ตอนที่ 11 อยากกลับบ้าน

    “คุณไม่ต้องตกใจ หรือกลัวฉันไปหรอกนะคะ ทานอะไรหน่อยไหม คุณหลับไปหลายวันเพิ่งฟื้นขึ้นมาคงจะหิวแย่แล้ว”

    จันทร์เจ้าไม่ไว้ใจ และไม่วางใจ สายตายังคงจับจ้อง มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่วางตา พอหญิงสาวคนนั้นยื่นมือมาหมายจะจับตัวจันทร์เจ้า เธอก็เบี่ยงหลบไปอย่างตื่นตกใจจนหน้าถอดสีขาวซีดราวกับกระดาษ จวนเจียนจะเป็นลมไปอยู่แล้ว

    “ได้โปรดเถอะนะคะ เมตตาฉันด้วย ฉันกลัวแล้ว อย่าทำอะไรฉันเลย”