บทที่ 10...1/3
“ความรักค่ะ”
ลัลนาแน่วแน่ในสิ่งที่คิดและทำออกไปเพราะคำตอบนี้ รามินเองก็คงไม่คิดว่าจะได้คำตอบที่แสนเรียบง่าย สีหน้าของเขาบอกชัดว่าคาดไม่ถึง ทำไมหรือ การมีความรักกับใครสักคนแล้วแต่งงานเป็นเรื่องยากในชีวิตของเขาหรืออย่างไร
“คุณอาจจะคิดว่าฉันเพ้อเจ้อ แต่ฉันยังเชื่อว่าความรักยังมีอยู่ที่ไหนสักแห่ง เพียงแค่ฉันยังหาไม่พบเท่านั้น แม่ของฉันรักพ่อของฉันจนกระทั่งลมหายใจสุดท้าย ฉันจึงอยากมีครอบครัวที่เริ่มจากความรัก ไม่ใช่ความเหมาะสมเพียงอย่างเดียว”
“ผมขอให้คุณได้พบคนที่รักก็แล้วกัน” รามินอวยพรให้ลัลนาจากใจจริง เพราะความรักในโลกของเขาเป็นเรื่องเพ้อเจ้ออย่างที่เธอบอกนั่นละ “ไปกันเถอะ”
“ฉันยังไม่ได้กลับบ้านหรือคะ”
“มีอีกที่หนึ่งที่คุณต้องไป ขออย่างเดียว คุณต้องอดทนให้มากและไม่ต้องสนใจบางคนที่พูดแล้วทำให้ไม่พอใจ” รามินเตือนลัลนาไว้ก่อน เขารู้ดีว่าเธอจะต้องพบเจอกับอะไร
ลัลนาฟังแล้วอยากถอนใจ รามินจะเอาคืนเธอหรือไง “ถ้าคุณรู้ว่าฉันต้องได้รับคำพูดที่ทำให้ไม่พอใจ แล้วคุณจะพาฉันไปทำไมคะ”
“เพราะคุณหนีบางคนไม่ได้อย่างไรล่ะ ไม่พบวันนี้ ต่อไปก็ต้องพบอยู่ดี ถ้าอย่างนั้นก็พบเสียให้จบๆ เรื่องไปเสียดีกว่า อย่างน้อยคุณก็มีผมอยู่”
ลัลนาหยิบกระเป๋าและทิ้งขวดไวน์ที่มีแต่น้ำองุ่นไว้ในห้องนั้น เพราะคำว่า...อย่างน้อยคุณก็มีผมอยู่ ทำให้เลือกที่จะเผชิญหน้า ในเมื่อหนีไม่ได้ก็ไม่ต้องหนี เธอเกือบตายมาแล้ว หากต้องพบเจอใครสักคนที่พูดอะไรให้ไม่พอใจก็ช่างเถอะ เธอทนได้ก็จะทน หากทนไม่ได้ก็แค่ตอบโต้กลับด้วยคำพูดเท่านั้น
“เราจะไปไหนกันคะ” ลัลนาถามเมื่อมานั่งในรถของรามิน ซึ่งอิซาก็ย้ายตามมาดูแลเจ้านายของเขาด้วย
“บ้านของพี่ไนลา เรามีดินเนอร์กันค่ำวันนี้ งานเลี้ยงเล็กๆ เพื่อต้อนรับคุณ แต่ที่จริงแล้วคุณคงรู้ว่ามันไม่ใช่การต้อนรับ”
ลัลนาฟังแล้วรู้ได้ทันทีว่านี่ไม่ต่างจากการไปเดินในดงระเบิด ไซรัสยังแผลงฤทธิ์ใส่เธอขนาดนั้น แล้วไนลาที่เข้าใจว่าลุงราเมสนอกใจมาหาแม่ของเธอ อย่าถามว่าไนลาไม่ชอบเธอไช่ไหม แต่ต้องบอกว่าไนลาเกลียดเธอเข้าไส้อย่างแน่นอนต่างหาก
“เสียดาย ฉันน่าจะเอาไวน์ขวดนั้นไปฝากพี่สะใภ้ของคุณ” ลัลนาอยากหัวเราะ แต่กลับหัวเราะไม่ออกเสียเอง “ฉันพูดเล่นค่ะ แต่ฉันคงถูกทำให้กระอักเลือดตอนกลับจริงๆ”
รามินยื่นมือมาลูบไหล่หญิงสาวเบาๆ นี่เขาปลอบใจเธออย่างนั้นหรือ?
ลัลนาหันไปมองซีกแก้มของชายหนุ่มที่เธอคิดถึงเป็นคนแรกเวลาอยู่ในอันตราย รามินหันมามองเธอ หญิงสาวนิ่งไม่หลบสายตา ในวินาทีนั่นล่ะที่หัวใจของเธอเต้นแรง ทั้งที่เขาใส่สูทครบ ไม่เหมือนกับวันนั้นที่เธอคิดว่าเขินเพราะเขาใส่แต่กางเกงว่ายน้ำ ไม่ดีแล้ว เธอจะมาหัวใจเต้นแรงใส่ผู้ชายที่เอาแต่พูดว่าทำตามหน้าที่ผู้ปกครองของเธอไม่ได้ ลัลนาผินหน้ากลับมารู้สึกตัวเองพลาดเสียแล้วที่ไปมองตารามินแบบนั้น
บ้านที่เรียกได้ว่าเป็นคฤหาสน์ของไนลาแทบจะอยู่อีกฝั่งของดูไบ รามินจงใจไปอยู่ไกลห่างจากไนลาหรือว่าเป็นเรื่องของความชอบที่ดินผืนนั้นกันนะ คฤหาสน์มีเนื้อที่กว้างใหญ่จนลัลนาคิดว่าถ้าจะถูกตามฆ่าในวันนี้คงหาที่ซ่อนได้เพียบ ลัลนาแค่สงสัยไปเรื่อย เพราะไม่ใช่สาระสำคัญของการมาคฤหาสน์ของไนลาในวันนี้
โรงจอดรถที่น่าจะจอดรถได้เป็นสิบๆ คัน ตอนนี้มีรถจอดเยอะมาก จนเธอไม่อยากจะนับ ที่แน่ๆ มีรถที่ไซรัสขับไปหารามินอยู่ด้วย เป็นไปได้ไหมว่าดินเนอร์ในวันนี้มีไซรัสอยู่ด้วย
ลัลนาเดินตามรามินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งใกล้โดมสีขาว ภายในมีคนอยู่มากมาย ซึ่งน่าจะเป็นเชฟและทีมงานที่มาทำอาหารนอกสถานที่ ด้านหน้าของโต๊ะอาหารที่วางเรียงยาวเป็นสวนดอกกุหลาบสีแดง ส่งกลิ่นหอมมาเรื่อยๆ พอเดินเข้าไปใกล้ แต่แล้วแขกอีกคนในงานก็ทำให้ลัลนาคิดว่าที่พูดเล่นว่าได้กลับบ้านแบบกระอักเลือดคงไม่เกินจริง
“ฉันเหมือนถูกพามาเชือดยังไงก็ไม่รู้ ฉันจะรับมือไหวไหมคะ ทั้งมีเรียม ไซรัสและพี่สะใภ้ของคุณ” ลัลนาอยากหันหลังกลับเสียเดี๋ยวนั้น แต่ก็รู้ดีว่าทำแบบนั้นไม่ได้ เดินหน้าแล้ว อย่าได้ถอยหลัง แม้อยากถอยใจจะขาดก็ตามเถอะ
รามินไม่คิดว่าไนลาจะชวนมีเรียมมาด้วย ลัลนาตกที่นั่งลำบากแล้วจริงๆ
“ทำตามที่ผมบอก แค่นี้ก็ไม่มีใครทำอะไรคุณได้แล้ว”
ลัลนาพยักหน้า แม้ไม่แน่ใจนักว่าตัวเองจะอดทนได้มากน้อยแค่ไหน ไซรัสรู้จุดอ่อนของเธอ ส่วนไนลาคงรอเชือดเธออยู่แน่ๆ ใครบ้างจะไม่แค้น แม้ว่าแม่ของเธอกับลุงราเมสจะเป็นเพียงมิตรภาพที่ดีของเพื่อนเท่านั้น ทว่าการที่ลุงราเมสแยกบ้านกับภรรยา การเข้าใจว่าสามีมีใจเป็นอื่นคงเป็นเรื่องที่คิดได้ ต่อให้เธออธิบายแทนแม่ แทนลุงราเมส ไนลาก็คงไม่เชื่อ บางทีคนที่ส่งทีมฆ่าไปหาเธอที่ประเทศไทยอาจอยู่ในดินเนอร์วันนี้ก็ได้
ความอึดอัดไม่สบายใจคือสิ่งแรกที่ลัลนารู้สึกในวินาทีแรกที่ได้สบตากับไนลา สายตาคู่นั้นของผู้หญิงที่เกลียดชังเธอช่างดูอ่อนโยน จนเธอเสียวสันหลังวาบ ไนลาต้องเป็นคนแบบไหนถึงสามารถมองลูกสาวของคนที่ตนเองเกลียดได้อ่อนโยนอย่างไร้ที่ติ
รามินพาลัลนาไปหาไนลาตามมารยาท แม้จะรู้ว่ากำลังพาเธอเข้าดงเสือที่พร้อมจะขย้ำก็ตาม ลัลนามองรามินแล้วพยายามบอกตัวเองว่าอย่างน้อยเธอยังมีเขาอยู่ใกล้ๆ หากมีอะไรเขาจะปกป้องเธอ
“มัรฺฮาบัน(ยินดีต้อนรับ) นะลัลนา หวังว่าอาหารในค่ำคืนนี้จะอร่อยถูกใจ” ไนลาทักทายน้ำเสียงอ่อนโยนเป็นมิตร ไซรัสมองแม่แล้วยิ่งเทิดทูน
“มะซาอฺ เอลคอยรฺ (สวัสดีตอนค่ำ) ค่ะคุณไนลา ขอบคุณที่เชิญฉันมาทานอาหารค่ำในวันนี้นะคะ” ในเมื่ออีกฝ่ายทักทายมาดีมาก ลัลนาก็จะทำเช่นเดียวกัน แม้จะเห็นสายตามีเรียมที่พร้อมทำอะไรสักอย่าง ซึ่งลัลนามั่นใจว่าไม่ใช่เรื่องดีสำหรับเธอแน่ๆ
มีเสียงรถแล่นเข้ามาในคฤหาสน์ของไนลา นั่นแปลว่ายังมีแขกเพิ่มขึ้นอีก ลัลนาหันไปมองและรอไม่นานก็ได้คำตอบ ไอรดาลงมาจากรถแล้วเดินมาที่โดมจัดงานเลี้ยงเล็กๆ ราวกับมาที่นี่บ่อยอย่างไรอย่างนั้น
ลัลนามองรามินราวกับอยากถามว่าเขารู้มาก่อนไหมว่าแฟนในข่าวจะมางานวันนี้ด้วย แต่รามินกลับมีสีหน้าราบเรียบดังเดิม ไม่ยิ้มดีใจหรือเดินไปรับไอรดา เขายังนั่งที่เก้าอี้ข้างๆ เธอดังเดิม ถ้าอย่างนั้นไอรดาจะนั่งที่ไหน ลัลนานั่งนิ่งพยายามทำสีหน้าเรียบราบตามรามิน แล้วมองดูว่าไอรดาจะนั่งที่เก้าอี้ตัวไหน
“แฟนของคุณรามินมาแล้ว เธอที่เป็นแค่คนอื่นไม่คิดจะเปลี่ยนที่นั่งบ้างหรือไง” มีเรียมได้ทีแขวะลัลนา
ลัลนาหันไปมองมีเรียม แต่ไม่ตอบโต้อะไร ไอรดาเสียอีกที่ยิ้มให้ลัลนา แล้วเข้ามาทักทายไนลา
“ขอโทษที่มาช้านะคะ พอดีว่าไอด้าติดงานของวันนี้”
“ไม่เป็นไรหรอกจ้า คนกันเองทั้งนั้น”
ไนลาลูบไหล่ไอรดาราวกับสนิทสนมกันมานาน ทั้งที่เพิ่งได้พบกันวันนี้ ก่อนจะพาไอรดามานั่งที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับรามิน
“ขอบคุณค่ะ” ไอรดาบอกไนลาน้ำเสียงอ่อนหวานแล้วยิ้มให้รามินพลางเอ่ยว่า “รามินได้รับขนมที่ไอด้าทำแล้วส่งไปให้แล้วใช่ไหมคะ อร่อยไหมคะ ถ้าชอบไอด้าจะส่งไปให้เรื่อยๆ”
รามินยิ้มบาง “ไม่เป็นไรครับ เสียเวลาคุณเปล่าๆ อีกอย่างผมไม่ชอบทานขนม ถ้าถามว่าอร่อยไหมคงต้องไปถามอิซา”
ลัลนามั่นใจว่ามีคนร้อง...อ้าว แต่ไม่มีเสียงอยู่แน่ๆ แม้จะเป็นคำตอบที่เหมือนไม่มีอะไร แต่ก็ทำให้ไอรดาหน้าม้านไปเลยทีเดียว ความสัมพันธ์ของสองคนนี้เป็นแบบไหน ทำใมดูห่างเหิน ทั้งๆ ที่ไอรดาสัมภาษณ์ว่ากำลังคุยกับรามินซึ่งสรุปได้ว่าทั้งสองคบหากัน แต่สิ่งที่ลัลนาเห็นตอนนี้ รามินแสดงออกกับไอรดาชัดเจนว่าทั้งสองคนไม่ได้สนิทกัน หรือไม่ไอรดาก็สนิทกับรามินฝ่ายเดียว นี่เธอมาดินเนอร์อะไรเนี่ย
“แล้วลัลนามาที่นี่ในฐานะอะไรหรือคะคุณป้าไนลา” มีเรียมรู้ทันไซรัสที่อยากพุ่งเป้าไปที่ลัลนา เพียงแต่ว่าเขาเกรงใจอารามินของเขา คราวก่อนที่เพื่อนเล่าก็นับว่าเป็นเรื่องเป็นราวที่น่าโกรธอยู่ แต่เพราะคู่กรณีคือลัลนา มีเรียมจึงเลือกจะเข้าข้างเพื่อนมากกว่า
ไนลายิ้มหวานรอฟังคำตอบจากรามิน การมาของลัลนายังไม่แน่ชัดนักว่ามาในฐานะอะไร แต่นางก็จงใจเชิญทุกคนในวันนี้มา รามินยิ้มให้ไนลาและทุกคน ในเมื่ออยากรู้ ทำไมเขาต้องปิดบัง
“ลัลนามาในฐานะหุ้นส่วนคนหนึ่งของเอ็มสาย กรุ๊ป พี่ไนลาเองก็น่าจะรู้เรื่องดีอยู่แล้ว แม้กระทั่งไซรัสเอง แปลกจริงที่ไซรัสไม่ได้เล่าให้มีเรียมฟัง เป็นเพื่อนสนิทกันไม่ใช่หรือ”
เป็นอีกครั้งที่คำตอบของรามินทำให้มีคนหน้าม้าน ลัลนาเชื่อแล้วว่าการอยู่ข้างๆ รามินเท่ากับปลอดภัย ยกเว้นแต่ว่ายังมีคนหาเรื่องเธอไม่เลิกรา และแน่นอนไนลาเป็นผู้ชมคนสำคัญที่ไม่เผยความรู้สึกอะไรออกมาเลย ดูภายนอกไนลาช่างอ่อนโยนและอ่อนหวาน แต่ผู้หญิงคนนี้คือคนที่รามินเตือนให้เธอระวังตัวไว้
“แล้วกับอารามินล่ะ เธอมีฐานะอะไรกันแน่ เห็นไหมว่าวันนี้คุณไอรดาก็มา แทนที่จะลุกขึ้นแล้วให้แฟนได้นั่งข้างๆ กัน” ไซรัสชักอยากร่วมวง แม้จะรู้ว่าทำแบบนี้อารามินจะยิ่งไม่พอใจเขา แล้วอย่างไรล่ะ ในเมื่อลัลนาเป็นคนอื่น ส่วนเขาเป็นหลานไม่มีทางตัดขาดกันได้
“ฉันกับคุณรามินไม่ได้เป็นอะไรกันทั้งนั้น คุณไอรดาสบายได้ค่ะ จะเปลี่ยนที่นั่งกันตอนก็ได้นะคะ ฉันสะดวกและยินดีมาก” ลัลนาตอบเองไม่ต้องรอรามิน ในเมื่อเธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ แถมเขายังพยายามหาสามีให้เธอด้วย ถ้าบอกแบบนี้ไอรดาหรือใครต่อใครจะเลิกสงสัยไหม
“แต่ก็อยู่บ้านเดียวกันแบบนี้ อาจจะไม่ค่อยดีนัก ลัลนาอาจเสียชื่อเสียงได้” ไนลาเอ่ยเสมือนเป็นห่วง แต่แท้จริงแล้วกำลังเติมเชื้อไฟ
ไอรดายิ้มในหน้าก็จริง แต่ใจกำลังร้อนระอุ ลัลนาไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่โตจึงลุกขึ้นจะเปลี่ยนที่นั่งกับไอรดา ทว่ารามินกลับจับข้อมือของเธอไว้ หญิงสาวมองเขาแทนการถามว่าทำแบบนี้ทำไม คนที่จะซวยคือเธอนะ
“ไม่มีอะไรจริงๆ แน่หรือ มีเรียมเริ่มระแวงแทนไอรดาแล้วล่ะ” มีเรียมก็ไม่ลืมที่จะซ้ำช่วยกันกระพือไฟให้โหมหนักขึ้นไปอีก “โอ๊ะ! มีเรียมลืมไป นิสัยชอบแย่งคงสืบต่อทาง DNA กระมัง จากแม่มาถึงลูก มีเรียมคงต้องเห็นใจคุณน้าไนลาอีกคน”
ลัลนากำมือแน่นพยายามนับเลขอยู่ในใจ รามินบอกให้เธออดทนไว้ ให้เธออดทนอะไรก็ได้ แต่เรื่องนี้เธอทนไม่ได้จริงๆ หญิงสาวสะบัดข้อมือของตัวเองออกจากมือของรามินที่ลุกขึ้นเมื่อเห็นว่าลัลนาคงไม่ทนแล้ว แล้วยังไม่ทันที่รามินจะพูดแก้ไขความเข้าใจผิดนั้น ลัลนาก็หยิบแก้วน้ำที่ดื่มไปอึกเดียวสาดไปที่มีเรียมอย่างไม่ลังเล
“นี่สำหรับคำพูดและความคิดสกปรกของคุณ น้ำอาจจะล้างได้ไม่หมด แต่จำไว้แม่ของฉันไม่เคยแย่งคนรักของใคร ฉันก็ไม่เคยคิดแย่งคนรักของใครเหมือนกัน” ลัลนาประกาศกร้าว ในเมื่อทนไม่ไหวแล้วก็มีเรื่องให้สมใจคนพวกนี้เสียเลยจะได้ไม่ต้องมาปั้นหน้าหวังดี แต่ประสงค์ร้ายต่อกันอีก
ยัยลัลสู้คนนะยัยมีเรียม มาพูดแบบนี้ก็โดนสิ แล้วดูก่อนยัยลัลมากับใคร งานนี้มีคนหน้าแตกยับอีกแน่นอนค่ะ
มี E-BOOK แล้ว โบว์ก็ยัง up นิยายต่อนะคะ คิดว่าโบว์จะลงให้อ่านถึงบทที่ 14 นะคะ อย่าว่ากันนะคะที่ลงจนจบไม่ได้
E-BOOK บ่วงรักรามินมาแล้วนะคะใน MEB
E-BOOK บ่วงรักรามินมาแล้วนะคะใน DEK-D
https://dekd.co/w/e/32551 บ่วงรักรามิน
E-BOOK บ่วงรักรามินมาแล้วนะคะในปิ่นโต
บ่วงรักรามิน | ปิ่นโต อีบุ๊ก อ่านสนุก ทุกหมวดทุกแนว
ตอนนี้มีใน meb ในประเภทนิยายรักค่ะ โบว์ทำโปรโมชั่น ลดแหลกมากจาก 259 เหลือ 149 เป็นเวลา 15 วัน ตามภาวะเศรษฐกิจเลย ไม่เคยลดตอนทำโปรโมชั่นหนังสือใหม่ขนาดนี้เลย เร่เข้ามาค่า ซื้อแล้วรบกวนจิ้มดาวให้หน่อยนะคะ วิจารณ์ได้ ถ้าชอบก็ดีใจ ถ้าไม่ชอบอย่าว่าแรงนะคะ คนเขียนหัวใจไม่แข็งแรงค่า
ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านนะคะ
บรรพตี (อัมราน)
สารบัญ / นำทาง
- 👁️ ยอดวิว 115
- 👍 ถูกใจ
แสดงความคิดเห็น