บทที่ 33 พันธะแห่งโลหิต

บทที่ 33 พันธะแห่งโลหิต

หลังจากการสนทนาอันยาวนาน เอเรน ลีร่า และเซเลเน่ก็ได้รับห้องพักที่อบอุ่นภายในปราสาทแห่งเหมันต์ เอเรนวางเซเลเน่ลงบนเตียงที่ปูด้วยขนสัตว์นุ่มฟู ก่อนจะนั่งลงข้างๆ อย่างเงียบๆ

ลีร่าเดินเข้ามานั่งลงข้างๆ เอเรน เธอเอื้อมมือออกไปสัมผัสหน้าผากของเซเลเน่ “พลังของเธอ... มันคืออะไรกันแน่?” ลีร่าถาม

เอเรนถอนหายใจ “ฉันก็ไม่รู้... แต่ฉันรู้สึกได้ถึงพลังที่แข็งแกร่งบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในตัวเซเลเน่...”

ขณะที่ลีร่าสัมผัสหน้าผากของเซเลเน่ พลังงานสีแดงเข้มที่รุนแรงปะทุขึ้นจากร่างของเด็กหญิงอีกครั้ง ทำให้ลีร่าต้องชักมือกลับด้วยความตกใจ

“พลังของเจ้า... มันคือพลังแห่งศาสตราโลหิต...” เสียงขององค์ราชาดังขึ้นจากด้านหลัง เอเรนหันไปมอง เขาเห็นองค์ราชาแห่งอาณาจักรแห่งตอนเหนือยืนอยู่ตรงหน้าประตูห้องพักของพวกเขา

“แต่ว่า... พลังของเจ้า... มันบริสุทธิ์กว่าที่ฉันเคยเห็นมามาก” องค์ราชากล่าว “และมันยังมีความสามารถที่แตกต่างจากศาสตราโลหิตอื่นๆ...”

“ความสามารถอะไร?” ลีร่าถาม น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความสงสัย

“เซเลเน่... คือผู้สร้าง... ไม่ใช่ผู้ทำลาย” องค์ราชากล่าว 

“เด็กคนนี้สามารถใช้พลังของศาสตราโลหิตเพื่อสร้างสรรค์สิ่งต่างๆ ได้...”

คำพูดขององค์ราชาทำให้เอเรนและลีร่าต่างตกตะลึง พวกเขาไม่คิดว่าจะมีศาสตราโลหิตที่มีพลังที่แตกต่างจากที่พวกเขาเคยรู้

“แล้วทำไม... เธอถึงไม่เคยใช้พลังนั้นเลย?” เอเรนถาม

“เพราะเด็กคนนี้... ยังไม่พร้อม” องค์ราชากล่าว “พลังของเธอ... ยังคงหลับใหลอยู่... รอคอยที่จะตื่นขึ้นมาอีกครั้ง”

เอเรนมองไปยังเซเลเน่ที่ยังคงหลับอยู่ ก่อนจะมองกลับไปยังองค์ราชาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น องค์ราชายิ้มอย่างพึงพอใจ

“ข้ารู้... ว่าพวกเจ้ามีคำถามมากมาย” องค์ราชากล่าว “แต่ก่อนอื่น... ข้ามีภารกิจที่สำคัญอย่างยิ่งที่จะต้องขอให้พวกเจ้าทำ”

เอเรนและลีร่าต่างมองหน้ากันอย่างสงสัย “ภารกิจอะไร?” ลีร่าถาม

“พวกเจ้าจะต้องรวบรวมศาสตราโลหิตทั้งแปดที่กระจัดกระจายไปทั่วโลก...” องค์ราชาตอบ “เพราะพลังของเซเลเน่... คือกุญแจสำคัญที่จะผนึกศาสตราเหล่านั้น... และกำจัดพลังที่ชั่วร้ายที่กัดกินจิตใจของผู้ใช้ไปตลอดกาล”

คำพูดขององค์ราชาทำให้เอเรนและลีร่าต่างตกตะลึง “แต่... มันจะเป็นไปได้ยังไง?” เอเรนถาม “พวกเราจะไปรวบรวมศาสตราทั้งแปดได้ยังไง...”

“ไม่ต้องกังวล... ข้าจะช่วยพวกเจ้า” องค์ราชาตอบ 

“และข้าจะฝึกสอนพวกเจ้าให้ควบคุมศาสตราโลหิต”

“ฝึกสอน...” ลีร่าพึมพำ 

“แต่ท่าน... ท่านไม่ได้ใช้ศาสตราโลหิตนี่”

องค์ราชาหัวเราะเบาๆ “ข้า... เป็นผู้สร้างศาสตราเหล่านั้นขึ้นมาเอง” เขาตอบ 

“และข้า... คือผู้เดียวที่สามารถควบคุมพลังของมันได้โดยไม่ถูกกัดกินจิตใจ”

คำพูดขององค์ราชาทำให้เอเรนและลีร่าต่างตกตะลึง พวกเขาไม่เคยคิดว่าความจริงจะเป็นเช่นนี้

“แต่ว่า... ทำไมท่านต้องทำถึงขนาดนี้?” เอเรนถาม 

“ท่านสามารถทำลายศาสตราเหล่านั้นทิ้งไปได้ไม่ใช่เหรอ?”

“ทำลายไม่ได้...” องค์ราชาตอบ 

“ศาสตราโลหิต... คือสิ่งมีชีวิต... พวกมันสามารถทำลายโลกนี้จนสิ้นได้หากไม่มีใครควบคุม”

“เพราะฉะนั้น... ภารกิจของพวกเจ้า... คือการรวบรวมศาสตราทั้งหมด...” องค์ราชากล่าว 

“แล้วนำมันมาที่นี่... เพื่อที่จะผนึกพลังของมันไว้... ตลอดไป”