บทที่ 183 การเปลี่ยนแปลงของร่างกาย

ณ Penthouse เซบาสเธีย

 

หมับ!!

 

อื้อออ ~~

 

ฉันที่งัวเงียตื่นขึ้นมา เมื่อรู้สึกตัวได้ว่ามีท่อนแขนพาดลงที่กลางลำตัวของฉัน

 

“อ้าวเฮีย...กลับมาแล้วหรอค่ะ กินอะไรมาหรือยังค่ะ ให้เอลิซไปทำให้กินไหม” ฉันหันไปมองคนที่นอนกอดฉันแน่นอยู่ด้านข้าง พร้อมกับถามเขาไปด้วยความเป็นห่วง

 

และเมื่อฉันขยับหันตัวไปทางเขา ลำแขนแกร่งก็กระชับเรือนร่างของฉันเอาไว้แน่น ก่อนที่ใบหน้าคม จะซุกเข้ากับหน้าอกอวบของฉัน อย่างคนที่ต้องการหาความอบอุ่นพร้อมกับใบหน้าที่ส่ายไปมาไม่ยอมพูดจา

 

“ฮะ...เฮีย เป็นอะไรหรือเปล่าคะ” ฉันตกใจในท่าทีของเขา ก่อนที่...

 

“หึย ~~ เฮียไปกินเหล้ามาหรอค่ะเนี้ย” ฉันที่ได้กลิ่นละมุดอุย ๆ ขึ้นมาเตะจมูก จนรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย

 

เขาที่ได้ยินดังนั้น ก็เงยหน้าขึ้นมาจนเผยให้เห็นใบหน้าแดงก่ำจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ จนฉันต้องเบือนหน้าหนีกลิ่นที่กำลังจะทำให้ฉันคลื่นไส้

 

“เหม็นหรอค่ะ...เฮียขอโทษน๊าาา แค่นั่งจิบอยู่ข้างล่างห้องโถงนี่แหละ ไม่ได้ไปกินที่ไหนเลย” เขารีบเอ่ยคำขอโทษ พร้อมกับรีบอธิบายให้ฉันฟังทันที

 

ฉันที่แม้จะเหม็นกลิ่นเหล้า แต่ก็อดเป็นห่วงเขาไม่ได้ เพราะรู้สึกว่าเขาต้องมีอะไรในใจถึงได้นั่งดื่มคนเดียวแบบนี้ เพราะนานแล้วที่ฉันไม่เห็นเขาดื่มเลย

 

“มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าคะ เอลิซพอใจช่วยเฮียได้ไหม...หือออ” ฉันที่เอื้อมมือจับไปที่ใบหน้าของเขาอย่างแผ่วเบา พร้อมกับถามเขาออกไปด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล

 

เขาจับมือของฉันที่กำลังจับแก้มของเขา แล้วบรรจงจรดริมฝีปากลงไปที่มือบางนั้น ก่อนจะส่ายหัวเบา ๆ แล้วยิ้มบาง ๆ ส่งมาให้

 

หลังจากนั้นเขาก็ซุกหน้าเข้ากับหน้าอกของฉันอีกสักพักพร้อมกับถอนหายใจจนฉันรู้สึกถึงลมร้อนได้ ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นไปอาบน้ำ เพราะไม่อยากจะให้กลิ่นไม่พึ่งประสงค์ของเขามารบกวนจนทำให้ฉันนอนไม่หลับ

 

การกระทำที่แปลก ๆ ของเขาทำให้ฉันอดเป็นห่วงไม่ได้ วันนี้หลังจากเจอกันเขาก็ออกไปไหนก็ไม่รู้ดูท่าทางรีบร้อน แถมพอกลับมาก็ยังไม่พูดไม่จาทำตัวแปลก ๆ อีกต่างหาก

 

ฉันนอนครุ่นคิดจนกระทั่งเขาออกมาจากห้องน้ำ และเมื่อหัวเขาถึงหมอนเขาก็หลับไปโดยที่ตัวเขานอนหันหลังให้กับฉัน

 

ผลจากการกระทำของเขาถึงกับทำให้ฉัน นอนไม่หลับยันเช้า ก่อนจะเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ รู้ตัวอีกทีตื่นมาข้างกายของฉันก็ไม่มีเขาอยู่แล้ว

 

และในขณะที่ฉันกำลังลุกขึ้น...

 

“อุ...อุ...อุ๊บ ~~” ฉันที่รีบเอามือปิดปากเพราะเกิดอาการอยากจะคลื่นไส้ พร้อมกับตัวเองที่รีบวิ่งไปยังห้องน้ำ

 

“อุแหวะ!! แค่กๆ ...อ้วก...อุแหวะ!!” ฉันโก่งคออ้วกใส่อ่างล้างหน้า โดยสิ่งที่ออกมามีแต่น้ำใส ๆ

 

‘โอ๊ยยย ทำไมมึนหัวแต่เช้าเลยเนี้ย’

 

“อ๊อก...อุแหวะ!!...อุแหวะ!!” การคลื่นไส้ระลอกสองที่ถาโถมเข้ามา จนฉันล้างปากแทบไม่ทัน

 

‘อ๋อย...ไม่น่ารอเขากินข้าวเลยเมื่อคืน ไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยเนี้ย ขนาดอ้วกออกมายังมีแต่น้ำใส ๆ’ ฉันคิดบ่นตัวเองในใจ เนื่องจากเมื่อคืนฉันรอเขาจนเผลอหลับไป ข้าวปลาก็ไม่ได้กิน

 

ฉันอ้วกอีกสองสามครั้ง ก่อนที่ตัวเองจะล้างหน้าล้างตาแปรงฟันอาบน้ำไปเลยทีเดียว แล้วรีบลงมาหาอะไรกิน เพราะไม่อย่างนั้นคงได้เป็นลมเป็นแล้งไปแน่

 

“สะ...หวัด...อุบ” ฉันที่ยังไม่ทันได้เอ่ยทักทายป้าเสริม เมื่อได้กลิ่นข้าวต้มปลาที่ป้าเสริมเตรียมไว้ให้ ถึงกับปิดปากวิ่งไปอ้วกแทบไม่ทัน

 

“อ้วก ~~ อุแหวะ ~~ แค่กๆๆๆ ” ฉันโก่งคอคุยกับอ่างล้างหน้าอีกครั้ง จนขาสั่นแทบจะยืนไม่ไหว

 

“นายหญิงเป็นอะไรหรือเปล่าคะ” ป้าเสริมรีบละมือจากการทำอาหาร วิ่งตามมาดูฉันด้วยความเป็นห่วง

 

ฉันส่ายหัวแทนคำตอบ ในขณะที่ตัวเองยังโก่งคออ้วกพร้อมกับล้างปากสลับกันไป

 

“เอ๋...อาการแบบนี้มัน...” ป้าเสริมพี่พูดเบา ๆ พร้อมกับตาโตขึ้นมา

 

ฉันที่ไม่ทันได้ยินว่าป้าเสริมพูดอะไร ก็เดินออกมาด้วยสภาพเหมือนคนกำลังจะหมดแรง

 

“นายหญิงค่ะ นายหญิงท้องหรอค่ะ” ป้าเสริมพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

 

ฉันที่ตอนแรกไม่ทันได้เอะใจ เพราะลืมสงสัยเรื่องนี้ไปนานแล้ว เนื่องจากที่ผ่านมาก็ไม่ได้มีอาการคลื่นไส้หนักแบบนี้มานานแล้ว คงมีแต่อาการมึนหัวช่วงเช้า ๆ เล็กน้อยเท่านั้น

 

เมื่อฟังสิ่งที่ป้าเสริมถาม คำถามนั้นถึงกับทำให้ฉันชะงักงั้นไปเลยทีเดียว

 

‘จริงสิ...ประจำเดือนฉันยังไม่มาเลยนี่หน่า ถ้าจะให้พูดตามตรงเลยก็คือตั้งแต่ฉันมาอยู่กับคุณเซฟ ก็เข้าเดือนที่สามแล้ว แต่ประจำเดือนฉันยังไม่มาเลยสักครั้ง’ ดวงตากลมโตเบิกโพลงขึ้นทันทีเมื่อคิดถึงความผิดปกติของร่างกายออก

 

หัวใจของฉันเต้นไม่เป็นจังหวะในทันที ก่อนที่หูจะอื้ออึ้งไม่ได้ยินเสียงของป้าเสริมที่เรียกซ้ำอยู่หลายรอบ

 

“นายหญิงค่ะ...นายหญิงเอลิซ...เป็นอะไรหรือเปล่าคะนายหญิง...อย่าเงียบแบบนี้สิคะป้าใจคอไม่ดีเลย” ป้าเสริมที่เสียงเริ่มสั่นเพราะอาการนิ่งของฉัน

 

“อ่ะ...คะ...ค่ะ ป้าเสริมว่ายังไงนะคะ” ฉันที่ได้สติ รีบขานตอบรับกลับทันที

 

“เฮ้อ ~~ ไม่เล่นอย่างนี้นะคะ ป้าใจคอไม่ดีเลย ตกอกตกใจหมด ป้าถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่าคะ หรือว่านายหญิงท้องค่ะ” ป้าเสริมที่โล่งอกหลังจากที่ฉันตอบรับคำของแก พร้อมกับเอ่ยถามคำถามที่ทำให้ตัวแกเองตื่นเต้นไม่แพ้กัน

 

ฉันที่ลังเลเล็กน้อยเกี่ยวกับความสงสัยเรื่องท้องไม่ท้อง พร้อมกับกังวลว่าควรจะบอกป้าเสริมไปเลยดีไหม แต่ฉันเองก็ยังไม่ได้ตรวจเนื่องจากยังไม่ค่อยมั่นใจ เพราะฉะนั้นมันก็อาจจะเป็นได้หลายทาง อาจจะเกิดจากสาเหตุที่ฉันไม่กินข้าวก็ได้ หรือมีเรื่องเครียดก็ได้ จนทำให้ประจำเดือนคลาดเคลื่อน เพราะทุกครั้งที่มีอาการก็จะเป็นเวลาที่ฉันไม่ได้กินข้าว หรือกินข้าวไม่ตรงเวลาเท่านั้น

 

เมื่อคิดทบทวนดีแล้ว ฉันจึงเลือกปฏิเสธป้าเสริมไปก่อน เพราะถ้าเกิดไม่ได้ท้องขึ้นมาจริง ๆ แล้วล่ะก็ คนที่จะอับอายน่าจะเป็นฉัน คนเขาจะได้เอาไปนินทาว่าฉันอยากจะจับผู้ชาย จนถึงขนาดกุเรื่องท้องขึ้นมา

 

“เอ่อ ไม่น่าจะท้องหรอกค่ะป้า น่าจะเป็นโรคกระเพาะนั่นแหละค่ะ” ฉันยิ้มน้อย ๆ พร้อมตอบป้าเสริมไป

 

ใบหน้าของหญิงสูงวัย ดูผิดหวังอย่างเห็นได้ชัดหลังจากที่ได้ฟังคำตอบของฉัน ก่อนที่แกจะยังไม่ลดละความพยายาม อยากจะให้ฉันตรวจเพื่อยืนยันผล

 

“ให้ป้าไปตามหมอให้ไหมคะ ให้ตรวจร่างกายไปเลย ว่าเจ็บป่วยตรงไหนจะได้รักษาทัน” ป้าเสริมพูดด้วยความเป็นห่วงจากใจจริง

 

“ไม่เป็นไรค่ะป้าเสริม พอดีเอลิซนัดหมอเอาไว้แล้วค่ะ” ฉันโกหกป้าแกออกไปเพื่อให้แกสบายใจ

 

“ดีเลยค่ะ อย่างน้อยถ้าเป็นอะไรจะได้รู้แต่เนิ่น ๆ รักษาแต่เนิ่น ๆ นะคะ” ป้าเสริมปลอบ

 

“ค่ะ ~~” ^_^

 

และเมื่อทุกอย่างคลี่คลายแล้ว ฉันก็ได้ขอให้ป้าเสริมเปลี่ยนอาหารจากข้าวต้มปลา เป็นสเต๊กกับสลัดผักชุดใหญ่แทน ฉันจัดการอาหารตรงหน้าจนหมด จนถึงขนาดที่ป้าเสริมยังตกใจที่ผู้หญิงร่างบางแบบฉันจะจัดการเนื้อชิ้นใหญ่ พร้อมกับสลัดจากใหญ่ได้ในมื้อเดียว

 

“ทานเก่งแบบนี้ป้าปลื้มใจจังเลยค่ะ นายหญิงจะได้ดูมีน้ำมีนวลขึ้นมาหน่อย ไม่ผอมเหมือนตอนมาแรก ๆ “สิ่งที่ป้าเสริมทัก ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกตงิด ๆ ในใจ ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่รู้สึกถึงร่างกายของตัวเองที่เปลี่ยน เพราะทั้งไซซ์เสื้อผ้าและไซซ์หน้าอกต่างก็ขยายใหญ่ขึ้นจนฉันรู้สึกได้...