บทที่ 421: เหยียนหุนที่ถูกฝังอยู่ที่นั่นเป็นเวลาหลายพันปี

ทันใดนั้นอูหลิวก็รู้ตัวว่าตนเองเผยอารมณ์ที่แท้จริงออกไป เขาจึงดึงหนังสัตว์ที่คลุมศีรษะลงมาปิดใบหน้าให้อยู่ใต้เงามืดแล้วถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย 

“ทำไมเจ้าถึงขุดมันไม่ได้ ลองวิธีอื่นหรือยัง?”

ในขณะที่ชายแก่เอ่ยถาม ดวงตามืดมนที่ซ่อนอยู่ใต้เงากำลังส่องประกายแสงเย็นเยียบ

ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เขาควรจะเปิดเผยความลับของตัวเอง