(Dangerous) #ก็ผมอันตราย 03

“อ้าว! ดาร์คเขิลไรอะ”

'ก็ไอ้พี่คูลจุ๊บปากกู'
“ว้าว! ถึงขั้นนั้นแล้วเหรอเนี่ย พี่นี่ร้อนแรงจริงๆ”

'จะไปชมมันทำไมมมม'
“นี่พี่คิดว่าน้อง…เอ่อ…ชื่อไรนะ”
“ซีพียูครับ”

'จะไปบอกชื่อให้มันทำไม'
"ก็จะบอกอะ"

'นายนี่ดื้อจริงๆเลย'
"ไม่ได้ดื้อซักหน่อย"

'ไม่ได้ดื้ออะไร อย่าเถียงดิ เดี๋ยวก็ไล่ไปซื้อขนมมาอีกหรอก'
“ขนมเหรอ เอาตังค์มาดิ”

'งกซื้อขนมให้เพื่อนหน่อยก็ไม่ได้'

“ดาร์คก็รู้นิว่าฐานะทางบ้านเราธรรมดาไม่เหมือนบ้านดาร์คนิ”
'ย้ายมาอยู่ด้วยกันเลยมั้ยล่ะ จะได้ไม่ต้องมีปัญหา'

“ย้ายได้จริงอะ แต่ไม่ดีกว่า” 
'ไปอยู่คอนโดด้วยกันมั้ยล่ะ '
“อือ…ความคิดเข้าท่า”
“เอ่อ…น้องๆพูดเรื่องไรกันเหรอ?” ไอ้คุณพี่ที่นั่งเงียบมานานพูดขึ้นมา
“อ่อ…พูดถึงเรื่องย้ายมาอยู่คอนโดน่ะครับ”
'บอกมันทำไมเล่าาาาาา'
“ก็เราจะบอกอะ”

'นี่ถ้าไม่ใช่เพื้อนนะจะกระทืบให้จมดินเลย'
“โหดร้ายยย”

'เราก็โหดของเราอยู่แล้ว'
'แต่เราอยากลองกระทืบไอ้พี่คูลดูจังเลย'
“อืม…เราก็อยากเห็น”

'เราง่วงแล้วขอนอนนะ '

“อื้อ…หนุนตักเราไหม?” ผมไม่พูดต่อ แล้วล้มตัวนอนบนตักของซีอย่างไวเพราะความง่วงเริ่มก้าวเข้ามา หลังจากที่หนุ่มน้อยหน้าตายได้เข้าสู่ช่วงนิทรา
“เอ่อ…หลับแล้วเหรอ?”
“ครับ…พี่อยากจะถามอะไรล่ะ”
“คือ…ให้พี่จีบจริงดิ?” คูลถามซีพียูเพื่อความแน่ใจ

“ครับ ถึงพี่จะจีบและทำร้ายดาร์คผมก็ไม่หวงหรอกครับ แต่เมื่อดาร์คเขาไม่ชอบพี่หรือพี่ทำร้ายเขาจนช้ำใจเขาก็น่าจะไม่ปล่อยให้พี่รอดชีวิตแน่ หรืออีกกรณีถ้าดาร์ครักพี่มากๆจนสามารถแลกชีวิตเพื่อปกป้องพี่หรือปล่อยให้พี่ไปมีความสุขนั่นก็คือโชคดี พี่ลองคิดให้ดีนะครับว่าจะจีบดีไหม^_^”
“โหซีเนี่ยเห็นเชียร์เพื่อนแต่แอบร้ายเหมือนกันนะเนี่ย”
“แล้วอีกอย่างที่พี่จุ๊บปากดาร์คน่ะ ช่วยคิดด้วยซะว่านั่นคือครั้งแรก ผมดูแลดาร์คอย่างดี ทั้งจิ้นหน้าและจิ้นหลังยังไม่เคยเสียเลย”
“เฮ้ย! จริงดินี่ดาร์คไม่เคยช่วยตัวเองเลยเหรอ??” 
“ครับ เขาดูหนังโป๊อยู่นะแต่ผมก็ไม่เห็นท่าทีว่าจะมีอารมณ์ร่วมเลย” เด็กหนุ่มบอกพลางทำสีหน้าเศร้าสร้อย 
“ตอนแรกผมก็คิดนะว่าดาร์คเขาเป็นโรคนกเขาไม่ขันเหรอ แต่พอสังเกตดีๆมันไม่รู้จักการมีเซ็กส์เลยแม้แต้นิดเดียว ขนาดตอนอยู่มัธยมก็ยังเรียนสุขศึกษานะ เหนื่อยใจจริงๆ”
“งั้นถ้าพี่คิดจะกินดาร์คก็ต้องสอนทุกอย่างน่ะสิ หึๆ น่าสนุกแฮะ” 'แม่งกูจะสอนให้ทุกท่าเลยคงจะทำให้ดาร์คมีความสุขสุดๆเลย'
“ทุกท่าเลยเหรอพี่ไม่เบานะเนี่ย อิอิ”
“เฮ้ย! อย่าอ่านสายตาพี่สิแต่เดี๋ยวนะแค่อ่านสายตาก็รู้เลยเหรอ?”
“ก็นะ…” หนุ่มน้อยคิดที่จะไม่บอกดีกว่าเพื่อที่จะทำให้ไม่เดือดร้อนกันทั้งสองฝ่าย

1ชม.ผ่านไป

“อื้ออออ” ฮ้าาาา ได้นอนแบบนี้สบายจังเลย
“หลับสบายมั้ย^_^” เดี๋ยวนะนี่ไม่ใช่เสียงซีหนิ พอผมลืมตาขึ้นมาก็เจอไอ้พี่คูลที่ตอนนี้ก้มหน้าลงมาใกล้มากกกกก
“ฮะ..อื้อ” พอผมจะลุกขึ้นนั่งไอ้พี่ดาร์คก็จูบผมอย่างนุ่มนวล จนผมเคลิ้มเลยล่ะครับแต่
กูผลักได้โว้ยยยยย

“พะ…พี่ทำอะไรน่ะ”
“After sleep kiss ครับ” ฮะ? จูบหลังนอน?? คืออาไร๊
“อะ…เอ่อ…เอ่อ”
“อ้าวนี่เขิลเหรอเนี่ย” ฮะเราเขิลตอนไหน?
“ผมไม่ได้เขิลซักหน่อย” ถึงจะเขิลนิดๆก็เหอะเล่นจู่โจมกันแบบนั้นก็ต้องเขิลบ้างไรบ้าง

“เหรอหน้าแดงเชียว ถึงจะจางๆก็เถอะแต่น่ารักดี” นะ น่ารักเหรอ?ฮืออเขิลลลล
ฟอดดดด
“หอมจังเลย แล้วก็นุ่มนิ่มด้วย” 
“พี่ทำอะไรน่ะ” ไอ้เมื่อกี้มันคืออะไรน่ะไม่เคยโดนจู่โจมเลย อย่างมากคนในครอบครัวผมก็ทำแค่กอด

“นี่เรียกว่าหอมแก้มน่ะ”
“หอมแก้ม?? คืออะไรอะ” ผมไม่รู้จริงๆนะ
“มันคือการแสดงความรักอย่างหนึ่ง ทำได้ด้วยการใช่จมูกสูดตรงแก้มน่ะ พี่จะทำแบบนี้ทุกวันนะ” ทำทุกวันได้เหรอ?
“อื้อ…แล้วผมจะเป็นไรมั้ย” ผมก็อดกลัวไม่ได้ว่าการหอมแล้วมันคืออะไร
“ไม่เป็นไรหรอก งั้นมานั่งตักพี่สิมามะ”
“อือ…” พอผมรับคำปุ๊ปผมก็ไปนั่งบนตักของไอ้พี่คูลปั๊ป
“น่ารักจริงๆ”
“ฮิ้วววววว ไอ้คูลแอ้มเด็กเว้ยยยยย” แอ้มเด็ก คือไร ผมหรอ?? 
“เฮ้ย!มึงเด็กนั่นเหมือนกูเคยเห็นที่ไหนว่ะ”เคยเห็นเหรอจะไม่เคยเห็นได้ไงล่ะโปสเตอร์ผมเด่นหราอยู่ตรงนั้นน่ะ
“ใช่น้องดาร์คสายโหดแอนด์น่ารักหรือป่าววะ” สายโหดแอนด์น่ารัก ว๊อทททท คุณพี่ต้องการอะไรรรร ตายๆตัวกูจะโดนอะไรอีกเนี่ย “เออ…เหมือนเป๊ะเลยว่ะ”
“พวกมึงพูดเชี่ยไรตั้งแต่เมื่อกี้ละกูไม่เห็นจะรู้เรื่อง”
“ไอ้ห่า มึงจะไปรู้เรื่องได้ไงตอนเกิดเหตุมึงไปตีกับพวกนักเลงหลังมออยู่เลย”
“มาๆเดี๋ยวกูจะเหลาให้ฟัง”
“เออๆว่ามา อย่าลีลาเดี๋ยวกูตบหัวหลุดเลย”
“โหยยยย โหดว่ะ กับเพื่อนกับฝูงยังไม่เว้น”
“เอ่อ…ใช่พี่ชื่อ เหล็กนะส่วนไอ้เหี้ยนี่ชื่อเกล” ออ…พี่ที่ใส่แว่นหล่อๆนั่นชื่อเกลนี่เองโคตรหล่อเลย ได้โปรดแบ่งความหล่อให้ผมทีT_T
พอพี่เหล็กเล่าเสร็จไอ้พี่คูลก็ทำท่าแบบไม่เชื่อใส่ผม

“ไหนลองหลบหมัดพี่ดิ”
หวืด~ 
สบายๆครับไอ้พี่คูลหมัดมันไม่เร็วเลยครับ 
“เหี้ย! หลบได้ว่ะ” ผมเป็นคนไม่ใช่เหี้ยนะ

“ไหนลองต่อยไอ้เหล็กดิ”
“ให้ผมทำตอนนี้เหรอ?”
“ใช่”
“ไอ้เหี้ยทำไมมึงทำกับกูอย่างนี้~~~”
ผมไม่อยากต่อยเลยแต่อยากลองอะ
“พี่เหล็กจะให้ผมต่อยตรงไหนดีครับ” ผมถามหน้าตาซื่อพลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้
“เอ่อ…ตรงแขนข้างซ้ายน่าจะดีนะ” อืมพี่เขาฉลาดจริงที่จะโดนแขนข้างซ้ายเพราะแขนข้างขวาจะทำให้เขียนหนังสือไม่ได้ ถ้าเป็นขาอาจจะไม่ได้มาเรียนและซี่โครงก็อาจจะไม่ได้มาเรียนอีกนาน
“โอเคครับ”
“ใส่สุดแรงไปเลยนะดาร์คของพี่คูล” ดาร์คของพี่คูล?? แต่ยังไงผมก็จะไม่ออกแรงเกิน 1%แน่นอนไม่อย่างนั้นแขนพี่เหล็กคงละเอียดเป็นแน่นอน “เอ่อ…พี่เกลเรียกรถพยาบาลไว้แล้วใช่ไหมครับ”
“ใช่ครับ” ผมรู้ได้ไงน่ะเหรอก็ผมเห็นพี่เขาก้มลงไปกดเบอร์เรียกรถพยาบาลเสร็จสรรพไงล่ะ
“งั้นก็ พี่เกลอุดปากพี่เหล็กไว้ด้วยนะครับ”
“ครับผม”
แกร็ก!
“อื้ออออออออออออ” 
หวี้หวอ หวี้หวอ
“อาการเป็นไงบ้างเหรอน้องดาร์ค” พี่เกลที่พยุงพี่เหล็กรถพยาบาลไปก็หันมาถามผมที่ยืนอยู่ด้านหลัง “ก็น่าจะกระดูกหักธรรมดาครับ หายได้ภายใน2 อาทิตย์ครับ” ผมพูดจริงนะส่วนเรื่องค่ารักษาผมบอกกับทางพยาบาลแล้วว่าไม่ต้องคิดเงินน่ะเพราะว่าพี่เขามาเจ็บตัวเพราะผม ผมก็ต้องรับผิดชอบเนอะ
“ดาร์คทำได้ไงน่ะ”
“ผมมีเรื่องชกต่อยมาตั้งแต่เด็กแล้วล่ะครับเพราะพวกเขาอิจฉาในทุกๆสิ่งที่ผมมีและคนพวกนั้นก็โดนผมจัดการจนต้องนอนหยอดน้ำข้าวต้มที่โรงพยาบาลทุกครั้ง และทางพ่อแม่ฝ่ายพวกนั้นก็ไม่ได้สาอะไรหรอกเพราะก็อยากให้ลูกๆของพวกเขาโดนสั่งสอนซะบ้างน่ะ”
“โอ้วววว งั้นถ้าพี่คิดจะสู้กับดาร์คก็แปลว่าพี่โง่มากใช่ไหม?”
“ก็ไม่ได้โง่หรอกครับ ถ้ามีสกิลในการต่อสู้หรือหลอกล่อผมอาจจะเสียท่าให้โดนรุมก็ได้แต่เหตุการณ์แบบนั้นมันคงจะไม่เกิดขึ้นหรอก” เพราะว่าผมมีพละกำลังเหนือมนุษย์มันเป็นพลังที่ทรงอำนาจที่สุดในตระกูลของแม่ผม