Diaryโลกนี้มีเล่มเดียว ตอน ลุงลังในวันรับใบจบมัธยมต้น (29/มี.ค./2555)

      ก๊ากกก ทำไมวันนี้มันเป็นวันที่โคตรสนุก ตั้งแต่แรกเริ่มมาและนะ วันนี้เป็นวันรับใบจบ ม. 3 ของช้านแหละ ก็แต่งชุดนักเรียนมากันอย่างดี ไปทำพิธีจุดนั้นจุดนี้ก็ผ่านไปเรียบร้อย ตอนรับเกียรติบัตรนะนั่งรอใจเต้นนนนเลยยยย จนถึงตาเราขึ้นรับนะ ตอนแรกก็เตี๊ยมกับพี่เขาอย่างดี๊ แต่สุดท้ายก็ไม่รอดง่ะ คือแบบว่า แบบว่า อย่างนี้อย่างนี้(จะเล่าได้ยังงงง) คือเรื่องมันมีอยู่ว่า พอนักเรียนทุกคนรับเกียรติบัตรเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ต้องเดินลงบันดายยยกลับที่นั่ง แล้วไอ้เรา เอ่อ ก็ไปผะเลิดตี้ฮั่นเหีย ต๊ายๆๆ!! นี่มีกล้องกำลังจับภาพฉันอยู่ตรงไหนมั้ยเนี่ย ลืมมันซะ เฮ่อๆๆ เสียเซ้วจริ๊ง อาๆต่อมานะ หลังจากทำพิธีเซร็จก็ต้องไปเอาใบนั่นใบนี่วุ่นมั่ก แล้วมาจบตรงที่ไปยืนรอรับหนังสืออนุสรห์ ดีใจอย่างนึงคือ ตอนที่แอปเปิ้ลปล่อยเราไว้คนเดียวนะ ก็มีเพื่อนผู้ชายห้องอื่นช่วยพาเราเดินแถวเวลาที่แถวมันขยับด้วย แมะๆ ขอบคูณณณณ และต่อๆนะ พอได้ทุกอย่างเรียบร้อยก็ไปถ่ายรูปกับเพื่อนๆเอ้ย อันนี้ถ่ายไปก่อนหน้านั้นแล้ว แต่ตอนนี้ถ่ายกับแอปเปิ้ล และก็พี่เบญอะ อื้มต่อนะ และวันนี้เพื่อนๆก็นัทกันใช่ม้าว่าจะไปกินเลี้ยงที่สุคนธา ก็กว่าจะตื๊อไอ้แอปเปิ้ลได้ก็แทบตายนึกว่าจะไม่ได้ไปแล้ว

      และจบจากนั้นก็พากันไปกินข้าวที่ห้างกาดสวนแก้วกับแม่พี่เบญ พี่เบญ และก็แอปเปิ้ล และก็แม่เฮา ก็ดีนะ พอกินข้าวเสร็จพี่เบญก็ต้องกลับก่อนเพราะต้องกลับบ้านแล้ว จากนั้นก็เป็นเวลาเสรีที่แม่ปล่อยยยยยให้ฉันกับแอปเปิ้ลเดินเล่นในห้าง ก็ตอนแรกก็เดินไปเดินมา เดินไปเดินมาอยู่ 4 ชั้นเนี่ยแหละไม่รุจะทำอะไรดี เฮ่อสุดท้ายก็มาลงที่จะไปร้องคาราโอเกะ อันนี้ก็ว่อนอีกว่าหาตู้ร้องม่ายเจอออ เดินขึ้นลิฟท์ลงลิฟท์ ขึ้นบันไดเลื่อนลงบันไดเลื่อนก็ไปร้อยรอบ (เวอร์) จะว่าก็ว่านะ อีตอนฉันขึ้นลิฟท์อะ มีอยู่ฉากนึงที่ฉันขึ้นลิฟท์แล้วดันเอาแขนไปปัดถูกน้องที่เขาถือไอติมอยู่เข้า อาววว น้องขาพี่ไม่ได้ตั้งใจงะพี่ไม่เหนนน คราวนี้ก็ไปล้างไอติมออก อะตอนนี้กลับมาที่หาตู้คาราโอเกะนะ เอิมเดินไปเดินมา เดินมาเดินไปก็ต้องโทรหาแม่ แต่ถึงโทรหาก็ยังต้องเดินต่อจนไปถึงที่ๆมันมีเก้าอี้ให้บริการนวดอะ ก็ไปลองของกัน หนุกดีนะ จั๊กกะเดียมดี555 ก็จริงนี่ ทั้งหนุก ผ่อนคลาย และก็เดียม ครบสูตรเลย อิๆ แถม ในเวลา 3 นาทีที่นั่งนะ หัวเราะเหมือนคนบ้า ไม่อายชาวบ้านเขาเล้ย555 กรี๊ดดดอายยยยวู่ แต่ว่าจะสนทำไมมาก ก็เราไม่เห็นอะไรซะอย่างก็จัดเต็ม ใครมองไม่รู้ คือเราไม่สน อิๆ พอเสร็จก็พากันเดินหาคาราโอเกะต่อ แล้วก็เจอ แอปเปิ้ลบอกว่าเป็นเพราะเก้าอี้นั่นแท้ๆ รู้งี้มาเล่นตั้งนานละ พอเจอปุ๊บก็เข้าไปทันที อย่างแรกต้องแลกเงินก๊อน แต่พอแลกเงินเสร็จกลับมา อ่าวเพ่ คนเข้าเลี้ยว ก็เลยต้องเตร่ๆรอกันไป รอซักแป๊บก็มีคนออกก็เข้า จากนั้นก็เป็นเวลาเปิดเผยตัวตนที่ซ่อนอยู่ภายใต้หน้าสวยๆซื่อๆของช้านนน ฮุๆๆ แหกปากจัดเต็มเลยน้องเหยยย แน่นอนสิ มันนะ มีแอปเปิ้ลอยู่ด้วยมันตวยใจ๋กู้อย่าง แหะๆ ขอบคุณนะเพี่ยนนน จนเพลงสุดท้ายคราวนี้มีเต้นนิดหน่อย ไม่อายค้าววว แอปเปิ้ลว่าข้างห้องยังหันมามอง ก๊ากกก นี่เราดังแล้ววว555 อาต่อๆพอดีเห็นว่านานแล้วแหละนะที่อยู่ที่นั่นก็เลยพากันออก อีกอย่างคือคนในนั้นหายหมดแล้วอะ แห่ๆ พอออกมาก็เจอพวกลูกกวาดเขาก็เลยทักทายกันนิดน่อย แหมโชคดีที่เขาอยู่ข้างน๊อกกก ไม่งั้น ชื่อ เสียง ฟรอมที่สะสมมาเป็น 3 ปีต้องป่นลงภายในแค่ข้ามชั่วแอปเปิ้ลง โอ่ยๆรับไม่ได้ จากนั้นก็เดินต่อ เดินไปเดินมา ก็เจอเพื่อนเราเยอะ และพวก ม. 3 วัฒโนอะนะที่เขามาเที่ยวกาน แล้วก็มาหาแม่แล้วออกจากที่นั่น ไปต่อที่ไหว้พระครูบาศรีวิชัย

      แล้วก็ไปสุคนทา นั่งรอพวกนั้นได้ถึงชั่วแอปเปิ้ลงงงงงแหนะกว่าจะเริ่มมากานนน เอ๊าไม่พอนะ นี่ๆพอเพื่อนมาแม่ก็หาย แล้วทิ้งเสบียงไว้ให้ เดือดร้อนฉันกับแอปเปิ้ลมากที่ต้องรับหน้าที่ซัดให้เสรจจจจ วินาทีนั้นเป็นเวลาที่นับถือ โหดร้าย และสุดยอดที่สุดดดด แทบอ้วก ก็ต้องยัด ยัดๆๆๆๆ จนหมดแล้ 555 เราทำได้แอปเปิ้ล พอเสร็จก็ไปเตร่ๆคลายเครียดทันที เล่นไรหน่อยก็ไปนั่งรอเดียร์ แล้วลากมันกลับ มัน บอกว่า มันยังไม่อิ่ม เจ้าพระคุณ อีกอย่างวันนี้ที่ดีใจคือได้ไปส่งเดียร์ ได้รู้จักบ้านเดียร์แล้ว ก็ส่งมันถึงบ้านเล้ย ฮิๆ ดีๆ อยากไปนานละที่สุดฝันก็เป็นจริง

      ต่อนะ พอจากส่งเดียร์ก็มาทางลัดไปบ้านใช่มั้ยก็เจอคนยืนรัดคอผู้หญิงอยู่ด้วย ก็กลัวว่าจะมีอะไรแต่ก็ไม่ได้ช่วยอะนะก็บันทึกมา ว่าวันนี้คือวันที่สุดยอดและถูกลงกินเน็ตบุ๊คของชั้นละนะ รักเพื่อนที่สุด และขอให้รักเรายังยั่งยืนนนน

จบตอน

***หายยยยยยไปนานเลย เรื่องใหม่ยังไม่มาค่า เอาเรื่องที่เคยเขียนๆไว้มาลงให้อ่านแก้ขัดไปก่อน ขอโทษด้วยน้า Writerสมองตัน+ไม่มีเวลามากพอให้รังสรรค์ผลงาน แต่ขอน้า Please, อย่าทิ้งกันนนนน

***แม้ว่าจะไม่ค่อยมีใครมาแสดงความเห็น แต่ก็พอใจกับยอดผู้เข้าชมค่ะ

***ฝากติดตามผลงาน และเป็นกำลังใจให้กันตลอดไปน้า

***อ้อ Writerจะมาฝากเพจด้วยค่า ในเพจจะคอยประชาสัมพันธ์/แจ้งความคืบหน้าของผลงานทุกผลงานของWriterทางเพจนี้นะคะ และที่พิเศษกว่านั้นคือ จะมีการโพสต์ข้อคิดคำคมที่ได้จากประสบการณ์ส่วนตัวของWriterมาเผยแพร่ให้อ่านกันด้วยค่ะ ใครอยากติดต่อสายตรงกับWriterก็อิมบ๊อกที่เพจต่อไปนี้ได้เลยน้า

https://m.facebook.com/%E0%B8%99%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B9%80%E0%B8%82%E0%...

หรือค้นบนเฟสบุ๊กว่า นักเขียนมือสมัครเล่น "ครองใจ เมตต์พิรุณ" ได้เลยจ้าาาาาา