บทที่ 341 กองทัพทั้งหมดโจมตีเต็มกำลัง

“หัวหน้า บลัดไทแรนท์มันเริ่มเคลื่อนไหวแล้วครับ” ซุนหยูกล่าวอย่างตื่นเต้น

ลู่หยางยืนสังเกตการณ์การเคลื่อนไหวของบลัดไทแรนท์จากระยะไกล ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นมาว่า

“ใจเย็น ๆ มันยังไม่ถึงเวลา”

“อ่อครับ” ซุนหยูกล่าวหลังจากได้พบว่าตัวเองตื่นเต้นมากเกินไป

“หัวหน้า ผมนำกองกำลัง 20,000 คนมาถึงทางด้านหลังแล้วครับ” ไป๋ฉือติดต่อผ่านเครื่องสื่อสาร

“ดีมาก หลังจากนี้ให้พวกนายเดินทางอ้อมไปทางใต้ได้เลย แต่ระวังอย่าให้พวกบลัดเติสตี้เห็นเป็นอันขาด ตอนนี้บลัดไทแรนท์มันเคลื่อนกองกำลังบางส่วนออกมาแล้ว ฉันฝากนายจัดการกับพวกมันด้วยนะ” ลู่หยางกล่าว

“หัวหน้าไว้ใจพวกผมได้เลยครับ ผมรับรองว่าพวกเราจะทำลายกองทัพของบลัดไทแรนท์ได้ในการโจมตีแค่ครั้งเดียว” ไป๋ฉือกล่าว

“ฉันจะรอฟังข่าวดีก็แล้วกัน” ลู่หยางตอบรับ

สิ่งที่ 3 พี่น้องตระกูลไป๋ชื่นชอบมากที่สุดคือความไว้วางใจของลู่หยางที่มีต่อพวกเขาอย่างสมบูรณ์ เพราะท้ายที่สุดมันก็ไม่มีอะไรมีความสุขมากกว่าการที่หัวหน้ามีความเชื่อมั่นในตัวพวกเขาแล้ว

หลังจากตัดการสื่อสารทั้ง 3 ก็เริ่มนำกองกำลังอ้อมไปทางใต้ของทุ่งราบเพื่อซุ่มโจมตีกองกำลังบลัดเติสตี้อย่างรวดเร็ว

—

10 นาทีต่อมา

กองกำลังของเฟิร์สคลาสบิวตี้และรีอินคาเนชั่นก็มาถึงตำแหน่งของเอไจล์ไนน์เฮฟเว่นและเริ่มปะทะกับกองทัพของฉิงชาง ซึ่งทั้งสองฝ่ายต่างก็ล้วนแล้วแต่เป็นกองกำลังชุดระดับทอง มันจึงทำให้สถานการณ์ในสนามรบเริ่มเข้าสู่สถานะสมดุลในทันที

เมื่อบลัดไทแรนท์และแบล็คบลัดเห็นสถานการณ์ในสนามรบกลับมาคงที่ พวกเขาก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก แต่ในทันใดนั้นเองบลัดไทแรนท์ก็ได้ยินเสียงร้องตะโกนดังขึ้นมาจากบริเวณทางใต้ของทุ่งราบ

“บุก!” สามพี่น้องตระกูลไป๋ชูดาบขึ้นสู่ท้องฟ้า ก่อนจะนำกองกำลัง 20,000 คนบุกเข้าใส่กองกำลังบลัดเติสตี้อย่างดุดัน ซึ่งแสงสีทองที่ส่องประกายออกมาจากอุปกรณ์ของพวกเขานั้นมันก็ทำให้บลัดไทแรนท์และแบล็คบลัดยืนตะลึงอยู่กับที่

“มันยังมีกองกำลังแบบนี้อยู่ได้ยังไง?!” แบล็คบลัดพึมพำขึ้นมาอย่างไม่เข้าใจ เพราะเขาคิดมาโดยตลอดว่ากองกำลังที่ลู่หยางนำมาในก่อนหน้านี้คือกองกำลังทั้งหมดของอีกฝ่ายหนึ่งแล้ว

ความจริงบลัดไทแรนท์ก็มีความคิดไม่ได้แตกต่างไปจากแบล็คบลัดมากนัก และมันก็ไม่มีใครคิดว่าลู่หยางจะได้ซุกซ่อนกองกำลังผู้เล่นชุดทองเอาไว้ใช้ในสถานการณ์วิกฤตแบบนี้

“อินแชนติ้งดีม่อนรีบนำกำลังไปต้านพวกมันไว้เร็วเข้า” บลัดไทแรนท์ตะโกนสั่งเสียงดัง

อินแชนติ้งดีม่อนรีบนำกองกำลัง 20,000 คนออกไปปะทะกับศัตรูตามคำสั่ง แต่ระหว่างการเดินทางเขาก็สังหรณ์ใจว่าการสู้รบในครั้งนี้ย่อมจบลงด้วยความพ่ายแพ้อย่างแน่นอน

ท้ายที่สุดกองกำลังหลักของพวกเขาก็เพิ่งถูกส่งไปเพื่อช่วยเหลือกองกำลังของเดธโซล การที่กองกำลังฝ่ายตรงข้ามมีผู้เล่นชุดทองอยู่เป็นจำนวนมาก พวกเขาจะต้านทานกองกำลังที่แข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง

เมื่อทั้งสองฝ่ายปะทะกันกองทัพของอินแชนติ้งดีม่อนก็ถูกกลืนกินเข้าไปอย่างรวดเร็วราวกับว่าพวกเขาคือก้อนน้ำแข็งที่เคลื่อนเข้าไปปะทะกับลาวา

“เยี่ยม!” ถูเฟิงตะโกนอย่างตื่นเต้น

ลู่หยางกำหมัดแน่นอย่างตื่นเต้นด้วยเช่นกัน ซึ่งในตอนนี้พวกเขาก็ควบคุมสถานการณ์ทั้งสองด้านเอาไว้ได้แล้ว ไม่ว่าบลัดไทแรนท์และแบล็คบลัดจะตัดสินใจป้องกันทางด้านไหน ในอีกด้านหนึ่งพวกเขาก็จะถูกโจมตีจนแตกพ่ายลงไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อได้เห็นว่าบลัดไทแรนท์กับแบล็คบลัดเริ่มตื่นตระหนกกับสถานการณ์จนไม่สนใจเหตุการณ์รอบข้าง ลู่หยางจึงส่งข้อความไปหาซุนหยู

“ใช้อินทรีสายฟ้าโจมตีได้แล้ว”

“ได้ครับ” ซุนหยูตอบกลับก่อนจะหันหลังไปสั่งการอย่างตื่นเต้น

“หน่วยอินทรีสายฟ้าได้เวลาออกโรงสังหารบลัดไทแรนท์แล้ว”

“ในที่สุดก็ถึงเวลาสักที” เกลวินด์พูดอย่างตื่นเต้น เพราะท้ายที่สุดพวกเขาก็ไม่เคยจินตนาการมาก่อนว่าตัวเองจะมีโอกาสได้สังหารหัวหน้ากิลด์ที่มีกองกำลังอยู่ในอันดับต้น ๆ ของเมืองเซนต์กอลล์

พริบตาต่อมาอินทรีสายฟ้าทั้ง 51 ตัวก็บินขึ้นสู่ท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว

ขณะเดียวกันบลัดไทแรนท์ที่ยืนอยู่บริเวณยอดเนินเขาก็กำลังหงุดหงิดหลังจากที่ได้เห็นกองกำลังของอินแชนติ้งดีม่อนถูกกองกำลังของ 3 พี่น้องตระกูลไป๋สังหารคนไปกว่า 10,000 คนทั้ง ๆ ที่การต่อสู้เพิ่งจะเริ่มต้นไปได้เพียงแค่ไม่นาน

พาลาดินสายซาเครดซีลและนักรบคลั่งที่สวมใส่อุปกรณ์ระดับทองเป็นการจับคู่กันในด้านการโจมตีและการป้องกันได้อย่างสมดุล นอกจากนี้สามพี่น้องตระกูลไป๋ยังฝึกให้ผู้เล่นเหล่านี้เคลื่อนกองกำลังเป็นทีมย่อย 3 คนเหมือนกันกับพวกเขา มันจึงทำให้กองกำลังนี้กลายเป็นเครื่องจักรสังหารที่ไม่มีใครสามารถมาหยุดยั้งพวกเขาได้

“พยายามต้านเอาไว้ก่อน กองกำลังของแบล็คบลัดกำลังจะไปถึงแล้ว” บลัดไทแรนท์ตะโกนสั่งเสียงดัง เพราะเมื่อสักครู่แบล็คบลัดเพิ่งจะส่งกองกำลังไปช่วยทางฝั่งกองกำลังของเขา 30,000 คน

อย่างไรก็ตามการต้านกองกำลังของสามพี่น้องตระกูลไป๋ มันก็ไม่ใช่สิ่งที่จะสามารถทำกันได้ง่าย ๆ เมื่อได้เห็นกองกำลังของตัวเองถูกสังหารลงอย่างต่อเนื่อง มันก็ทำให้บลัดไทแรนท์รู้สึกโกรธจนแทบจะระเบิดอารมณ์ออกมา

ทันใดนั้นมันก็มีเสียงนกอินทรีกรีดร้องดังขึ้นมาบนท้องฟ้า เมื่อบลัดไทแรนท์ได้เงยหน้ามองขึ้นไป เขาก็ได้พบกับนกอินทรี 51 ตัวที่บินมาอยู่เหนือศีรษะของพวกเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

ไลท์นิ่งเบลด!

ซุนหยูตะโกนสั่งการเสียงดังพร้อม ๆ กับอินทรีสายฟ้าทั้ง 51 ตัวที่ปลดปล่อยสายฟ้าอันรุนแรงออกไป

-350

-350

…

แม้สายฟ้าเหล่านี้จะมีพลังโจมตีเพียงแค่น้อยนิด แต่พวกมันก็สามารถชิ่งไปหาศัตรูที่อยู่ในบริเวณนั้นได้ ทำให้ภายในเวลาเพียงแค่ชั่วพริบตาพลังชีวิตของบลัดไทแรนท์ก็ถูกลดลงไปกว่า 15,000 หน่วย

ระบบ: ทีมของคุณสังหารบลัดไทแรนท์สำเร็จ

“เยี่ยม!” ลู่หยางชูกำปั้นอย่างตื่นเต้น ก่อนที่เขาจะตะโกนสั่งการออกไปเสียงดังว่า

“บลัดไทแรนท์ถูกกองกำลังพิเศษของซุนหยูจัดการแล้ว ทุกคนเตรียมพร้อมบุกอย่างสุดกำลัง”

กองกำลังพิทักษ์ราชินีต่างก็รู้สึกกระหายที่จะเข้าสู่สนามรบ เมื่อพวกเขาได้รับคำสั่งจอมโจรแสงเงาก็นำกองกำลังบุกเข้าโจมตีพวกเดธโซลในทันที

ในเวลาเดียวกันกองกำลังที่คอยตั้งรับของเจียงเจ๋อ, เซี่ยหยู่เว่ยและบิทเทอร์เลิฟก็เริ่มปรับเปลี่ยนกลยุทธ์ไปเป็นการโจมตีด้วยเช่นกัน เรียกได้ว่าในตอนนี้พวกเขาต่างก็กำลังบุกจู่โจมเข้าใส่ศัตรูจากทุกทิศทาง

“เอาล่ะพวกเราก็ลงไปในสนามรบด้วยกันเถอะ” ลู่หยางกล่าวกับถูเฟิง, มู่หยูและคนอื่น ๆ ที่อยู่ใกล้ ๆ

“นายเป็นหัวหน้ากิลด์นะ อย่าเอาตัวเข้าไปเสี่ยงในสนามรบเลย” ถูเฟิงกล่าว

“ถ้าฉันไม่ไปตอนนี้ฉันก็คงไม่มีโอกาสได้สนุกแล้ว เพราะกิลด์เดธโซลกำลังจะแตกในไม่ช้า” ลู่หยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“นายรู้ได้ยังไงว่ากิลด์ของพวกมันกำลังจะแตก?” ถูเฟิงถามอย่างสับสน

“นายไม่ได้สังเกตเลยหรอว่าเรดไนท์, ซิลเวอร์แดกเกอร์และหยินเฟิงไม่ได้อยู่ที่นี่”

“ฉันก็กำลังจะถามเรื่องนี้อยู่พอดี” ถูเฟิงกล่าว

“กลับไปแล้วเดี๋ยวฉันค่อยอธิบายให้ฟัง ตอนนี้ตามฉันมาก่อนพวกเราไปทำลายพวกเดธโซลครั้งสุดท้ายด้วยกันเถอะ” ลู่หยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

อสูรเพลิง!

เปลวเพลิงอันยิ่งใหญ่หลุดท่วมไปทั่วทั้งร่างของลู่หยางในทันที จากนั้นลู่หยางในร่างอสูรเพลิงก็เข้าสู่สนามรบด้วยตัวเอง

บุกกกกกกก!