บทที่ 275 สงคราม 100,000 คน

ป้อมปราการฟลาวเวอร์เป็นป้อมปราการพิเศษแห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่บนที่ราบทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของเมืองเซนต์กอลล์ และมันก็ตั้งอยู่ระหว่างชายแดนเมืองเซนต์กอลล์และเมืองหลักอื่น ๆ อีก 3 เมือง

ด้านหลังป้อมปราการเต็มไปด้วยสัตว์ป่าเลเวล 30 ซึ่งเป็นแหล่งวัตถุดิบชั้นเยี่ยมสำหรับการทำเกราะหนัง การครอบครองป้อมปราการแห่งนี้จึงจะนำมาซึ่งผลประโยชน์มหาศาล แต่มันก็เป็นสมรภูมิที่ผู้เล่นจะต้องเข้ามาต่อสู้เพื่อแย่งชิงมันไป

ขณะนี้บนกำแพงนอกป้อมปราการหัวหน้ากิลด์เดธโซลทั้ง 9 กำลังพูดคุยกันถึงเรื่องในอนาคตอย่างมีความหวัง

“ฮ่า ๆ ๆ ไอ้แก่ฉือมู่คงจะนึกไม่ถึงว่าพวกเราจะเชิญพี่แบล็คบลัดเข้ามาช่วย คราวนี้กองกำลังของมันพ่ายแพ้จนต้องวิ่งหนีหางจุกตูดเลย” สกายซอร์ท ผู้ซึ่งเป็นหัวหน้ากิลด์ซอร์ดวอริเออร์สกายกล่าว

“ครั้งนี้พวกเราได้อุปกรณ์มามากกว่า 30,000 ชิ้นเรียกได้ว่ามันเป็นกำไรครั้งใหญ่ของพวกเราเลยทีเดียว”

“ขอบคุณพี่แบล็คบลัดมาก ๆ เลยนะครับ”

เหล่าบรรดาหัวหน้ากิลด์ต่างก็แสดงท่าทีออกมาอย่างขอบคุณ

“ทุกคนจะชื่นชมฉันเกินไปแล้ว ถ้าไม่ได้พวกคุณคอยดึงศัตรูเอาไว้ ฉันก็คงไม่มีทางลอบจู่โจมทางด้านหลังได้อย่างง่ายดายแบบนั้นหรอก” แบล็คบลัดกล่าวอย่างถ่อมตัว

“ฉือมู่พ่ายแพ้อย่างย่อยยับกลับไปขนาดนั้น มันคงจะต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะฟื้นฟูความแข็งแกร่งกลับคืนมาได้” สวิฟเดธ หัวหน้ากิลด์เดธเบรธกล่าว

“ใช่ อุปกรณ์ 30,000 ชิ้นมันไม่ใช่สิ่งที่จะหามาทดแทนกันได้ง่าย ๆ”

“ถึงมันจะฟื้นความแข็งแกร่งกลับคืนมา แต่พวกเราก็ไม่จำเป็นจะต้องกลัวพวกมันอีกแล้ว ตอนนี้เราได้ครอบครองพื้นที่เก็บเลเวลทางตอนเหนือกับทางตะวันออกเฉียงเหนือของเมืองทั้งหมด อีกไม่ถึง 1 เดือนพวกเราก็คงจะครองอำนาจทั้งเมืองเซนต์กอลล์ได้สำเร็จ ในตอนนั้นแม้แต่บลัดไทแรนท์ก็ต้องเกรงใจพวกเรา” เฟียร์เลส หัวหน้ากิลด์โซลเทรมเมอร์กล่าว

หัวหน้ากิลด์คนอื่น ๆ ต่างก็พยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย แต่ในขณะที่พวกเขากำลังวาดฝันอยู่นั่นเอง จู่ ๆ จินเตียว ผู้ซึ่งเป็นรองหัวหน้ากิลด์เอเวอร์ลาสติงก็วิ่งเข้ามา

“ตอนนี้ฉือมู่ได้รวมกำลังผู้เล่นเลเวล 20 จำนวน 20,000 คนกับผู้เล่นเลเวล 18 อีก 30,000 คนมุ่งหน้ามาทางนี้ครับ ส่วนฉงป้าก็กำลังนำทัพ 20,000 คนเดินทางมาทางนี้ด้วย”

“อะไรนะ?” แบล็คบลัดอุทานพร้อมกับขมวดคิ้วโดยมีหัวหน้ากิลด์ทั้งหลายยืนตกใจอยู่ใกล้ ๆ

“ฉงป้าไม่ได้ถูกบลัดไทแรนท์ตรึงกำลังเอาไว้ที่ป้อมปราการแบล็คร็อคงั้นเหรอ ทำไมมันถึงมาที่นี่ได้?” เฟียร์เลสกล่าว

“ฉือมู่มันคงจะทุ่มสุดตัวเลยสินะ ถ้ามันรวมกองกำลังมา 70,000 คนจริง ๆ คราวนี้พวกเราลำบากแน่” สกายซอร์ทกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว 

“พวกเรามีผู้เล่นเลเวล 20 ขึ้นไปแค่ 30,000 คน แม้จะรวมผู้เล่นเลเวล 15 ขึ้นไปแต่เราก็มีกองกำลังเพียงแค่ 50,000 คนเท่านั้น”

ทันใดนั้นเองหัวหน้ากิลด์ทั้ง 9 ต่างก็รู้สึกกังวลขึ้นมา

“ทุกคนใจเย็น ๆ ก่อนถึงแม้พวกเราจะสู้กองกำลังของพวกมันไม่ได้ แต่ฉันก็สามารถขอความช่วยเหลือจากพันธมิตรได้เหมือนกัน” แบล็คบลัดกล่าว

“ใครเหรอครับ?” ทุกคนรีบถามอย่างร้อนรน

“ก็บลัดไทแรนท์ยังไงล่ะ” แบล็คบลัดกล่าวพร้อมกับเผยรอยยิ้มออกมาอย่างโหดเหี้ยม

“นั่นสินะ ถึงแม้พวกเราจะไม่ได้สนิทกับบลัดไทแรนท์มากนัก แต่คราวที่แล้วฉงป้ากับฉือมู่ก็ทำกับบลัดเติสตี้เอาไว้หนัก คราวนี้เขาคงไม่พลาดโอกาสที่จะได้แก้แค้นแน่ ๆ” เฟียร์เลสกล่าว

“แต่พวกเราไม่รู้จักบลัดไทแรนท์นะและฉันก็ไม่มีช่องทางติดต่อด้วย” สกายซอร์ทกล่าว

“ทุกคนลืมฉันไปได้ยังไง อีกอย่างบลัดไทแรนท์ก็เคยติดหนี้บุญคุณฉันอยู่ เดี๋ยวคราวนี้ฉันจะเป็นคนไปคุยกับเขาเอง” แบล็คบลัดกล่าว

“เยี่ยมไปเลย ถ้าได้กำลังจากบลัดเติสตี้มาช่วยเสริม คราวนี้พวกเราก็ต้องชนะแน่ ๆ” สวิฟเดธกล่าว

แบล็คบลัดมองไปยังหัวหน้ากิลด์ทุกคนด้วยแววตาอันเจ้าเล่ห์ ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มว่า

“ฉันมีเงื่อนไข 1 อย่างคือพวกคุณจะต้องมอบอำนาจให้ฉันเป็นตัวแทน ไม่ว่าฉันจะตกลงกับบลัดไทแรนท์ว่ายังไง พวกคุณก็จะต้องเคารพการตัดสินใจของฉันทั้งหมด”

“ในเมื่อพวกเรารวมกำลังเป็นกิลด์เดียวกันแล้ว คนที่เป็นคนเจรจาย่อมได้รับสิทธิ์ขาด ดังนั้นพวกเราก็ไม่คิดที่จะมีข้อคัดค้านอะไร” สกายซอร์ทกล่าว

“พวกผมก็ไม่มีข้อคัดค้านด้วยเหมือนกัน” หัวหน้ากิลด์คนอื่น ๆ ต่างก็พูดขึ้นมาพร้อม ๆ กัน

แบล็คบลัดรอโอกาสนี้มานานแล้ว ซึ่งสาเหตุที่เขาตกลงรวมกองกำลังกับอีก 8 กิลด์เพื่อจู่โจมเข้าใส่ฉือมู่ นั่นก็เพราะว่าเขาต้องการเป็นผู้นำเดธโซลอย่างเป็นทางการและในตอนนี้โอกาสดีมันก็มาอยู่ตรงหน้าของเขาแล้ว

—

ป้อมปราการแบล็คร็อค

หลังบลัดไทแรนท์เห็นฉงป้านำกองกำลังจากไป เขาก็ไม่คิดที่จะนำกองกำลังไล่ตาม แต่เลือกที่จะเดินทางกลับไปยังเมืองเซนต์กอลล์เพื่อดูละครที่กำลังจะเกิดขึ้น

“หัวหน้า เราจะปล่อยไปแบบนี้จริง ๆ เหรอครับ? บางทีการบีบบังคับให้ฉือมู่พ่ายแพ้น่าจะเป็นผลดีกับพวกเรามากกว่า” ดีม่อนบลัดกล่าว

“ตอนนี้เมืองเซนต์กอลล์อยู่ในช่วงที่ละเอียดอ่อนที่สุด ดังนั้นพวกเราต้องห้ามเคลื่อนไหวอย่างบุ่มบ่ามเด็ดขาด บางทีถ้าหากเราตัดสินใจอะไรผิดพลาดไป ฉือมู่อาจจะโมโหจนยอมสละพื้นที่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือแล้วจับมือกับฉงป้ามาโจมตีพวกเราก็ได้” บลัดไทแรนท์กล่าว

“ถ้า 2 คนนั้นร่วมมือกันจริง ๆ พวกเราลำบากแน่” ดีม่อนบลัดพยักหน้าอย่างเข้าใจ

“สถานการณ์เป็นแบบนี้มันดีสำหรับพวกเราแล้ว เพราะเดธโซลจะกลายเป็นเป้าแทนพวกเรา เมื่อฉือมู่กับฉงป้ารวมกำลังกันพวกเขาก็จะมีกองกำลังชั้นยอด 70,000 คน บางทีลู่หยางอาจจะนำกองกำลังมาสมทบในสนามรบนี้ด้วย เมื่อถูกรุม 3 ต่อ 1 ไม่ว่ายังไงเดธโซลมันก็ต้องมาขอความช่วยเหลือจากพวกเรา” เซาธ์โคสท์กล่าว

บลัดไทแรนท์พยักหน้าอย่างเห็นด้วยเพราะเขาก็มีความคิดในลักษณะเดียวกัน

ทันใดนั้นเองเครื่องสื่อสารของเขาก็ดังขึ้นอย่างกะทันหัน บลัดไทแรนท์จึงเผยรอยยิ้มขึ้นมาอย่างฉับพลันเมื่อได้เห็นว่ามันเป็นชื่อของแบล็คบลัด

“ตายยากจริง ๆ แค่พวกเราพูดถึงเขาก็ติดต่อมาขอความช่วยเหลือแล้ว”

“ว่าไงน้องชาย มีอะไรให้ช่วยงั้นเหรอ?” บลัดไทแรนท์ถามหลังจากกดรับสาย

“คุณสนใจมาร่วมมือกันกับผมเพื่อกำจัดฉือมู่กับฉงป้าไหม? หากทุกอย่างสำเร็จไปได้ด้วยดีพวกคุณก็ครอบครองพื้นที่ทางตอนใต้ไป ส่วนพวกผมจะครอบครองพื้นที่ทางตอนเหนือ” แบล็คบลัดเริ่มต่อรอง

“ไม่ล่ะ ฉันไม่สนใจ” บลัดไทแรนท์กล่าวพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะ

“ทำไมล่ะครับ?” แบล็คบลัดถามอย่างร้อนรน

“ตอนนี้นายแค่ต้องการความช่วยเหลือจากฉัน ถึงนายชนะฉันก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร ถึงนายแพ้ฉันก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรเหมือนกัน แล้วทำไมฉันจะต้องหยิบยื่นความช่วยเหลือไปให้กับนายด้วย” บลัดไทแรนท์กล่าว

แบล็คบลัดคาดการณ์ไว้แล้วว่าบลัดไทแรนท์คงจะไม่ยอมส่งกำลังมาช่วยง่าย ๆ เขาจึงได้เตรียมข้อเสนอเอาไว้ภายในใจล่วงหน้าด้วยเช่นกัน

“ผมขอเสนอหุ้นป้อมปราการนี้ให้กับคุณอีก 10%” แบล็คบลัดกล่าว

“ฉันขอ 50% ถ้าน้อยกว่านี้พวกเราก็ไม่ต้องมาคุยกัน” บลัดไทแรนท์ตอบอย่างเด็ดขาด

“ผมให้คุณได้มากที่สุดแค่ 30% ถ้ามากกว่านี้ผมเอากองกำลังไปบุกชิงป้อมปราการอื่นดีกว่า” แบล็คบลัดพูดอย่างไม่พอใจ

บลัดไทแรนท์ไม่ชอบเจรจากับนักเลงข้างถนนแบบนี้เลย เพราะอีกฝ่ายไม่เข้าใจเรื่องหลักการในการเจรจาด้วยซ้ำ แต่ถึงขนาดนั้นเขาก็ตกลงยอมรับข้อเสนอที่อีกฝ่ายได้มอบให้

“ตกลง ฉันจะนำกำลัง 30,000 คนไปช่วยจัดการฉือมู่กับฉงป้าในคราวเดียว” บลัดไทแรนท์กล่าวซึ่งหลังจากที่วางสายเขาก็ได้หันไปสั่งการทุกคนว่า

“สั่งให้เครสเซินมูน, สโนวี่รีเวอร์, เวสท์วินด์นำกำลังทัพละ 10,000 คนเดินทางผ่านเส้นทางลัดและไปรวมตัวกันที่ป่าโบราณ”

ความจริงบลัดไทแรนท์ได้เตรียมซ่อนกำลังเอาไว้ในป่านานแล้ว ขอเพียงแค่กองกำลังเหล่านั้นเคลื่อนที่ผ่านป่าโบราณ พวกเขาก็จะไปถึงกำแพงทางตอนใต้ของป้อมปราการฟลาวเวอร์ได้อย่างรวดเร็ว

“คราวที่แล้วพวกแกทำฉันเอาไว้แสบ มาดูซิว่าคราวนี้หลังจากโดนแก้แค้นพวกแกจะทำหน้ายังไง” บลัดไทแรนท์กล่าวด้วยรอยยิ้มอันชั่วร้าย ก่อนที่เขาจะเดินทางไปยังประตูวาร์ปพร้อมกับเซาธ์โคสท์และดีม่อนบลัด

“หัวหน้า คราวนี้เราจะพาฉู่หานกับเย่กู่ซิงไปด้วยไหมครับ?” ดีม่อนบลัดถาม

“เย่กู่ซิงมันนำทัพแพ้มาตั้งกี่ครั้งแล้ว? ใครจะไปยอมฟังคำสั่งของมันอีก ส่วนฉู่หานก็ปล่อยให้มันว่างต่อไปเถอะ” บลัดไทแรนท์พูดด้วยน้ำเสียงอันเย็นชา

ดีม่อนบลัดพอจะเข้าใจเรื่องเย่กู่ซิงอยู่บ้าง แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมบลัดไทแรนท์ถึงไม่เรียกกองกำลังของฉู่หานเข้ามาช่วยในศึกนี้ แต่ในขณะที่เขากำลังจะถามต่ออยู่นั่นเองเซาธ์โคสท์ก็แอบส่งสัญญาณให้เขาเงียบเสียงไป

กำลังแตกหักกันอย่างที่ลู่หยางหวังอยู่จริง ๆ