ตอนที่3 สุนสานแห่งอันเดธ

ความเดิมจากตอนที่แล้วหลังจากที่ผมได้หยดนํ้าแห่งมังกรมาแล่ะนั่นก็ได้เจอเข้ากับผู้หญิงคนหนึ่งและผู้หญิงคนนนั้นเขาเป็นใคร มาติดตามชมกันเลย ผมเลยถามไปว่าเเล้วเธอเป็นใครจู่ๆก็มาบอกว่าจะมาร่วมด้วย และผู้หญิงคนนั้นก็เปิดผ้าคลุมออกแล้วบอกไปว่า ฉันชื่อ ฮิคาว่า ซากิ  เป็นผู้ใช้เวทย์ธาตุไฟ ผมเลยบอกทั้งที่ยังไม่จบคำว่า อ๋อ งั้นเหรอ ส่วนฉันชื่อ จู่ๆซากิก็พูดเหมือนกับรู้ข้อมูลของผมขึ้นมาว่า นายชื่อ ฟูจิวาระ นาโอกิ เพศชาย เลเวลของนายคือ 230 ระดับพลังเวทย์ 5280หน่วย ทักษะคือ ใช้ได้ทุกเวทย์ ความเร็วในการร่ายเวทย์คือ 0.1วิ แรงค์A ส่วยฉายาก็ ผู้ใช้เวทย์จากต่างโลกสินะ ผมเลยตอบกลับไปว่า เธอนี่ไปค้นข้อมูลฉันมาก่อนรึไงรู้เยอะดีจังเลยนะ ซากิเลยบอกว่า มันก็นะ พอดีฉันไปเจอข้อมูลของนายเขาพอดีแลดูน่าสนใจอยู่นะ แล้วนี่นายจะไปเก็บกระดูกจากอันเดธที่สุสานร้างนั่นใช่ไหม ผมเลยตอบกลับไปอีกว่า ก็ใช่ พูดยังกับเธอจะตามฉันมาด้วยเลยนะ ซากิเลยบอกต่อไปว่า แน่นอน ฉันมาที่นี่ก็เพื่อมาช่วยนายยังไงล่ะ ผมเลยบอกว่า เฮ้อ! ช่างเถอะจะออกเดินทางแล้วรีบๆเข้าแล้วกันถ้าช้าฉันทิ้งไว้นี่นะ เรย์เนะเลยบอกกับผมแค่ว่า นี่เคนจิโร่ ฉันขอไปด้วยคน ผมตอบกลับไปว่า ไม่ได้มันอันตรายเกินไปเธอรออยู่นี่แหละ เรย์เนะเลยน้ำตาคลอแล้วบอกว่า ไม่เอาๆ ฉันจะไปกับนายด้วยถ้านายไม่ให้ฉันไปฉันจะเกาะขานายไว้แบบนี้แหละ ผมเลยบอกแบบโมโหว่า อย่าเอาแต่ใจได้ไหม เป็นเด็กรึไงเธอหน่ะ ซากิเลยตอบกลับมาว่า ฉันว่าให้เรย์เนะเขาไปด้วยดีกว่านะไม่งั้นคงจะเหงาน่าดู ผมตอบกลับไปว่าอย่าตามใจกันมากจะได้ไหม ปะ รีบไปกันได้แล้วหลังจากนั้นทั้งผม ซากิและเรย์เนะก็ออกเดินทางไปยังสุสานของอันเดธพอมาถึง ผมเลยบอกว่า เอาล่ะเรามาถึงกันแล้วพอหลังจากนั้ขณะที่ผมกำลังจะเปิดประตู ผมก็เห็นเหมือนโซ่พร้อมกุญแจคล้องเอาไว้อยู่ผมเลยคิดในใจเลยว่า เป็นแบบนี่เข้าไปไม่ได้แน่ ถ้างั้น...! และผมก็เปิดคลังมิติออกมาและหยิบเคียวออกมา ซากิเลยถามผมว่า เคนจิโร่นายจะทำอะไรหน่ะ เอาเคียวออกมาทำไม ผมเลยตอบกลับไปแค่ว่า เอาน่า เดี๋ยวก็รู้ หลังจากนั้นผมเลยใฃ้เคียวเหวี่ยงออกไปจนทำให้เกิดสายลมขนาดกลางขึ้นจนพัดโซ่คล้องกุญแจนั่นขาดออกจากกัน ผมเลยบอกแค่ว่า เป็นไงง่ายใช่ไหม รีบเข้าไปกันเถอะหลังจากนั้นทั้งผม ซากิและเรย์เนะก็เข้าไปยังในสุสานร้างกัน พอเข้ามาถึงได้ไม่นานพวกอันเดธก็ยืนรอกันเป็นฝูงเลย พอผมเห็นผมเลยยิ้มออกมาแล้วบอกแค่ว่า ฮึ! มาเยอะแบบนี้น่าสนุกและผมก็เปิดฉากโจมตีเข้ากับฝูงอันเดธจำนวนมากหละงจากนั่นไม่นาน ซากิเลยบอกว่า นี่เคนจิโร่จะต้านไม่อยู่แล้วนะ ทำยังไงดีผมเลยตอบกลับไปว่า งั้นรียไปหลบกันที่โบสถ์นั่นก็แล้วกัน รีบไปกันเร็ว ขณะที่ผมกำลังจะวิ่งไปหลบที่โบสถ์พวกอันเดธก็ไล่ตามมาติดๆ พอผมหันไปเห็นผมเลยเเข่แข็งเท้าของพวกอันเดธพวกนั่น ผเลยบอกแค่ว่า เป็นแบบนี้คงจะถ่วงเวลาไปได้บ้างสักนิดก็ยังดีจากนั้นไม่นานก็มีอันเดธตัวนึงกำลังจะเดินเข้ามาในโบสถ์แต่ก็ไม่เป็นผลอันเดธตัวนั่นเหมือนกับโดนแสงของกางเขนจนทำให้ไหม้และกลายเป็นฝุ่นในที่สุดพอผมเข้ามาถึงภายในโบสถ์ผมเลยบอกว่า เอาล่ะ ทีนี่ก็รอดไปที ซากิเลยบอกว่า นั่นสิค่ะ ไม่อย่างงั้นคงถูกอันเดธพวกนั้นรุมฆ่าแน่ค่ะ ซากิเลยถามผมว่า ว่าแต่นายรู้จักประวติเกี่ยวกับโบสถ์ทางฝั่งนู้นรึเปล่า ผมเลยตอบกลับไปแค่ว่า ก็พอรู้อยู่บ้างแต่ไม่ได้มากหรอกนะ ซากิเลยถามผมแค่ว่า ช่วยบอกฉันทีสิว่าโบสถ์นั่นมีความเกี่ยวข้องยังไงกับอันเดธ ผมเลยตอบกลับไปแค่ว่า เธออยากรู้จริงเหรอ ซากิเลยตอบกลับไปแค่ว่า อยากรู้สิ เล่าให้ฉันฟังหน่อย ผมเลยตอบกลับไปแค่ว่า ช่วยไม่ได้นะ จะเล่าให้ฟังก็ได้ แต่ต้องตั้งใจฟังนะ หลังจากนั้นผมก็เริ่มเล่าประวัติของโบสถ์อีกฝั่งว่า โบสถ์นั่นหนะเคยมี บาทหลวงคนหนึ่งอยู่ที่โบสถ์แห่งนั่นเป็นบาทหลวงที่คอยช่วยเหลือคนอื่นอยู่ตลอดเวลาพอผ่านไปได้ไม่นานบาทหลวงคนนั้นก็ถูกปีศาจฆ่าตายพอผ่านไปได้20ปีก็มีนักเวทย์คนนึงใช้เวทย์ให้บาทหลวงคนนั้นกลายเป็นอันเดธและนักเวทย์คนนั้นก็ใช้เวทย์ธาตุมืดปลุกเหล่าอันเดธที่หลับใหลอยู่ใต้ดินเพื่อออกมาเฝ้าหลมศพและเฝ้าสุสานเมทอใดที่มีใครก็ตามเข้าไปยังในสุสานคน คนนั้นก็ถูกอันเดธพวกนั้นฆ่าอย่าโหดเหี้ยมโดยไร้ความปราณี ผเลยบอกกับซากิว่า เท่าที่ฉันรู้มาก็ประมาณนี่แหละแต่ก่อนอื่นคงต้องถ่ายพลังเวทย์ให้พวกเธอก่อนไม่งั้นถ้าออกไปสู้ตอนนี้คงจะโดนพวกอันเดธพวกนั้นไล่ฆ่าแน่เอ้าทั้งสองคนยื่นมือมา ซากิเลยบอกว่า จะดีเหรอแบบนั่นพลังเวทย์นายก็จะลดไปมากเลยนะ เรย์เนะเลยบอกว่า ใช่แล้วถ้านายพลังเวทย์ลดลงมากเกินไปจะทำยังไง ผมเลยบอกว่า แค่ลดไป10หรือ20หน่วยเองไม่เป็นไรหรอกจากนั่นผมก็จับมือของซากิและเรย์เนะและถ่ายโอนพลังเวทย์ให้ทั้งซากิและเรย์เนะ ผมเลยบอกแค่ว่าเรียบร้อยแล้ว พลังเวทย์ของเธอ 350นะซากิ ส่วนของเรย์เนะ 520 เรย์เนะเลยถามผมแค่ว่า ทำไมของฉันคั้ง520หล่ะ ผมเลยตอบกลับไปว่า เธอเป็นมังกร พลังเวทย์เยอะไว้ดีสุด หลังจากนั่นผมเลยบอกไปว่า เอาล่ะออกไปลุยกันเถอะและผมซากิและเรย์เนะก็เดินออกมาจากโบสถ์เพื่อที่จะจัดการกับเหล่าอันเดธพอหลังจากออกมาได้ไม่นานก็มีฝูงอันเดธมารอยู่ตรงหน้า ผมเลยบอกแค่ว่า ลุยกันเลยทั้งสองคน ซากิเลยบอกแค่ว่า ค่ะ เรย์เนะเลยบอกแค่ว่า อื้ม และ ผม ซากิ และ เรย์เนะก็เข้าไปปะทะกับฝูงอันเดธจำนวนมากและก็มาถึงยังลาสบอส ผมเลยบอกว่า ลาสบอสนั่นเดี๋ยวฉันจัดการเอง พวกเธอไปหลบในที่ปลดภัยก่อน ตรงนี้เดี๋ยวฉันเอง ซากิเลยบอกว่า จริงๆเลยนะนายเนี้ย แต่ก็ขอฝากด้วยนะ เรย์เนะเลยบอกแค่ว่า ชนะให้ได้นะเคนจิโร่ ผมเลยตอบกลับไปแค่ว่า อ่า ของมันแน่นอยู่แล้ว หลังจากนั้นผมก็เปิดฉากโจมตีใส่อันเดธที่เป็นบาทหลวงจนผมชนะในที่สุด ผมเลยนั่งลงไปกับพื้นแล้วบอกว่า เจ้าอันเดธนั่น ไปเรียนรู้เวทย์มาจากไหนล่ะเนี้ยเก่งชะมัด ผมเลยตะโกนไปบอกกับเรย์เนะและซากิว่า นี่ทั้งสองคนมาช่วยฉันเก็บเศษกระดูกของอันเดธหน่อยสิ ซากิเลยบอกว่า ฉันยังไม่ได้ทำอะไรแท้ๆยังจะให้ฉันช่วยอีก จริงๆเลยนะนายเนี้ย เรย์เนะเลยบอกว่า เรามาช่วยกันเก็บเถอะ ดูน่าสนุกดีหลังจากที่ผมเก็บพวกกระดูกของอันเดธเสร็จแล้วนั่นก็กลับไปยังที่กิลด์นักผจญภัยพอมาถึงผมก็เปิดประตูเข้าไปและเอากระดูกของอันเดธให้กับอายากะ พออายากะเห็นก็ปํ้าตราลงบรกระดาษเควสต์ว่าสำเร็จแล้ว และสิ่งที่ผมได้คือ 1เหรียญเงิน 1เหรียญทองแดงและอีก2เหรียญทองหลงจากนั้นไม่นานผมก็หาเควสต์อื่นทำต่อจนมาเจอเจ้ากับเควสต์ที่เขียนไว้ว่า รวบรวมเขี้ยวหมาป่าให้ได้10ชิ้นและผมก็หยิบเควสต์นั่นออกมาแล้วเอามาให้อายากะพอผมเอาเควสต์ที่ผมเลือกเอามาให้อายากะจู่ๆก็มีผู้หญิงคนนึงวิ่งคีงเข้ามากอดผมจนผ้าที่คลุมอยู่ถูกเปิดออกและบอกแค่ว่า คิดถึงจังเลยค่ะท่านพี่ ผมเลยงงกับคำพูดที่ว่า"ท่านพี่" เหรอนั่น คงจะจำคนผิดล่ะมั้ง และผู้หญิงคนที่มากอดเขาแล้วเรียกว่า ท่านพี่ เขาคือใครและเกี่ยวข้องกันยังไงและเขาจะออกไปตามหาเขี้ยวหมาป่าได้หรือไม่โปรดติดตามตอนต่อไป