บทที่ 602: เสี่ยวเหยาทนไม่ไหวอีกต่อไป

ทันทีที่หูเจียวเจียวพูดจบ ร่างหนึ่งก็วิ่งมาจากอีกฝั่งหนึ่งของป่า

“หยินซื่อ! หยินซื่อ...”

ขณะนั้นหยินสุ่ยกระโดดลงจากหลังของภูตเผ่าไป๋ผีที่แปลงร่างเป็นสัตว์ แล้ววิ่งตรงเข้าไปในป่ารกชัฏ

ก่อนที่นางจะไปถึงที่เกิดเหตุ นางก็ได้กลิ่นเลือดรุนแรงโชยอยู่ในอากาศ

นั่นทำให้ใบหน้าที่เคยซีดเซียวของนางยิ่งซีดลงจนไร้เลือดฝาด

เมื่อหญิงสาวเห็นคู่ครองที่นอนไร้ชีวิตอยู่บนพื้นหญ้า ตัวนางก็แข็งทื่ออยู่กับที่เหมือนรูปปั้นหิน