บทที่ 54 ศาสตราปีศาจ
บทที่ 54 ศาสตราปีศาจ
คลื่นพลังงานหมุนวนที่ผสมผสานระหว่างความมืดและแสงสว่าง พุ่งเข้าใส่ร่างของหญิงสาวผู้ใช้ ศาสตราแห่งโลหิต อย่างรุนแรงจนอากาศบิดเบี้ยว
อ๊ากกกก!
หญิงสาวกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน พลังบริสุทธิ์ของแสงศักดิ์สิทธิ์และพลังวิญญาณได้ทำลายโครงสร้างของร่างโลหิตของเธอให้แตกสลายอย่างรวดเร็ว หยดโลหิต ที่หล่อเลี้ยงร่างของเธอเริ่มระเหยกลายเป็นควันสีดำอย่างบ้าคลั่ง ดาบโลหิตในมือสลายตัวลงไปในอากาศ
ร่างของเธอถูกผลักกระเด็นไปกระแทกกับต้นไม้ใหญ่จนโค่นล้มไปหลายต้น และในที่สุด ร่างกายที่งดงามก็ถูกคลื่นพลังงานทำลายจนกลับคืนสู่สภาพเดิม: หยดโลหิตสีดำจำนวนมหาศาล ที่ไหลนองอยู่บนพื้นดินทุกเปลวเพลิงชำระล้างจนสิ้น
อาร์เธอร์และเอเรนทรุดตัวลงด้วยความอ่อนล้า ทั้งคู่หอบหายใจหนักๆ พลังที่ใช้ไปในการโจมตีพร้อมกันนั้นมหาศาลเกินกว่าที่พวกเขาจะควบคุมได้ง่ายๆ
“สำเร็จ... ไหม” อาร์เธอร์ถามอย่างไม่แน่ใจ ดวงตาของเขายังคงจ้องมองไปยังหยดโลหิตที่ไหลนองอยู่
เอเรนกำดาบอีเร็นแน่น “พลังของศาสตราแห่งโลหิต... ไม่อาจถูกทำลายด้วยวิธีธรรมดา
“ไม่รู้เหมือนกัน… แต่โดนขนาดนั้นมันก็ต้องมีเจ็บบ้างแหละ”
ขณะที่ทั้งสองกำลังประเมินผลลัพธ์ของการโจมตี ทันใดนั้น!
วูมมมมมม!
พลังงานสีม่วงเข้มก็พุ่งลงมาจากฟากฟ้าอย่างรวดเร็ว ปะทะเข้ากับหยดโลหิตที่นองอยู่บนพื้นดิน พลังงานสีม่วงนั้นแผ่ซ่านออกไปอย่างรุนแรงทันทีที่สัมผัสกับโลหิต ทำให้หมอกสีดำรอบบริเวณยิ่งหนาแน่นและมีกลิ่นเหม็นไหม้
“อะไรอีก!” อาร์เธอร์คำราม พลางพยายามยันกายลุกขึ้น
“ไม่รู้… แต่ที่รู้ ๆ ก็คือ … พวกเราเจองานช้างแน่”
“ถึงแกไม่บอก… ฉันก็รู้แล้ว”
จากใจกลางของหยดโลหิตที่ถูกพลังสีม่วงเข้าครอบงำ ปีศาจตัวหนึ่ง ก็ค่อยๆ ปรากฏตัวขึ้น มันไม่ใช่ปีศาจกินเนื้อที่ไร้สติ แต่เป็นปีศาจที่มีรูปร่างคล้ายมนุษย์ขนาดมหึมา มี ปีกสีม่วงเข้ม ขนาดใหญ่ที่แผ่ออกมาจนบดบังแสงจันทร์ มันคืออสูรที่ถูกสร้างขึ้นจากการผสมผสานระหว่างพลังของ ศาสตราปีศาจ และ ศาสตราแห่งโลหิต!
แกร๊ก! แกร๊ก!
โซ่ตรวนเวทมนตร์สีดำสนิทพันธนาการอยู่รอบลำตัวของปีศาจปีกม่วงนั้น แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่ามันคือหุ่นเชิดที่ถูกบงการมาจากที่อื่น
“พวกมัน... ร่วมมือกันแล้ว!” เอเรนตะโกนอย่างตื่นตระหนก
“บ้าชิบเลย”
ปีศาจปีกม่วงคำรามก้อง มันใช้กรงเล็บแหลมคมของมันกวาดไปยังเอเรนและอาร์เธอร์อย่างบ้าคลั่ง ทั้งสองต้องกระโดดถอยหลังเพื่อหลบการโจมตีอย่างรวดเร็ว
ขณะที่ปีศาจกำลังเบี่ยงเบนความสนใจของทั้งคู่ หยดโลหิต จำนวนหนึ่งก็รวมตัวกันอย่างรวดเร็วอยู่ใต้ปีกปีศาจ แล้วก่อร่างกลับมาเป็นร่างของหญิงสาวผู้ใช้ศาสตราแห่งโลหิตอีกครั้ง
หญิงสาวลุกขึ้นยืนช้าๆ ใบหน้าของเธอซีดเผือด แต่รอยยิ้มกลับเหยียดหยามยิ่งกว่าเดิม
“ข้าเป็นหนี้เจ้า... ศาสตราปีศาจ” เธอพึมพำ ก่อนจะหันมามองเอเรนและอาร์เธอร์ที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
“การโจมตีเมื่อครู่... รุนแรงมาก” เธอกล่าวเสียงเรียบ “แต่พวกเจ้าพลาดแล้วที่คิดจะต่อสู้กับพวกข้า”
หญิงสาวแบมือออกอีกครั้ง หยดโลหิต ที่เหลืออยู่บนพื้นดินทั้งหมดก็พุ่งเข้าสู่มือของเธอ แล้วก่อตัวเป็นดาบโลหิตสีแดงก่ำอีกครั้ง
“ตอนนี้... พวกเจ้ามีแค่สองคน ส่วนข้ามีทั้งพลังโลหิตของข้า... และ หุ่นเชิด ตัวใหม่”
เอเรนกัดฟัน สายตาเต็มไปด้วยความอาฆาต “อย่าให้ฉันรอดไปได้ ทำไม่ยังนั้นพวกแกได้ตายแน่”
หญิงสาวหัวเราะร่า “มาเลย ผู้ใช้ศาสตรา”
“จงตื่น อีเร็น”
แสดงความคิดเห็น