ตอนที่ 1

เด็กสาวกับลุงยาวสวนกล้วยยักษ์

-A A +A
อ่านต่อ

ตอนที่ 1

หมวดหนังสือ: 

“ทำไมเวลาแม่พูดถึงลุงยาวอะไรที่ว่านั่น แม่จะต้องทำหน้าตาเคลิบเคลิ้ม  เขินอายด้วยล่ะคะ ผึ้งไม่ชอบเลย”

ผึ้ง เด็กสาววัย 18 ร่างสูง ก้นแน่น หน้าอกอวบตึงเกินวัยหน้าง้ำ

จันทร์ สาวหม้ายลูกติดวัยสามสิบชะงักนิดหนึ่ง นึกไม่ถึงเหมือนกันว่าลูกสาวจะสังเกตเห็นท่าทีที่ผิดปกติของเธอ

“ไม่มีอะไร เค้าก็แค่มีอัธยาศัยดี”

“นี่อย่าบอกนะว่าแม่ชอบเค้า”

“จะบ้าเหรอ แม่เข็ดแล้ว เรื่องแบบนี้”

“ขอให้จริงเห้อะ”

“นี่ แล้วเรื่องอะไรมาหน้าง้ำหน้างอใส่แม่ล่ะเนี่ย มันเรื่องอะไร”

จันทร์เสียงดุ ได้ทีกลบเกลื่อนพิรุธของตัวเอง

“เปล่านี่คะ”

“แน่ใจนะ”

“จริง ๆ ค่ะ หนูแค่สงสัยเท่านั้นก็เลยอดถามไม่ได้”

“แล้วนี่จะไปไหน”

“แม่มีอะไรหรือเปล่า หนูมีนัดกับเพื่อนว่าจะออกไปกินเนื้อย่างวันเกิดเพื่อนน่ะ”

“ชายหรือหญิง”

“กลุ่มเพื่อนค่ะ ก็ทั้งชายทั้งหญิงนั่นแหละค่ะ แม่เคยเห็นหมดแล้ว”

“อย่ากลับดึกนักล่ะ”

“ค่ะ สักห้าทุ่ม”

“เกินไป”

“เผื่อติดลม”

“มีดื่มด้วยเหรอ”

“แหมแม่ วัยรุ่นน่ะ มีบ้าง”

“ฮื่อ ๆ  ระวังตัวด้วยล่ะ”

“ค่า เดี๋ยวพรุ่งนี้จะรีบตื่นแต่เช้ามาช่วยแม่หั่นผัก”

“ไม่ต้องเลย เตรียมทุกอย่างเอาไว้พร้อมแล้ว”

จันทร์ค้อน

ความจริง ผึ้งเป็นเด็กสาวในวัยเรียน แต่ดูสิ เพราะความที่ต้องอยู่กันแค่สองแม่ลูก ดังนั้น เรื่องเรียนเลิกคิดไปได้เลย ผึ้งออกจากโรงเรียนมาช่วยเธอทำกับข้าวขาย  เธอสมัครเรียนกศน.เอาไว้แล้ว ผึ้งมีกลุ่มเพื่อนทั้งชายหญิง ส่วนใหญ่ก็มาจากครอบครัวที่มีฐานะไม่แตกต่างกับเธอนี่แหละ และล้วนแล้วแต่มีปัญหาไปต่าง ๆ นานาไม่มีใครสุขสบายเท่าไรนักหรอก

ลูกสาวพ้นสายตาไปแล้ว คำพูดของผึ้งก็ดังขึ้น...

“ทำไมเวลาแม่พูดถึงลุงยาวอะไรที่ว่านั่น แม่จะต้องทำหน้าตาเคลิบเคลิ้ม  เขินอายด้วยล่ะคะ ผึ้งไม่ชอบเลย”

นั่นสินะ ทำไมเธอต้องรู้สึกแบบนั้น

นึกย้อนช่วงเวลาที่เข้าไปหาลุงยาวที่สวนกล้วยเมื่อหลายเดือนก่อน

กล้วยน้ำว้ากำลังขาดตลาด กล้วยสวนลุงยาวแต่ละกอ แต่ละลำต้น อวบใหญ่ เขียวขจี มองเห็นเป็นพื้นที่กว้างในระยะไกล

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อหลายเดือนก่อนโน้น...

“สวนนี้มีเจ้าของนะครับคุณ”

จันทร์สะดุ้งเฮือกกับเสียงทุ้ม ๆ นั่น ตอนแรกนึกว่าเจ้าของเสียงดังกล่าวกำลังหมายถึงตัวเธอเอง แต่การณ์กลับไม่เป็นเช่นนั้น

จันทร์หลบแวบเข้ากอกล้วย มองไปยังทิศทางที่มาของเสียง ก็เห็นเป็นหนุ่มใหญ่ นุ่งกางเกงเล  เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีมอ หมวกงอบปีกกว้าง

แค่รูปร่างของเขาก็สามารถคาดเดาได้ไม่ยากว่านั่นคือ ลุงยาว!

แต่คนที่ลุงยาวกำลังพูดในเชิงทักทายหรือต่อว่านั้นเป็นผู้หญิงอีกคน ไม่ใช่เธอ

ผู้หญิงคนดังกล่าว อายุอานามน่าจะรุ่น ๆ เธอนี่แหละ รูปร่างค่อนข้างอวบท้วม เอวหนา หน้าตาบ้าน ๆ ทั่วไป นุ่งกางเกงขาสั้น เหมือนจงใจอวดเรียวขาอวบแน่นของตัวเอง เสื้อยืดหลวมโพรก แต่เพระหุ่นของเธอนั่นเอง เวลาขยับเขยื้อนร่างกายจึงได้เห็นว่า สะท้านสะเทือนไปทั้งร่าง

จันทร์เป็นผู้หญิงเหมือนกัน เพราะฉะนั้นจึงพอจะดูออกว่า มันไม่ใช่เรื่องปกติธรรมดาหรอก

หัวใจของจันทร์เต้นรัวขึ้น สายตาจ้องเขม็งไปที่เหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นในระยะแค่ไม่กี่เมตร โดยมีกอกล้วยพรางสายตา

“ก็รู้ว่ามีเจ้าของ”

“ทำไมถึงทำท่าเหมือนจะมาขโมยล่ะ”

“ลุงยาวขา ใครจะกล้าล่ะคะ นี่มันสวนของลุงยาว ใคร ๆ ก็รู้กันดีว่าลุงน่ะ โหด ยาว ใหญ่ เอ๊ย... ไม่ใช่สิ”

เขาคนนั้นเปิดหมวกออก จันทร์ลืมตากว้าง หัวใจเต้นรัวผิดจังหวะ เมื่อได้เห็นโครงหน้าคมคาย หนวดเคราผุดขึ้นเขียวครึ้มของลุงยาว

และหัวใจของจันทร์ก็มีอันเต้นรัวผิดจังหวะมากกว่าเดิม เมื่อลุงยาวเจ้าของสวนกล้วยขยับเข้าหาสาวอวบร่างนั้น

จันทร์เอามือปิดปากตัวเองเอาไว้ เพราะไม่คิดว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้

สาวอวบคนนั้นไม่ได้ถอยห่าง แถมยังขยับเข้าประชิดลุงยาว ทำเหมือนกับวัวเคยขาม้าเคยขี่อย่างนั้นแหละ

จันทร์ไม่ใช่คนอ่อนประสบการณ์ เธอเองก็ผ่านเรื่องรักมาไม่ใช่น้อย ทำไมจะดูไม่ออกว่าสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไป

สาวอวบคนนั้นไม่ได้ถูกลุงยาวลวนลาม แต่กลับเป็นฝ่ายโผเข้าหา โอบกอด แล้วมือของสาวอวบก็คว้าหมับเข้าที่กลางลำตัวของลุงยาว

จันทร์ปิดปากตัวเองเอาไว้แน่น พร้อมกับอาการประหลาดที่เกิดขึ้นมาอย่างรุนแรง ใต้ท้องน้อยปั่นป่วน หัวนมแข็งชูชัน

ใช่สิ เพราะมันนานแค่ไหนแล้วละที่เธอเองห่างจากเรื่องนี้ ความสุขทางเพศระหว่างชายหญิง ใคร ๆ ก็ต้องการกันทั้งนั้น อย่างเธอก็ไม่ปฏิเสธเหมือนกัน

“อยากเจอแบบนี้เหรอ” เสียงของลุงยาว

“ค่า คิดถึงจะแย่”

“คิดถึงผม หรือคิดถึงกล้วยของผม”

“ทั้งสองอย่าง”

“จะกินเลยหรือเปล่า”

“ค่ะ ขอกินเลยละกัน”

จันทร์ปิดปากตัวเองเอาไว้แน่น ด้วยอารมณ์ที่คุโชนอย่างรุนแรง สายตาจ้องเขม็งไปที่ภาพอันสุดระทึกหัวใจที่สุด

สาวอวบกำลังใช้มือขยับไปที่เป้ากางเกงเลของลุงยาว และเพียงไม่นาน กางเกงตัวนั้นก็รูดหลุดออกไป โอย ก้นลงยาวดูปอด มันเข้าตามตำรา ร่างสูง ก้นปอด ดุ้นคง...

จันทร์ไม่ต้องเดา เพราะอารมณ์ของลุงยาวถูกปลุกด้วยปากของสาวอวบ จึงตะปบมือลงไปบนศีรษะของเธอ แล้วเพราะอารมณ์ของคนทั้งคู่กำลังร้อนระอุกระเจิดกระเจิงเต็มที่ ดังนั้น จึงเบี่ยงให้เธอสามารถมองเห็นดุ้นของลุงยาวได้ชัดเจนกว่าเดิม

จันทร์อยากจะกลั้นใจตาย ลมหายใจติดขัด แถมใต้ท้องน้อยของเธอก็ปั่นป่วนรัญจวนใจ หัวนมในยกทรงชูชัน ลำคอหรือก็เหือดแห้งลามมาถึงริมฝีปากจนต้องเผลอแลบลิ้นออกมาเลีย

ดุ้นยาว ๆ อวบ  ๆ ของลุงยาวถูกเด้าเข้าปากของสาวอวบผู้โชคดีคนนั้น

“อูย....”

“ซู้ดดด   พี่ยาว...พี่ยาว...ใหญ่...อืมมม...อู้ยยย...”

เสียงของสาวอวบที่กำลังอมกลืนแท่งของลุงยาว เร้าอารมณ์อย่างที่สุด

จันทร์แทบไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำว่า เธอกำลังปั่นป่วนรัญจวนใจกับภาพที่เห็น เธอยังมีเลือดเนื้อวิญญาณความต้องการทางเพศ

ความอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวมักเกิดขึ้นเสมอ ๆ

จันทร์ตกเบ็ดประจำ แค่ถู ๆ น้ำก็เต็มร่องแล้ว ไม่ต้องห่วงเมื่อมาเจอภาพแบบนี้ จันทร์ไม่สามารถทนยืนดูอยู่ต่อไปจนจบ เพราะ...เธอเปียกไปหมดแล้ว ผละจากมา แต่ภาพนั้นก็ยังค้างอยู่ในหัว นึกถึงคราวใดก็ให้ซ่านสยิวไปทั้งร่าง

ตั้งแต่วันนั้น จันทร์ยังไม่เคยไปหาลุงยาวที่สวนอีก แต่ในตลาดน่ะ มีคนซุบซิบถึงลุงยาวบ่อย ๆ ไป มันทำให้จันทร์รู้สึกปั่นป่วนได้ทุกครั้ง ไม่แปลกใจหรอกว่าทำไมผู้หญิงถึงได้อยากไปหากล้วยที่สวนลุงยาว พวกที่ได้แล้วก็ยังอยากจะไปซ้ำ ผู้ชายคนนี้มีดีตรงไหน ถ้าไม่ใช่เรื่องอย่างว่า

จันทร์พยายามไม่คิดถึงเรื่องนี้ให้รกสมองอีก เพราะมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธออยู่แล้ว ใครจะไปหาใคร ใครจะมีเสน่ห์เย้ายวนใจแค่ไหน

แต่ก็นั่นแหละ ผึ้งผู้เป็นลูกสาวกลับมาดึก ๆ ดื่น ๆ แถมเมากลับมาอีก ต้องช่วยหิ้วปีกกลับเข้าห้อง

“ปวดหัวจัง”

จันทร์ไม่อยากจะซ้ำเติมในตอนนี้แต่ก็อดบ่นไม่ได้

เด็กสาววัยกำลังระเริง นาน ๆ ครั้งจะได้ออกจากบ้านไปสนุกสักครั้งกับเพื่อน ๆ ของเธอ บ่นมากนักก็ไม่ได้ เพราะในความเป็นจริงแล้ว ผึ้งก็ฉายความเป็นจันทร์ในอดีตนั่นแหละ

จันทร์เด็กสาวใจแตกก่อนวัยอันควร แอบหนีตามผู้ชายจนกระทั่งต้องออกจากโรงเรียนกลางคัน มันก็ชีวิตน้ำเน่าของเธอนั่นแหละ ไม่มีอะไร

“เฮ้อ... กลุ้มโว้ย”

จันทร์อยากจะโพล่งออกมาแบบนี้ แต่ก็ทำได้แค่ถอนใจเท่านั้น

เช้าวันรุ่งขึ้นก็ต้องรีบตาลีตาเหลือกเตรียมตัวขายของ

อาหารคาวหวานของจันทร์ ค่อนข้างลือชื่อ แม้ว่าจะเพิ่งมาตั้งร้านใหม่ก็เถอะเมื่อเทียบกับเจ้าอื่น ๆ เธอไม่ได้เอากำไรมาก แค่พออยู่ได้ และต้องการให้คนได้กินกับข้าวไม่แพงมากนัก ต่างคนต่างพึ่งพาอาศัยกัน

อาชีพแม่ค้าขายข้าวแกง ไม่ได้สนุกเลย ต้องเตรียมตัวทำงานกันข้ามวัน แต่ก็ขายหมดรวดเร็ว เตรียมตัวซื้อของ เตรียมหั่นผักทุกอย่างเอาไว้ให้พร้อมจึงจะพักผ่อน

“แม่...”

ผึ้งเพิ่งตื่น เด็กสาวยังคงมีอาการแฮงค์

“เป็นไงบ้างล่ะนังตัวดี” จันทร์อดแดกดันไม่ได้ แต่ในคำพูดดังกล่าวนั่นน่ะ ผึ้งก็เข้าใจได้ไม่ยากนักหรอกว่ามันเป็นวิธีการแสดงความห่วงใยธรรมดา ๆ ประสาแม่นั่นเอง

“หนูขอโทษ”

“ขอโทษทำไม วันนี้ก็ไปอีกดิ จะได้สนุกสนานให้เต็มที่”

“แหมแม่ หนูเข็ดแล้ว”

“เข็ดทำไมล่ะ”

“หนูพูดจริง จะไม่ทำอีกแล้ว”

จันทร์อยากจะแดกดันตามประสา แต่พอมีสติขึ้นมาแล้วก็รู้ว่าไม่ควรทำแบบนั้น ผึ้งไม่ได้ดื้อด้านเท่าไรนัก

เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงให้กับเธอได้อย่างดีเชียวละ

ที่ผ่าน ๆ มาน่ะ ถ้าไม่มีผึ้งสักคน คงยากที่จะเอาตัวรอดได้ ผึ้งไม่ได้ไปเรียนหนังสือในภาคปกติ ก็เพราะต้องมาช่วยงานเธอ

นาน ๆครั้งจึงจะได้ออกไปเถลไถลบ้างตามประสาวัยรุ่น

คนเราไม่เห็นจำเป็นต้องไปเทียบกับใครเลย มีลูกสาวดีขนาดนี้แล้วก็ต้องเรียกว่าเป็นโชคแล้วละ

“ไหวหรือเปล่า ไม่ไหวก็ไปนอน”

“มีอะไรให้หนูช่วยบ้าง”

“ไม่มีหรอก ทำหมดแล้ว” จันทร์ตอบ สบตากับลูกสาว วงหน้าพริ้มเพราของผึ้งได้เค้าเธอมา ใคร ๆ ก็ชมทั้งนั้นว่าผึ้งหน้าตาดี นี่ถ้าโชคดีได้เข้าวงการบันเทิงละก็ อาจจะกลายเป็นนางเอกละครก็ได้

ผึ้งเคยได้ยินคนชมตัวเองเหมือนกัน แต่เธอก็ไม่ได้มีท่าทีอะไร ความสาวสวยของเด็กสาววัยเจริญพันธุ์อย่างผึ้ง คงไม่สามารถไปต่อยอดทำอะไรได้หรอก นอกเสียจากมีแฟนสักคน ช่วยกันทำมาหากินไปตามประสา

“หนูนี่แย่จัง”

“ไม่เป็นไรหรอกน่า นาน ๆ ได้ออกไปสนุกสักครั้งจะเป็นไรไป”

จันทร์ว่า

ผึ้งมองหน้าคนเป็นแม่อย่างประหลาดใจมากที่ไม่ได้โดนดุมากกว่านี้ ปกติแม่พูดไม่ค่อยหยุดนักหรอก

“แม่เป็นอะไรไปหรือเปล่าเนี่ย ทำไมดูแปลก ๆ”

“แปลกยังไงวะ”

“ไม่เห็นด่าหนูเลย”

“ก็โตแล้ว จะด่าอะไรนักหนา”

“แม่พูดจริงปะเนี่ย”

“อ้าว นังนี่! อุตส่าห์อารมณ์ดีแล้วนะเนี่ย”

ผึ้งถึงกับหัวเราะออกมาเมื่อเห็นอาการหัวร้อนของจันทร์ เพราะนี่แหละที่เป็นตัวตนจริง ๆ ของแม่เธอ ต้องดุ ต้องบ่นไม่หยุด

แบบนี้สิ เธอจึงจะสบายใจขึ้นมาบ้าง

ความจริง เมื่อคืนนี้มีอะไรบางอย่างที่ไม่สามารถเล่าได้เหมือนกัน หลังฟืนจากเมา ผึ้งพยายามสำรวจตัวเองว่า มีอะไรบุบสลายไปบ้าง แต่ก็ยังไม่ปรากฏชัดเจน

“สนุกหรือเปล่าล่ะเมื่อคืน” จันทร์ถามเสียงเบาลง

“สนุกอะไรล่ะแม่ เมา...เมาอย่างเดียว”

“เมาไม่สนุกเหรอ”

“ก็นิดหน่อย แต่ไม่ได้ชอบ ดูสิเนี่ย แฮ้งค์หนักหัวอยู่เนี่ย”

“อีกหน่อยก็ชิน ไม่เคยดื่มมาก่อนนี่”

“หนูเคยดื่มสไปร์กับแม่”

“แล้วเมื่อคืน...”

“เบียร์”

“ถึงว่าสิ”

“แม่...”

“อะไร” จันทร์ที่กำลังจะผละจากไปมีอันต้องชะงักหยุด เพราะน้ำเสียงของผึ้งบวกกับแววตาที่กำลังจับอยู่บนใบหน้าของเธอ “มีอะไรหรือเปล่า”

“สมมตินะ”

“นังผึ้ง พูดดี ๆ อย่าให้ใจเสียนะ”

“หนูแค่สมมติ”

“เอ้า ว่าไป”

“สมมติว่าหนูเกิดท้องขึ้นมา แม่จะรับได้ไหม”

จันทร์แอบสะดุ้ง แต่ก็ไม่ได้มีท่าทีเป็นอย่างอื่น นอกจากถอนใจ

“ถ้ามีจริง ก็ต้องเตรียมตัวเลี้ยงหลาน”

ผึ้งนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะโผเข้าสวมกอดแม่ “มันจะไม่เป็นอย่างนั้นแน่ค่ะ”

จันทร์เกือบจะขยับปากโพล่งออกมาตามประสาคนปากร้ายใจดี แต่สุดท้ายเธอก็โอบกอดลูกสาวเอาไว้

“ตกลงเอ็งแกล้งล้อเล่นใช่ไหมเนี่ย”

“หนูแค่อยากลองใจ”

“แต่ข้าพูดจริงนะ ไอ้ผึ้ง”

สารบัญ / นำทาง

แสดงความคิดเห็น

 
 

ข้อควรทราบ เนื่องจากผู้ดูแลหลักของเว็บไซต์เป็นคนตาบอด หากพบการแสดงผลที่ผิดเพี้ยนและสร้างความไม่สะดวกต่อการใช้งาน โปรดแจ้งทีมงานได้ในทุกช่องทาง

เราอยากให้สมาชิกทุกท่านอยู่กันอย่างครอบครัวที่อบอุ่น ให้สังคมภายในเว็บ เป็นสังคมที่ดี ดังนั้น สมาชิกทุกท่านโปรดเคารพในสิทธิของตนเองและผู้อื่น

ผลงานที่ถูกเผยแพร่บนเว็บ ให้ถือว่าลิขสิทธิ์เป็นของผู้เผยแพร่เอง ห้ามมิให้บุคคลอื่นนำไปเผยแพร่ ก็อปปี้ หรือนำไปดัดแปลง โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงานโดยเด็ดขาด หากมีการฝ่าฝืน แล้วถูกดำเนินคดีจากเจ้าของผลงาน ทางเว็บมิขอเกี่ยวข้อง เพราะได้แจ้งเตือนเอาไว้อย่างชัดเจนแล้ว

หากพบบทความที่มีเนื้อหาไปในทางใส่ร้ายผู้อื่น หรือทำให้ผู้อื่นเสียหาย แจ้งเข้ามาได้ตามช่องทาง Email keangun2018@gmail.com ได้ตลอด 24 ชั่วโมง ทางทีมงาน จะทำการตรวจสอบ และหากเป็นจริง จะนำผลงานดังกล่าวออกจากเว็บไซต์ ไม่เกิน 1 วัน

Copyright © 2018-2024 keangun. All Right Reserved.