Diaryโลกนี้มีเล่มเดียว ตอน โอกาสระดับชาติกับค่ายAsean youth camp

(14/ต.ค./2555 – 18/ต.ค./2555)
ผู้เขียน: ครองใจ เมตต์พิรุณ
คือวันที่ 14 ใช่มั้ยมันเป็นวันที่ฉันต้องเดินทางไปกรุงเทพฯเวลา 3 ทุ่ม 45 น.พร้อมกับครูต้อยอะ แต่ทีนี้ พอตกเย็นก็แบบว่าฉันก็รีบอาบน้ำเดินทางเข้าไปในเมืองก่อนเวลาตั้งเกือบ 2-3 ชั่วโมง ไปถึงที่โรงเรียนตาบอด(คือนัดกับครูไว้ที่นั่นอะนะ)ก็ออกมาหาอะไรกินนอกโรงเรียน พอกินเสร็จก็กลับเข้าไปรอครู ทีนี้ไอ้เราก็รอร๊อรอจนกว่าจะถึงเวลา ก็นั่งๆนอนๆฟังเพลงอยู่ในรถแหละก็มีบ้างที่เดินเข้าๆออกๆห้องน้ำ พอใกล้เวลาปุ๊บแม่ก็ลองโทรหาครูต้อยดู ครูต้อยก็ว่าตอนนี้อยู่บนหอเดี๋ยวถ้าใกล้เวลาอีกหน่อยจะลงไป ไอ้เราก็เลยรอต่อ รอจนได้เวลาครูต้อยก็ลงมา แล้วเราก็ได้นั่งรถครูต้อยไปที่ขนส่ง (รู้มั้ยฉันไม่ได้ตื่นเต้นเลยนะ แค่แอบมีกังวลเล็กๆน้อยๆเรื่องการใช้ภาษาอังกฤษอะสิ) อ่าไปถึงที่นั่นฉันกับครูต้อยก็ได้ขึ้นรถเลย เป็นรถVIP.ของนครไชยแอร์นะ หาที่นั่งได้ก็รู้ว่าแหมสมัยนี้นครไชยแอร์เขาเจ๋งขึ้นมากเลยแฮะ แบบรถพี่แกหรูขึ้นอะ เบาะปรับนวดได้โด้ย มีไฟส่วนตัว ปรับไอ้โน่นไอ้นี่ได้ ฮิๆๆ กิๆๆ ได้ครูต้อยน่านแหละมาเป็นคนสอนให้ว่าจะทำไอ้นี่ต้องทำแบบไหนกดอะไรยังไง ขึ้นรถมาอะไรก็ยังธรรมดาอยู่แต่ที่ดีหน่อยคือเรื่องรถ 5 5 แล้วจากนั้นเมื่อรถออกพี่พนักงานบนรถก็เอาแซนด์วิชมาแจกพร้อมกับน้ำผลไม้กล่อง เรายังไม่กินหรอกจับยัดใส่กระเป๋าน่ะ คือคนมันแบบยังไม่หิวและก็กลัวเป็นอย่างที่พ่อบอก “กินแล้วระวังจะท้องเสีย” ไอ้เราก็กลัวจะซวยไงก็เลยไม่กิน ที่ว่าท้องเสียไม่ใช่เพราะอาหารมันเสียนะ ท้องเสียเพราะบางทีท้องไส้เรามันชอบไม่ดีอะ อาต่อจากนี้ก็ไม่ได้มีอะไรมากมายเราะก็แค่นั่งรถไปเรื่อยเรื่อยยยยยย แล้วก็หลับ
วันที่ 15 ตุลาคม 2555
ถึงแล้วที่กรุงเทพฯ เรากับครูต้อยก็พากันลงที่ศูนย์ของนครไชยแอร์ ไม่แน่ใจว่าถึงกี่โมงนะ ก็พากันลงเปลี่ยนชุดที่นั่น คือเราขี้เกียจอาบน้ำอะกลัวมันลำบาก ลุงลัง และก็ชัดช้าก็เลยเว้นไว้ก่อน พอทำอะไรเสร็จเรียบร้อยแล้วใช่ป่าวก็มานั่งหน้าเซเว่นเพื่อกินอะไรกันนิดหน่อย ครูต้อยกินมาม่า เรากินแซนด์วิชที่ได้เมื่อคืนบนรถกับน้ำผลไม้เท่านั้นแหละ ก็คือคนไม่รู้ว่าจะกินอะไรดีนี่นาแถมขี้เกียจควักเงิน ยุ่งยากแหะๆ พอกินเสร็จใช่ปะ ก็เข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวกันอีกรอบแล้วค่อยหาแท็กซี่นั่งไปCentralworld ลุงคนขับแท็กซี่น้ำเสียงดูใจดีอะ แต่ก็เหมือนจะใจดีจริงๆนะ ก็พาเรากับครูต้อยไปส่งที่Central แล้วพอลงรถก็ได้พากันแบกกระเป๋าขึ้นไปยังtk park ชั้น 8 นู่นนนนนนน หนักโคตร แต่คนที่แบกจริงๆมีแค่ฉันแหละนะเพราะครูต้อยลากกระเป๋าไป 5 5 โอ๊ยๆมันหนัก แถมยังเอาไปชนนั่นชนนี้หมดแล้วอะ เฮ่อ ช่างเทอะ. . . ต่อๆ ฉันได้ขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้น 8 ของห้างก่อนจะหาศูนย์ เอ๋ๆเดี๋ยวๆดูเหมือนว่าตอนขึ้นไปจะมีพี่ของtk parkมารอต้อนรับแล้วพี่เขาก็ช่วยถือกระเป๋าไปให้นะ พอถึงที่ปุ๊บก็เข้าไปลงทะเบียนอะไรกันให้เรียบร้อยก็ได้เสื้อมาตัวนึงก็พากันไปเปลี่ยนที่ห้องน้ำ คือการเดินทางเข้ากรุงเทพครั้งนี้แบบว่าได้ประสบการณ์หลายอย่างเลยอะโดยเฉพาะได้รู้จักชักโครกใหม่ 5 5 5 เป็นไงน่ะหรอ ขี้เกียจสารทยายว่ะงั้นไม่เล่า ฮุๆ พอเปลี่ยนชุดเสร็จก็ออกมาหาเพื่อนโรงเรียนตาบอดฯอีกโรงนึงที่ถูกเชิญมา เป็นรร.ตาบอดสุราชนิ เพื่อนตาบอดที่มาชื่อว่า กิ๊ฟ หะๆ กิ๊ฟ งั้นเหรอ อายุ 17 เท่ากันด้วยแหละ ดูท่าทางกิ๊ฟเป็นคนร่าเริงน่ารักฉันก็เลยเข้ากับเขาได้ไม่นาน ส่วนครูอีกคนที่มาด้วยเป็นครูพี่เลี้ยงกิ๊ฟอะ ชื่อครูแก้ว นิสัยน่ารักเหมือนกัน5 5 คือแบบสองคนนี้น่ารักจริงๆนะ แล้วไม่นานพวกเราก็ถูกแยกตัวกันเพราะถูกเรียกรวมตัวแล้วแล้วจะต้องเข้ากลุ่มตามสีอะ ดูสีที่ป้ายชื่อนะ ฉันได้สีชมพู แหมมาแบบแหววเชีย เอ่อๆ คือไม่ใช่สิ เขาเรียกรวมตัวกันก่อนตอนแรกก็นั่งกับกิ๊ฟแหละแต่พอเขาให้แยกกลุ่มนั่งก็เผอิญครูต้อยคนสวยหันไปเจอเพื่อนข้างๆมีป้ายสีชมพูเหมือนกันก็เลยฝากเราไปนั่งด้วย และกิ๊ฟอยู่สีเขียวอ่อนล่ะนะ นี่ๆคนที่ครูฝากให้ฉันมานั่งด้วยชื่อพี่นุ๊กนิ๊กนะ อยู่ม. 6 จร้า พี่เขาเป็นคนน่ารักมากๆๆนา หุ่นอ้วนๆ5 5 ตอนนั่งใช่มั้ยไอ้เราก็นั่งฟังเฉยๆอะไม่จด ขี้เกียจจด จดไม่ถนัดก็เลยนั่งฟังลูกเดียวและก็ไม่ได้ลืมหรอกนะว่ามีเครื่องอัดมา รึเปล่า เอ๊ะหรือว่าตอนนั้นลืม เอ๊ะหรือว่าไม่ลืมแล้วขี้เกียจเอาขึ้นมาอัดวะ แต่ไม่รู้สิช่างเถอะ สรุปคือนั่งฟังเฉยๆละกัน5 5 นั่งๆไปพวิทยากรก็พูดข้อมูลเกี่ยวกับประวัติอาเซียนอะนะ พูดไทยบ้างอังกฤษบ้าง อีตอนพูดอังกฤษฉันก็แบบพยายามฟังละนะแต่ฟังไม่ทันอะ เฮ้อออออ ไอ่สรัญทรนี้แกมัน.... นอกจากไม่ทันมันก็ไม่รู้เรื่องด้วย ศัพท์บางตัวคุ้นหูมากกกกกแต่ดันแปลไม่ได้ ชีวิตรันทดว่ะ ช่างเทอะฉันแกล้งใสซื่อนั่งฟังต่อไปก็ได้ว้า นั่งๆพี่เขาก็หันมาถาม(พี่นุ๊กอะ) “หนาวมั้ยมือเย็นหมด อะเอาเสื้อพี่ไปห่ม” พี่เขาก็เอาเสื้อแขนยาวให้ฉันก็เอามาห่มแขน แหะๆคือไม่ปฏิเสธเลยนะเรา แล้วพี่เขาก็นั่งฟังและจดต่อ ข้างๆฉันเป็นใครไม่รู้ว่ะแต่เก่งอังกฤษมากกกกเป็นผู้ชายนะ เสียงเข้าขั้นโอเลย กิๆ ต่อๆนะ ก็นั่งฟังไปอย่างนั้นแหละเรื่อยๆ มีอะไรก็หัวเราะบ้าง หันไปคุยกับพี่นุ๊กบ้าง คุยไม่มากหรอกน้อยคำ แทบจะนับคำได้ แต่ก็นับไม่ได้เพราะไม่ได้สนใจจะนับ อิๆๆ แล้ววววววพอการพูดถึงเรื่องประวัติศาสตร์จบลงก็เป็นการกินข้าว ในหัวคิดอย่างเดียวเลยคือ ซวยแล้วไงข้าวกล่องแถมกินลำบาก นิเราจะรอดมั้ยยยยยยเนี่ย แต่ก็จนแล้วจนรอดไถมาจนได้แหละ อิ่มว่ะ โอเคกินเสร็จก็เข้าห้องน้ำ เอ๊ะรึเปล่า ช่างเถอะๆแล้วฉันก็กลับมานั่งที่เดิมเพื่อมาฟังบรรยายเกี่ยวกับการสร้างสรรค์คลิปวีดีโอน่ะ คือมันเป็นส่วนหนึ่งในภารกิจที่เราจะต้องทำ ภารกิจมีทั้งหมด 3 อย่าง คือ 1. การทำคลิปการเรียนรู้เกี่ยวกับอาเซีน จะเลือกทำหัวข้ออะไรแบบไหนก็ได้ 2. วาดภาพอาเซียนในอนาคตตามจินตนาการ 3. ให้คิดการแสดงเกี่ยวกับอาเซียนน่ะ 3 อย่างนี้คืองานกลุ่มนะ แหนะมาต่อกันที่ภาคบ่าย ต่อๆๆ ก็นั่งฟังเหมือนเดิมเรื่อยๆ ทุกอย่างที่ได้คือแทบจะไม่เข้าใจอะไรเลยเพราะมันเป็นอิเลคทรอนิค หน่านะช่างมันเถอะไงเราก็ไม่ได้ทำหรอก5 5 พอการพูดจบลงฉันก็แอบถามพี่นุ๊กว่า พี่ได้คุยกับเพื่อนๆที่มาจากต่างประเทศบ้างยัง พี่เขาก็ว่ายังจ๋ะ แต่ว่าคนข้างๆน้องก็มาจากที่อื่นนะ หา! พึ่งรู้นะนิ ไอ้เราก็พูดต่อไปว่า “แต่ว่าเขาพูดไทยได้ด้วยนะ” พี่นุ๊กก็ว่า “พอพูดได้มั้ง เพราะพี่เห็นเขาพูดกับเพื่อนเขาเป็นภาษาไทย” อ้อออ ที่แท้ก็งี้ แมะๆๆๆอยากจะหันไปคุยด้วยจังอะแต่ติดตรง ****ไม่กล้า***** แง่ๆ ต่ออออดีกว่า แล้วพอเสร็จจากฟังพิธีกรใช่ปะ เอ้ยไม่ใช่ วิทยากรเราก็ถูกพาขึ้นรถทัวร์ไปต่อที่พัทยาเพื่อจะไปเที่ยวที่ตลาดน้ำ 4 ภาค ที่นั่นดูเหมือนจะเต็มไปด้วยคนจีนนะเพราะเห็นเกือบทั้งตลาดจัดภาษาจีนใส่กันเต็มเลยอะ แต่ว่าเราเรียนจีนมาก็ฟังไม่อ๊อกว่ะ ต่อๆ ครูต้อยก็พาฉันเดินเที่ยวและก็ซื้อบาร์บีคิวไก่ให้กิน ในตลาดนี้มีเนื้อจระเข้ขายด้วยนะแต่ไม่ได้ลองชิม แล้วกินอะไรเสร็จก็เดินถ่ายรูปมั่งอะไรมั่งก็ถูกเรียกให้กลับรถ เออไม่ใช่ถูกเรียกหรอกคือเขานัทเวลาไว้ที่ 5.45 น. เจอกันที่รถก็เลยพากันเดินกลับ ไม่มีอะไรมากหรอกนะที่นี่ก็ใช้ได้อะ ต่อจากนี่ก็ไปโผล่ที่ศูนย์พักของมหาลัยธรรมศาสตร์ โฮ่ไม่คิดไม่ฝันว่าข้อยจะได้มา5 5 ลงจากรถก็พากันเข้าห้องประชุมก่อน เอ๊ย ไม่ใช่สิ เอทำอะไรก่อนนะ ลืมอะ กินข้าวหรอ กินข้าวมั้งแล้วค่อยเข้าห้องประชุมไปทำกิจกรรม กิจกรรมก็สนุกนะแต่ตอนนั้นค่อยค่อนข้างจะเกร็งๆว่ะก็เราเล่นไม่รู้จักใครนอกจากพี่นุ๊กเลยนี่ แต่ไม่นานทุกอย่างก็นำพาให้เราได้รู้จักกัน^^ เอิ่ม มาค่ายนี้ได้ฝึกร้องเพลงแปลกๆหลายเพลงเลย 5 5 5 อะล้อเล่นง่ะๆพี่เพชรหนูแซวเฉยๆนา จะร้องให้ฟังเอาปะ “โป่เยโปมาตาเย่ล่ะ โป่เยโปมาตาเย่ล่ะ โป่เยโปมาตาเยโป มาต๊ะมาโต๋เยโป มาต๊ะมาโต๋เย่ล่ะ” 5 5 5 5 อยากบอกทุกคนกลัวลืมกันก็พากันเล่นจดเลยครับเพ่ นี้เป็นเพลงแรกนะ เพลงที่ 2 จะตามมาในวันต่อไปก๊ากๆๆๆ 5 5 5 (ปัญญาอ่อนว่ะเรา) ต่อๆๆ เล่นๆๆๆกันไปก็ได้รู้จักทุกคนในกลุ่ม กลุ่มฉันมีสมาชิกทั้งหมด 8 คน มี เทนติน ลินลี่ พี่น้อย พี่นัท พี่นุ๊กนิ๊ก พี่ปังปอน และก็เฟิร์น นับรวมเราด้วยก็ 8 พอดี จ๊วบๆ นี้ไม่อยากจะเล่านะตั้งแต่วันแรกจรดวันสุดท้ายฉันเปิ่นตลอด ว๊ากกกก อยากจะกรี๊ดลั่นโลกเฟ้ยยยยย แต่ช่างเถอะ เดี๋ยวมันก็ผ่านปายยยยย นี้พึ่งรู้นะว่าพี่นัทน่ะคือคนที่มาจากกัมพูชาด้วยแหละ พี่เขาพูดไทยได้ ฟังไทยได้ทุกคำ เรารู้จักกันได้เพราะตอนแรกพี่เขาเข้ามาทักว่า “พูดไทยได้ไหม” ไอ้เราได้ยินเป็น “พูดใต้ได้ไหม” อะ ก็เลยทำให้เราเล่นตอบพี่เขาไปว่า “ไม่ได้” พี่เขาก็เลยสวนกลับมาทันควันว่า “อ่าวทำไมถึงบอกว่าพูดไม่ได้ล่ะก็นี่ยังพูดอยู่” ฮะๆๆ “ตกลงตะกี๊พี่ถามหนูว่า พูดไทยได้ไหมเรอะ อ่าวตาย หน้าแตก 5 5 ไอ้เราก็เลยตอบกลับไปใหม่ว่า ได้ ตอนนั้นเป็นฉากที่.... เอฉากไหนหว่า... คิดไม่ออกว่ะ แต่คุ้นๆเหมือนจะเป็นนนนนนนน... ฉากที่เขาให้รวมตัวในห้องประชุมน่ะนะ^^ แล้วพวกเราก็ได้เล่นเกมส์กัน เกมส์แรกไม่รู้ว่าเกมส์อะไรอะแต่จำได้ว่าได้เล่นแบบให้ทุกคนหันหน้าเข้าหาคนข้างๆแล้วจับคู่กัน แล้วให้ถามกันเป็นภาษาอังกฤษว่า “What is your name?” อีกประโยค “Where your come from?” และก็ “What your felverit cunler?”อ่านะ ตอนแรกได้จับคู่กับพี่นัทด้วยแหละ จับคู่ 3 คน 5 5 เขาให้จับสองแต่จะเล่น 3 เพราะพี่เขาเห็นว่าเราไม่มีคู่อะอีกคนคือแนนจำได้ๆ พอถามเสร็จพี่พิธีกรเขาก็จะมาสุ่มถามว่า คู่ของเราเนี่ยชื่ออะไร ชอบสีอะไร และก็มาจากไหน แล้วพอเสร็จพี่เขาก็สั่งให้เปลี่ยนคู่ คราวนี้ได้คู่กับพี่นัท พี่นัทคงกลัวว่าเราจะไม่มีคู่แหละมั้ง พี่จ้อ(หรือพี่พิธีกรฝ่ายหญิงนะ)ก็บอกให้ยิ้ม พเราก็ยิ้ม 5 5 พี่นัทก็บอก “นั่นแหละยิ้มแล้ว เออรู้ค่ะพี่หนูยิ้มแล้ว 5 5 5 ต่อๆนะ แล้วๆเราก็เปลี่ยนคู่มาเป็นแนน กิๆ แล้วก็เปลี่ยนมาเป็น น็อต คนนี้ไม่รู้ว่าคนไทยรึเปล่านะแต่พูดอังกฤษก็ได้ ไทยก็เห็นแอบแบบหลุดไปคุยกับเพื่อนอะ อ่าว แล้วทำไมพี่ไม่คุยไทยกับหนูล่ะคร้า แล้วๆก็ทำแบบเดิมคือให้ถามกัน เอ้อนึกออกอีกอย่างละ นอกจากให้จับคู่แล้วถามกันละพี่จ้อกับพี่เพชร(พิธีกรชาย)ยังให้เล่นเกมส์นับเลขด้วยนะ เกมส์เลขอันตรายอะ5 5 ตอนอยู่กับน็อตใช่ปะน็อตก็บอกเราให้เรานับก่อนแล้วทีนี้เลขอันตรายเป็นเลข 3 แล้วกฎมีอยู่ว่าต้องนับได้ไม่เกิน 2 ตัว เราก็เล่นนับ 1 2 เลย555555555 น็อตก็แบบมีค้างและโวยนิดๆ 5 5 5 สะใจโว้ย ต่อน้า แล้วพี่เขาก็บอกว่า ... ที่จริงคนที่ได้นับเลขอันตรายอะต้องได้ลุกขึ้นเต้น แต่แว่คราวนี้โดนแกล้งอะ พี่เขาเปลี่ยนเป็น “คนชนะลุกขึ้นเต้น” โอ๊ยยยยยยแง่ๆๆๆ ไอ้เราก็เต้นนะ เต้นอะไรไม่รุเรา แบบว่าคงปัญญาอ่อนอะก็ตามสไตล์เรา แล้วทีนี้พอเต้นเสร็จก็นั่งลงแล้วเล่นเกมส์ต่อไป เอเกมส์ไรหว่า ช่างเหอะจำไม่ได้ละ แต่จำได้เกมส์นึง เกมส์นี้ทำกลุ่มนะ พี่จ้อกับพี่เพชรให้ทุกคนตบมือตามจังหวะ 1 2 อะนะ ก็ทำกันสนุกดีเหมือนกันนะแต่เราเกร็งว่ะกลัวทำไม่ไดแต่สุดท้ายก็ผ่านๆมาได้ตามเคย แล้วต่อไปเขาให้ตบมือไปด้วยและก็พูดชื่อตัวเองไล่ไปที่ละคนตามจังหวะ เช่นเมื่อตบ 1 2 ก็ให้พูดชื่อเรา 2 พยางค์ เช่นฉัน ชื่นเฉยๆใช่ปะ ก็พูดว่า ชื่นค่ะ งี้แหละ ก็ไล่ๆไป พอเสร็จปุ๊บพี่จ้อกับพี่เพชรก็ให้เปลี่ยนเป็นพูดชื่อเพื่อนๆในกลุ่มทุกคนไล่ไปจนครบอะ ฉันเลยรู้จักชื่อสมาชิกในกลุ่มทุกคนตอนนี้ เอแล้วเล่นอะไรต่อนะ ไม่แน่ใจว่าให้ช่วยกันตั้งชื่อกลุ่มเลยรึเปล่านะ ชื่อกลุ่มของฉันชื่อ มาดามมด จ๋ะ 5 5 5 แนวดีเนอะ แล้วๆๆก็อะไรต่อหว่า คิดไม่อ๊อก อืมขอคิดดูก่อนนะ เอ... ไม่รู้สิ แต่ที่จำได้คือมีให้แบบว่าตบมือ 1 2 เหมือนเดิมแล้วให้พูดชื่อกลุ่มอื่นโดยห้ามซ้ำ หากลุ่มผู้ชนะ แต่ว่าเราแพ้เป็นกลุ่มที่ 2 ลองจากกลุ่มPerfect ก็เพราะพูดชื่อกลุ่มที่ตกรอบเนี้ยแหละก็เลยตกรอบ 5 5 5 แล้วเล่นอะไรต่อก็จำไม่ได้ละแต่ก็เล่นจนปาเข้าไป 4-5 ทุ่มเลยนะกว่าจะได้เข้าที่พัก ที่พักของฉันหรอเป็นบ้านจ้า ชื่อบ้านว่า เรือนอะไรรื่นเริงๆเนี่ยแหละ ชื่อบ้านเขาแนวดีอะก็ได้นอนชั้นแรกห้องแรก ห้องนี้ก็มีชื่อด้วยนะแต่จำไม่ได้ละเหมือนกัน อะไรวะแค่ผ่านมาไม่กี่วันเองนะเนี่ย เฮ่อช่างเถอะ อะต่อๆจากเข้าบ้านก็เตรียมตัวจัดของไปอาบน้ำ ห้องอาบน้ำรวมเน้อขอบอก ส่วนห้องนอนเป็นห้องที่มีเตียง เท่าที่รู้คือ 3 เตียง เป็นเตียง 2 ชั้นฉันนอนเตียง 2 ด้านล่างนะ กิ๊ฟก็นอนห้องเดียวกันแหละ กิ๊ฟนอนด้านล่างแล้วให้ครูแก้วนอนด้านบน 5 5 5 กิ๊ฟนอนเตียง 3 จ้า ก็วันนี้อาบน้ำเสร็จก็เข้านอนไม่มีอะไร
วันที่ 16 ตุลาคม 2555
เอวันนี้ตื่นมาอาบน้ำประมาณ 6 โมงกว่าแล้วค่อยไปกินข้าวอะ อาหารก็มีพวกไส้กรอก ไข่ดาว อะไรแบบนี้แหละ แล้วก็มีอย่างอื่นด้วย เครื่องดื่มก็ประมาณน้ำส้มกับนมสด ฉันก็กินๆๆๆจนอิ่มเลย ฮุ่ย หลังจากกินเสร็จใช่ปะ พวกเราก็ถูกเรียกให้เข้าห้องประชุมเพื่อไปฟังว่าต่อไปจะต้องทำกิจกรรมอะไรบ้าง สำหรับวันนี้ พวกเราได้รับมอบหมายให้เริ่มทำคลิปกันแล้วล่ะ โดยช่วงเช้าต้องเข้าห้องITเพื่อเรียนทำคลิป เราทำอะไรน่ะหรอ นั่งฟังเพลงเล่นจ้า จำไม่ได้ละว่าเอาโทรศัพท์ใครมาเปิดเพลงฟัง ถ้าให้เดา ก็น่าจะเป็นพี่นุ๊กนิ๊กแหละ ส่วนคนอื่นๆ ก็เรียนทำคลิปปายยยยย นั่งๆอยู่ บางช่วงก็มีคนเดินเข้ามาถามว่าเหงามั้ย เอาจริงก็เหงานะ แต่ให้ทำไงได้ละเนอะ ก็บอกไปว่า “ไม่เป็นไร” ก็เราเล่นฟังเพลงเงียบๆคนเดียว จะชวนใครคุยก็ยังไม่สนิท อีกอย่าง คิดเรื่องคุยไม่ออกด้วย เพราะเห็นแบบนี้ก็เลยมีคนมาถาม นั่งอยู่ในห้องนี้จนถึงมื้อกลางวันเลยกว่าจะได้ออกกัน ตัดมาตอนบ่าย พวกเราก็ถูกเรียกเข้าห้องประชุมอีกละ มานั่งฟังอาจารย์ของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์พูดเกี่ยวกับอาเซียน น่าเบื่อมากกกก เพราะบรรยากาศวิชาการสุดๆ นั่งฟังไปนานเหมือนกันนะ กว่าจะถูกปล่อยออกมาวาดภาพอาเซียนในอนาคตตามจินตนาการ ฉันนั่งอยู่กับเพื่อนซักพัก ก็เผ่นเข้าห้องพัก เพราะเห็นว่าอยู่ตรงนี้ก็ไม่มีอะไรทำ ส่วนเพื่อนกิ๊ฟ นู่น แอบหลบเข้าห้องไปนอนสบายใจเฉิบละ แล้วเราจะอยู่ทำไม ก็ไปกับมันด้วยซิ ครูต้อยก็อนุญาต งั้นไม่อยู่แล้วนะเพื่อนๆ เจอกันอีกทีเมื่อหายขี้เกียจ อิๆๆ อยากบอกว่า ตอนนี้ฉันกับกิ๊ฟเปลี่ยนที่พักกันแล้วนะ โดยให้เหตุผลกับผู้ดูแลงานและผู้ดูแลที่พักว่า มันไม่สะดวกสำหรับเรากับกิ๊ฟ ก็เลยได้ห้องพิเศษเหมือนโรงแรมมาแทน ซึ่งมีห้องน้ำในตัว เตียงสองเตียง มีโทรทัศน์ แอร์เย็นๆ พอทิ้งเพื่อนมาหาความสุข (เลว) เราก็ขอครูต้อยมาเล่นกับกิ๊ฟ เข้าห้องมา เอ่อ ไอ้เพื่อนที่น่าร้ากกำลังอาบน้ำอยู่ เราก็เลยมานั่งรอที่เตียง กินมะขามคลุกน้ำตาลไปพรางๆ ส่วนครูแก้วก็ทำอะไรไม่รุ จำไม่ได้ พอเพื่อนอาบน้ำเสร็จเท่านั้นแหละ ก็ได้เวลาเม้าส์มอยกัน อ้อ มะขามคลุกน้ำตาลน่ะ ของเพื่อนนะ ฮ่าๆ เพราะฉากนี้แหละ ฉันกับกิ๊ฟจึงเริ่มสนิทกันมากขึ้น พวกเราหมกอยู่ในห้องจนกระทั่งเย็น ได้เวลากินข้าวนั่นแหละถึงโผล่หน้าออกไป ไม่อาบน้ำด้วยยยย กลับออกมาอีกที ทุกกลุ่มก็วาดภาพทำคลิปเรียบร้อยแล้ว เรามีหน้าที่เดียวคือ รับหน้าพร้อมทุกคน แม่ มันน่ามั้ยนะ แต่ได้ข่าวว่า กลุ่มเราชนะเลิศวาดภาพด้วย เอ้า ตอนนี้แต่ละคนก็ต่างพากันถ่ายรูป ถ่ายรูป ถ่ายรูป ภาพที่แต่ละกลุ่มวาดเลิศๆทั้งนั้น ต่อจากนั้นต้องเข้าห้องประชุมอีกละ เข้าไปทำไมอีกน่ะหรอ ไปเล่นเกมส์สร้างสัมพันธภาพกันจ้า เอ คราวนี้มีเกมส์อะไรให้เล่นบ้างนะ ที่จำได้ มีให้วิ่งด้วยอะ กลุ่มไหนวิ่งแล้วนั่งลงเป็นกลุ่มสุดท้าย ต้องเต้น และเพราะฉันเองที่ทำทุกคนซวย แง่ ก็เราวิ่งช้านี้ กลุ่มเราก็เลยถูกลงโทษให้ลุกขึ้นเต้น ไอ้เราจะไม่เต้นก็ไม่ได้ ก็เลยลุก แต่ก็ไม่ได้เต้นนะ ยืนเฉยๆ เพราะจะต้องทำท่าตามที่พี่จ้อพี่เพชรบอกอะ เราทำไม่ได้ก็เลยปล่อยไป อีกอย่าง อายยยยยย >///< อ้อ อีกอย่างนะ เพลงใหม่ก็ได้ฝึกกันวันนี้ละ มาๆ เดี๋ยวจะสอนนนนนน “เตี่ยงเมียงแประ หม่องเตียงเมี่ยงแประ เตี่ยงเมียงแประ หม่องเตียงเมียงแปร๊ะ หม่องเตี๊ยงหม่องเตี๋ยงเมียงแประ หม่องเตี๊ยงหม่องเตี๋ยงเมี่ยงแประ” กว่าจะร้องเป็น นานนะเพลงนี้ เพราะค่อนข้างจำยาก และออกเสียงไม่ง่ายด้วย ฮ่าๆ พี่จ้อพี่เพชรคงจะภูมิใจที่ลูกศิษย์ยังจำมามั่วได้ อา จบกิจกรรมของคืนนี้ก็คุยกันเรื่องการแสดงที่จะมีขึ้นวันพรุ่งนี้และทำคลิปต่ออีก เราได้เห็นมาร์ทขรึมๆของพี่นัทก็คราวนี้แหละหว่า โอ้แม่เจ้าโว้ย! พี่นัดขี้อายคนนั้นหายไปไหน เหลือแค่พี่นัดที่เราไม่เคยคาดฝันว่าจะปรากฏตัวให้เห็น พี่วิชาการมาก มีความคิด มีระเบียบ มีขั้นตอน (เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าพึ่งตัดสินคนเพียงเวลาสั้นๆละ ^P) จากนั้น พวกเราก็ถูกปล่อยกลับห้อง
วันที่ 17 ตุลาคม 2555
เช้าวันใหม่มาถึง สำหรับช่วงเช้าวันนี้ภารกิจของทุกกลุ่มคือเริ่มดำเนินการทำคลิปกันได้แล้ว แถมด้วยเตรียมการแสดงสำหรับงานAsean nigthในคืนนี้ เราไม่ทำอะไร หนีไปอยู่ที่ห้องกิ๊ฟตามเดิม ปล่อยทุกคนทำภาระกิจกันไป จะว่าก็ว่านะ แอบรู้สึกผิดเหมือนกัน แต่ให้อยู่ต่อก็อาจช่วยอะไรไม่ได้มากหรอก ดังนั้นจึงชิ่งมา เวลาของเราผ่านไปอย่างไร้สาระมาก จนเที่ยงนั่นแหละถึงโผล่มาอีกที ก็มำกิจกรรมร่วมกับเพื่อนต่อจนเย็น บรรยากาศช่วงเย็นเริ่มครึกครื้นแล้วละ อีกไม่นานก็จะมีปาร์ตี้ใหญ่นี่เนาะ เอ ว่าแต่ ทุกคนเตรียมการแสดงถึงไหนแล้วหนอ วิ้งๆๆ ขอตัดฉากไปที่งานAsean nighเลยนะ ตุ่ม ตุ่มๆ ตุ๊มๆตุ่ม ตื่นเต้ววววอะ บรรยากาศดูสนุกสนานจัง อ้อ ไอ้ตุ่มๆตะกี๊ซาวด์ดนตรีนะ แค่จะบอกว่า เสียงดนตรีสนุกดี เอิ๊ก ป้ายยยย ขอตัดมาที่การแสดงของแต่ละกลุ่มเลยละกัน อยากบอกว่า การแสดงทุกกลุ่มใช่ย่อยนะ แต่ก็ไม่รู้ว่าทุกคนเอาเวลาไหนไปซ้อมกันเนี่ย ส่วนใหญ่เท่าที่ฟัง จะเป็นการเต้น มีน้อยกลุ่มที่เป็นการแสดงเรื่องราว ขอแอบบอกว่า “อีโรติก เอ๊ย โรแมนติกนะยะ” ฮ่าๆๆ นี่ การแสดงพวกนี้ก็ประกวดนะจ๊ะ ตอนนั่งดูการแสดง ก็อยู่กับเทนติน เพื่อนที่ดูจะสนิทกันที่สุดกว่าใครในกลุ่มละ ถึงตากลุ่มเราแสดงบ้าง พี่นัด ก็ออกไปกับเขา การแสดงของกลุ่มเรา คือ เต้น นะ อุ๊ย พี่นัดเต้น ได้ยินเทนตินที่นั่งดูอยู่ด้วยหัวเราะพี่นัดด้วยนะ บอกว่าพี่แกเต้นตลก เราไม่ได้ทำอะไรนอกจาก กรี๊ดดดดดด สร้างบรรยากาศช่วยหน้าม้าคนอื่นๆให้ดูมีสีสันขึ้น ค่ายนี้มีดาวเดือนด้วยนะ ว้า เสียดายไม่ใช่เรา บนโลกนี้ยังมีคนสวยกว่าเราอีกหรอเนี่ย เฮ่อ (ปล่อยมัน) ผ่านจากกิจกรรมการแสดง เวลาที่หลายคนในค่ายรอยคอ อ๊ะ รอคอยก็มาถึง กิจกรรมสุดท้ายของคืน คือ เปิดตัวบัดดี้ และกิจกรรมนี้ ทุกคนจะต้องมอบของขวัญให้บัดดี้ด้วย ซึ่งฉันให้หนังสือเพื่อนไป ครูต้อยหาให้น่ะ  แต่ละคนจะได้เดินขึ้นไปบนเวที จากนั้นมอบของให้เพื่อน สำหรับเธอ บัดดี้ของฉัน มันเป็นเวรกรรมหรือไร ที่มีบัดดี้เป็นเราเนี่ยยยยย สองคำง่ายๆให้เธอเลยนะ “For you” พร้อมยื่นหนังสือไปตรงหน้า บอกหน่อยว่าเพื่อนคนนี้เป็นหญิงชาวต่างชาติ สองคำที่ให้เธอน่ะ ไม่ใช่อะไร เราไม่รู้จะพูดอะไรยาวกว่านี้ นึกออกจริงๆก็สองคำนี้แหละ สั้นดี จำง่ายด้วย อิๆ (มันน่าจำมั้ยนะ ถามเพื่อนก่อนมั้ย) เอาน่า รับๆไปเถอะ เอ้อ ฉันยังมีบัดดี้อีกคนนะ ชาวต่างชาติเหมือนกัน แต่คนนี้เป็นผู้ชาย น่าจะอายุมากกว่า เราก็เรียกเขาว่าพี่ๆ และพี่เขาก็เข้าเอากระเป๋าที่ระลึกใบเล็กๆมาให้ด้วย ในนั้นมีข้อความอยู่ เอ่อ แต่ที่หนูสนใจยิ่งกว่า คือ พี่หล่อมั้ยคะ. นั่น! โอ๊ะ และกิจกรรมคืนนี้แล ที่ทำให้เราได้พบกับ.....เทพบุตร รึเปล่า เราหมายถึง นายเจต เจตเข้ามาทักทายเราตอนเรานั่งคุยกับเพื่อนกลุ่มอื่นๆ แรกๆดูท่าเหมือนไม่กล้าคุยกับเรา แต่ใครจะรู้ ว่าไปกันได้ค่อนข้างดี เมื่อสายไป กระซิก กระซิก (ไม่ใช่แระ) เจตมาช้าไปนะ ไม่งั้นเราอาจเป็นเพื่อนที่คุยกันนานกว่านี้ ฮ่าๆ โอ้ย กิจกรรมจบละ พรุ่งนี้จะกลับบ้านแล้วเน้อทุกคน ก่อนกลับ ได้พี่นัดมาส่งหาครูต้อยแหล แม่ ประทับใจเล็กๆ ขอบคุณนะคะพี่ที่ตลอดเวลาที่อยู่ในค่าย พี่เป็นอีกคนที่คอยดูแลให้มิตรภาพกับหนู พอคล้อยหลังพี่นัด ครูต้อยก็ชมพี่นัดใหญ่ ว่าพี่สุภาพ น่ารัก แถมตอนเต้นพี่นัดทำสีหน้าอายมาก ครูว่าน่ารักดี หืม หนูพึ่งทราบนะเนี่ย
วันที่ 18 ตุลาคม 2555
เอาเข้าจริง พอถึงเวลากลับ ก็อดใจหายไม่ได้ที่จะต้องจากเพื่อนในค่ายไป กิจกรรมวันนี้ไม่มีอะไรมากหรอก เดี๋ยวก็ต้องกลับไปที่Centralworldเพื่อไปนำเสนอคลิปของแต่ละกลุ่มที่ทำ แต่ก่อนนั้น กินข้าวก่อนนะ อั้ม ฮ่วย เฮ็ดหยังกินยากแท้ -*- “ให้เราช่วยมั้ย”เจตถาม พอดีเจอเจตมากินข้าวเวลานี้พอดี และเขาก็นั่งกินร่วมโต๊ะเดียวกันกับเรา และที่เจตถาม คือ ฉันกินแกงเขียวหวานไก่อยู่ แล้วมันมีกระดูก เรากินไม่ถนัด เจตก็เลยถามจะช่วย พอเราตกลงให้ช่วย เจตก็ทำหน้าที่เอากระดูกออกให้ เรื่องนี้เวลาเจอกันเจตก็เลยชอบเอามาล้อ ที่ประทับใจเขาอีกอย่าง ตอนนั้นทุกคนก็เริ่มกินข้าวเสร็จแล้วล่ะ แต่ฉันน่ะ ยัง เจตก็นั่งรอ ตอนแรกก็นึกว่าไปก่อนละ พอครูต้อยพูดว่า “ไปก่อนเลยก็ได้นะ” “ไม่เป็นไรครับ รอได้” เท่านั้นแหละ ถึงรู้ อ้อ เขานั่งรอยุ เพราะจำเสียงได้ จนแล้วจนรอดนั่นแหละ ท้ายที่สุดก็ได้ไปพร้อมกัน และตอนก่อนเดินลงบันได ครูต้อยเห็นเจตมองๆอยู่มั้ง ก็เลยถามอีกว่า “ลองพาน้องเดินดูมั้ย” ตอนแรกเพื่อนก็ทำท่าไม่กล้านะ แต่เรานี่แหละ ด้านมาก บังคับเล็กๆให้เพื่อนมาพาเดิน จากนั้นสอนเขาว่าต้องทำแบบนี้นะ เจตก็รับรู้ จนเดินลงบันได นี่แกจะเวอร์อะไรขนาดน้าน ถึงกับร้องด้วยความตลึงที่เราเดินลงบันไดได้ เฮ้ยเพื่อน เรามีขา ต้องเดินได้ซิ (แซวเล่นนะ ^^) เมื่อถึงห้องประชุม (มาอีกละ) บ่นงั้นเองงงงง แหะ ก็แยกทางกัน ก่อนจะได้ออกจากสถานที่แห่งนี้ เราได้ถ่ายรูปหมู่กับเพื่อนในค่ายด้วย อีตอนนี้แหละ มิวายเปิ่น คือ เขานัดกันว่าให้ชูมือขึ้น พร้อมส่งเสียง เย่! เพื่อเก็บภาพ แต่เราน่ะ เย่ อีตอนที่เขาไม่เย่ ดันเย่อยู่คนเดียว เราล่ะเพลียยยยยย แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงใครขำเรานะ อิๆ แต่เรา อายยยยย นอกจากนั้นไม่พอ เรากับกิ๊ฟก็ถูกสัมภาษณ์คู่ จากพี่คนนึงที่ทำหนังสือ คิดไปคิดมา ไอ้ที่พวกหนูให้สัมภาษณ์ไป มีสาระบ้างมั้ยคะนั่น เอาสนุกว่าอย่างเดียวเลย ฮ่าๆ ต้องขอโทษพี่จริงๆค่ะ ระหว่างสัมภาษณ์ เราคงรีบไป พี่ยังไม่ได้กดอัดเสียงเล้ย รัวไปซะละ จนพี่ต้องเบลกพร้อมขำ และก่อนขึ้นรถ ครูต้อยก็พาเราเอาการ์ดใบหนึ่งมาให้พี่จอย ฮะๆ จำชื่อพี่บัดดี้อีกคนได้ละ การ์ดนี้พึ่งทำขึ้นเมื่อคืนเอง ได้ความกรุณาจากครูต้อยช่วยบอกตัวสะกดภาษาอังกฤษให้ การ์ดที่ว่า ส่วนหนึ่งจะเขียนเป็นเบลล์ อีกส่วนครูต้อยจะเขียนอักษรปกติให้ ตั้งใจเอามาให้พี่จอยนั่นแหละ นี่ค่ะพี่ Nice to miss you จากนั้นขอเบอร์พี่ (ทำอย่างจะได้โทร.หา) ที่จริงก็อยากโทร.หาพี่นะ ถ้าไม่ติดว่าเราไม่เก่งภาษาอังกฤษ กลัวโทร.หาแล้วจะคุยกันไม่รู้เริ่ง ^P อ๊อ ขอฝากไว้อีกหนึ่งความประทับใจจากเพื่อนที่เจอในค่าย ความประทับใจนี้เกิดกับพี่นัด พี่ทำให้ทัศนคติของหนูที่มีต่อชาวกัมพูชาในตอนแรกเปลี่ยนไป คือ พี่นัดเห็นเรากับครูต้อยกำลังเดินถือกระเป๋าจะไปที่รถ ด้วยความมีน้ำใจ พี่ก็เดินเข้ามาพร้อมกับเพื่อน และอาสาถือกระเป๋าให้ ว๊าก น้องไม่หนักละ ขอบคุณมากค่า จากนี้ก็ออกมหาลัยเลยนะ ตามด้วยไปปรากฏกายที่Central กลับมาที่เดิม ที่TK park ชั้น 8 มาดูการนำเสนอคลิปของแต่ละกลุ่มกัน เราได้ฟังพี่จอยนำเสนอคลิปกลุ่มตัวเองด้วยนะ สวดยอดอะเพ่ พึ่งรู้ว่าพี่เป็นคนตาหลก เสียดาย ที่น้องพูดภาษาอังกฤษไม่เก่ง และเราคุยกันช้าไป เพราะบุคลิกพี่น่ารักมากสำหรับหนู ชอบค่ะพี่บัดดี้ นานะ หลังจากทุกกลุ่มนำเสนอคลิปของตนเรียบร้อย ก็ตัดสินหากลุ่มที่ชนะเลิศ แน่นอนว่า ไม่ใช่กลุ่มช้านนนนน ต่อจากนั้น ก็เป็นพิธีกรรม เอ๊ย พิธีการปิดงานอย่างสมบูรณ์แบบ อ๊ากกกก ครู แก้ว คะ หนู เจ็บบบบบ จะไม่ให้เจ็บได้ไง ครูเล่นกอดหนูซะแน่น ขะ หนาด นั้นง่า แต่รู้สึกดีมากๆกับการกอดของครู ครั้งแรกในชีวิตที่โดนกอดแน่นขนาดเน้ แถมกิ๊ฟก็ซื้อหนังสือเบลล์มาให้อีก เราขอโทษนะที่ไม่ได้เตรียมอะไรให้กิ๊ฟเลย ส่วนพี่จ้อพี่เพชร เราก็ได้ถ่ายรูปกับพี่ทั้งสองด้วยนะ ขอบคุณมากนะคะสำหรับเสียงหัวเราะและความสนุกสนานในค่าย เพลงของพี่ จะพยายามจำไว้ตราบเท่าที่จะอยากจำค่ะ 5555
***หากใครอยากแชร์ หรือคัดลอกเก็บไว้อ่าน กรุณาให้เครดิตเจ้าของผลงานด้วยนะคะ
***ที่สุดของการอยากได้ คือกำลังใจค่ะ ไม่ว่าจะล้มลุกแค่ไหน อยากได้ใครซักคนที่คอยเคียงข้างกันค่ะ
***ฝากเพจนะคะ

https://m.facebook.com/%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B9%80%E0%B8%82%E0%...

***อันนี้ Fb ค่ะ

https://m.facebook.com/profile.php?id=100013690333399&refid=52&_ft_=mf_s...

>3 เจอกันใหม่เดือนหน้านะคะ