บทที่ 13 เลือกถ้ำที่พำนัก

บทที่ 13 เลือกถ้ำที่พำนัก

เจียงเฉิงซวนรีบคารวะตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว

“ไม่กล้ารับๆ ข้าแค่โชคดี”

ทั้งสองฝ่ายต่างแลกเปลี่ยนคำทักทาย

จากนั้นเฉินเต้าหมิงก็ยิ้มและพูดต่อ “สหายเต๋าเจียง ให้ข้าแนะนำแก่ท่าน”

ขณะที่เขาพูด เขาก็ชี้ไปที่ชายชุดเขียวหนึ่งในสามคน

"นี่คือน้องชายของข้า เฉินเต้าเฟิง ปัจจุบันเขาเป็นผู้อาวุโสของหอแห่งการถ่ายทอดวิชาของตระกูลเฉิน

นี่คือ ลูกพี่ลูกน้องของหรู่หยาน เฉินหรู่ซวง เธอเป็นนักปรุงโอสถระดับ 2”

เฉินเต้าหมิงชี้ไปที่ผู้หญิงคนเดียวในสามคน

จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่ชายหนึ่งในสามคนที่มีดาบยาวอยู่บนหลังและแนะนำด้วยรอยยิ้ม

“สำหรับบุคคลนี้ เขาก็เป็นเช่นเดียวกันท่าน เขาเป็นผู้อาวุโสที่เข้าร่วมตระกูลเฉินจากภายนอก

เขาคือซงหวันเตา ซึ่งปัจจุบันเป็นผู้อาวุโสของหอบังคับใช้กฎหมายของตระกูลเฉิน”

ฮะ ผู้อาวุโสของหอบังคับใช้กฎหมายเหรอ?

เจียงเฉิงซวนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยและมองไปที่ผู้เฒ่าซงโดยไม่รู้ตัว

ดูเหมือนว่าผู้เฒ่าซงคนนี้จะได้รับความไว้วางใจจากตระกูลเฉินจริงๆ มิฉะนั้นก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ที่คนนอกจะเป็นผู้อาวุโสของหอบังคับใช้กฎหมาย

เพราะท้ายที่สุดแล้ว ทุกคนรู้ดีว่าสถานที่เช่นหอถ่ายทอดวิชาและหอบังคับใช้กฎหมายเป็นแกนหลักของนิกายหรือตระกูลนั้นๆ

คนในตำแหน่งเหล่านี้คือกลุ่มคนหลักและน่าเชื่อถือที่สุดอย่างแน่นอน

ในขณะนี้ ผู้เฒ่าซงดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงการจ้องมองของเจียงเฉิงซวน เขาจึงยิ้มและพยักหน้าให้เจียงเฉิงซวนทันที

“ผู้อาวุโสเจียง เมื่อท่านมีเวลา ท่านต้องมาดื่มกับข้านะ”

คำพูดของเขาจริงใจ

เห็นได้ชัดว่าผู้เฒ่าซงคนนี้เป็นมิตรกับเจียงเฉิงซวนอย่างมาก

มันสมเหตุสมผลแล้ว

เพราะผู้ฝึกตนคนใดก็ตามที่สามารถเข้าถึงขอบเขตการก่อตั้งรากฐานได้ไม่ใช่คนโง่

พวกเขาจะพยายามหาเพื่อนใหม่อยู่เสมอ โดยเฉพาะคนที่มีขอบเขตเดียวกันหรือสูงกว่า

ใครจะโง่ขนาดนี้จงใจหาเรื่องผู้ฝึกตนในขอบเขตเดียวกันกับพวกเขาโดยไม่มีเหตุผล?

ยิ่งไปกว่านั้น มันเป็นผู้ฝึกตนเช่นเจียงเฉิงซวนที่มาถึงขอบเขตการก่อตั้งรากฐานด้วยตัวของเขาเอง

ขณะที่พวกเขาพูดกัน พวกเขาก็มาถึงห้องโถงรับรองแล้ว

เฉินเต้าหมิงหยิบตรา แผนที่ และถุงเก็บของออกมา แล้วยื้นมให้เจียงเฉิงซวน

“สหายเต๋าเจียง จากนี้ไปท่านจะเป็นผู้อาวุโสรับเชิญของตระกูลเฉินและผู้อาวุโสขอบเขตก่อตั้งรากฐานคนที่เก้าของตระกูลเฉิน

รับตรานี้ไป มันแสดงถึงตัวตนของท่าน จากนี้ไปภายใเขตนตระกูลเฉินนอกเหนือจากพื้นที่พิเศษพื้นที่ ท่านสามารถใช้ตรานี้เพื่อเข้าและออกตามที่ท่านต้องการ”

ขณะที่เขาพูด เขาก็ยื่นถุงเก็บของให้เจียงเฉิงซวน

“ในถุงเก็บของนี้คือเงินเดือนของท่านในฐานะผู้อาวุโสรับเชิญในปีนี้ มีหินวิญญาณทั้งหมด 550 ก้อนและของใช้ประจำวันบางชิ้น ท่านสามารถดูได้ในภายหลัง สำหรับแผนที่นี้…”

เฉินเต้าหมิงยื่นแผนที่ให้เจียงเฉิงซวน

มันเป็นแผนที่ของถ้ำระดับ 2 ที่ว่างเปล่าทั้งหมดในตระกูลเฉิน เจ้าสามารถเลือกที่ตั้งถ้ำที่เจ้าต้องการบนแผนที่นี้ เพื่อใช้เป็นสถานที่บ่มเพาะของเจ้าในอนาคต”

นอกจากนี้ แผนที่นี้ยังแสดงถึงอาณาเขตของตระกูลเฉินทั้งหมดและพื้นที่ราบโดยรอบบางส่วนอีกด้วย ในเวลาว่างผู้อาวุโสเจียงสามารถออกไปสำรวจด้วยตัวเองได้”

หลังจากนั้นพวกเขาก็คุยกันสักพัก

เฉินเต้าหมิงยิ้มและมองไปที่เฉินหรู่หยาน “ อย่างไรก็ตามหรู่หยาน ผู้อาวุโสเจียงเพิ่งมาที่ตระกูลเฉินเรา ดังนั้นเขาจึงไม่คุ้นเคยกับสถานที่ของตระกูลเฉินมากนัก ทำไมเจ้าไม่พาเขาไปชมดูล่ะ?”

"ได้ค่ะ"

เฉินหรู่หยานยิ้มและพยักหน้ารับทราบ

หลังจากนั้นชั่วขณะหนึ่ง

เฉินหรู่หยานก็ออกจากห้องโถงพร้อมกับเจียงเฉิงซวน

เมื่อมองดูทั้งสองคนหายไป เฉินเต้าหมิงก็หันไปมองสามคนที่อยู่ตรงนั้นแล้วถามขึ้นว่า

“ เต้าเฟิง, น้องหรู่ซวง และผู้อาวุโสซง พวกเจ้าคิดอย่างไรกับเจียงเฉิงซวน?”

เฉินเต้าเฟิงซึ่งแต่งกายด้วยชุดสีเขียวพยักหน้าและพูดอย่างเรียบง่าย

"ไม่เลว"

เฉินหรู่ซวงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดว่า "เข้าไม่สามารถบอกได้ในขณะนี้ แต่ควรจะปล่อยให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์เขา"

จากนั้นซงหวันเถาก็หัวเราะออกมาเบา ๆ

“ผู้นำเฉิน ทำไมท่านถึงกังวลมากขนาดนี้ล่ะ?

เมื่อเวลาผ่านไป เราจะสามารถบอกได้อย่างเป็นธรรมชาติว่าเขาเป็นคนแบบไหน

ท่านกลัวว่าเขาจะหนีไปกับน้องสาวของท่านเหรอ?”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เฉินเต้าหมิงก็อดหัวเราะไม่ได้

เขาอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือออกไปตบบ่าซงหวันเถา

“ผู้อาวุโสซง เจ้าล้อเล่นแล้ว”

…

ในเวลาเดียวกัน เฉินหรู่หยานได้นำเจียงเฉิงซวนไปรอบๆ ตระกูลเฉินทั้งหมดเพื่อทำความคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อม จากนั้นตามแผนที่ในมือของเจียงเฉิงซวน เธอได้พาเขาไปยังถ้ำระดับ 2 ที่ว่างเปล่าสองสามแห่งเพื่อดู

“เป็นยังไงบ้าง? ผู้อาวุโสเจียง มีถ้ำไหนที่ท่านชอบบ้างไหม?”

เจียงเฉิงซวนดูแผนที่ในมือของเขาและคิดครู่หนึ่งก่อนที่จะชี้ไปที่พื้นที่ที่ห่างไกลและเงียบสงบที่สุด

“ข้าเลือกถ้ำนี้”

เฉินหรู่หยานดูประหลาดใจ

“ผู้อาวุโสเจียง ท่านแน่ใจจริงๆ ว่าต้องการเลือกสถานที่นี้งั้นหรือ?

ท้ายที่สุดแล้วถ้ำระดับ 2 ที่ว่างเปล่านั้นไม่ใช่ถ้ำระดับ 2 ที่ดีที่สุดที่ตระกูลเฉินมีในขณะนี้”

“ใช่ ข้าแน่ใจ ข้าตัดสินใจแล้ว”

เจียงเฉิงซวนพยักหน้าอย่างมั่นคง

ก่อนที่เขาจะมาเขาได้คิดไว้แล้ว

คราวนี้ เขาเข้าร่วมตระกูลเฉิน เพราะเขาต้องการหาสภาพแวดล้อมการบ่มเพาะที่ค่อนข้างมั่นคงสำหรับตัวเขาเอง

เขาเพิ่งดูที่ถ้ำอื่น ๆ มา

และแน่นอน ถ้ำที่พำนักเหล่านั้นก็ไม่เลว

หนึ่งหรือสองถ้ำอาจกล่าวได้ว่าเป็นระดับที่ยอดเยี่ยมอย่างมาก

อย่างไรก็ตาม ในความเห็นของเจียงเฉิงซวนถ้ำที่พำนักเหล่านั้นไม่ตรงตามความต้องการของเขา

พูดตรงๆ มันยังห่างไกลไม่พอ

ต่างจากถ้ำที่พำนักที่เจียงเฉิงซวนเลือกในตอนนี้ ซึ่งมันตั้งอยู่ในส่วนที่ลึกที่สุดของตระกูลเฉิน นอกจากนี้ยังค่อนข้างไกลจากถ้ำระดับ 2 อื่นๆ และสภาพแวดล้อมโดยรอบส่วนใหญ่ยังค่อนข้างเป็นป่าดึกดำบรรพ์

เว้นแต่จะมีเรื่องเร่งด่วนจริงๆ จะไม่มีใครมารบกวนเขาอย่างแน่นอน

“เช่นนั้นก็แล้วแต่ท่าน”

เฉินหรู่หยานรู้สึกหมดหนทางเล็กน้อย

เธอไม่คาดคิดว่าเจียงเฉิงซวนจะเลือกสถานที่เช่นนี้ เพราะท้ายที่สุดแล้ว เห็นได้ชัดว่ามีถ้ำที่ดีกว่าให้เลือก แต่ถ้ำนี้…

เฉินหรู่หยานส่ายหัวและพูดกับเจียงเฉิงซวนด้วยรอยยิ้ม “ถ้าเป็นเช่นนั้นข้าก็จะพาเจ้าไปที่นั่น”

“ตกลง ขอโทษที่รบกวนท่าน ผู้อาวุโสหรู่หยาน”

ในตระกูลเฉินเห็นได้ชัดว่าไม่เหมาะสมอีกต่อไปสำหรับเจียงเฉิงซวนที่จะเรียกเฉินหรู่หยาน สหายเต๋าเฉิน 

มีคนจำนวนมากที่ใช้นามสกุลเฉิน ดังนั้นการเรียกเธอว่าผู้อาวุโสเฉินก็ไม่เหมาะสมเช่นกัน

ในท้ายที่สุด เฉินหรู่หยานขอให้เจียงเฉิงซวนเรียกเธอด้วยชื่อของเธอหรือเพียงแค่เรียกหรู่หยานเฉยๆก็ได้

อย่างไรก็ตาม หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว เจียงเฉิงซวนก็ตัดสินใจเพิ่มคำว่าอาวุโสหน้าชื่อของเธอ