บทที่ 89: เพชฌฆาตปีกดำมาเยือน!

แม้ว่าตอนนี้จอมมารทมิฬจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่มันก็ทำให้เขาสูญเสียเพียงแค่ความเป็นมนุษย์ไปเท่านั้น

หลังจากต่อสู้ไปได้เพียง 1 ยก เหล่ามนุษย์ทุกคนก็ไม่สามารถต่อสู้ได้อีกต่อไปแล้ว 

ตอนนี้เหลือเพียงเย่โจวกับหลินชิงที่เป็นตัวซัปพอร์ตเท่านั้นที่ยังพอจะมีเรี่ยวแรงต้านทานศัตรูได้

ทว่าทันใดนั้นเสียงของหลินหยวนก็ดังขึ้นขัดจังหวะไททันจอมมารทมิฬ

“แกไม่มีทางทำแบบนั้นได้หรอก ถ้าฉันยังอยู่ที่นี่ ฉันไม่ปล่อยให้แกฆ่าใครแน่!” 

ไททันจอมมารทมิฬหันหน้ากลับไปมองเด็กหนุ่ม จากนั้นเขาก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองยังไม่ได้ทำลายวงเวทสังเวยตามความตั้งใจแรก

พอเขาหันมาอีกที ศพทั้งหมดที่อยู่ในวงเวทก็ถูกความมืดกลืนกินไปจนหมดสิ้น

นั่นหมายความว่ากระบวนการสังเวยอันเดดได้เสร็จสิ้นอย่างสมบูรณ์แล้ว

“กร๊าซซซซ!” ปีศาจที่มีปีกสีดำก้าวออกมาจากวงเวทสังเวย ก่อนที่มันจะเงยหน้าขึ้นคำรามใส่จอมมารธนู

ร่างของปีศาจตัวนั้นมีเกล็ดสีดำปกคลุมอยู่ทั่ว บนหัวมีเขา 2 ข้างงอกออกมา และปีกสีดำที่อยู่ด้านหลังคล้ายกับปีกของค้างคาวขนาดยักษ์

นี่คือสิ่งมีชีวิตอันเดดที่หลินหยวนอัญเชิญออกมาโดยการสังเวยซากศพของไททันระดับสูงกว่า 1,000 ตัว

เพชฌฆาตปีกดำมาเยือนสนามรบแห่งนี้แล้ว!!

ในระหว่างที่เพชฌฆาตปีกดำค่อย ๆ โผล่ออกมาจากวงเวท ทุกคนที่อยู่ที่นั่นแม้แต่หลินหยวนก็รู้สึกเหมือนกับว่าอากาศโดยรอบมีแรงกดดันที่มหาศาลจนแทบหายใจไม่ออก

ต้องบอกว่าแรงกดดันที่แผ่ออกมาจากตัวของเพชฌฆาตปีกดำนั้นน่าสะพรึงกลัวชนิดที่หาใดเปรียบไม่ได้

ขณะเดียวกัน ไอเยือกเย็นน่าหวาดหวั่นนั้นคล้ายกับจะควบแน่นเปลี่ยนกลายเป็นของแข็ง

ก่อนหน้านี้สิ่งมีชีวิตอันเดดที่ทรงพลังที่สุดที่หลินหยวนเรียกออกมาก็คือมังกรกระดูกพิโรธ แต่เมื่อเทียบกับเพชฌฆาตปีกดำตรงหน้า มังกรกระดูกตัวนั้นก็ไม่ต่างจากแมวที่ดูเชื่อง ๆ เลย

วินาทีต่อมา เพชฌฆาตปีกดำก็เงยหน้าใช้ดวงตาสีเขียวเข้มที่เย็นยะเยือกกวาดมองไปทั่วสนามรบ

ไม่นานสายตานั้นก็มาหยุดอยู่ที่หลินหยวน

ถึงแม้ว่าเด็กหนุ่มจะเป็นคนอัญเชิญเพชฌฆาตปีกดำออกมา แต่เขาก็ยังอดรู้สึกใจเต้นแรงไม่ได้ในตอนที่ประสานสายตากับมัน

ตอนนี้หลินหยวนรู้สึกเหมือนกับว่าเพชฌฆาตปีกดำตัวนี้สามารถกลืนกินเจ้านายของมันได้ทุกเมื่อ

ส่วนคนอื่น ๆ ในสนามรบก็อดไม่ได้ที่จะใจเต้นแรง

เพราะพวกเขาไม่รู้เลยว่าเพชฌฆาตปีกดำที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหันบนสนามรบนี้เป็นศัตรูหรือพันธมิตร

โชคดีที่ถึงแม้ว่ารอบกายเพชฌฆาตปีกดำจะมีแรงกดดันมหาศาล แต่ไม่ว่าหลินหยวนจะอัญเชิญอะไรออกมา สิ่งมีชีวิตพวกนี้จะยังคงภักดีต่อเขาอย่างเต็มเปี่ยม ดังนั้นเพชฌฆาตปีกดำตรงหน้าจึงน่าจะกำลังรอรับคำสั่งจากเขาอยู่

พอเด็กหนุ่มคิดได้แบบนี้ เขาก็ยื่นมือชี้ไปที่ไททันจอมมารทมิฬแล้วเอ่ยคำสั่งเสียงเข้ม “ฆ่ามัน!”

“กร๊าซซซ!” จากนั้นเพชฌฆาตปีกดำก็เงยหน้าคำรามราวกับสัตว์ป่า

วินาทีถัดมา ปากที่อ้ากว้างก็ปล่อยหมอกสีดำแพร่กระจายไปทั่ว

ที่น่าประหลาดใจยิ่งกว่านั้นก็คือ เบื้องหน้าหมอกสีดำนั้นมีบางอย่างควบแน่นเป็นวัตถุคล้ายกับกระบอง

จากนั้นเพชฌฆาตปีกดำก็คว้าจับกระบองและกระพือปีกพุ่งเข้าใส่ไททันจอมมารทมิฬด้วยความเร็วสูง

หวือออ! 

พร้อมกันนั้นมันหวดกระบองเข้าใส่ฝ่ายตรงข้ามเต็มแรง 

ทางด้านจอมมารทมิฬเองก็ไม่ลังเลเลยที่จะยกแขนซ้ายขึ้นมาสกัดกั้นการโจมตี

แต่วินาทีต่อมา…

กร๊อบ!

เสียงกระดูกหักดังก้องไปทั่วบริเวณ 

ผลก็คือแขนซ้ายของไททันจอมมารทมิฬแตกหักในขณะที่มันบิดงอผิดรูป

ถัดมา พลังมหาศาลได้แผ่กระจายไปทั่วทำให้พื้นดินโดยรอบถล่มลง

ตูม!

พร้อมเสียงที่ดังกึกก้อง หลุมขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นใต้ฝ่าเท้าของไททันจอมมารทมิฬ

ภาพนั้นมันทำให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างพากันอ้าปากค้าง

ดวงตาของโจวอวี้หลงเบิกกว้างในขณะที่เขาพึมพำด้วยน้ำเสียงเหลือเชื่อ “นี่มันอะไรกันเนี่ย? ทำไมมันถึงแข็งแกร่งได้ขนาดนี้!”

ส่วนหลินชิงถึงกับยกมือขึ้นปิดปากพร้อมกับเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง “แค่การโจมตีเดียว แขนของไททันมหันตภัยถึงขั้นแหลกละเอียดเลยเหรอ?!” 

แม้แต่เว่ยโยวที่บาดเจ็บสาหัสก็ยังพยายามลืมตามองการต่อสู้เบื้องหน้า ถึงเขาจะยังมีท่าทางสงบนิ่งเหมือนเคย แต่ถ้าสังเกตดี ๆ จะเห็นว่าในดวงตาคู่นั้นได้ซ่อนความหวาดกลัวเอาไว้

ทุกคนจำได้ขึ้นใจว่าทุกครั้งที่พวกเขาโจมตีไททันมหันตภัยตัวนี้ พวกเขาจะต้องชดใช้ในราคาที่มหาศาล แต่ขณะนี้เพชฌฆาตปีกดำทำลายแขนของอีกฝ่ายได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

มันจะทรงพลังเกินไปแล้ว!

“ยอดไปเลย” ท่ามกลางซากอาคาร หลี่ต้าหมานพยายามทรงตัวลุกขึ้นทั้งที่ใบหน้าซีดเผือด แต่เขาก็ยังตะโกนเชียร์ดังลั่น “ฆ่ามันซะ!”

หลังจากการต่อสู้ที่ยืดเยื้อ นี่เป็นครั้งแรกที่ฝ่ายมนุษย์ได้เห็นแสงแห่งความหวัง 

หลังจากที่แขนซ้ายของจอมมารทมิฬแหลกละเอียด ความเจ็บปวดรุนแรงก็ถาโถมเข้าใส่เขาทันที

เขาจับจ้องไปที่แขนซ้ายซึ่งบิดงอผิดรูปด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

เขาไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าเพชฌฆาตปีกดำตรงหน้าจะแข็งแกร่งมากขนาดนี้

จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นสบตากับศัตรูโดยไม่รู้ตัว 

ดวงตาที่เย็นเยียบแต่กลับมีประกายแสงแห่งความโหดเหี้ยมในนั้นช่างเขย่าขวัญให้ผู้ที่ได้มองรู้สึกหวาดกลัวจากก้นบึ้งของหัวใจ

มันคือปีศาจจากขุมนรก

1 ในสิ่งมีชีวิตอันเดดที่ทรงพลังและดุดันที่สุด!

“กร๊าซซซซ!” วินาทีต่อมา เสียงคำรามดุจสัตว์ป่าก็ดังออกมาจากปากของเพชฌฆาตปีกดำอีกครั้ง

ก่อนที่จอมมารทมิฬจะทันได้ตั้งตัว ศัตรูก็ฟาดกระบองยักษ์ลงมาใส่ตน เพียงแค่ลมแรงที่พัดเข้ามาก็บาดแก้มของเขาทำให้เขารู้สึกเจ็บแสบแล้ว

ครั้งนี้เขาไม่กล้าลังเลเลยแม้แต่วินาทีเดียว

ในเวลาเดียวกัน ลวดลายอักขระบนตัวเขาก็เปล่งแสงสว่างเจิดจ้า จากนั้นไอปีศาจก็พุ่งเข้ามาปกคลุมแขนขวา ก่อนที่เขาจะยกแขนขวาขึ้นป้องกันกระบองยักษ์โดยไม่ลังเล

ปัง!

คราวนี้กระบองสีดำฟาดลงมาบนแขนขวาของไททันมหันตภัย แต่ไม่ทำให้แขนของเขาแหลกละเอียดเหมือนก่อนหน้านี้ หลังจากที่แขนขวามีไอปีศาจปกคลุม ในที่สุดจอมมารทมิฬก็สามารถรับมือกับการโจมตีของศัตรูได้สำเร็จ

แต่พื้นดินใต้ฝ่าเท้าของเขากลับทรุดลงอีกครั้ง

“เป็นไปไม่ได้!” ไททันจอมมารทมิฬรีบชักแขนกลับพร้อมกระโดดถอยออกมาด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

พลังของเพชฌฆาตปีกดำนั้นมันเกินกว่าที่เขาจะจินตนาการถึง ต่อให้เขาสามารถรับการโจมตีของอีกฝ่ายได้ครั้งหนึ่ง แต่ครั้งต่อไปก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะทำมันได้สำเร็จเหมือนเดิม

พอคิดแบบนี้ไททันจอมมารทมิฬก็ไม่มีทางอยู่เฉยรอความตาย เขารีบระเบิดพลังของตัวเองออกมา  และลูกบอลพลังงานปีศาจก็ค่อย ๆ ปรากฏแล้วหมุนวนรอบกาย

 1, 2, 3… 22, 23, 24!

 กระสุนเวทมนตร์ที่มีอานุภาพทำลายล้างรุนแรงได้โผล่ออกมาทีละนัด 

ในที่สุดการควบแน่นของพลังงานก็หยุดลงที่กระสุนเวทมนตร์ 24 นัด

ก่อนหน้านี้ตอนที่ไททันจอมมารทมิฬต่อสู้กับพวกหลินหยวน เขาใช้กระสุนเพียง 12 นัดเท่านั้น

แต่บัดนี้ยามที่มันเผชิญหน้ากับเพชฌฆาตปีกดำ มันก็รีดเค้นพลังออกมาเต็มพิกัดโดยไม่ลังเล และเรียกกระสุนเวทมนตร์เพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่า

“ไปลงนรกซะเถอะ!” ไททันจอมมารทมิฬคำรามก้อง พร้อมกันนั้นกระสุนเวทมนตร์สีดำก็พุ่งเข้าใส่เพชฌฆาตปีกดำพร้อมกัน

ภาพเบื้องหน้าทำให้ทุกคนอดไม่ได้ที่จะลุ้นตัวโก่ง

ทว่าท่าทางของเพชฌฆาตปีกดำนั้นกลับตรงข้ามกับทุกคน มันไม่แม้แต่จะพยายามหลบการโจมตีแล้วกางปีกออกกว้างก่อนจะขยับมาห่อหุ้มร่างกายของมันไว้ภายใน

ตูม! ตูม! ตูม! ตูม! ตูม!

เสียงระเบิดดังสนั่นไปทั่วพื้นที่

ขณะเดียวกัน กระสุนเวทมนตร์ทั้งหมดพุ่งเข้าใส่ปีกสีดำขนาดมหึมาก่อให้เกิดแรงระเบิดมหาศาลแผ่ขยายออกไปหลายกิโลเมตร

แต่… แม้ว่ากระสุนเวทมนตร์ 24 นัดจะกระหน่ำโจมตีใส่เพชฌฆาตปีกดำไม่ยั้ง แต่ปีกยักษ์ที่ห่อหุ้มร่างกายของมันเอาไว้ก็ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน

ปีกคู่นี้เปรียบเสมือนเกราะกำบังที่แข็งแกร่งคอยปกป้องร่างของเจ้าตัวเอาไว้อย่างแน่นหนา

เมื่อเพชฌฆาตปีกดำกางปีกออกอีกครั้ง ดวงตาของมันก็ยังคงฉายแววเย็นชา ดูดุดันเหมือนเช่นเคย

“ไม่… เป็นไปไม่ได้…” นี่เป็นครั้งแรกที่ไททันจอมมารทมิฬรู้สึกหวาดกลัวจับใจ

เขาก้าวถอยหลังไปก้าวหนึ่งโดยไม่รู้ตัวในขณะที่ดวงตาเป็นประกายหวาดหวั่น

ทางด้านหลินหยวนที่อยู่ไม่ไกลได้พูดขึ้นว่า “แกยอมรับความจริงซะเถอะ แกแพ้แล้ว หลังจากนี้แกจะต้องชดใช้ให้กับทุกคนที่แกฆ่าไป!”

“แพ้งั้นเหรอ?” สีหน้าของจอมมารทมิฬเปลี่ยนมาเป็นดุดัน “ฉันจะแพ้ได้ยังไง!!”

“แกคิดจริง ๆ หรือไงว่าฉันจะปล่อยให้แกควบคุมฉัน อีกอย่าง… ฉันได้เลือกเส้นทางที่ถูกต้องแล้ว ทำไมฉันต้องชดใช้ด้วยล่ะ?”

จู่ ๆ จอมมารทมิฬก็บ้าคลั่งขึ้นมาอีกครั้ง

เขากางแขนออกกว้าง ทันใดนั้นไอปีศาจก็พลุ่งพล่านออกมารอบกาย

แม้แต่พื้นที่อยู่ใต้เท้าก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

เมื่อโจวอวี้หลงมองดูภาพเบื้องหน้า เขาก็หน้าถอดสีในขณะที่พูดว่า “ไอ้บ้านั่นคิดจะเอาชีวิตเข้าแลกงั้นเหรอ?”

แต่หลินชิงกลับขมวดคิ้วกระซิบว่า “ไม่ใช่… ดูเหมือนว่ามันกำลังพยายามดึงอะไรบางอย่างมา”

ในไม่ช้าภายในป้อมปราการสงครามก็มีเสาโลหิตสีแดงเข้มจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งจากพื้นดินขึ้นไปบนท้องฟ้า

ระหว่างนั้นร่างของไททันที่เคยสร้างหายนะให้กับเมืองก็ระเบิดเป็นเสี่ยง ๆ

เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันจนทหารลาดตระเวนที่กำลังต่อสู้กับไททันพวกนี้ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น

ทันใดนั้นเลือดในร่างกายของไททันทั้งหมดก็พุ่งตรงมายังไททันจอมมารทมิฬ

ภาพเบื้องหน้าทำให้ทุกคนมีสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

พวกเขาไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าแม้จะตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ แต่ไททันจอมมารทมิฬก็ยังมีไพ่ตายซ่อนอยู่

ในระหว่างนั้นก็มีหลายคนที่เข้าใจว่า หากพวกเขาปล่อยให้เสาโลหิตที่พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าพวกนี้ประสานเข้ากับร่างของจอมมารทมิฬ ความแข็งแรงของอีกฝ่ายจะต้องสูงกว่านี้อีกแน่นอน!