บทที่ 116: ลมหายใจมังกร กับดักของหลินเทียนเชวี่ย

“เจ้าฆ่าข้าไม่ได้หรอก!!” ไททันมังกรเพลิงคำราม จากนั้นมันก็อ้าปากพ่นลมหายใจมังกรออกมา

แล้วเปลวไฟที่ร้อนแรงก็พุ่งเข้าใส่หลินเทียนเชวี่ยทันที!!

ทว่าก่อนที่ลมหายใจมังกรจะทันได้สัมผัสเสื้อผ้าของชายขาเดียว ร่างของเขาก็เปลี่ยนเป็นสายฟ้าสีม่วงหายไปในพริบตา

ภาพเบื้องหน้านั้นทำให้หลินหยวนอดที่จะเบิกตากว้างไม่ได้

นอกจากสายฟ้านั้นจะมีพลังระเบิดมหาศาลแล้ว มันยังมีความเร็วที่น่าทึ่งอีกด้วย!

เมื่อความแข็งแกร่งและความเร็วผสานกัน นี่แหละคือพลังสายฟ้าที่แท้จริง!!

นี่มันคือสุดยอดพลังสายฟ้า!

มันบ่งบอกได้ชัดเจนว่าหลินเทียนเชวี่ยได้บรรลุถึงขีดสุดของความเชี่ยวชาญในการใช้สายฟ้าแล้ว

หลินหยวนที่เฝ้ามองสังเกตการณ์การต่อสู้เองก็เกิดความเข้าใจลึกซึ้งเช่นกัน

“บ้าเอ๊ย!” 

พอไททันมังกรเพลิงเห็นว่าหลินเทียนเชวี่ยหลบการโจมตีได้อย่างง่ายดาย สายตาของมันก็เต็มไปด้วยความโกรธ 

อย่างที่มันเคยพูด ตัวมันเองก็มีพลังเพิ่มขึ้นสูงมากหลังจากการต่อสู้ในครั้งนั้น 

ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ แต่พลังที่แม่ทัพมังกรแสดงออกมาก็ยังเหนือกว่ามันอยู่ดี

แต่มันไม่คิดที่จะยอมแพ้ มันยังคงเปิดฉากโจมตีฝ่ายตรงข้ามให้รุนแรงยิ่งกว่าเดิม

ตูม! ตูม! ตูม! ตูม! 

ลมหายใจมังกรพุ่งเข้าใส่เป้าหมายทีละลูก ทางด้านหลินเทียนเชวี่ยก็เคลื่อนไหวอยู่ท่ามกลางลูกไฟมหึมาหลายลูกได้อย่างลื่นไหลดั่งสายน้ำ

ไม่ว่าลมหายใจมังกรจะระเบิดรุนแรงมากแค่ไหน พวกมันก็ไม่อาจทำอะไรคู่ต่อสู้ได้เลยแม้แต่น้อย

ในที่สุดไททันมังกรเพลิงที่ทำอะไรพูดต่อสู้ไม่ได้ก็ทนไม่ไหวจึงปลดปล่อยท่าไม้ตายขั้นสุดยอดออกมา!

“ลมหายใจมังกรพิฆาต!!”

หลงเยี่ยนคำรามอย่างบ้าคลั่ง ในขณะที่ดวงตาของมันไร้แววแห่งความปรานี

เพื่อปลดปล่อยพลังนี้ มันได้เค้นพลังทั้งหมดในกายออกมาแล้วมุ่งเผด็จศึกศัตรูให้ได้ในคราวเดียว

หากแม้แต่พลังนี้ยังไม่สามารถฆ่าหลินเทียนเชวี่ยได้ มันก็หมดหนทางแล้วจริง ๆ

ทันใดนั้นแม่ทัพมังกรก็พุ่งออกมาจากลมหายใจมังกรที่กำลังแผดเผา ในขณะที่ร่างกายของเขามีเกราะสายฟ้าสีม่วงคอยปกป้อง

เขากำลังใช้เกราะสายฟ้านี้ขวางเพลิงมังกรโดยรอบในระหว่างที่เขาบุกเข้าไปหาต่อสู้

“เป็นไปไม่ได้!” ตอนที่หลงเยี่ยนเห็นหลินเทียนเชวี่ยที่ยังคงมีรังสีสังหารพวยพุ่งอยู่รอบกาย ดวงตาของมันก็แสดงออกถึงความหวาดหวั่นพร้อมกับที่มันถอยหลังหนีโดยไม่ได้ตั้งใจ

“บนโลกนี้ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะคนทรยศที่อยู่ในกองทัพคนนั้น ศึกใหญ่ครั้งนั้นแกคงจะตายด้วยน้ำมือของฉันไปแล้ว!” บัดนี้ดวงตาของชายขาเดียวเต็มเปี่ยมไปด้วยไอสังหาร

ขณะเดียวกัน ในมือของเขามีดาบสายฟ้าสีม่วงที่ปลดปล่อยแรงกดดันค่อย ๆ ปรากฏขึ้นในอากาศ

เขาเตรียมจะใช้ดาบสายฟ้าสีม่วงนี้ปลิดชีพไททันมังกรเพลิง!!

แม้ว่าเขาจะไม่อยากให้หลงเยี่ยนตายง่าย ๆ ก็ตาม แต่ในสถานการณ์แบบนี้ แถมพวกเขายังอยู่ในเขตแดนของศัตรู การกำจัดศัตรูให้เร็วที่สุดนั้นถึงจะรับประกันความปลอดภัยของหลินหยวน หลี่หวงเหยียน และฉู่อวี้ได้ 100% 

เพราะถึงอย่างไรเมืองหย่งเย่นี้ก็เป็นอาณาเขตของพวกไททัน

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ฉู่อวี้เป็นห่วงที่สุดเพราะเธออยู่เพียงลำพังในเมืองที่แสนอันตราย เธออาจจะถูกพวกไททันจับตัวได้ทุกเมื่อ

สวบ!

เสียงดาบคมกริบแทงทะลุเนื้อดังก้องอยู่ในหูทุกคน

แต่ไททันมังกรเพลิงกลับยืนอยู่นิ่ง ๆ โดยไม่เป็นอะไร เป็นเพราะ… คมดาบสายฟ้าของหลินเทียนเชวี่ยยังไม่แทงทะลุผ่านหน้าอกของมันเลย

เพราะในขณะนั้นมีร่างหนึ่งยืนอยู่เบื้องหลังของเขา

และดาบในมือของอีกฝ่ายได้แทงทะลุหน้าอกของหลินเทียนเชวี่ย!!!

“ขอบคุณนายพลหลินที่คิดถึงกัน” คนคนนั้นกล่าวเยาะเย้ย “ในเมื่อนายเอ่ยถึงฉันแล้ว ถ้าฉันยังไม่ออกมาอีก มันก็คงจะเป็นการเสียมารยาท”

ภาพที่เกิดขึ้นทำให้หลี่หวงเหยียนโมโหมาก เขาคำรามอย่างเดือดดาล “เฝิงเจิ้งกั๋ว! ไอ้สารเลว!!”

คนที่ปรากฏอยู่ข้างหลังหลินเทียนเชวี่ยและโจมตีเขานั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเฝิงเจิ้งกั๋ว คนทรยศที่แฝงตัวอยู่ในกองทัพ!

เมื่อหลินหยวนเห็นชายคนหนึ่งโผล่มาอย่างกะทันหันและแทงพ่อของเขาที่ด้านหลัง เขาก็กำหมัดแน่น

เด็กหนุ่มเข้าใจได้ในทันทีว่าตาลุงที่โผล่มาอย่างกะทันหันนั้นจะต้องเป็นคนทรยศที่ทำร้ายพ่อของเขาแน่นอน!

เฝิงเจิ้งกั๋วได้ทรยศไปเข้าร่วมกับเผ่าไททัน ทำให้หลินเทียนเชวี่ยและสหายร่วมรบของเขาถูกล้อมโจมตีโดยไม่มีกำลังเสริมมาช่วยเป็นเวลา 5 ชั่วโมงเต็ม

 แล้ววันนี้ขณะที่แม่ทัพมังกรกำลังจะล้างแค้นด้วยการฆ่าไททันมังกรเพลิง คนทรยศก็มาแทงข้างหลังเขาอีกครั้ง

เฝิงเจิ้งกั๋วพูดยิ้ม ๆ ว่า “ดูเหมือนว่าฝีมือการลอบสังหารของฉันจะยังไม่เสื่อมถอยไปเลย ก่อนหน้านี้ต้องขอบคุณฝีมือตัวเองที่ทำให้ฉันแทรกซึมเข้าไปในกองทัพจนกลายเป็นทหารยศสูงได้”

“นายพลหลิน… นายยังอ่อนหัดนะ”

ที่จริงแล้วเขามาถึงนี่ตั้งแต่การต่อสู้ระหว่างหลินเทียนเชวี่ยกับไททันมังกรเพลิงเริ่มต้นขึ้น

เหตุผลที่เขายังไม่ลงมือก็เพื่อรอโอกาสสมบูรณ์แบบนี้

สำหรับนักฆ่า การลอบโจมตีเป้าหมายให้ตายในคราวเดียวนั้นถึงจะเป็นการลอบสังหารที่แท้จริง!

เมื่อเฝิงเจิ้งกั๋วพูดจบแล้ว หลินเทียนเชวี่ยก็หันไปพูดกับอีกฝ่ายอย่างยากลำบาก “ไอ้… ไอ้คนทรยศ!”

“คนทรยศงั้นเหรอ? ฮ่า ๆๆ!” เฝิงเจิ้งกั๋วระเบิดเสียงหัวเราะ “มีสำนวนหนึ่งของคนสมัยก่อนที่พูดว่า นกดีต้องรู้จักเลือกกิ่งไม้พำนัก ขุนนางดีย่อมรู้จักเลือกนาย ฉันก็แค่ต้องเลือกทางที่ถูกเท่านั้น!”

“แกคงไม่คิดจริง ๆ หรอกใช่ไหมว่ากองทัพจะตั้งรับการโจมตีของเผ่าไททันได้นานกว่านี้? อีกอย่างไม่ว่าจะเป็นหัวเซี่ยหรือมวลมนุษย์ทั้งโลกก็กำลังจะถูกฆ่าล้างเผ่าพันธุ์! ถ้าไม่ใช่เพราะพวกแก ไอ้พวกหัวรั้นที่ยังพยายามต่อต้าน ประวัติศาสตร์หน้าใหม่ก็จะเริ่มต้นขึ้นอย่างราบรื่น!”

“สำหรับโลกนี้ นี่เป็นเหตุการณ์ที่ไม่อาจหลบเลี่ยงไปได้ ผู้ที่เดินตามจะเจริญรุ่งเรือง ส่วนผู้ที่ต่อต้านก็จะย่อยยับ! อีกหลายพันปีข้างหน้า หลังจากที่เผ่าไททันได้ครองโลกอย่างสมบูรณ์ แกก็จะรู้เองว่าฉันได้เลือกทางเลือกที่ชาญฉลาดมากแค่ไหน”

“เมื่อเทียบกับพวกแกแล้ว ฉันต่างหากคือคนที่หลักแหลม! อ้อ… อีกอย่าง ถ้าคนคนหนึ่งไม่ทำเพื่อตัวเอง คนคนนั้นก็จะถูกสวรรค์ลงโทษ ในเมื่อเผ่าไททันสามารถมอบอนาคตที่ดีให้กับฉันได้ ทำไมฉันจะต้องทนอยู่ในกองทัพรอความตายพร้อมกับสิ่งมีชีวิตที่น่าสมเพชอย่างพวกแกด้วย?” นายพลเฝิงพูดด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง

แต่หลินเทียนเชวี่ยกลับหัวเราะแล้วพูดว่า “เฝิงเจิ้งกั๋ว แกมันไม่ใช่มนุษย์ ถ้าแกไม่ส่งข่าวให้กับเผ่าไททัน ถ้าแกไม่ปฏิเสธคำขอล่าถอยของพวกเรา… ทหารทั้ง 547 นายของฉันก็คงไม่ตายอยู่ในสนามรบหรอก!”

“พวกเขาตายก็เพื่อปกป้องฉัน และที่พวกเขาตายก็เป็นเพราะแกด้วยเหมือนกัน!”

เฝิงเจิ้งกั๋วเหยียดยิ้มรับคำก่นด่าจากอีกฝ่าย “มาถึงขั้นนี้แล้ว แกยังหัวเราะได้อีกเหรอ ดูเหมือนว่าฉันจะต้องสั่งสอนให้แกได้รู้สำนึกซะแล้ว!”

เขาพูดจบแล้วก็ดึงดาบออกจากอกของหลินเทียนเชวี่ยทันที

เมื่อหัวใจถูกแทงทะลุ หากไม่ดึงดาบออก อีกฝ่ายจะยังมีชีวิตรอดไปได้อีกสักพัก

แต่ทันทีที่อาวุธถูกดึงออกไปแล้ว หัวใจที่คอยขับเคลื่อนให้เลือดไหลเวียนไปทั่วร่างกายจะหยุดทำงานภายใน 12 วินาที

ขณะเดียวกันเลือด จำนวนมากก็พุ่งออกมาจากบาดแผล

ทว่าขณะที่เฝิงเจิ้งกั๋วชักดาบออก ภาพเลือดสาดกระเซ็นที่เขาคาดเอาไว้กลับไม่เกิดขึ้น

“เป็นไปได้ยังไง!” นายพลเฝิงขมวดคิ้วและเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดี

จากนั้นเขาก็กระชับดาบฟันเข้าใส่หลินเทียนเชวี่ยที่ยืนอยู่ตรงหน้า

ฉับ!

การโจมตีเพียงครั้งเดียวได้ผ่าร่างของศัตรูโดยตรง

ทว่า… ในชั่วพริบตานั้น ร่างของหลินเทียนเชวี่ยได้เปลี่ยนเป็นสายฟ้าสีม่วงสลายหายไปต่อหน้าต่อตา

“บัดซบ!” ภาพที่ปรากฏทำให้ใบหน้าของเฝิงเจิ้งกั๋วขึ้นสีเพราะความโกรธปนอับอาย

เขารู้ตัวแล้วว่าตัวเองถูกหลอก ‘หลินเทียนเชวี่ย’ ที่ยืนอยู่นี้เป็นเพียงร่างแยกสายฟ้าที่อีกฝ่ายสร้างขึ้นเท่านั้น

และเหตุผลที่ชายคนนั้นทำแบบนี้ก็เพื่อล่อให้เขาออกมา!!

หลินเทียนเชวี่ยวางแผนทั้งหมดนี้เอาไว้ตั้งแต่แรก แม้กระทั่งตอนอยู่ท่ามกลางทะเลเพลิงที่หลงเยี่ยนพ่นออกมา

เขารู้อยู่แล้วว่าตัวเองจะถูกลอบโจมตี เขาจึงจงใจสร้างร่างแยกสายฟ้านี้ขึ้นมาแสร้งทำเป็นว่าจะฆ่าไททันมังกรเพลิง แต่แท้จริงแล้วมันเป็นแผนการที่บังคับให้เฝิงเจิ้งกั๋วลงมือต่างหาก!

เนื่องจากบริเวณโดยรอบมีไฟลุกโชน ทำให้บดบังวิสัยทัศน์ของศัตรู อีกฝ่ายจึงไม่สังเกตเห็นการกระทำนี้ของหลินเทียนเชวี่ย

ด้วยเหตุนี้เขาจึงตกหลุมพรางของแม่ทัพมังกร 

ไอ้หมอนี่ ทำไมมันถึงได้เจ้าเล่ห์แบบนี้!

ทันใดนั้นร่างที่แท้จริงของหลินเทียนเชวี่ยก็ปรากฏขึ้นในเงามืด บนใบหน้าของเขามีรอยยิ้มจาง ๆ ประดับอยู่ที่มุมปาก แต่ดวงตากลับดูมืดสนิทดุจห้วงเหวลึก

“นายพลเฝิงเป็นคนฉลาดมากจนหลอกได้ยากไม่ใช่เหรอ?”

“พูดตามตรง ก่อนหน้านี้ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย ฉันคิดไม่ถึงด้วยซ้ำว่าคนทรยศที่ซ่อนอยู่ในทหารระดับสูงของกองทัพ… จะเป็นแก!!”