บทนำ

บทนำ

-A A +A
อ่านต่อ

บทนำ

บทนำ
ณ เมืองมนตราหรือเมืองเวทมนตร์เป็นดินแดนของผู้วิเศษ บ้านเมืองแห่งนี้ชั่งไม่ต่างจากเมืองมนุษย์เลยพ่อมดแม่มดต่างพากันใช้ไม้กายสิทธิ์ คทาหรือใช้เวทมนตร์ในการชี้ไปที่วัตถุนั้นแทนไม้กายสิทธิ์เมืองนี้อยู่กันอย่างสงบสุข วันหนึ่งอสูรได้ทำศึกสงครามกับโลกเวทมนตร์ผู้วิเศษตั้งท่าเตรียมต่อสู้
สงครามระหว่างพ่อมดกับอสูร ฝูงอสูรจนอสูรตนหนึ่งโกรธมากจนยกแผ่นดิน รอยแยกของพื้นดินเมืองเวทมนตร์สั่นสะเทือน พ่อมดแม่มดต่างพากันร่ายมนตร์คาถาเพื่อสกัดอสูร อสูรส่งเสียงคำรามดังราวกับกรีดร้องอย่างน่ากลัว
ผู้ครองเมืองเวทมนตร์เดินออกมาพร้อมกับสั่งพ่อมดแม่มดสี่ถึงห้าคน
“ทุกคนไล่อสูรตนนี้ให้ออกไปโดยเร็ว”
พ่อมดแม่มดโบกไม้กายสิทธิ์ชี้ไปที่อสูร ผู้ครองเมืองอสูรใช้ไม้คฑาชี้ไปที่อสูร
อสูรพ่ายแพ้จึงปล่อยก่อนบอก
“อีก18ปีข้างหน้า ทายาทของข้าจะกลับมาแก้แค้นและทำลายเมืองนี้ให้ราบคราบ ข้าไปละ”
ผู้ครองเมืองยกมือห้ามไว้ ไม่ให้พ่อมดแม่มดตามไป

บ้านเพิงกระท่อมสภาพเก่า มีอายุสักเจ็ดสิบกว่าปียายคนนี้มีหลานชายชื่อ อลัน อลันในวัยแปดขวบก่อนบอกขึ้น
“ยายครับ ยาย”
อลันหอบตำราของยายออกมาอ่าน
“ว่าไงหรอหลาน”
ยายฮันนาห์ เหลือบมองไปที่หลานชายกำลังโบกไม้กายสิทธิ์ ทำมาจากไม้มะยม แกนขนม้าผสมน้ำตาสุนัขดำ กำลังทวบทวน ยายฮันนาห์ผ่อนลมหายใจ
“วันนี้ยายจะพาหลานไปเรียนโรงเรียนสอนเวทมนตร์ พอดีโรงเรียนนี้เราต้องฝึกท่องตำราในหนังสือเอง หลานสนใจไหม”
ยายฮันนาห์กำลังรินน้ำชาหอมชากรุ่นก่อนยื่นให้หลานของตน
“ยายครับ แม่ของผมไปไหน”
ยายฮันนาห์ทำสีหน้าอย่างผิดหวังก่อนบอกไป
“แม่ไม่มาหรอก หลานอยู่กับยายแค่สองคนแค่นี้ก็อยู่ได้แล้ว”
อลันสวมชุดคลุมยาวสีดำกางเกงสีดำกับรองเท้าสีดำขลับเงา
“แม่เขาไปไหนหรอครับยาย”
“แม่ทิ้งหลานไป ยายจะดูแลหลานนะ”
อลันโอบกอดหญิงสูงวัย ในทันใดนั้น มีพ่อมดหนุ่มคนหนึ่งมารายงานให้ยายฮันนาห์ได้ทราบ
“ยายครับ ยาย พวกอสูรมาบุกเมืองเวทมนตร์ครับแต่ตอนนี้พวกมันกลับไปแล้วครับ”
ยายฮันนาห์ร้อนใจก่อนบอกให้หลานรออยู่ตรงนี้
ยายฮันนาห์หยิบไม้กวาดขึ้นมาแล้วเหาะไป
“ไหน ไหนผู้ครองเมือง”
“นี่คือสภาพที่มันทำ ตอนนี้มันก็ไปแล้ว”
ผู้ครองเมืองร่ายมนตร์ให้พื้นดินกลับไปเป็นเหมือนเดิม
“แล้วเจ้าอสูรมันว่าอะไรบ้างละ”ยายฮันนาห์เอ่ยถาม
“เห็นมันบอกว่า อีก18ปีข้างหน้ามันจะพาอสูรน้อยมาแก้แค้น”
ยายฮันนาห์อึ้งกับสิ่งที่มันบอก ก่อนขอตัวเพื่อกลับ คว้าไม้กวาดเพื่อเหาะขึ้นไป
เด็กชายวัยแปดขวบรอยายของเขากลับมา อากาศที่นั่นมีฤดูฝนกับฤดูหนาว ไม่มีฤดูร้อนมีแต่ฤดูใบไม้ร่วงแทน 
ยายฮันนาห์ร่อนลงตรงหน้าของเขาก่อนอลันจะโผลเข้ากอด
“ยายครับ เกิดอะไรขึ้นละครับ”
ยายฮันนาห์เล่าความจริงให้เด็กหนุ่มฟัง ก่อนที่มีความคิดว่าอยากให้หลานไปใช้ชีวิตโลกมนุษย์เพื่อได้เรียนหนังสือและสร้างความดี
“ยายจะพาหลานไปที่ๆ ปลอดภัยเองนะ”
“ครับยาย”
ยายฮันนาห์คว่าไม้กวาดขึ้นไปนั่งก่อนเรียกเด็กหนุ่มให้ขึ้นไปนั่งข้างหลัง ก่อนเหาะอยู่กลางอากาศ อลันตื่นเต้น ที่พึ่งเคยเห็นมุมสูงของเมืองก่อนเหาะไปยังเมืองมนุษย์ 
 
บ้านจัดสรรของหมู่บ้านแห่งหนึ่งปิดบ้านจนเงียบสนิทเขาได้ดูข่าวการติดเชื้อจากเชื้อไวรัสชนิดร้ายแรงในช่วงฤดูร้อน ผู้คนต่างพากันรักษาระยะห่างในการแพร่เชื้อ บ้านหลังนี้มีคุณพินิจ คุณพินิจมีลูกติดภรรยาชื่อว่า วรวุฒิ วราวุฒิมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับอลัน มีนิสัย เกเร ชอบแกล้งสัตว์ แต่เป็นที่รักกับทุกคน วรวุฒิชอบน้องตังเม เด็กหญิงอายุอ่อนกว่าไม่กี่ปี วันนี้เด็กหญิงทั้งสองคนได้มาเล่นกับวุฒิ
“พี่วุฒิ เมย์มาเล่นกับพี่แล้วนะคะ”เสียงเล็กเอ่ยขึ้น
“ครับๆ พี่มาแล้วน้องมากับใครหรอ”
เด็กหญิงเอานิ้วชี้ไปที่เด็กหญิงแต่งตัวอีกคน
นั่นคือญาญ่าลูกสาวคนใช้ของบ้านใกล้เรือนเคียง
“น้องญ่าก็มาเล่นกับพี่หรอ มาสิๆ”เด็กชายชักชวนอีกฝ่ายมาเล่นด้วย
ตอนนี้ทุกคนสวมหน้ากากปิดจมูกกับปาก
“เห็นพวกเด็กๆ มาเล่นนี่นึกถึงพวกเราเลยเนอะ”พินิจเอ่ยขึ้น
“ใช่ค่ะ คุณพินิจ”แววดาวบอก
ก่อนมองไปที่เด็กๆ กำลังเล่นไกลกัน
ยายฮันนาห์เห็นผู้คนหายเลยร่อนลงมาทางเข้าหน้าหมู่บ้าน
“หมู่บ้านนี้แหล่ะที่จะให้หลานมาอยู่”
“หมู่บ้านนี้หรอครับ น่าอยู่จัง ผมจะไปอยู่บ้านหลังไหนครับยาย”
ในจังหวะที่เด็กชายกำลังถาม ฝูงหมาทุกตัวกำลังขู่กรรโชก
“ยายครับท่าจะไม่ดีแล้ว หมามาแล้ว”
“มัวยืนอะไรละวิ่งสิหลาน”
อลันสาวเท้าวิ่ง ยายฮันนาห์วิ่งไปพร้อมหอบไปด้วย
“ช่วยด้วย ช่วยด้วย”
ทุกคนในบ้านวิ่งออกมาดู
“ปุ๊กกี้ งั้นญ่าไปช่วยเขาก่อนนะคะ”
ญาญ่าเดินออกไปท่าทางดูเอาเรื่องเธอไม่กลัวกับฝูงหมา
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ”
ญาญ่าตะโกนก่อนคว้าก้อนหินขว้างไปที่ฝูงหมาก่อนพวกมันหนีกระเจิง
“นายเป็นอะไรหรือเปล่า”ญาญ่าถาม
“ไม่เป็นไร ช่วยยายของเราก่อน”
เด็กชายหญิงทั้งสองคนเดินตามมา
“เกิดอะไรขึ้นนะ”
“คือ ฝูงหมาจะกัดพวกเขาเราเลยช่วยพวกเขาไว้”
ญาญ่าบอก
คุณพินิจเอ่ยถาม
“พวกคุณเป็นใคร”
ยายฮันนาห์เลยบอกไปว่า
“คือเราเองมาไกล คุณฝากหลานของฉันให้เป็นคนในครอบครัวคุณได้ไหมคะ”
คุณพินิจตอบอย่างตามความจริง
“ได้สิครับ ผมจะดูแลเขาเป็นอย่างดี มาหาพ่อสิหนู”
คุณพินิจยื่นมือให้อีกฝ่ายก่อนถามชื่อ
“ชื่ออะไรหรอ”
“ผม..ผมชื่ออลันครับ”
“เอาละ อลัน นี่วุฒิ ส่วนนี่หนูเม ส่วนนี่”
“ฉันญาญ่าค่ะ”ญาญ่าแนะนำตนเอง
คุณพินิจหันขวับไปถามยายฮันนาห์
“ยายครับ จะกลับแล้วหรอ”
ยายฮันนาห์ปาดน้ำตาก่อนมอบไม้กายสิทธิ์ให้อลัน
“ยายมอบไอ้นี่ไว้ ตอนไหนหลานอายุครบยี่สิบก็ไปเรียนโรงเรียนสอนเวทมนตร์นะ เดินทางด้วยรถไฟนะหลาน”
ยายเดินไปหน้าหมู่บ้าน พอถึงหน้าหมู่บ้านคว้าไม้กวาดก่อนเหาะขึ้นไป

สารบัญ / นำทาง

ความคิดเห็น

รูปภาพของ พิทักษ์ภัยภูมิ

เท่าที่อ่านน่าสนใจดีครับ

แต่พินิจดูเหมือนจะรับเด็กง่ายไปหน่อย เช่นไม่ถามเหตุผล ไม่ถามที่ไปที่มา คือพอยายเอ่ยปากก็รับเลย อันนี้ดูแปลกๆ ครับ แต่ถ้ายายกับพินิจรู้จักกันมาก่อนแล้ว อันนี้ถึงไม่แปลก

ช่วงแรกๆ ที่บรรยายว่าอสูรบุกเมืองยังดูงงๆ ครับ

เช่น ฝูงอสูรจนอสูรตนหนึกโกรธมาก? อันนี้งงครับ

หรือจะสื่อว่า ฝูงอสูรไม่สามารถบุกเข้าไปในเมืองเวทย์มนตน์ได้ จึงทำให้อสูรตนหนึ่งโกรธมาก ประมาณนี้หรือเปล่า

คำผิดมีบ้างเล็กน้อย

สู้ๆ ครับ จะรออ่านต่อครับผม นิยายแนวนี้น่าสนุกครับ

หากวิจารณ์มากไปต้องขออภัยด้วยครับ

รูปภาพของ Nattapol.Tumsang-1234

ไม่เป็นไรครับ ผมเองพึ่งหัดแต่ง มือใหม่

รูปภาพของ เอนิน

พลอตเรื่องน่าสนใจค่า
แต่ดำเนินเรื่องเร็วไปหน่อย ควรจะปูเรื่องให้รู้ที่มาที่ไป เพื่อขยายความให้ผู้อ่านด้วยค่ะ
รออ่านบทต่อไปนะคะ

รูปภาพของ Nattapol.Tumsang-1234

พึ่งหัดแต่งครับ มือใหม่ ขอบคุณที่มาอ่านครับ

แสดงความคิดเห็น

 
 

ข้อควรทราบ เนื่องจากผู้ดูแลหลักของเว็บไซต์เป็นคนตาบอด หากพบการแสดงผลที่ผิดเพี้ยนและสร้างความไม่สะดวกต่อการใช้งาน โปรดแจ้งทีมงานได้ในทุกช่องทาง

เราอยากให้สมาชิกทุกท่านอยู่กันอย่างครอบครัวที่อบอุ่น ให้สังคมภายในเว็บ เป็นสังคมที่ดี ดังนั้น สมาชิกทุกท่านโปรดเคารพในสิทธิของตนเองและผู้อื่น

ผลงานที่ถูกเผยแพร่บนเว็บ ให้ถือว่าลิขสิทธิ์เป็นของผู้เผยแพร่เอง ห้ามมิให้บุคคลอื่นนำไปเผยแพร่ ก็อปปี้ หรือนำไปดัดแปลง โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงานโดยเด็ดขาด หากมีการฝ่าฝืน แล้วถูกดำเนินคดีจากเจ้าของผลงาน ทางเว็บมิขอเกี่ยวข้อง เพราะได้แจ้งเตือนเอาไว้อย่างชัดเจนแล้ว

หากพบบทความที่มีเนื้อหาไปในทางใส่ร้ายผู้อื่น หรือทำให้ผู้อื่นเสียหาย แจ้งเข้ามาได้ตามช่องทาง Email keangun2018@gmail.com ได้ตลอด 24 ชั่วโมง ทางทีมงาน จะทำการตรวจสอบ และหากเป็นจริง จะนำผลงานดังกล่าวออกจากเว็บไซต์ ไม่เกิน 1 วัน

Copyright © 2018-2024 keangun. All Right Reserved.