บทที่ 523: เจ้าเป็นคนแรกที่ควรจะขึ้นไปข้างบน

บัดนี้เจ้าของเสียงที่พูดด้วยความอิจฉาจู่ ๆ ก็ถูกกลบไป แล้วแทนที่ด้วยเสียงพูดคุยเซ็งแซ่อย่างตื่นเต้น พร้อมกับที่ในใจของพวกเขาคิดว่า 

บ้าเอ๊ย เกือบหลงเชื่อคำพูดของคนขี้ขลาดไปแล้วเนี่ย!

คนปากพล่อยจึงยืนตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะหนึ่งก่อนจะเรียกสติตัวเองกลับมา

“ไอ้คนปากเสีย ถ้าไม่มีคำพูดดี ๆ จะพูดก็ไม่ต้องพูด เจ้าเกือบทำให้ข้าไขว้เขวแล้วไหมล่ะ ออกไปให้พ้น!”