บทที่ 51: ให้อิงหยวนช่วยเธอ

“หูเจียวเจียว?”

 

เมื่อหัวหน้าเผ่าเห็นว่าจิ้งจอกสาวเดินเข้ามาหา เขาก็รู้สึกประหลาดใจ 

 

ในไม่ช้า ชายชราก็จำอะไรบางอย่างได้ และใบหน้าที่จริงจังของเขาก็แฝงไปด้วยคำขอโทษ

 

“เจ้าต้องการพูดคุยเกี่ยวกับลู่ซุยซุยใช่ไหม ข้ารู้ว่านางหลงผิดไป แต่เจ้าก็รู้ว่าในเผ่ามีผู้หญิงน้อยมาก และข้าไม่สามารถขับไล่นางออกไปได้ตามต้องการ...”

 

เขาคิดเพียงว่าหูเจียวเจียวกำลังไม่พอใจกับการลงโทษของลู่ซุยซุย

 

ทันทีที่หญิงสาวได้ยินแบบนั้น เธอก็รู้ว่าผู้เป็นหัวหน้าเผ่าเข้าใจผิด

 

เธอไม่สนใจว่าลู่ซุยซุยจะถูกลงโทษยังไง นางเป็น 1 ในตัวร้ายฝ่ายหญิงของนิยายเรื่องนี้ แน่นอนว่าเธอควรปล่อยให้ลูเมี่ยนเอ๋อจัดการกับนางเอาเอง ทำให้เธอไม่จำเป็นจะต้องมากังวลกับเรื่องนี้ 

 

หูเจียวเจียวส่ายหัวพลางพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านผู้เฒ่า ข้าไม่ได้มาหาท่านเพื่อพูดคุยเรื่องนี้”

 

“แล้วเจ้ามีเรื่องอะไรจะพูดหรือ?”

 

“ข้ารู้วิธีเก็บอาหารไว้กินในฤดูหนาวได้มากขึ้นกว่าเดิม”

 

รูม่านตาของผู้เฒ่าขยายหลังจากได้ยินคำพูดของแม่จิ้งจอก หนวดเคราสีขาวรอบ ๆ ริมฝีปากของเขาสั่นเล็กน้อย และใบหน้าที่มีรอยย่นก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น

 

“เจ้าพูดว่าอะไรนะ เจ้ามีวิธีเก็บอาหารจริง ๆ หรือ?”

 

ภูตจิ้งจอกพยักหน้า “ใช่ อันที่จริง หลังจากที่ข้าหัวฟาดพื้นครั้งที่แล้ว ข้ามักจะฝันว่ามีภูตบินอยู่บนท้องฟ้าพร้อมแสงสีทอง แล้วคนที่บินอยู่บนนั้นก็พูดกับข้าและบอกวิธีเก็บรักษาอาหาร ข้าก็เพิ่งจำได้เมื่อไม่นานมานี้เอง”

 

แสงสีทองที่ล่องลอยอยู่บนฟากฟ้าเป็นสัญลักษณ์ของเทพอสูรที่เป็นความเชื่อของภูตในโลกแห่งนี้ 

 

ถ้าเธอเลือกที่จะบอกวิธีการเก็บรักษาอาหารไว้กินในตอนฤดูหนาวโดยตรง มันจะทำให้คนอื่นสงสัยอย่างแน่นอน

 

เทพอสูรเป็นเหมือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในโลกนี้ ถ้าเธอเชื่อมโยงความฝันกับเทพอสูร มันจะทำให้คนอื่น ๆ ไม่สงสัยในคำพูดของเธอ

 

เมื่อหัวหน้าเผ่าได้ยินเช่นนี้ เขาก็กำหมัดแน่นด้วยความตื่นเต้น ก่อนจะมีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาที่แห้งผาก

 

“เทพอสูร! นี่คือการปรากฏตัวของเทพอสูร หูเจียวเจียว บอกมาเร็วเข้า ข้าจะใช้วิธีของเทพอสูรเพื่อทำให้ภูตในเผ่าของเรามีชีวิตที่ดีขึ้น!”

 

“ท่านเทพอสูรบอกว่า…”

 

หูเจียวเจียวเม้มริมฝีปากเล็กน้อย 

 

ฉันเดาถูก!

 

หญิงสาวรีบบอกผู้เฒ่าถึงวิธีการรมควันเนื้อและปลูกมันฝรั่ง

 

ยิ่งชายชราฟังสิ่งที่จิ้งจอกสาวพูดมากเท่าไหร่ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็ยิ่งสดใสขึ้น ประกอบกับริ้วรอยบริเวณรอบดวงตาที่บ่งบอกถึงอายุ

 

“เยี่ยมมาก ถ้าเราทำตาม 2 วิธีนี้ เผ่าของเราจะไม่ขาดแคลนอาหารในฤดูหนาวอีกต่อไป บางทีเราอาจจะสามารถสะสมอาหารไปแลกเกลือทะเลได้มากขึ้นอีกด้วย มันยอดเยี่ยมมากจริง ๆ...”

 

ผู้เป็นหัวหน้าเผ่ารู้สึกดีใจมาก เขายิ้มจนปากแทบจะฉีกถึงรูหูเลยด้วยซ้ำ

 

ความจริงแล้วหูเจียวเจียวก็ไม่ได้อยากจะขัดความสุขของอีกฝ่าย แต่เธอก็เอ่ยปากเตือนเขาอีกนิดหน่อยว่า “แต่ท่านผู้เฒ่า ตอนนี้ในเผ่าของเรามีเหยื่ออยู่ไม่มากนัก ถึงแม้ว่าเราจะเอาพวกมันมาทำเนื้อรมควัน แต่อีกไม่นานก็จะเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว ข้าว่าเรารีบปลูกผลไม้ดินกันก่อนดีกว่า มิฉะนั้นมันจะสายเกินไป”

 

ชายแก่ที่มีตำแหน่งสูงสุดพยักหน้าเห็นด้วย

 

“เอาล่ะ เจ้าพูดถูก ในเมื่อเทพอสูรบอกวิธีนี้ให้แก่เจ้า ๆ ก็ควรเป็นผู้รับผิดชอบ!”

 

นับตั้งแต่หูเจียวเจียวกลายเป็นคนที่ดีขึ้น นอกจากนางจะพูดจานุ่มนวลและสุภาพขึ้นแล้ว นางยังนำข่าวดีมาบอกให้เขาทราบด้วย 

 

เขารู้ว่าเนื้อแท้ของผู้หญิงคนนี้เป็นคนดี

 

“ท่านผู้เฒ่า เราต้องใช้ผลไม้ดินเพื่อปลูกผลไม้ดินอีกที ท่านคิดว่า...” จิ้งจอกสาวมองไปที่หัวหน้าเผ่าเพื่อถามความคิดเห็น

 

ชายชราตกลงโดยไม่คิดให้ถี่ถ้วนด้วยซ้ำว่า “ไม่มีปัญหา ในเมื่อมันเป็นประสงค์ของเทพอสูร บอกข้ามาได้เลยว่าเจ้าต้องการผลไม้ดินเท่าไหร่!”

 

แม้ว่าภูตส่วนใหญ่จะกินเนื้อ แต่ผลไม้ดินเป็นอาหารที่ช่วยสนองความหิวยามที่พวกเขาไม่มีเนื้อกินเท่านั้น แต่ภูตในทะเลชอบผลไม้ดินมาก หากคนในเผ่าเก็บเกี่ยวผลไม้ดินได้มากขึ้น พวกเขาก็สามารถนำไปแลกเปลี่ยนกับเกลือทะเลได้มากกว่าเดิมเช่นกัน

 

ตามปกติแล้วจะต้องใช้เวลาเดินทางไปกลับชายทะเลถึง 2 เดือน เธอคิดว่าฤดูหนาวนี้อาจจะไม่ทันการ ดังนั้นทุกคนจึงทำได้แค่รอปีหน้าเท่านั้น

 

“ขอบคุณท่านผู้เฒ่า” หูเจียวเจียวพยักหน้าเล็กน้อย “งั้นข้าขอตัวกลับไปทำงานก่อน”

 

ในตอนบ่ายผู้หญิงที่มากับกลุ่มเก็บเกี่ยวยังคงขุดหาผลไม้ดินต่อไป

 

เพื่อป้องกันไม่ให้สัตว์ป่าโจมตีระหว่างทางกลับ เมื่อพระอาทิตย์เริ่มคล้อยต่ำลง เหล่าภูตจึงนำผลไม้ดินที่ขุดขึ้นมากลับไปที่เผ่าก่อนพระอาทิตย์จะลาลับขอบฟ้า 

 

พอกลุ่มเก็บเกี่ยวกลับมาถึงเผ่าก็เป็นเวลาประมาณ 4-5 โมงเย็นแล้ว

 

จากนั้นหัวหน้าเผ่าก็เรียกชาวบ้านในเผ่าทุกคนมารวมตัวกัน

 

ขณะนี้ภูตหลายร้อยคนมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันบริเวณที่โล่งกว้างของเผ่าพลางกระซิบกระซาบมองไปที่ชายชราด้วยความสงสัย เนื่องจากพวกเขาถูกเรียกมาโดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น 

 

เมื่อเหล่าภูตทั้งหลายเห็นหูเจียวเจียว ทันใดนั้นก็เกิดความโกลาหลทันที

 

“นั่นหูเจียวเจียวไม่ใช่หรือ?”

 

“ทำไมหูเจียวเจียวถึงขึ้นไปยืนอยู่ข้างท่านผู้เฒ่าล่ะ? เป็นไปได้ไหมว่าผู้หญิงคนนั้นทำอะไรโง่ ๆ อีกแล้ว? ท่านผู้เฒ่าเลยต้องการจะลงโทษนาง”

 

“หูเจียวเจียวอีกแล้วรึ ถ้าเราเจอหน้านางย่อมมีสิ่งไม่ดีเกิดขึ้น...”

 

ขณะนี้ภูตจำนวนมากกำลังซุบซิบคุยกันด้วยสีหน้ารังเกียจ

 

ไม่นานหัวหน้าเผ่าก็ยกมือส่งสัญญาณให้ทุกคนเงียบ จากนั้นจึงประกาศด้วยรอยยิ้ม

 

“เทพอสูรมอบความฝันให้หูเจียวเจียวและขอให้นางถ่ายทอดวิธีการเก็บรักษาอาหาร ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ทุกคนจะต้องทำตามที่หูเจียวเจียวบอก”

 

ทันทีที่ชายผู้มีตำแหน่งสูงสุดพูดประโยคเหล่านี้ออกมา พวกชาวบ้านก็รู้สึกราวกับว่ามีสายฟ้าฟาดลงมากลางหัว แล้วทุกคนก็ลุกฮือขึ้นมาโต้แย้งในสิ่งที่ชายชรากล่าว

 

“อะไรนะ? จะให้เราฟังคำที่หูเจียวเจียวบอกอย่างนั้นหรือ?”

 

“ผู้หญิงคนนี้ไว้ใจได้ด้วยหรือไง? นางต้องโกหกท่านผู้เฒ่าแน่!”

 

“ถ้าให้ข้าฟังนาง ปล่อยให้ข้าอดตายไปเลยดีกว่า...”

 

ยามนี้ถ้อยคำของภูตคนอื่นแย่ลงเรื่อย ๆ ทว่าหูเจียวเจียวกลับยืนแคะหูเหมือนไม่ได้สนใจคำพูดเหล่านั้น

 

“ท่านผู้เฒ่า วิธีทำเนื้อรมควันนั้นง่ายมาก ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการปลูกผลไม้ดินซึ่งต้องใช้พื้นที่เปิดโล่งขนาดใหญ่ และต้องใช้แรงของผู้ชายเข้ามาช่วย”

 

ปัจจุบันเธออยู่บ้านตามลำพังกับลูก ๆ เธอคงไม่สามารถปลูกมันฝรั่งหลายแสนต้นได้ด้วยตัวคนเดียวอย่างแน่นอน

 

“เรื่องนี้ง่ายมาก ทางตอนใต้ของเผ่าเรามีพื้นที่โล่งกว้างอยู่ หูเจียวเจียว เจ้าสามารถใช้พื้นที่ตรงนั้นปลูกผลไม้ดินได้เลย”

 

ระหว่างนั้นจิ้งจอกสาวไตร่ตรองถึงพื้นที่ที่ท่านผู้เฒ่าพูดถึง ซึ่งพื้นที่ดังกล่าวมีแม่น้ำอยู่ มันจะช่วยให้เธอสะดวกในการรดน้ำต้นไม้ ดังนั้นพื้นที่ทางทิศใต้จึงเหมาะสมมากจริง ๆ

 

เมื่อหูเจียวเจียวตัดสินใจได้แล้ว เธอก็พยักหน้ารับคำพูดของหัวหน้าเผ่า

 

“สำหรับผู้ชาย เรื่องนี้ยิ่งง่ายมาก...” ชายชราลูบเคราด้วยมือข้างหนึ่ง ก่อนจะยกมืออีกข้างโบกไปทางฝูงชน “อิงหยวน มานี่ซิ”

 

อินทรีหนุ่มเดินออกมาจากฝูงชนด้วยใบหน้าไม่พอใจทันที

 

“ท่านผู้เฒ่าเรียกข้ามีอะไรจะใช้งานงั้นหรือ?”

 

“อิงหยวน เจ้าเป็นผู้ชายที่แข็งแกร่งที่สุดในเผ่า การปลูกผลไม้ดินเป็นสิ่งสำคัญมาก ดังนั้นข้าจะฝากเรื่องนี้ไว้กับเจ้า เจ้าไปเลือกผู้ชายมาช่วยอีก 10 คน และในอนาคตพวกเจ้าจะช่วยหูเจียวเจียวปลูกผลไม้ดิน”

 

ชายผู้มีตำแหน่งสูงของเผ่าสั่งการอีกฝ่ายทันทีอย่างเฉียบขาด “เจ้ารีบไปจัดการให้เรียบร้อย”

 

เขาขอให้อิงหยวนช่วยหูเจียวเจียวเนี่ยนะ!?

 

ชาวบ้านพากันตกตะลึง นี่หัวหน้าเผ่าไม่รู้เรื่องเลยหรือไงว่าแม่จิ้งจอกนั่นชอบไปรบกวนอิงหยวนมาตลอด มันไม่ต่างจากการผลักอิงหยวนลงนรกเลยไม่ใช่หรือ?

 

เมื่อลู่เมี่ยนเอ๋อได้ยินข้อตกลงของผู้เฒ่า สีหน้าของนางก็เริ่มไม่สบายใจ 

 

ขณะนั้นอินทรีหนุ่มสังเกตเห็นอารมณ์ของภรรยาสาว เขากังวลว่านางจะโกรธจึงพูดออกไปตรง ๆ ว่า “ท่านผู้เฒ่า ท่านเปลี่ยนให้ผู้ชายคนอื่นในเผ่ามาช่วยได้ไหม ข้าจะต้องออกไปกับกลุ่มล่าสัตว์อีก”

 

หูเจียวเจียวเองก็พูดขึ้นมาด้วยเช่นกัน  “ท่านผู้เฒ่า ข้าไม่ได้อยากได้ภูตที่แข็งแกร่งที่สุดมาปลูกผลไม้ดิน ข้าขอแค่ใครสักคนที่พอจะมีแรงในการทำงานแค่นั้นก็พอ เราอย่าไปรบกวนอิงหยวนเลย”

 

ไม่ใช่แค่เขาเท่านั้นที่ไม่อยากมาช่วย หญิงสาวเองก็ไม่อยากเห็นหน้าเหม็น ๆ ของอีกฝ่ายทุกวันเหมือนกัน

 

อย่างไรก็ตาม อิงหยวนกับลู่เมี่ยนเอ๋อก็เป็นตัวละครเอกในนิยายเรื่องนี้ พลังของรัศมีตัวเอกนั้นจะประเมินค่าต่ำเกินไปไม่ได้ เผื่อว่าพวกเขาจะมีปัญหาในสักวันหนึ่ง 

 

ซึ่งมันต่างจากหูเจียวเจียวที่เป็นแค่ตัวประกอบของนิยาย เธอแทบไม่อยากจะมีบทบาทโดดเด่นในเรื่องนี้เลย!

 

ทางด้านหัวหน้าเผ่ายังคงลูบคางเบา ๆ แต่เขาไม่ได้มีทีท่าว่าจะเปลี่ยนคำพูดของตัวเอง 

 

“ข้าตัดสินใจไปแล้ว พวกเจ้าไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก อิงหยวน หลังจากนี้เจ้าจะต้องให้ความช่วยเหลือหูเจียวเจียวปลูกผลไม้ดินให้ดีที่สุด นี่เป็นเรื่องสำคัญที่เกี่ยวข้องกับปากท้องของทุกคนในเผ่า พวกเขาจะมีอาหารกินในช่วงฤดูหนาวเพียงพอหรือไม่ขึ้นอยู่กับพวกเจ้าแล้ว”