้เลยจริงๆ ที่ข้าจะสามารถปราบสัตว์อสูรระดับ 2 ทั้งสามตัวนี้ได้”

เจียงเฉิงซวนส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม

“ผู้อาวุโสหรู่หยาน ท่านยกย่องข้าเกินไป ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าท่านดึงดูดความสนใจของพวกมันไว้ พร้อมทำให้พวกมันทั้งเป็นอัมพาตและทั้งบาดเจ็บสาหัสในตอนนั้น ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของข้า มันคงเป็นไปไม่ได้ที่ข้าจะสามารถจัดการพวกมันได้

ดังนั้นผู้อาวุโสหรู่หยาน การที่สามารถจัดการพวกมันได้สำเร็จเมื่อกี้นั้นท่านมีส่วนร่วมมากที่สุดจริงๆ”

เจียงเฉิงซวนรู้ดีว่าถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าเฉินหรู่หยานทำร้ายพวกมันอย่างรุนแรง คงเป็นเรื่องยากมากสำหรับเขาที่จะต่อสู้กับพวกมันด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา

“ฮิฮิ ผู้อาวุโสเจียง ไม่ต้องถ่อมตัวไป”

เฉินหรู่หยานยิ้มพร้อมกับส่ายหัวไปด้วย

“ไม่ว่ายังไงก็ตาม ตอนนี้ท่านเป็นคนฆ่าสัตว์อสูรระดับ 2 ทั้งสามตัวนี้ ไม่มีใครสามารถเถียงในเรื่องนี้ได้

ท่านไม่จำเป็นต้องถ่อมตัว สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือเราต้องจัดการกับสัตว์อสูรระดับ 1 ที่เหลือก่อน”

ขณะที่เธอพูดเฉินหรู่หยานก็มองไปในทิศทางหนึ่งของเมืองหุบเขาลึกในขณะนี้นอกเมืองหุบเขาลึกนั้น เพราะพวกมันเห็นการตายของแมงป่องอสรพิษเพลิงสีชาดระดับ 2 สามตัว สัตว์อสูรระดับ 1 ที่รวมตัวกันที่นั่นจึงเริ่มหลบหนีไปทุกทิศทาง

เจียงเฉิงซวนและเฉินหรู่หยานไม่ต้องการเสียเวลาอีกต่อไปและเริ่มตามล่าสัตว์อสูรระดับ 1 ที่หลบหนีทันที

ในเวลาไม่นาน นอกจากสัตว์อสูรสองสามตัวที่หลบหนีไปได้ สัตว์อสูรระดับ 1 ที่เหลือก็ถูกเจียงเฉิงซวนและเฉินหรู่หยานสังหารไปทั้งหมด

หลังจากส่งศพสัตว์อสูรทั้งหมดไปยังเมืองหุบเขาลึกแล้วเจียงเฉิงซวนและเฉินหรู่หยานก็มองหน้ากันคล้ายมีอะไรค้างคาใจด้วยกันาทั้งคู่

เฉินหรู่หยานกล่าวว่า “ต้องมีบางอย่างที่น่าสงสัยเกี่ยวกับสัตว์อสูรเหล่านี้ที่โจมตีเมืองหุบเขาลึกอย่างกะทันหันเช่นนี้

ข้าสงสัยว่ามันอาจจะเกี่ยวข้องกับปรากฏการณ์ประหลาดเมื่อคืนนี้

ตอนนี้ภัยคุกคามจากสัตว์อสูรได้รับการแก้ไขแล้ว ทำไมเราไม่ลองไปที่นั่นดูด้วยกันล่ะ?”

เจียงเฉิงซวนพูดพร้อมกับพยักหน้า “ข้าเห็นด้วย”

ทันใดนั้นทั้งสองคนก็ออกจากเมืองหุบเขาลึกและมุ่งหน้าไปยังสถานที่ที่เกิดปรากฏการณ์เมื่อคืนนี้