บทที่ 302: เรื่องนี้ปล่อยให้พี่รองเป็นคนจัดการเอง

“เจ้าพูดว่าอะไรนะ!!”

หลางซัวที่สงบนิ่งเมื่อวินาทีที่แล้วมีท่าทีเปลี่ยนไปทันที เปลือกตาของเขาขยายออกอย่างกะทันหันส่งผลให้ดวงตาแทบจะถลนออกมาจากเบ้า

“เราใช้ใส่ตรวนหินดำกับพวกทาสเอาไว้ พวกมันจะหนีออกไปได้ยังไง?” ผู้เป็นหัวหน้าถามเสียงลอดไรฟัน ในขณะที่กรามบดเข้าด้วยกันจนเกิดเสียงดัง

จู่ ๆ เขาก็นึกถึงทาสชายที่หูเจียวเจียวเลือกให้ไปรับใช้ตน และเขาก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นในทันที