ตอนที่ 8 .. “ คนแรกของหัวใจ ”

ฟังเพลงเพราะๆ ประกอบ นิยาย ไม่มีคำตอบ...จากหัวใจ

    เป็นเพียงความบันเทิงในการฟัง เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ รวมถึงเหตุการณ์ต่างๆของตัวละครในนิยาย เพื่อให้เกิดอรรถรสในการอ่านเท่านั้น ไม่ได้มีผลใดๆกับทางการค้าทั้งสิ้น .. ด้วยความเคารพ ผู้ประพันธ์นิยาย .. วีณา

ถือว่าเป็นอีกปีที่ฉันพอใจ - แอม เสาวลักษณ์

https://www.youtube.com/watch?v=v2ia0xV2FsM

ขอขอบคุณ คุณ แอม เสาวลักษณ์ จาก ค่าย แกรมมี่ ที่เอื้อเฟื้อเพลงให้มาประกอบในนิยาย

Romance Fiction - นิยายรัก / รักโรแมนติก

ตอนที่ 8 .. “ คนแรกของหัวใจ ”

     พอรถเลื่อนมาจอดข้างๆเธอ กระจกก็ลดลงอย่างช้าๆ และมีเสียงหลุดลอดออกมาจากในรถทั้งๆที่มืด

“สนใจไป อ้อมใหญ่ พุทธมณฑลสาย 5 ไหมครับคุณผู้หญิง รถมีรอบเดียวนะครับ” โรสจำเสียงบุพการีของตัวเองได้

“คุณพ่อ” พิณตกใจตื่นทันที ที่โรสเรียกว่าคุณพ่อ สักพักชายวัยกลางคนก็เดินลงมาจากรถทางด้านขวามือและเดินออกมาจากที่มืด

“ว่าไงยัยตัวแสบ มีอะไรจะให้พ่อช่วยรึ” ชัชวาลย์คุณพ่อที่แสนดี ยืนกอดอกยิ้มให้กับลูกสาวที่กำลังจนแต้มหมดหนทาง

     โรสดีใจมากที่พ่ออยู่ตรงหน้า วินาทีนี้ นาทีนี้ ไม่ถามแล้วว่าพ่อมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง เพราะเธอเหนื่อยและเพลียมากจริงๆ จะไม่รู้ได้ยังไงก็ตอนที่อยู่ในผับช่วงที่โรสไปห้องน้ำ ชัชโทรเข้ามาแล้วพิณรับสายถามว่าอยู่ที่ไหนกัน พิณก็บอกไม่ถูก รู้แค่ว่าอยู่ผับใหญ่มากๆแถวๆทองหล่อ ชัชจึงใช้วิธีจับสัญญานจาก Gps และเดาเอาว่าแถวนี้มีผับไหนที่ใหญ่ๆบ้าง มีไม่กี่ที่หรอก แล้วพิณก็ลืมเรื่องนี้ไปเลย

     ชัชกะว่าจะเข้ามาแจมกับลูกสาวเสียหน่อยเลยอด พอมาถึงก็เห็นโรสกับพิณกำลังเดินออกมาและมีปัญหากับดาวพอดี จึงจอดรถดูเหตุการณ์อยู่ไม่ไกลนัก โรสพอขึ้นรถก็บอกพ่อขอตัวหลับปุ๋ยทันที พอๆกับพิณที่หลับไปก่อนนานแล้วเมื่อก้าวขึ้นรถ ชัชหันไปมองลูกสาวที่แสนจะอ่อนต่อโลกในเรื่องแบบนี้ ก็เลยปล่อยออกมาให้รับรู้สังคมแบบนี้เสียบ้าง ต่อไปจะได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร

----- ^^^^^ -----

     เช้าขึ้นประมาณ 8.30 น. กุ้งหายตัวออกมาจากบ้านของนิดแต่เช้า แล้วรีบ้โทรนัดให้นุ่นมาหาเขาที่ทำงานของเอียด และโทรบอกเอียดให้พาลูกแก้วมาด้วย เกือบไม่ทัน เพราะช่วงเวลานั้นเอียดกำลังจะออกจากบ้าน หลังจากเสร็จงานเขาจะกลับปากช่องทันที

“นุ่น นี่พี่กุ้งนะ ห้ามถามอะไรทั้งสิ้น 10 โมงวันนี้ไปรอพี่ที่ทำงานยัยเอียด พี่จะเอาแบบบ้านไปให้ เครนะ พี่รีบ”

     หลังจากนุ่นวางสายกับกุ้งก็รีบอาบน้ำและแต่งตัวออกไปหาเพื่อนทันที กุ้งรีบขับรถตัวเองไปที่ทำงานของเอียด เพราะเมื่อคืนนิดจอดรถตัวเองไว้ที่ทำงานไม่ได้เอากลับบ้าน รถติดมากๆเลยกับเช้าวันจันทร์ก่อนปิดปีใหม่เนี่ย บ้านเมียอยู่ลาดกระบัง ที่ทำงานเอียดอยู่สีลม จึงตัดสินใจขึ้นทางด่วนทันทีและรีบโทรหาเอียด “ยัยเอียดออกจากบ้านรึยัง” เอียดรับสายด้วยความโมโห

“ก็เออซิ จะออกได้ไง ก็ลูกสาวตัวแสบพี่ก่อเรื่องอีกแล้ว งอแง ร้องหาพ่อหาพ่อ อยู่เนี่ย พี่เล่นหายไปนอนกกเมียทั้งคืน แล้วปล่อยลูกไว้กับหนูเนี่ยนะ คิดได้ไง คิดจะมีเมียแล้วกะเตงเอาเด็กมาทำไมก็ไม่รู้ รู้ว่าเด็กมันติดพี่ยังกะอะไรดี น่ารำคาญที่สุดเลยรู้ไหม รีบกลับมาเอามันไปเลย หนูจะไปทำงานแล้ว พ่อก็ไม่ไหว เมื่อคืนก็เอาไปนอนด้วยกว่าจะหลับเล่นเอาเหนื่อย พี่นะพี่ ทำอะไรไม่คิด”

“เออ ฉันขอโทษ ไม่นึกว่าตอนนี้มันจะเป็นหนัก แกฟังฉันนะ ไม่ต้องมาว่าอะไรฉันอีก ฉันรีบ แกรีบพาเจ้าตัวแสบไปหาฉันที่ทำงานด้วยเลย ฉันนัดนุ่นให้ไปหาแกที่นั่นแล้ว 10 โมงแค่นี้นะ ฉันจะโทรมาบอกแค่นี้แหละ เครนะ ตอนนี้รถติดมากกำลังจะขึ้นทางด่วน”

“เดี๋ยว แล้วบ้านเมียพี่อยู่ไหนเนี่ย จะมาทันไหม 10 โมงหนะ นี่ก็เก้าโมงสิบห้าแล้วนะ” เสียงกุ้งตะโกนเข้ามา

“ลาดกระบัง แค่นี้นะ” แล้วกุ้งก็วางสายทันที ที่วางเพราะต้องจ่ายค่าทางด่วน

“ลาดกระบัง ตายๆแล้วจะทันไหมเนี่ย” จึงรีบตะโกนเรียกสาวใช้ทันที

“ชบา กระถิน ใครก็ได้ เอาน้องลูกแก้วไปอาบน้ำทีซิ บอกมันด้วยว่าจะพามันไปหาพ่อ ถ้าดื้อมากจะไม่พาไปเข้าใจไหม”

“ค่ะ คุณเอียด” กระถินตะโกนรับเพราะอยู่แถวนั้น ไม่นานก็จัดการเอาตัวลูกแก้วอาบน้ำ และพาตัวมาขึ้นรถ

“ไหนหละพ่อ คุณอาบอกอาบน้ำทานข้าวเสร็จจะเจอพ่อไง ไม่เห็นมีเลย”

“โอ๊ย ลูกแก้วขา ฟังคุณอานะคะ คุณพ่อหนูอยู่ที่ทำงานคุณอาค่ะ กำลังจะพาไป” เอียดหันไปดูพ่อ

“พ่อเสร็จรึยังคะ นี่เก้าโมงครึ่งแล้ว วันนี้สายมากๆ เอ้าขยับขึ้นมาคุณปู่จะได้ขึ้น ลุงผันออกรถได้เลย สายแล้ว รถติดด้วย”

“ไม่ต้องรีบมากก็ได้ลูก ข้ามสะพานนี้ก็ถึงที่ทำงานแล้ว บ้านเราอยู่ราษฎร์บูรณะนะ ไม่ได้อยู่นครปฐมสักหน่อย”

“ก็พี่กุ้งนะซิ ทำเรื่องอีกจนได้ ให้พาตัวจอมแสบเนี่ยไปหาเขาด้วย ถ้าไม่มีธุรกะก็คงไม่โทรมาหาหนูได้หรอกเบื่อมากจริงๆ เซ็ง”

***** +++++ *****

     ออยสาวสังคมมีเหรอที่จะไม่ได้เหยื่อ เมื่อคืนหิ้วหนุ่มที่ไหนมานอนกก นอนกอดด้วยก็ไม่รู้ ที่โมเต็ลจิ้งหรีดแถวนั้นแหละ ดีนะที่โรสขอตัวกลับก่อน โดยอ้างว่าขึ้น Taxi พร้อมกับพิณ โรสไม่มีทางที่จะไปคนเดียวหรอก ต้องหิ้วพิณไปด้วยเสมอสำหรับงานแบบนี้

<<<<< ----- >>>>>

     9 โมงกว่าเกือบ 10 โมง เอียดพาลูกแก้วมาให้กับกุ้งถึงที่ทำงาน ลูกแก้วงอแงมากตอนก่อนที่จะออกมาจากบ้าน จนปู่ต้องกำราบ ไม่งั้นไม่ให้มาเที่ยวอีก จึงเงียบและยอมอาบน้ำทานข้าวได้ ไม่งั้นจะโดนทิ้งไว้บ้านคนเดียว ถ้าไม่ใช้วิธีขู่ก็ไม่ยอมหยุดโยเย

     กุ้งใช้ทุกวิถีทางที่จะให้นิดหลับให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ มี 2 วิธีคือ 1 อึ๊บหนักๆถี่ๆ กับ 2 ยานอนหลับ กุ้งจึงเลือกใช้วิธีที่สอง เพราะถ้าใช้วิธีแรก ตัวเขาเองก็จะแย่ด้วย หลังจากเสร็จกิจไปเมื่อตอนประมาณตีสาม พอแปดโมงกว่าๆรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เขาจึงสามารถชิ่งออกมาได้ กุ้งมักจะมาสายเสมอ ประมาณ 20-30 นาที เพราะเดาเวลาของ กทม.ไม่ได้สักที

     กุ้งนัด 10 โมงก็จริงแต่ในความเป็นจริง กว่าจะออกมาจากบ้านได้ ช่างยากเหลือเกิน พอเอียดเดินเข้ามาถึงที่ทำงาน นุ่นก็รีบเดินเข้ามาหาทันที โดยไม่ได้สังเกตุว่ามีใครมาด้วย เพราะคอยมองหาแต่กุ้ง นุ่นยกมือสวัสดีวัฒน์ วัฒน์จูงลูกแก้วมาหาที่นั่งตรงเก้าอี้รับแขก เรียกพนักงานสาวมาคนหนึ่ง “หนูเอาน้ำส้มคั้นมาให้เด็กแก้วนึงนะ ส่วนของฉัน กาแฟ และหาพวกแยมโรลมาให้ด้วยไป”

“ค่ะท่าน” นุ่นยืนคุยกะเอียดอยู่แถวๆนั้นยังไม่เดินไปไหน ส่วนลูกแก้วก็กำลังเพลินอยู่กับสถานที่ใหม่ของปู่ นานๆจะได้มาที่นี่สักที

“10 โมงแล้วนะ พี่กุ้งนัดฉันให้รีบมา แล้วดูเค้าซิ มันน่าไหม ฉันก็รีบแทบตาย นึกว่าจะมาไม่ทัน แล้วสายแบบนี้ตลอดเลยเหรอแก”

     เอียดไม่รู้จะบอกเพื่อนยังไง จะบอกว่ากำลังออกมาจากบ้านเมียก็ไม่ได้ เดี๋ยวนุ่นจะเสียใจอีก จึงได้แต่ให้เพื่อนใจเย็นๆ

“ใจเย็นๆเพื่อน ทานอะไรมารึยัง วันนี้ฉันก็รีบเหมือนกัน ตื่นสายไปหน่อย”

“เรียบร้อยแล้ว เอางี้แกลองโทรไปหาพี่เค้าซิว่าอยู่ไหน ฉันโทรไปแล้วพี่แกไม่รับ”

      ลูกแก้วหลังจากทานขนมกับน้ำเรียบร้อยแล้ว ก็วิ่งเล่นแถวนั้น วัฒน์จึงเดินไปบอกให้พนักงานดูน้องด้วย

“ใครว่างบ้างตอนนี้” พนักงานประชาสัมพันธ์ 2 คน ยืนจ้องหน้ากัน

“เออ ท่านประธานมีอะไรจะให้หนูทำกันเหรอคะ” พนักงานคนหนึ่งเอ่ยปากออกมา

“ไม่มีอะไรมากหรอกแค่ช่วยดูยัยลูกแก้วหลานสาวฉันให้หน่อย ฉันจะขึ้นข้างบนแล้ว พอเล่นเสร็จก็พาเค้าขึ้นไปให้ฉันข้างบน”

     สองคนมองหน้ากัน ไม่อยากเลยที่จะต้องมาดูเด็กอายุประมาณ 7 ขวบ จึงเกี่ยงกัน

“นะ ช่วยฉันหน่อย พ่อมันยังไม่มา เนี่ยลูกสาวเจ้านรากรมัน นะนึกว่าช่วยฉันหน่อย งานฉันยุ่งพวกเธอก็รู้”

     พอรู้ว่าเป็นลูกสาวนรากรเท่านั้นแหละ รีบแย่งกันใหญ่เลย “หนูว่างค่ะท่าน หนูว่าง” คนที่สองรีบวิ่งปรู๊ดไปก่อนทันที คนที่คุยอยู่กับท่านประธาน ยืนหน้ามุ่ยเลยทันที วัฒน์ยืนงง เมื่อกี้เห็นเกี่ยงกัน พอเห็นว่ามีคนดูลูกแก้วแล้ว ก็ขึ้นไปทำงานทันที

     เอียดโทรหากุ้งก็ไม่ติด จึงพานุ่นมานั่งที่โซฟารับแขกก่อน แล้วค่อยว่ากันใหม่ 10.30 น.พอลูกแก้วเห็นหน้าพ่อก็กระโดดใส่ทันทีจนนุ่นงง ไม่รู้ว่าใคร “คุณพ่อ คุณพ่อมาแล้ว” กุ้งอุ้มลูกแก้วขึ้นมาแล้วหอมแก้มซ้ายขวา

“ว่าไงยัยตัวแสบ เมื่อคืนกับเมื่อเช้าเห็นได้ข่าวว่าป่วนคนที่บ้านปู่เหรอ คราวหน้าไม่เอานะครับ พ่อไม่อยู่ต้องอย่าดื้อกับคุณปู่และอาเอียดเข้าใจไหม” ลูกแก้วทำท่าตะเบ๊ และพยักหน้า แล้วกอดคอพ่อแน่นเลย พนักงานสาวยืนยิ้มให้กับกุ้งใหญ่เลย

“ขอบใจมากเลยนะครับที่ช่วยดูแลลูกสาวผม นี่ครับผมให้” กุ้งให้บัตรสมาชิก Vip ของแสงตะวันกับพนักงานสาวคนนั้น เธอยกมือไหว้แล้วส่งยิ้มให้ ลูกแก้วแลบลิ้นใส่ พนักงานสาวทำหน้าเหยเลย รีบเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์ทันที

“พี่กุ้ง” เอียดชี้ไปที่นาฬิกาที่อยู่บนข้อมือเธอ “เคยตรงเวลากะเขาไหมเนี่ย”

“น่า ยังไงพี่ก็มาแล้ว รีบจะตายห่า” กุ้งจะเดินไป นุ่นจับแขนไว้เหมือนจับผิดแฟน

“เดี๋ยว” นุ่นจ้องมองไปที่ลูกแก้วและถามกุ้ง ด้วยน้ำเสียงแบบไม่พอใจ หึงนิดๆ

“เด็กคนนี้ใคร ทำไมถึงเรียกพี่ว่าพ่อ” ลูกแก้วแลบลิ้นใส่นุ่นอีกคน แต่กุ้งไม่เห็น จนนุ่นต้องตกใจเล็กน้อยกับพฤติกรรมของลูกแก้ว

“อ้าว นี่เอียด ยังไม่ได้บอกนุ่นอีกเหรอ เห็นนั่งอยู่ด้วยกันตั้งนาน เนี่ยยัยลูกแก้วลูกสาวพี่ ไปๆ อย่าพึ่งมาถามอะไรตอนนี้เลย พี่รีบไป”

     นุ่นยืนงง จนเอียดต้องดึงตัวเพื่อนไปขึ้นลิฟท์ “ลูก นี่แสดงว่าพี่กุ้งเป็นพ่อหม้ายเหรอ ยังไง” นุ่นบ่นในใจไปตลอดทาง

<<<<< ***** >>>>>

     นิดตื่นมาประมาณ 12.30น.ไม่เห็นผัว อารมณ์เสียทันที ขนาดลงทุนแก้ผ้านอนกอดผัวแล้วเชียวนะ ตื่นตอนไหนเนี่ย นิดอารมณ์เสียสุดๆ เมื่อคืนก็ได้แค่ยกเดียว กว่าจะอ้อนให้เอากับตัวเองได้ก็ยากมากเดี๋ยวนี้ ไม่เหมือนครั้งแรกๆที่รู้จักกันใหม่ๆไม่ขอกุ้งก็จะเอาวันละครั้ง 2 ครั้ง แต่พอหลังๆทำอะไรไม่ถูกใจก็แบบนี้ทุกที ไม่ขอก็ไม่ทำ ไม่เริ่มก่อนก็ไม่เอา

“รู้งี้เมื่อคืนตัดใจเอาอีกสักยกก็ดี ไม่น่าประมาทกุ้งเลยเรา คราวหน้าต้องมีสอง” นิดสะแหยะยิ้มออกมา แล้วก็ลุกไปอาบน้ำ

     พอออกมาก็มานั่งที่โต๊ะเครื่องแป้ง มาเจอจดหมายเล็กๆฉบับนึงวางไว้ นิดจึงเปิดอ่าน ไม่ใช่ของใคร ต้องของผัวแน่นอน

“ผมมีงานด่วนที่ปากช่อง ต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้ปลุกเพื่อบอก ปีใหม่คงไม่ได้อยู่ฉลองด้วยตามที่เคยรับปากไว้ จุ๊บๆ”

“อย่างนี้ทุกทีเลยนะกุ้ง เห็นงานสำคัญกว่าเมียอีกแล้ว เจ็บใจจริงๆ” อ่านจบก็ขยำกระดาษนั้นทิ้งลงพื้นทันที

     และงงสุดๆที่วันนี้ทำไมถึงหลับนานผิดปกติเหมือนโดนยา เพราะตื่นมาเธอ มันมึนๆยังไงก็ไม่รู้ นิดแต่งตัวต่อแบบอารมณ์ไม่ดี

\\\\\ +++++ \\\\\

     ชัชวาลย์โทรเข้ามาหาวิวัฒน์ในช่วงบ่าย หลังจากที่กุ้งได้เสร็จธุระของเขาเป็นที่เรียบร้อย เรื่องแบบบ้านที่กุ้งหอบมาให้เลือกและเมื่อได้แบบที่ต้องการ กุ้งจึงรีบสรุปเพื่อให้นุ่นเอารายละเอียดที่เคยคุยกันมาแจกแจงอีกทีเพื่อที่จะได้เขียนแบบออกมาได้อย่างถูกต้อง

“สวัสดีไอ้เพื่อนยาก สบายดีไหม ไม่ได้คุยกันนานเลย” ชัช ทักทายเพื่อนแบบคิดถึงมาก เพราะวันๆได้แต่ทำงานไม่ได้สังสรรค์กันเลย

“สบายดี ว่าแต่แกเถอะ วันนี้ว่างที่จะคุยกะฉันแล้วรึ” วัฒน์แหย่เพื่อนเล่น

“คิดถึงด้วยและมีงานให้ช่วยด้วย ไอ้เรามันคนโสดด้วยกัน ว่างๆไปหาที่นั่งแบบชิวๆกันดีกว่า” ชัชเย้าเพื่อนตามประสาคนสนิท

“ได้เลย แต่คงต้องหลังปีใหม่เสียแล้วมั้งเพื่อน” วัฒน์รีบออกตัวทันที เพราะรู้เลยว่าจะชวนไปไหน

“อย่าพูดแบบนั้นไม่เอา ไม่พูด ต้องคืนสุดท้ายเหมือนทุกปี ปีที่แล้วไม่พลาด ปีนี้ก็ต้องห้ามพลาด เครไหมเพื่อน”

“อีกแล้วเหรอ แล้วปีนี้แกจะพาฉันไปท่องราตรีที่ไหนวะ” วัฒน์ไม่ค่อยอยากจะไปเลย

“เอาน่าใกล้ๆแล้วจะบอก วันนี้เอาเรื่องานด่วนของฉันก่อนได้ข่าวว่าแกมีมือดีทางการจัดและออกแบบสถานที่ใช่ไหมถ้าฉันจำไม่ผิด”

“เออ ลูกบุญธรรมฉันเอง มีอะไรเหรอ” แล้ววัฒน์กับชัชก็คุยงานกันเป็นอันรู้เรื่องและด่วนเสียด้วย เพราะใกล้ปีใหม่แล้ว

***** \\\\\ *****

     กุ้งว่าจะกลับไป Clear งานที่ปากช่องซะหน่อย เพราะออกมาจากบ้านของนิดก็แปดโมงกว่าแล้ว มาคุยธุระกับนุ่นก็อีกตั้งครึ่งค่อนวัน พอออกมาก็ต้องพาลูกสาวตัวดีไปทานอะไรก่อนกลับปากช่องอีก ไม่งั้นได้วุ่นวายสมองเป็นแน่แท้ ถ้าแม่คุณเกิดออกฤทธิ์ขึ้นมา

     16.15 น.กุ้งขับรถออกมาจากร้านอาหารได้ไม่ถึงชั่วโมง ประมาณ 17.15 น. วัฒน์ก็มีงานด่วน โทรตามอีกทันที สุดท้ายวันนี้กุ้งไม่ได้กลับปากช่องอีกตามเคย จึงต้องรีบตีรถกลับเข้า กทม.มาหาวัฒน์ที่บ้านอีกครั้ง เพราะเช้าวันที่ 30 ต้องไปคุยธุระด่วนกับเพื่อนรักของอาก่อนที่จะปิดปีใหม่ ลูกแก้วหน้าบานเลย “เยเย ไม่ต้องกลับ ดีใจจังเลย” ดีใจที่ไม่ต้องกลับปากช่องแต่คุณพ่อซิน่ามุ่ยเลย

***** >>><<< *****

     ไม่นาน กุ้งก็ขับรถมาถึงบ้านของวัฒน์ พอเอารถเข้าไปจอด ลูกแก้วรีบเปิดประตูรถแล้ววิ่งเข้าบ้านทันที สองคนใช้เวียนหัวอีกตามเคย ตัวป่วนกลับมาแล้ว เสียงดังลั่นมาแต่ไกลเพราะดีใจที่ได้อยู่ต่ออย่างน้อยก็อีก 1 วัน 1 คืนแหละ

“คุณปู่ อาเอียด อยู่ไหน ลูกแก้วกลับมาแล้ว พี่กระถิน พี่ชบา หนูหิวแล้ว หาอะไรให้หนูหน่อยนะเจ้าคะ”

“ค่าคุณหนู เดี๋ยวพี่ชบาจะหาขนมอร่อยๆให้ทานนะคะ” ชบารีบเอาใจก่อนที่จะป่วน

“ทานเสร็จต้อง รีบอาบน้ำเลยนะคะคุณหนู คุณปู่สั่งไว้” กระถินกล่าวต่ออีก ลูกแก้วมาคราวนี้ไม่ค่อยดื้อ ยกนิ้ว Ok

     กุ้งเดินเข้าไปหาวัฒน์ที่ห้องทำงาน เจอนุ่นอยู่ที่นี่แบบไม่นึกไม่ฝัน เพราะอยากหนีหน้าสิงห์ เอียดก็เลยให้มานอนเล่นที่นี่แก้เบื่อ

“มีธุระอะไรด่วนเหรอครับ ถึงได้เรียกแบบติดจรวดแบบนี้ ดีนะที่ผมยังไปไหนไม่ได้ไกล ไม่งั้นผมไม่ตีรถกลับมาหรอก”

“มีอะไรหรือเปล่า หน้าตาดูไม่ค่อยดี โกรธอาเหรอที่เรียกตัวมาแบบด่วนกระทันหัน”

“เปล่า ผมจะโกรธอาทำไม มีอะไรก็ว่ามาได้เลย ก่อนที่เจ้าตัวแสบจะมา ตอนนี้ให้มันทานขนมกับอาบน้ำอยู่ อาก็รู้ ถ้ามันมา จะป่วนขนาดไหน ใครก็เอามันไม่อยู่นอกจากผม งานการไม่เป็นอันต้องทำกันพอดี”

“ไอ้เรื่องที่จะตกแต่งห้องประชุมใหม่ของอานั้นให้หยุดไว้ก่อน อาไม่รีบเพราะของเราเอง พอดีงานของเพื่อนอาด่วนกว่า กะว่าจะให้เริ่มหลังปีใหม่เลย เขาต้องการทำสวนจัดเลี้ยงต้อนรับลูกค้า เพราะที่บริษัทเดิมห้องมันเล็กไป เลยต้องการสร้างใหม่ให้ใหญ่ต่างหากไปเลย คล้ายๆห้องอาหารอะไรแบบนั้น ก็เลยอยากให้แกเขียนแปลนให้เพื่อนอาหน่อย เขาไม่ไว้ใจใครนอกจากอา ว่าไงไหวไหม”

“ได้ครับ และไอ้ที่ว่าด่วน หนะเมื่อไหร่” วัฒน์ยิ้มๆและพูดออกมาสั้นๆ “ครึ่งเดือน”

“ว่าไงนะ ครึ่งเดือน 15 วันเนี่ยนะ ไม่มีทางทันหรอกอา จะบ้าเหรอ แค่เขียนแปลนก็ล่อไป สิบกว่าวันแล้ว นี่จะให้ทำเสร็จภายใน 15 วัน เทวดาที่ไหนก็ทำไม่ได้หรอก ไปหาคนอื่นเถอะ ผมขอบาย เงินหนายังไงก็ไม่ทำ”

“ไอ้บ้า ที่บอกว่า 15 วันเนี่ย ข้าหมายถึงแปลนโว๊ย ใครวะจะเสกได้ขนาดนั้น ข้าก็ไม่ได้ฉลาดน้อยแบบนั้นสักหน่อย รู้น่าว่าอะไรควรใช้เวลาเท่าไหร่ ที่บอกแก 15 วันเนี่ย เพราะอยากให้แบบเสร็จเร็วๆหน่อยก็เท่านั้น ไม่อยากให้ดองนานเหมือนที่แล้วๆมา ถ้าเสร็จเร็ว งานก็จะได้เริ่มเร็ว สำหรับการก่อสร้าง เท่าที่ดูๆแล้ว น่าจะให้เจ้าเมฆมาช่วยได้ อาเปรยๆกับมันไว้บ้างแล้ว มันพอปลีกตัวมาช่วยได้ เบ็ดเสร็จแล้วสำหรับงานนี้ ทั้งแบบ ทั้งก่อสร้างรวมถึงตกแต่งเพื่อใช้งานได้ อาให้ 2 เดือนเต็มๆ เพราะมันไม่ได้ใหญ่โตอะไรมาก”

“แหม คุณอาเนี่ยคิดอะไรไว้เบ็ดเสร็จสมเป็นนักธุรกิจจริงๆเลยนะครับ”

“อยู่แล้ว เพราะงานนี้มันเป็นของเพื่อนรักอาเลย ต้องทำให้ดีหน่อยอาก็เลยต้องใช้แก ไม่อยากใช้คนอื่น นะถือว่าช่วยกัน งานนี้เขาไม่อั้นเรื่องค่าแรง เรียกมาได้เลยเต็มที่ เพราะมันเป็นงานด่วน เขาเข้าใจ”

“กว่าจะเสร็จก็เอาเรื่องนะครับ สร้างหนะผมเข้าใจว่า 2 เดือนได้ แต่ตกแต่งอีก ไม่น่าทัน ผมว่างานนี้มีถึง 3 หรือ 4 เดือนเลยนะ”

     นุ่นนั่งอยู่ใกล้ๆจึงรีบกระซิบที่หูของกุ้งทันที “งานของหนูไม่รีบ แต่อย่าให้ช้าจนเกินไปนะพี่ เดี๋ยวหนูไม่มีบ้านจะอยู่” กุ้งมองหน้านุ่น แล้วเอามือกดหัวให้ไปทางอื่น “ไปเล่นที่อื่นเลย ผู้ใหญ่เขาจะคุยกัน” นุ่นเอามือกอดแขนกุ้งแล้วซบเหมือนอ้อนแฟนยังไงยังงั้น

“พูดยังไงของเรา ไม่รีบ แต่อย่าให้ช้า” แล้วก็หันไปบอกกับวัฒน์

“ตกลงครับอา ผมยินดีช่วย พรุ่งนี้กี่โมงครับ ผมขอรายละเอียดชื่อและสถานที่ ที่จะให้ผมไปหาด้วย”

“ได้ นี่..อยู่ในกระดาษใบนี้แล้ว เอาไปเปิดอ่านเอาเองนะ อารบกวนแค่นี้แหละ ไปพักผ่อนตามสบายเลยนะ นั่นมาแล้วเจ้าตัวแสบ ตัวป่วนประจำบ้าน” พอมาถึงก็ออกฤทธิ์เลย เพราะเห็นนุ่นเอาหน้าซบแขนกุ้งอยู่ รีบตรงมาแกะออกทันที

“ทำอะไรหนะ ออกไปเลย มายุ่งอะไรกะพ่อหนู ไปไป ออกไปนะ ทำอะไร หน้าไม่อาย อยู่ดีๆก็มาซบแขนพ่อเค้า แฟนก็ไม่ใช่”

     นุ่นอ้าปากค้างเลย เจอฤทธิ์ยังลูกแก้วเข้าเต็มๆถึงกับพูดไม่ออก อึ้งไปเลย จนกุ้งต้องปราม

“ลูกแก้วขอโทษคุณอานุ่นเค้าเดี๋ยวนี้นะ พ่อไม่เคยสอนให้หนูไม่น่ารักและทำแบบนี้นะ เร็ว ยังอีก ถ้าไม่ คืนนี้พ่อไม่นอนกอดด้วยนะเอ้า” ลูกแก้วรีบยกมือไหว้ขอโทษนุ่นแบบเสียไม่ได้ (ยกขึ้นแล้วพูดห้วนๆและเอาลง)

“โทษ” นุ่นรีบตอบกลับทันทีแบบงงๆ เอ๋อๆ

“จร้าๆ ไม่เป็นไร อาไม่ว่าครับ อาเข้าใจ”

“เข้าใจว่า อะไรคะคุณอา แต่ลูกแก้วไม่เข้าใจ ว่าคุณอามายุ่งอะไรกะพ่อหนู”

“แก่แดดใหญ่แล้วเรา” ปู่รีบปรามลูกแก้ว “ไป ไปกับปู่เลย ผู้ใหญ่เค้ามีเรื่องจะคุยกัน ไปดูตุ๊กตาตัวใหม่ที่ปู่ซื้อให้ดีกว่า”

     แล้วลูกแก้วก็หันไปหอมแก้มพ่อกุ้ง และหันกลับมาแลบลิ้นให้กับนุ่น “ยัยลูกแก้ว” ลูกแก้วรีบกระโดดออกจากตักพ่อทันที

“คราวนี้พ่อเห็นนะว่าแกทำอะไรหนะเดี๋ยวเถอะ จะโดนเจ้าตัวแสบ” นุ่นหัวเราะและพูดต่อ พอรู้ความจริงจากเอียดว่าลูกแก้วเป็นใคร

“ปล่อยแกเถอะพี่ แกคงหวงพี่ตามประสา และเรียกความสนใจมากกว่า หนูเข้าใจ” เอียดขยับเข้ามาใกล้ๆขณะที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกุ้ง

“พี่กุ้ง แล้วคืนนี้จะอยู่บ้านอีกไหมเนี่ย” ที่เอียดถามเพราะดูแล้วไม่น่าจะอยู่

“แกก็รู้อยู่แล้วนี่ไม่น่าถาม พี่ไปหละ ขอตัวไปนอนเอาแรงก่อน แล้วคืนนี้ฝากด้วยนะ อ้อ..นุ่น ถ้าอยากจะทำความรู้จักลูกสาวพี่ให้มากกว่านี้ คืนนี้จัดไป แล้วจะรู้ว่านรกมีจริง 5555+” พูดจบกุ้งก็รีบหนีสองสาวไปทันที

“พี่กุ้งหนะ ดูพูดเข้า” นุ่นเอื้อมมือไปตีแขนซ้ายกุ้ง กุ้งหลบทันแล้วก็รีบวิ่งหนีออกจากห้องทำงานของวัฒน์ไปเลยทันที

“กลับมาเดี๋ยวนี้นะ คนเค้าอุตส่าห์มา..ว่าจะ คุย ด้วย ซะหน่อย” นุ่นพูดช้าๆ จนเอียดต้องค่อยๆเขยิบมาแหย่เพื่อน

“นั่นแน่ ที่แท้ก็เอาเรื่องอีตาสิงห์มาอ้าง พอรู้ว่าพี่กุ้งมาก็เลยมาขอนอนค้างกะฉัน อีโธ่ นึกว่าคิดถึงเราจริงๆ ที่ไหนได้ ใช้เราเป็นสะพานซะงั้น เพื่อนนะเพื่อน” นุ่นหันขวับไปค้อนเพื่อน

“แล้วจะให้เป็นไหม พี่สะใภ้หนะ ถ้าไม่ ฉันจะได้กลับ” เอียดรีบเข้ามาเอามือลูบไหล่เพื่อน

“เป็นๆ เป็นดิ โธ่ ถ้าไม่ใช่แก แล้วจะเป็นใครวะ เอาน่า ฉันเชียร์แกเต็มที่ ว่าที่พี่สะใภ้ คำไหนคำนั้น ตอนนี้แกก็ศึกษาพฤติกรรมว่าที่สามีในอนาคตของแกไปก่อนก็แล้วกันนะ ว่าจะหาวิธีกำราบปลาไหลตัวพ่ออย่างพี่ชายฉันได้ยังไง ดีไหม ไป ไปหาอะไรทานกัน”

<<<<< ===== >>>>>

   ดาวหลังจากที่รู้ว่ากุ้งอยู่กับใครและเบอร์ไหนที่ติดต่อได้ จึงเสี่ยงโทรหากุ้งอีกครั้ง แต่เนื่องจากว่ากุ้ง ยังคงนอนหลับเอาแรงก่อนที่จะเปิดศึกอีกครั้งกับนิดในคืนนี้ จึงต้องนอนเอาแรงไว้ก่อน เพราะเดี๋ยว 4 ทุ่มต้องรีบออกไป ดาวอารมณ์เสียอีกที่โทรติดแต่กุ้งไม่รับสาย ดันเปิดสั่นเอาไว้อีกตามเคย นี่ก็ 2 ทุ่มแล้ว จะเอายังไงดี มอญนั่งดูทีวีอยู่หน้าบ้านเสียด้วย ถ้าจะเดินออกไปตอนนี้มอญต้องถามแน่ว่าไปไหน มีทางเดียวคือต้องทำให้มอญหมดแรงหรือไม่ก็หลับให้ได้ ถึงจะสามารถออกไปหากุ้งที่ผับได้ คิดได้ดังนั้น ดาวรีบถอดทุกอย่างที่เธอใส่อยู่ออกหมด จนเปลือย แล้วเดินออกมาจากห้องนอนยืนพิงประตูห้อง พร้อมกับส่งสายตาหวานเยิ้มให้กับผัว

“มอญ” มอญหันไปแทบใจละลาย คิดว่าวันนี้เมียมีอารมณ์อยากร่วมเพศเสียเอง มอญไม่รอช้ารีบปิดทีวีแล้วถอดชุดกองไว้ตรงนั้นแหละ พอร่างกายเหมือนดาวแล้ว ก็รีบตรงเข้าไปกอดจูบลูบคลำเปิดศึกครั้งสำคัญกับเมียทันที ทั้งดูดทั้งเลียทั้งบีบทั้งขยำตรงหน้าประตูนั่นแหละ พอได้ที่ ก็รีบช้อนขาดาวและอุ้มไปนอนหาความสุขต่อบนที่นอนต่อทันที ได้ผล แผนนี้ของดาวได้ผลมาก

     มอญเสียรู้ดาวอีกแล้วเพราะ Sex นี่แหละ ดาวให้มอญเบิ้ลถึงสองทีเพราะครั้งเดียวคงไม่พอกับแผนในครั้งนี้ มอญหมดแรงสลบเหมือด เพราะวันนี้ดาวลงทุนบริการเองเหมือนตอนรักกันใหม่ๆ หลังจากเสร็จกิจกาม ดาวก็ลุกขึ้นมาใส่ผ้าขนหนู มอญนอนแน่นิ่ง เพราะหลังจากยกที่สองจบลง ดาวก็จัดการทานไอติมกะทิจากมอญต่อเลยทันทีแบบไม่ให้มอญทันตั้งตัว แล้วแบบนี้อะไรมันจะเหลือ

     หลังจากนั้นดาวก็รีบเข้าห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายทันที “ถุย ไอ้มอญ นึกเหรอว่ากูพิศวาสมึงมากนักหนะ วันนี้กูจะให้มึงถูกเนื้อต้องตัวกูเป็นครั้งสุดท้าย ต่อจากนี้ไป มึงอย่าหวังที่จะมาข่มเหงกูได้อีกต่อไปไอ้สันดาน ไอ้นรกมาเกิด ไอ้ซาดิสต์”

     ดาวเอามือลูบไล้ไปยังรอยแผลรอยช้ำในร่างกายตัวเองที่มอญทั้งกัด ทั้งตบ และร่องรอยต่างๆที่มอญได้กระทำไว้ เยี่ยงสัตว์ป่า จากนั้น พอออกมาจากห้องน้ำเธอก็รีบแต่งตัวและรีบลงจากบ้านโบก Taxi ไปยังผับที่นิดทำงานอยู่ทันที   

     บ้านมอญอยู่ในซอยเก่าแถวปากคลองตลาด ติดแม่น้ำเจ้าพระยา เป็นสมบัติเก่าชิ้นสุดท้ายที่พ่อและแม่ทิ้งไว้ให้ก่อนที่ท่านจะเสีย

***** ----- *****

     คนแรกของหัวใจดาวคือกุ้ง ดาวได้กุ้งเป็นสามีคนแรกตั้งแต่อายุ 16 ตอนเริ่มแตกเนื้อสาวใหม่ๆสมัยที่เรียน ม.ปลาย นี่ก็ผ่านมา 6 ปีแล้ว จึงทำให้ดาวไม่สามารถลืมกุ้งไปจากหัวใจได้ง่ายๆ วิธีใดที่ทำให้กุ้งคืนมาอยู่กับเธอได้ เธอจะทำทุกวิถีทาง ถึงแม้ว่าใครจะตราหน้าว่าเธอเงี่ยน หน้าด้าน ไม่มียางอาย กินไม่เลือก และผ่านผู้ชายมามากมาย มากหน้า หลายคน เธอก็ไม่สน ไม่แคร์อะไรทั้งสิ้น ขอเพียงอย่างเดียวเป้าหมายที่ต้องการ ต้องสำเร็จไม่ว่าจะวิธีใดและครั้งนี้ก็เช่นกัน เป้าหมายของเธอคือกุ้งคนที่เธอรักจริงมาตลอดนั่นเอง

“พี่กุ้ง รอหนูหน่อยนะ หนูจะไปทวงสิทธิ์ความเป็นเมียของหนูคืนมาจากนังนั่นให้ได้ เพราะพี่เป็นสมบัติของหนูคนเดียวตลอดกาล”

\\\\\ ----- /////

     4 ทุ่ม กุ้งหลบลูกแก้วออกมาจากบ้านได้ หลังจากที่นอนกล่อมอยู่เกือบครึ่งชั่วโมง พอลูกนอนหลับสนิท กุ้งก็รีบสตาร์ทรถออกไปทันที นุ่นแอบดูอยู่ที่หน้าต่างในห้องของเอียด “เอียดพี่กุ้งออกไปไหนหนะ ดูซิหนะ ทำท่าเหมือนจะหลบใครและรีบร้อนออกไปแบบนั้น เป็นแบบนี้บ่อยเลยเหรอ พี่แกหนะ ทำไมถึงไม่ออกไปดีๆแบบธรรมดา เหมือนกลัวใครเห็นอย่างนั้นแหละ”

“กลัวยัยลูกแก้วเห็นหนะซิ นี่แสดงว่ายัยลูกแก้วหลับแล้วแน่ Sure ถึงได้กล้าหลบออกไปแบบนั้นหนะ”

“แล้วพี่เค้าออกไปไหนหนะ แกรู้บ้างไหม” เอียดนอนเล่นมือถืออยู่ ตอบแบบนิ่มๆ

“รู้” นุ่นหันไปมองหน้าเพื่อน “ที่ไหน” นุ่นรีบเดินกลับมาหาเพื่อนบนที่นอนแล้วดึงมือถือออกจากมือเอียด

“เออ..ไม่รู้โว๊ย ฉันก็ตอบไม่ได้ มันมีหลายที่ เอาคืนมา”

     ระหว่างที่กำลังแย่งโทรศัพท์จากมือเพื่อน ซึ่งขณะนั้นเอียดกำลังเล่นอินสตาแกรมกับเฟสอยู่ นิดก็โพสต์รูปคู่ของกุ้งกับเธอช่วงที่กำลังหวานกันแรกๆมาเพียบเกือบ 10 รูป เต็มไปหมด เอียดรีบปิดทันที แต่ไม่ทันแล้ว นุ่นหันไปเห็นพอดี จึงรีบดึงมือกลับมา

“เดี๋ยวไอ้นุ่น” ไม่ทันแล้ว “นี่มันอะไรกันเอียด คนนี้ใคร แล้วทำไมถึงลงข้อความไว้ใต้โพสต์แบบนั้น”

     เอียดไม่รู้จะตอบนุ่นยังไง “ว่าไง ยังไงเอียด ทำไมเขาถึงโพสต์ไว้แบบนั้น สามีสุดที่รัก คนนี้แหละรักสุดหัวใจ คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต มันเป็นใคร ตอบมา แกรู้ใช่ไหมเอียด ตอบมา มันเป็นใคร พี่กุ้งมีเมียแล้วเหรอ แล้วตกลงยัยลูกแก้วเป็นลูกใครกันแน่ ถามจริงๆเถอะ นี่แกยังมีอะไรที่ปิดบังฉันอยู่อีกหรือเปล่าเนี่ย บอกมา บอกมาให้หมดเลยนะคืนนี้ ไม่งั้น แกไม่ได้นอนแน่”

     นุ่นมองหน้าเพื่อน นุ่นเริ่มวีน จิตแตกแล้วเมื่อความลับเรื่องกุ้งแอบมีเมียซ่อนอยู่โดยที่ไม่ยอมบอกใครล่วงรู้ถึงหูเธอ เพราะตอนนี้เธอได้รักกุ้งเข้าไปเต็มเปาแล้วแบบกู่ไม่กลับ เพราะแรงยุจากเพื่อนนี่เอง เมื่อเอียดเป็นคนเริ่ม เอียดต้องเป็นคนที่ต้องทำให้เรื่องนี้จบลงให้ได้ “เออ..ฉันจะเล่าเท่าที่ฉันรู้ให้ฟัง พอใจรึยัง หยุดได้แล้ว ฉันเจ็บ เข้าใจไหม บีบเข้ามาได้ เจ็บนะโว๊ย คนอะไรวะหึงโหดจริงๆ นี่ขนาดยังไม่ได้กันยังขนาดนี้ แล้วนี่ถ้าได้เป็นสามีจริงๆ จะแค่ไหนวะ” นุ่นเผลอบีบแขนทั้งสองข้างของเอียดจนแดงทั้งสองข้าง

“เออ ขอโทษ มันหงุดหงิดไปหน่อย ก็ดูซิเนี่ย ทั้งเฟสทั้งไอจีลงหวานซะขนาดนั้น นางเล่นเปิดตัวสามีซะขนาดนี้ คงจะกันพวกสาวๆที่มาวอแวกับพี่กุ้งแน่ Sure แต่ฉันเจ็บหวะ ถ้ารู้ก่อนแบบนี้จะได้ถอนตัวทัน พี่กุ้งนะพี่กุ้ง ไม่น่าทำกันได้ เห็นเงียบๆ แสบเหมือนกัน”

“ฉันก็จนใจหวะ ยังมีอีกหลายเรื่องที่แกยังไม่รู้ วันหลังฉันจะเล่าให้ฟัง” เอียดนั่งหมดอาลัยตายอยากทำหน้าเซ็งๆ

“ไม่ต้อง จั่วหัว ปูเรื่องราวมาถึงขนาดนี้แล้ว ยังไงคืนนี้แกต้องเล่าทุกอย่างในอดีตของพี่กุ้งให้ฉันฟังให้หมด แบบไม่ตกไม่หล่นเลยแม้สักช่วงเดียวเลยเข้าใจไหม ฉันถึงจะสามารถพินิจพิจารณาได้ว่า จะเดินหน้าต่อหรือพอแค่นี้ ถามจริง รู้แบบนี้แล้ว แกยังอยากได้ฉันเป็นพี่สะใภ้ของแกอยู่อีกหรือเปล่า” นุ่นจ้องหน้าเพื่อนและคืนโทรศัพท์ให้บนฝ่ามือ

“เออ..เหมือนเดิม ฉันยังอยากได้แกเป็นพี่สะใภ้ แต่มันก็ขึ้นอยู่กับพี่กุ้งนะแก ชีวิตเขาเราเข้าไปวุ่นวายไม่ได้ แกก็รู้ แค่รับเอายัยลูกแก้วมาเป็นลูกบุญธรรมชีวิตฉันก็แย่พออยู่แล้ว แกก็เห็นฤทธิ์เดชมันแล้วนี่ แล้วยิ่งเป็นเรื่องคู่ครอง ฉันบอกตามตรงเลยว่า ยากส์”

“เออ ฉันเข้าใจ ขอให้ฉันดูอะไรให้มันมั่นใจกว่านี้ก่อนแล้วกัน นี่มันพึ่งเริ่ม สงครามยังไม่จบ อย่าพึ่งนับศพทหาร คงเข้าใจนะเพื่อน”

“ตามนั้น นอนเถอะ ฉันง่วงแล้ว พรุ่งนี้มีงานเร่งอีกเยอะ เพราะเป็นวันทำงานวันสุดท้ายของปีนี้แล้ว ตั้งแต่วันพุธที่ทำงานก็ปิดยาวเลยหละแก จะเปิดอีกที ก็วันที่ 4 มกราคม เอาไว้ช่วงปิดยาวเราค่อยมาวางแผนกันต่อ แกว่าไง” เอียดพยักหน้าแบบไม่ค่อยสบายใจเลย

***** ///// *****

“มานานรึยังคะที่รัก ไหนบอกว่ากลับปากช่องไปแล้วไง” นิดอ้อนสามีต่อหน้าเพื่อนๆ

“พึ่งมาครับไม่นานหรอก พึ่งทำงานบางอย่างเสร็จ อีกอย่าง คิดถึงครับไม่รู้ว่าจะไปไหน พอลูกแก้วหลับ ผมก็หลบออกมาหาคุณเลย”

“ปากหวานนะเดี๋ยวนี้สามีฉัน ก็ลองแอบออกไปหาคนอื่นซิน่าดู นิดจะตามไปแหกอกอีพวกหน้าด้านพวกนั้นทุกที่เลยไม่เชื่อก็คอยดู”

“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก คิดมากน่านิด ผมจะมีใครนอกจากคุณคนเดียวเท่านั้น อีกอย่างทำแต่งาน ตอนนี้ไม่รู้ว่างานมาจากไหนเต็มไปหมดยิ่งใกล้หมดปีมีแต่งานเร่ง พรุ่งนี้ก็ต้องไปหาลูกค้าของคุณอาอีก ถึงไม่ได้กลับปากช่องไง”

“รวยหละซิคราวนี้ รวยแล้วจะเอาเงินไปไว้ที่ไหนคะ ไหนลองตอบมาให้เมียชื่นใจหน่อยซิคะผัวขา” นิดพูดลากเสียงซะหวานหยด

“รวยที่ไหนหละครับเมียจ๋า คนกันเองทั้งนั้น เกรงใจเขา ได้ไม่กี่ตังหรอก ถ้ารวยจริงก็จะเอามาให้เมียผมคนนี้แหละ เข้าใจไหม”

“ดีมาก คุณสามีตอบได้ถูกใจคุณภรรยามาก มา มาหอมที แบบนี้ต้องให้รางวัล” แล้วนิดก็บรรจงหอมไปที่แก้มขวากุ้งหนึ่งที

“ถามจริง ทำไมถึงทำหน้าบูดทุกครั้งเวลาเจอหน้า ไม่ดีใจเหรอที่ได้เจอผมเนี่ย”

“ดีใจซิคะผัวขา” ไม่พูดเปล่า หันไปจูบปากสามีด้วยต่อหน้าเพื่อนๆเพื่อเป็นการบอกว่าพูดจริง จนเพื่อนๆเนี่ยอิจฉาตาลุกเป็นไฟเลย

“นี่อีนิด ยังไงก็เกรงใจพวกกูบ้าง นั่งอยู่เนี่ยเต็มไปหมดคนนะโว๊ยไม่ใช่อากาศ ไม่ต้องมาโชว์หวานต่อหน้าพวกกูเลย กูเลี่ยน อีนี่”

     เพื่อนนักร้องคนนึงแซว “ทำไมอีหวาน ผัวกูกูมีสิทธิ์ก็พวกมึงไม่หากันเองหละ ขอโทษและกรุณาหาให้หล่อน้อยกว่าผัวกูด้วยนะ”

“ทำไมต้องหล่อน้อยกว่าผัวมึงวะ กูไม่เข้าใจ หล่อมากกว่าไม่ได้เหรอ” นิดหัวเราะออกมาเบาๆ

“ไม่ได้ ต้องน้อยกว่า เพราะกูจะได้อวดกับทุกคนได้ว่า ผัวกูหล่อสุด ห้ามใครมาแย่งดาวอย่างกู เป็นที่ 1 ของที่นี่ มันต้องที่หนึ่งทุกอย่าง เข้าใจป่ะเพื่อน” นิดพูดจบก็ลุกขึ้นมานั่งตักกุ้งและบรรจงจูบต่อหน้าเพื่อนอีกทันทีไม่สนใครทั้งนั้น ขณะที่นิดกำลังจูบกุ้งอย่างดูดดื่มอยู่นั้นดาวก็โทรเข้ามาหากุ้งทันที เครื่องสั่นอยู่นาน จนแสงมันกระพริบๆแยงตานิด

“ใครวะ นี่ก็ดึกแล้ว 5 ทุ่ม โทรมาอยู่ได้ เสียอารมณ์หมด กุ้ง นิดเคยบอกแล้วใช่ป่ะว่าหลัง 4 ทุ่มปิดเครื่องได้แล้ว จะได้มีเวลาส่วนตัวบ้าง” พูดจบก็เอื้อมมือจะไปปิดเครื่อง กุ้งไวกว่า คว้าโทรศัพท์มาได้ก่อน

“ไม่เอาน่า คุณก็รู้ว่าผมไม่เคยปิดเครื่อง เผื่อที่ฟาร์มกับบ้านคุณอาโทรมา ผมขอตัวรับสายก่อนนะ นะที่รัก” แล้วกุ้งก็หอมแก้มนิดไปหนึ่งครั้งเพื่อจะได้หายอารมณ์เสีย กุ้งเดินออกไปโทรข้างนอก เพราะข้างในเสียงมันดัง นิดจะเดินตามไป ถึงคิวตัวเองร้องเพลงพอดี จึงต้องตัดใจเดินกลับไปทำงานทันที ต้องรีบปั้นหน้าใหม่ เดี๋ยวโดนบอยด่าอีก หาว่าขัดคำสั่งที่แอบเอาผัวมาอีกทั้งๆที่ห้ามแล้ว

“สวัสดีครับ ผมนรากรมีอะไรให้รับใช้ครับ” ดาวดีใจมากที่วันนี้ได้ยินเสียงอดีตสามีสุดที่รักเสียที

“พี่กุ้งนี่ดาวนะ” กุ้งนิ่งไปพักใหญ่ เมื่อได้ยืนชื่อนี้ แต่ไม่นึกว่าจะเป็นดาวคนเดียวกัน จึงกลั้นใจคุยต่อ

“ดาวไหนครับ พอดีลูกค้าผมเยอะ ต้องขอโทษที ที่ถามแบบนั้น”

“ก็ดาว รุ่งทิวา เมียพี่ไง นี่พี่จำเสียงเมียพี่คนนี้ไม่ได้แล้วเหรอพี่กุ้ง นี่ดาวเมียพี่ไง ตอนนี้พี่อยู่ไหน ดาวอยู่ที่ผับแถวๆทองหล่อนะ”

     กุ้งถึงกับอึ้ง ขาหมดแรงค่อยๆถอยหลังเอาหลังพิงกำแพง “พี่กุ้งๆ” ดาวอยู่อีกฝั่งหนึ่งของประตู กุ้งอยู่ซ้าย ดาวอยู่ขวา สักพักดาวก็หันหลังกลับไป เพราะได้ยินเหมือนเสียงสาวๆกลุ่มหนึ่งที่เดินผ่านเธอไป เสียงมันหลุดเข้ามาในโทรศัพท์ ดาวเห็นกุ้งนั่งนิ่งพิงกำแพงอยู่จึงวิ่งเข้าไปหาทันที “พี่กุ้ง พี่กุ้งจริงๆด้วย ผัวของเมีย ในที่สุดดาวก็เจอพี่จนได้ พี่กุ้ง”

     ดาวดีใจมากทั้งกอดทั้งหอมกุ้งไม่สนใจใครทั้งสิ้น “ดาว ดาวมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง ก็ดาวอยู่ที่ออสเตรเลียไม่ใช่เหรอ”

“หนูเลิกกับเขาแล้วพี่ หนูจับได้ว่าเขามีเมียอยู่แล้ว ก็เลยเลิกทันที หนูคิดถึงพี่ หนูก็เลยกลับมาตามหาหัวใจของหนู ตามหาพี่จนเจอไง หนูส่งของมาให้ ได้รับแล้วใช่ไหม พี่ หนูรักพี่นะ ขอโทษด้วยที่ได้ทำไปในวันนั้นยกโทษให้หนูนะ หนูสำนึกผิดแล้วหนูกลับมาแล้ว ต่อไปนี้เราจะไม่พรากจากกันอีกแล้วนะพี่” พูดจบดาวก็จูบปากกุ้งทันที กุ้งลืมตัว เผลอกอดดาวและตอบรับการจูบอย่างดูดดื่ม

     คนที่ผ่านไปมายืนมองกันใหญ่ บางคนก็ยืนดู บางคนก็เดินผ่านและซุบซิบ ไม่นานดาวก็ผละออกจากกุ้ง หันไปต่อว่าพวกที่มายืนมองและมุงกัน “ไม่เคยเห็นผัวเมียเขาจู๋จี๋กันรึไง มองอยู่ได้ ไป จะไปไหนก็ไป ซิ ยังอีก มองอยู่ได้ บอกให้ไป”

     ดาวรีบจูงมือกุ้งออกไปจากผับแห่งนี้ กุ้งดึงเอาไว้ “พี่ยังไปไหนกับดาวไม่ได้ทั้งนั้นแหละ”

“ทำไมหละพี่ หนูอุตส่าห์รอวันนี้มาตั้งนาน 5 ปีเต็มๆแล้วนะพี่ ที่เราจากกัน วันนี้เมื่อเรามาเจอกันแล้ว หนูจะไม่ยอมให้พี่ห่างตัวหนูอีก เข้าใจไหมพี่ ว่าหนูรักพี่ พี่ต้องอยู่กับหนูคนเดียวเท่านั้นและตลอดไปด้วย คนอื่นไม่มีสิทธิ์”

“พี่ทำอย่างนั้นไม่ได้ ตอนนี้พี่คงทำอย่างที่ดาวพูดไม่ได้อีกแล้ว พี่ไม่เหมือนเดิม พี่..” ยังไม่ทันที่กุ้งจะพูดอะไร

     นิดรีบวิ่งออกมา หลังจากที่เพื่อนคนหนึ่งของนิดจำกุ้งได้ และเข้าไปบอกเธอหลังจากที่ร้องเพลงเสร็จ ว่าเห็นกุ้งกอดจูบอยู่กับผู้หญิงที่ไหนไม่รู้หน้าผับ นิดมองหากุ้งว่าอยู่ตรงไหน พอเห็นจึงรีบวิ่งไปหาทันที

“กุ้งมายืนทำอะไรตรงนี้ เมื่อกี้อีกี้มันบอกว่าเห็นกุ้งกอดจูบอยู่กับผู้หญิงที่ไหนไม่รู้หน้าผับ ไหนอีนั่นมันอยู่ไหน นิดจะตบมัน หรือว่าอีนี่ แกใช่ไหม คนที่เพื่อนฉันบอกหนะ” กุ้งรีบดึงมือนิดไว้ ก่อนที่มือจะลงไปที่หน้าของดาว

“ไม่ใช่ ไม่เอาน่าดาว อย่ามาแสดงความหึงความหวงอะไรที่นี่ ไหนบอกว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วไง พรุ่งนี้ผมมีงาน เข้าใจกันหน่อยซิ”

“ไม่รู้หละ ผัวทั้งคนนิดหวง จะให้หมาแมวที่ไหนมาคาบไปง่ายๆได้ยังไง ยิ่งบอกว่ามายืนกอดจูบกันอยู่ที่หน้าผับนี้อีกด้วยต่างหาก”

“กอดจูบอะไรที่ไหน เพื่อนนิดตาฝาดแล้ว เมื่อกี้ผมคุยโทรศัพท์อยู่ตรงโน้น พอจะเดินเข้าข้างในก็มาเจอ นี่ลูกค้าผม ไม่ได้เจอกันนาน ผมเคยออกแบบตกแต่งภายในบ้านให้เขาเมื่อ 5 ปีที่แล้ว น้องเขาชื่อดาว พึ่งกลับมาจากออสเตรเลีย รู้จักกันไว้ซะ” นิดจึงลดมือลงได้

“แล้วไป อีกี้นี่ท่าทางจะเมาหนัก ไม่น่าจำคนผิด สงสัยซัดเบียร์ไปเยอะ พรุ่งนี้ต้องถามมันสักหน่อยแล้ว”

“ดาวนี่นิดเมียพี่” ดาวต้องยกมือขึ้นสวัสดี แก้ขัดไปก่อน ขืนทวงสิทธิ์ตอนนี้มีแต่เสีย ต้องค่อยเป็นค่อยไป

“เอาหละถ้าไม่มีอะไรก็กลับเข้าไปข้างในเถอะกุ้ง น้องดาว พี่ขอตัวสามีพี่ก่อนนะ ถ้าจะคุยเรื่องงานหละก็ ขอเป็นพรุ่งนี้ก็แล้วกัน”

“ค่ะ” ดาวทำอะไรไม่ถูกเลย จึงได้แต่อ้ำๆอึ้งๆ ไปเลยทันที เพราะตั้งตัวและวางแผนไม่ทัน

“ตอนนี้หมดเวลาทำงานแล้ว ขอเวลาส่วนตัวด้วยนะจ๊ะสาวน้อย” ดาวได้แต่ยืนนิ่ง ยืนดูนิดลากตัวกุ้งเข้าไปด้านใน

     กุ้งหันหลังไปมองดาว นิดกระตุกแขนกุ้งและหันไปหอมแก้มซ้ายโชว์ดาว นิดเหลือบสายตาไปดูดาวว่ามีปฏิกิริยาเช่นไรบ้าง นิดไม่เชื่อหรอกว่าเป็นแค่ลูกค้าเก่า คู่ขาเก่าหละไม่ว่า เพราะดูอาการที่ออกมาขนาดนั้นก็รู้แล้วใช่ สายตาของดาวที่มองนิด ผู้หญิงด้วยกันมันดูออก “ฝากไว้ก่อนเถอะอีนิด แล้วมึงจะรู้ฤทธิ์อีดาว ว่าสิ่งไหนที่กูต้องการ มันต้องได้ แล้วมึงกับกูมาวัดกันว่าใครจะได้พี่กุ้ง”

     นิดลากกุ้งกลับไปนั่งที่เดิม “ทำไมกุ้ง ยังอาลัยอาวรณ์มันอยู่อีกเหรอ ถึงมองมันตาไม่กระพริบแบบนั้นหนะ นิดรู้นะว่ามันเป็นใคร ไม่ใช่ลูกค้าใช่ไหม คู่ขาเก่าใช่ไหมกุ้ง ใช่ไหม” กุ้งรำคาญจึงตะโกนออกไป “เออ เมียเก่าผมเองแหละมีอะไรไหม”

“กุ้ง” นิดเสียใจที่กุ้งพูดตรงและแรงเกินไปจนนิดรับไม่ได้ ร้องไห้แล้ววิ่งหนีเข้าห้องน้ำไปเลย

“เอ๊ย นิด แกจะไปไหน คิวต่อไปของแกแล้วนะ” นิดสวนกับหวานตรงหน้าห้องน้ำ หวานเรียกนิดไว้ แต่ไม่ทันแล้ว

     กุ้งอารมณ์เสีย แต่ไม่รู้จะทำยังไง ดาวไม่ละความพยายาม โทรเข้ามาตื้อกุ้งใหม่อีกรอบ กุ้งหยิบโทรศัพท์แล้วออกไปยืนคุยแถวๆข้างห้องน้ำ นิดล้างหน้าล้างตาแล้วเดินออกมา เพราะต้องทำงานไม่อยากให้งานเสีย เดินออกมาเห็นกุ้งยืนคุยโทรศัพท์อยู่เลยแกล้งเดินเข้าไปชนไหล่จากข้างหลัง จนกุ้งเซไปข้างหน้าเพราะนิดชนแรงมาก นิดปั้นสีหน้าให้หวานเพื่อออกมานั่งร้องเพลงบนเวทีอีกครั้ง

<<<<< ***** >>>>>

     มอญงัวเงียตื่นขึ้นมาขณะที่ตัวเองยังนอนเปลือยอยู่ “ดาวจ๋า เมียจ๋า อยู่ไหนจ๊ะ มา มาต่ออีกรอบ พี่ไหวน้อง” มอญลุกขึ้นมา มองขวามองซ้าย ไม่เห็นแม้แต่เงา ตะโกนเรียกจนแสบคอ “อีดาว” มอญสังเกตุที่ตู้เสื้อผ้า ประตูตู้มันปิดไม่สนิท จึงรู้ว่าดาวไปร่อนอีกแล้ว

***** \\\\\ *****

     ตี 1 พอได้เวลาผับปิดนิดก็พยายามทำใจปั้นหน้าใหม่ เพื่อไม่อยากให้ผัวเบื่อเพราะทำตัวงี่เง้าไม่เข้าเรื่อง เดี๋ยวคืนนี้อดเบิ้ลสองอย่างที่ใจคิด นิดเดินยิ้มเข้ามาหากุ้งหลังจากที่เข้าห้องน้ำล้างมือทำธุระเสร็จตามประสาผู้หญิง 

“ไปกุ้ง กลับกันเถอะ วันนี้นิดเพลียมากเลย ใกล้ปีใหม่ทีไร พี่บอยให้นิดมาเสริมทุกที ทั้งๆที่เป็นวันหยุดนิดนะเนี่ย”

“ได้ตัง ไม่เอาเหรอ ถ้าไม่เอา เอามาให้ผมก็ได้นะ ก็เมียผมทั้งน่ารักทั้งเก่งออกแบบนี้ ใครก็อยากจะมาฟัง จริงไหม”

“ปากหวานนักนะผัวขา จำคำพูดนี้ไว้ให้ตลอดก็แล้วกันนะ แล้วอย่าเอาคำพูดพวกนี้ไปพูดกับใครที่ไหนอีกนะ รู้ไหมว่านิดหวง”

“จร้า รับทราบครับ” พูดจบกุ้งก็หอมแก้มซ้ายนิด นิดเดินกอดแขนขวาและเอาหัวซบที่ไหล่เดินยิ้มร่าออกมา ดาวยืนแอบดูอยู่ที่เสาต้นนึงข้างบันไดทางลง นิดเหลือบไปเห็นเข้า จึงยกนิ้วกลางให้ดาว โดยที่กุ้งไม่เห็นและไม่รู้ว่าดาวแอบยืนมองอยู่มาโดยตลอดทั้งคืน

     เหมือนเดิมนิดขึ้นไปนั่งที่โฟว์วิลของกุ้งและเอียงตัวไปซบไหล่กุ้ง กุ้งขับรถออกไปผ่านหน้าดาว ดาวได้แต่ยืนมองตาม อยากจะวิ่งไปดักหน้า เพื่อให้รถชนก็ไม่กล้า กลัวกุ้งจะโกรธ น้ำตาเธอไหลออกมาทันที นิดไม่สนใจ มองหน้าดาวจนรถลับสายตาไป ดาวกดโทรศัพท์หากุ้งทันที จะ Say Good Night ซะหน่อยก็ยังดี นิดรู้เลยว่าสายที่โทรเข้าตอนนี้เป็นของดาวแน่จึงปิดเครื่องของกุ้งทันที

“ฝันไปเถอะเด็กน้อย ที่จะได้คุยกะผัวกูหนะ กระดูกมันคนละเบอร์กันโว๊ย” นิดบ่นในใจและยิ้มออกมา ดาวโมโหมาก ที่นิดทำแบบนี้

“ฝากไว้ก่อนเถอะอีนิด รอให้ถึงวันของกูก่อนก็แล้วกัน แล้วมึงจะรู้สึก ว่ามึงจะไม่มีแม้แต่ที่ยืนในสังคมนี้อีกต่อไปเลย ตลอดชีวิต”

     พูดจบดาวก็เดินออกไปโบก Taxi แล้วก็กลับไปนอนแฟลตพ่อตัวเองแถวสามเสน ไม่กลับไปหามอญ เพราะลั่นวาจาไว้แล้วว่า ไม่

>>>>> ***** <<<<<

     เป็นรุ่งเช้าอีกหนึ่งวัน ที่กุ้งต้องใช้แผนเดิม คือแผนยานอนหลับ ถึงแม้ว่าเมื่อคืนนิดจะขอเบิ้ลสองทีก็ตามดังที่ใจเธอคิด กุ้งก็ต้องให้ เพราะไม่งั้นเดี๋ยวนิดจะสงสัยได้ กว่าจะได้หลับได้นอนจริงๆก็เกือบตี 5 พอประมาณ 8 โมงนิดๆกุ้งก็รีบตื่นขึ้นมาอาบน้ำแล้วรีบออกจากบ้านนิดที่ลาดกระบังทันที เพราะสำนักงานของชัชอยู่แถวๆถนนกัลปพฤกษ์ช่วงก่อนวงแหวนสะพานพระราม 5 ค่อนไปทางสะพาน ถนนเลี่ยงเมืองตัดใหม่ที่จะไปปทุมธานี ไกลเอาการ กุ้งเหยียบมิดไมล์เพราะไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน ไปให้ถึงแถวนั้นก่อน แล้วค่อยว่ากัน ถ้าหลงทางจริงๆค่อยโทรเข้าไปถามทางอีกครั้งก็ยังคงไม่สาย กุ้งเอื้อมมือไปเปิดเพลงฟังเบาๆ

     ส่วนทางเอียดก็เหมือนเดิม ลูกแก้วตื่นมางอแงอีกตามเคย ก็ต้องหาวิธีกล่อมกันไป นุ่นจึงเข้าใจเลยว่า ทำไมกุ้งถึงไม่ค่อยว่าง เพราะคนนี้นี่เอง นุ่นจึงรับอาสาเอียดเข้าไปลองจัดการกับตัวปัญหาดูสักครั้ง เพราะถ้าในอนาคต กุ้งได้เป็นสามีเธอจริง ด่านแรกที่ต้องจัดการให้ได้ มันก็คือด่านนี้นี่เอง นุ่นมั่นใจว่าเอาอยู่ จึงขอลองเสี่ยงกันดูสักตั้ง กับการเข้ากับลูกแก้วให้ได้ นุ่นไม่ค่อยมั่นใจนัก

     วงแตกซิครับท่าน นุ่นโดนลูกแก้วปาของเข้าใส่จนนุ่นวิ่งออกมาแทบไม่ทัน สุดท้ายก็ต้องมาจบลงที่ปู่อีกจนได้ นุ่นหนีออกมาจากห้องของกุ้งนั่งพักรบในห้องของเอียด “โอ๊ยเด็กอะไรเนี่ย นรกส่งมาเกิดชัดๆ ไม่เคยพบเคยเห็นเล้ยเด็กอะไร ร้ายสุดๆ เจ้าอารมณ์ ไม่มีเหตุผล ไม่ฟังอะไรใครเลย ไม่รู้ว่าพี่กุ้งทำยังไง ถึงปราบพยศเด็กคนนี้ได้เนี่ย อยากรู้จริงๆ”

<<<<< ===== >>>>>

     เมฆโทรหากุ้งระหว่างทางที่เขาขับรถกลับ หลังจากไปดูไซด์งานแถวๆอยุธยาและสระบุรีค้างคืนตามประสาหนุ่มโสดมา 2 วันเต็มๆ เห็นว่าอยู่ใกล้กุ้งที่สุดเพราะนึกว่ากุ้งอยู่ปากช่อง ปิดหลายวันนี้ไม่รู้จะไปไหน จึงคิดว่าจะไปนั่งชมธรรมชาติ นั่งจิบเบียร์ พร้อมกับชมความงามจากรูปของโรสเสียหน่อย เพราะนานๆจะมีเวลาว่างแบบนี้เสียที

“เอ๊ยไอ้กุ้ง ตอนนี้มึงอยู่ไหนวะ กำลังบีบนมสาวอยู่หรือเปล่า กูจะได้ไปช่วย 5555+” กุ้งกำลังขับรถไปถนนกัลปพฤกษ์

“ส้นตีนนี่ จับนมแม่มึงซิ พวกมึงนี้ชอบเลี้ยวลงใต้สะดือทุกทีเลยนะมึง กูอยู่ถนนกัลปพฤกษ์ แถวๆพระราม 5 มึงมีอะไรด่วนกะกูหรือเปล่าเนี่ย ก็รีบว่ามาได้เลย กูกำลังรีบไปหาลูกค้าของอาวัฒน์ เห็นได้ข่าวว่างานนี้ อาวัฒน์เขาทาบทามมึงด้วยนี่ ไม่ใช่รึ”

“อ๋อ นึกว่างานไหน งานนี้นี่เอง เออ คุยกันเบื้องต้นได้สองสามวันแล้ว เกรงใจแกหวะก็เลยรับปากช่วยในเรื่องของการก่อสร้าง แต่มันต้องรอแบบแปลนจากมึงก่อนนี่ ดังนั้นกูก็เลยไม่ต้องรีบ แล้วนี่มึงจะกลับปากช่องวันไหนเนี่ย กูจะได้ไปนอนรอ ตอนนี้กูจะถึงฟาร์มมึงอยู่แล้วอีกไม่กี่โลเอง พอดีมาทำงานแถวนี้ เจอวันหยุดยาว ก็เลยจะหาที่นอนผ่อนคลายสักหน่อย”

“ไปเลย มึงไปนอนรอกูได้เลย คืนนี้ถึงปากช่องแน่ ซื้อเบียร์มาแช่ได้เลย เดี๋ยวกูจะลากไอ้เวรสองตัวไปกะกูด้วยให้ได้ เอ้อ ถ้าไปถึงกูฝากบอกเด็กที่ชื่อนวลด้วยว่า เตรียมเรือนรับรองกับขึ้นไปทำห้องข้าชั้นสองให้ด้วย ปีใหม่นี้คงได้ใช้ห้องเยอะ แค่นี้นะกูคิดว่ากูใกล้ถึงแล้ว แค่นี้นะ กูฝากด้วย” กุ้งรีบวางสาย เพราะคิดว่าน่าจะใช่ที่นี่ ถ้าดูตามชื่อและแผนที่ที่วัฒน์ให้มา กุ้งเงยหน้าดูชื่อบริษัท

“บริษัท ทรัพย์อนันต์ จำกัด คงจะเป็นที่นี่ไม่ผิดแน่ เอาวะ ไม่ลองไม่รู้” กุ้งขับรถเข้าไปหาที่จอดร่มๆใต้เงาไม้อย่างช้าๆ          

***** ----- *****

“จ๊ะเอ๋ คุณพ่อ” เช้าวันใหม่ วันนี้โรสนึกครึ้มยังไงก็ไม่รู้ มาหาพ่อที่บริษัทได้ จึงทำให้ชัชแปลกใจมาก เมื่อลูกสาวเปิดประตูห้องเข้ามา

“โอ๊ย อะไรกันนังหนู พ่อตกใจหมด” ชัชลุกขึ้นมากอดลูกสาว ชัชยกนาฬิกาที่ข้อมือมาดู

“9 โมงเนี่ยนะ ลูกตื่นมาหาพ่อที่นี่ได้ ธรรมดา 9 โมงนี่ยังนอนไม่ตื่นเลยไม่ใช่เหรอ”

“คุณพ่อหนะ ดูพูดเข้า ทำเหมือนหนูเป็นคนขี้เกียจนอนกินบ้านกินเมือง งานไม่ทำ มือไม่พาย เอาเท้าลาน้ำใช่ป่ะ”

“ก็พ่อแปลกใจและตกใจนิดหน่อย ไม่มีอะไรมากนักหรอก” พิณอยู่ในห้องน้ำ ยังไม่ได้ตามเข้ามาในครั้งแรก

“แหม หนูล้อเล่นก็ไม่ได้ โกรธเหรอ พ่อขา โกรธเหรอคะ”

“ไม่รู้” ชัชแกล้งงอน โชติรสเลยตามง้อ พิณเคาะประตูแล้วเดินเข้ามาหาที่นั่ง

“พ่อขา โกรธจริงๆเหรอ หนูขอโทษ” ชัชแกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้

“หนูขอโทษจริงๆนะคะ ก็หนูรักพ่อ อยากมาเซอร์ไพร์สพ่อเท่านั้นเอง” โรสทำหน้าไม่มีความสุข

     โรสเดินมาโอบเอวมากอดพ่อจากทางด้านหลัง พอได้จังหวะ ชัชหันตัวมากอดโรสทันทีอย่างไวจนโรสตั้งตัวไม่ทัน

“คุณพ่อขี้โกงนี้ คุณพ่อ” โรสกำลังเสียทีอยู่ในก้อมกอดของพ่อบังเกิดเกล้า ไปไหนไม่รอด ชัชหัวเราะใส่หน้า “5555+” นานๆสองคนจะได้เล่นกันแบบนี้เสียที ระหว่างนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น <กริ๊งๆ> พิณเดินมารับสายแทนเพราะชัชอยู่ไกลจากโทรศัพท์

“สวัสดีค่ะ ท่านประธานไม่สะดวกรับสายค่ะ มีอะไรด่วนไหมค่ะ อ๋อคะ ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ ท่านค่ะเลขาท่านบอกว่า มีแขกคนสำคัญจากเพื่อนคุณท่านส่งให้มาพบค่ะ จะพบเลยไหมคะ” ชัชพยักหน้า แล้วก็หันไปหอมแก้มลูกสาว เอาหน้าผากชนกัน

     ไม่คิดว่าแขกจะเดินเข้ามาเร็วแบบนั้น กุ้งเคาะประตูตามมารยาท แล้วก็เปิดประตูเข้ามา ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้าเขา คือชัชกำลังหอมหน้าผากลูกสาว กุ้งเข้าใจผิด จึงถอยหลังแล้วดึงประตูปิดทันที

“ขอโทษครับ” พิณจึงรีบวิ่งมาเปิดประตูและออกมาเรียกกุ้ง

“คุณค่ะ ทำไมถึงไม่เข้าไปหละคะ” กุ้งหันหลังอยู่ พอพิณเรียกจึงหันกลับไป

“อ้าวคุณนั่นเอง คุณนรากร ใช่ไหมคะ ถ้าพิณจำไม่ผิด”

“ครับพี่ ผมเอง อ้าวแล้วทำไมพี่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้หละครับ แล้วเมื่อกี้ที่ผมเห็นนั่น”

     กุ้งชี้ไปที่ผู้หญิงคนนั้น เพราะโรสยืนหันหลังอยู่ จึงไม่รู้ว่าใคร

“คุณอย่าพึ่งเข้าใจผิด เข้าไปข้างในก่อนเถอะค่ะ แล้วคุณจะเข้าใจเอง”

     คราวนี้ พิณเป็นคนเปิดประตูพากุ้งเข้าไปเอง พอกุ้งกับโรสพบกันทั้งสองจึงต่างตกใจทั้งคู่

“พี่กุ้ง” โรสเผลอเรียกชื่อนั้น เพราะใจกำลังคิดถึงกุ้งอยู่พอดีทุกวินาที แต่พูดออกมาไม่ดังนัก ชัชจึงไม่ได้ยิน

“โอ๊ะ..คุณ” ที่กุ้งตกใจเพราะไม่คิดว่าโรสจะมีสามีแก่คราวพ่อแบบนี้ เพราะภาพเมื่อกี้มันยังติดตาอยู่เลย ภาพที่ชัชจูบหน้าผากโรส

“คุณ เป็นอะไรครับ คุณ” กุ้งช๊อกไป 3 วิ 5555+ “ทำหน้าตาและเสียงแบบนั้น รู้จักกันด้วยเหรอครับ”

“เออ..ไม่ครับ ไม่รู้จัก” โรสจะอ้าปากถามว่าทำไมถึงพูดออกไปแบบนั้น แต่ไม่ทันแล้ว เพราะพ่อตัดบทเสียก่อน

“งั้นเชิญนั่งครับ เชิญ นั่นยัยโรสลูกสาวผมเอง อย่าพึ่งเข้าใจผิดไปนะครับกับภาพเมื่อกี้ มาลูกมานั่งที่พ่อนี่เลยแล้วกัน พ่อจะยืนเอง”

“ขอบคุณครับคุณชัชวาลย์ คุณอาบอกว่าคุณอยากจะทำสวนจัดเลี้ยงแต่ยังคิดแบบไม่ออก พอดีผมมีแบบเก่าๆที่เคยสร้างและออกแบบไว้หลายแบบ จึงติดมาให้คุณเลือกดูก่อนว่าชอบแบบไหนหรือว่าจะออกแบบใหม่ตามที่ใจต้องการ แต่มันอาจจะช้าหน่อย”

“มันก็จริงอย่างที่คุณบอกนะ ถ้ามัวแต่มาคิดแบบใหม่มันจะช้า เพราะงานนี้ผมต้องการทำด่วนมาก อยากให้เสร็จก่อนกลางปีหน้าประมาณกลางเดือนพฤษภา คุณว่าทันไหมถ้าเราเอาแบบเก่าที่มีอยู่มาผสมกัน เพราะผมก็เข้าใจนะว่ากว่าจะร่างแบบ กว่าจะเขียนมันใช้เวลานานมาก เอาเป็นว่า ผมขอดูแบบที่มันมีอยู่แล้วเอามาผสมกัน น่าจะง่ายกว่า” โรสยังนั่งนิ่งดูเชิงกุ้งไปก่อน

“เอาตามที่คุณเห็นสมควรเลยแล้วกันนะครับ ผมยังไงก็ได้ นี่ครับ งั้นเชิญเลือกดูเอาเลย ตามสบาย ได้แบบไหน ชอบตรงไหน ก็บอกผม เลือกได้เมื่อไหร่ก็โทรบอก ตามเบอร์นี้เลยนะครับ” กุ้งยื่นนามบัตรของเขาให้ชัชวาลย์ ชัชรับมาและอ่านชื่อ

“นรากร ธิติพันธ์พงษ์ (กุ้ง) สถาปนิก ออกแบบและตกแต่งภายใน แสงตะวัน ชื่อบริษัทคุณเหรอ แสงตะวันเนี่ย เพราะจัง”

“ครับ ชีวิตผมมันท้าทาย ขึ้นลงคล้ายแสงตะวัน ทั้งยามเช้าและยามเย็น”

     โรสมองดูแบบ แล้วไม่น่าเชื่อว่ามันจะสวยถูกใจเธอทุกแบบเลย จนเลือกไม่ถูก

“อือ เยี่ยมมากๆ เยี่ยมจริงๆ ดีกว่าของเก่าตั้งเยอะ ฉันพอใจมาก แบบสวยๆทั้งนั้นเลย พวกนี้ชั้นเดียวหมดเลยใช่ไหม”

“ครับ สถานที่จัดเลี้ยงแบบนี้ส่วนใหญ่จะเป็นชั้นเดียวไม่ควรเป็น 2 ชั้นครับ ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ เพราะมันไม่ใช่สวนอาหาร เราแค่เอาไว้ใช้เฉพาะกิจเท่านั้น อีกอย่างชั้นเดียวเนี่ย ค่าใช้จ่ายถูกกว่าสองชั้นค่อนข้างมาก เพราะการทำ 2 ชั้น ต้องคำนวณฐานรากค่อนข้างเยอะกว่ากันอีกเกือบเท่าตัว ผมว่าชั้นเดียวจึงประหยัดกว่า ทั้งเร็ว สะดวกและปลอดภัยครับ”

“เก่งๆ สมเป็นมือดีของเจ้าวัฒน์มัน อธิบายได้ละเอียดถี่ถ้วนจนไม่ต้องถามอะไรเพิ่มเติมเลย”

     ชัชชมกุ้งแบบเปิดอก เพราะกุ้งตรงไปตรงมา ไม่อ้อมค้อม ชัชจึงชอบกุ้งเข้าให้แล้วกับนิสัยซื่อๆแบบนี้

“เห็นคุณอาบอกว่า คุณต้องการด่วนใช่ไหมครับ” กุ้งถามไปก็เก็บเอกสารที่ไม่จำเป็นเข้ากระเป๋าเตรียมตัวกลับ เพราะงานเสร็จแล้ว

“ใช่ครับ คือกลางปีหน้าประมาณเดือนมิถุนายน ผมนัดเซ็นต์สัญญากับลูกค้าคนสำคัญที่มาจากอเมริกา จึงอยากจะเลี้ยงต้อนรับ”

“ทันครับ ถ้าท่านเลือกแบบให้ผมได้เร็ว หลังปีใหม่ประมาณ ต้นเดือนไม่เกินวันที่ 5 ถ้าผมได้แบบที่แน่นอน จากนั้นอีก 7 วัน แปลนที่สมบูรณ์จะเสร็จครับ” โรสนั่งดูแบบจนเพลินตาไปหมด ชอบทุกอัน ชอบไปหมด

“ว๊าว ทำไมมันถึงเร็วจังเลยครับ ผมเคยคุยกับที่อื่นเขาบอกผม อย่างต่ำ 20 วัน นี่คุณนรากรบอกผมแค่ 7 วัน อเมซิ่งมาก”

“ผมบอกตามตรงเลยนะ ถ้าคุณไม่ใช่เพื่อนคุณอา ผมก็ไม่ทำให้หรอก ผมเห็นว่าท่านมีบุญคุณกับผมมาก งานเล็กๆน้อยๆแบบนี้ผมพอช่วยได้ผมก็ไม่ขัดข้องหรอกครับ” ชัชยิ่งคุย ยิ่งชอบความตรงไปตรงมาจริงๆ

“โอย ผมลืมไปเลย ต้องขอโทษที คุยกันมาตั้งนาน คุณนรากรจะรับกาแฟแบบไหนดีครับ เน้นเข้ม เน้นหวานหรือแบบพิเศษ ยัยโรส พ่อขอขนมคุกกี้ที่ลูกเอามาให้พ่อมาหน่อยซิ ดูซิ พ่อลืมไปสนิทเลย” ชัชลืมหันไปสั่งพิณทันที

“พิณออกไปบอกเลขาฉันข้างนอกนะว่าให้เอากาแฟมาให้ด้วย 2 ที่ ธรรมดา 1 พิเศษ 1 แล้วแกก็ไปหาจานมาใส่ขนมด้วยไปไป๊”

“ค่ะท่าน” พิณรีบวิ่งออกไปจัดการตามที่ชัชบอก ส่วนโรสก็ลุกออกจากเก้าอี้ ไปหยิบขนมที่เธอเอามาฝากพ่อมาเตรียมไว้ข้างๆ

“ผมกับอาคุณเป็นเพื่อนรักกันเลยเชียวนะ ตั้งแต่อยู่อังกฤษแล้วหละ นี่ไงรูปสมัยที่เรียนและรับปริญญาที่นั่น นี่ผม นี่อาคุณ”

“รูปนี้ผมก็เคยเห็นนะ ที่บ้านคุณอาก็มี พึ่งจะเจอตัวจริงก็วันนี้นี่เอง” พิณและเลขาเปิดประตูเอากาแฟมาให้ พิณส่งจานให้กับโรส

     พิณช่วยโรสเอาขนมจัดใส่จานแล้วเอามาวางไว้ให้กับกุ้งและพ่อคนละจาน แล้วก็มานั่งที่เดิมคือตรงข้ามกุ้ง

“เก่งจัง สวยดีนะคะพ่อ คุณนรากร ทำได้ดีและสวยจริงๆ” โรสพูดไปตามองกุ้งเป็นประกายตลอด

“ขอบคุณมากครับคุณโชติรสที่ชมผม” กุ้งเผลอหลุดชื่อโรสออกมาทั้งๆที่เมื่อกี้บอกว่าไม่รู้จัก

“อ้าว แล้วมันยังไงกัน งงจริงๆเลย ตกลง สองคนนี่รู้จักกันแล้วเหรอ ไหนเมื่อกี้คุณบอกไม่รู้จักลูกสาวผมไงคุณนรากร”

“เออ..ผม” กุ้งรีบตัดบททันที เพื่อไม่ให้หลุดความเท็จอะไรออกมาอีก ก่อนที่จะมองหน้ากันไม่ติด

“ตกลงไม่มีอะไรเพิ่มเติมอีกแล้วใช่ไหมครับ ถ้างั้นผมขอตัวกลับก่อนหละครับท่าน”

     พูดจบ กุ้งรีบคว้ากระเป๋าสะพายและเอกสารออกไปทันที จวนจะถึงประตูอยู่แล้ว แต่ไม่ได้หันกลับมา

“เดี๋ยวซิคุณ ไม่อยู่คุยกันต่อเหรอครับ กำลัง..อ้าวไปซะแล้ว อะไรวะ ตกลงนี่เราพูดอะไรผิดไปหรือเปล่าเนี่ย คำถามก็ยังไม่ได้ตอบ”

“เอาไว้โอกาสหน้าแล้วกันนะครับท่าน วันนี้ผมมีธุระด่วน ต้องรีบไป” แล้วกุ้งก็เปิดประตูออกไปเลยทันที

“พี่กุ้ง เดี๋ยว พ่อหนะ ไม่น่าถามคำถามที่ไม่สร้างสรรค์เลย พี่กุ้งรอโรสด้วย” โรสรีบวิ่งตามกุ้งออกไปทันที

     ส่วนพี่เลี้ยงตัวดี เผลอเป็นไม่ได้ เจอแอร์เย็นๆหลับคาโซฟาไปแล้วตอนไหนไม่รู้ ชัชหันมา

“ชะอุ๊ย นังพิณ เผลอไม่ได้ เผลอเป็นหลับ เฮ้อ แต่ละคน มันอะไรกันวะ”

     แล้วชัชก็กลับมานั่งเลือกแบบ คนเดียวตามเคย เพราะโรสไปแล้ว โรสวิ่งตามกุ้งลงมาถึงข้างล่าง กุ้งกำลังเปิดประตูรถ ชัชยืนแอบดูลูกสาวจากหน้าต่างห้องทำงานชั้น 2 โชคดีที่กุ้งจอดรถตรงนั้นพอดี จึงสังเกตุเห็นได้อย่างง่ายดาย

“นรากร คุณเป็นใคร ถึงทำให้ลูกสาวผมเป็นแบบนี้ไปได้ ธรรมดายัยโรสไม่เคย วิ่งตามใครแบบนี้ ถ้าไม่สำคัญจริงๆ ผมต้องรู้ให้ได้ว่าคุณเป็นใครนอกจากลูกเลี้ยงของนายวัฒน์ มันต้องมีอะไรที่มากกว่านี้อย่างแน่นอน ไม่งั้นยัยโรสคงไม่ออกอาการอย่างนั้นออกมา”

“พี่กุ้ง” กุ้งหยุดเมื่อโรสเรียกเขาแบบนั้น กุ้งยังไม่หันไป

“ทำไมพี่ถึงไม่ยอมรับกับพ่อ ว่าลูกจักกับหนู ทำไม มันน่าอายมากนักเหรอพี่ ที่จะบอกว่าเรารู้จัก”

“คุณหนูครับ” กุ้งก็ยังไม่หันไป โรสโมโหมากที่กุ้งยังทำเฉยชาใส่ เหมือนยังโกรธเรื่องในวันนั้นอยู่

“อย่ามาเล่นลิ้น เรียกหนูแบบนี้นะพี่ หนูไม่ชอบ”

>>>>>>>>> ********** <<<<<<<<<<

โปรดติดตามตอนต่อไปใน ตอนที่ 9 .. “ เชื่อได้ไหม ”

ตอนที่ 8 .. “ คนแรกของหัวใจ ”

Romance Fiction - นิยายรัก / รักโรแมนติก