บทที่ 204 บุกเบิกวิหารปีศาจ

ลู่หยางมองดูทุกคนที่สวมใส่อุปกรณ์ระดับเงินเลเวล 20 อย่างพึงพอใจ ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นมาว่า

“ทุกคนสมกับเป็นยอดฝีมือจริง ๆ ในเวลาเพียงแค่ 1 สัปดาห์ก็สามารถหาอุปกรณ์ระดับเงินมากันจนครบ”

เมื่อได้รับคำชมทุกคนต่างก็แสดงสีหน้าออกมาอย่างภาคภูมิใจ

“ฉันรู้ว่าคนส่วนใหญ่มีความแค้นกับบลัดเติสตี้หรือเอเวอร์ลาสติง ส่วนคนที่ไม่ได้มีความแค้นก็เข้ากิลด์มาเพราะชื่อเสียงของฉัน หลังจากนี้ฉัน ลู่หยาง! ขอให้สัญญากับพวกนายว่าฉันจะนำพวกนายไปแก้แค้นแล้วจะทำให้พวกนายกลายเป็นผู้เล่นชั้นยอดของประเทศนี้ให้ได้ กิลด์ของเราจะกลายเป็นกิลด์ที่แข็งแกร่งที่สุดในเซิร์ฟเวอร์!”

“ตอนนี้พวกเรายังอ่อนแอจนถูกบลัดเติสตี้และเอเวอร์ลาสติงรังแก แม้แต่โอเวอร์ลอร์ดหรือเพอร์เพิลโกลด์เดสตินี่ก็ยังดูถูกพวกเรา แต่ความอ่อนแอในวันนี้จะเป็นรากฐานความแข็งแกร่งในอนาคต การถูกรังแกจะทำให้พวกเรามีความสามัคคีมากยิ่งขึ้นและทำให้พวกเราได้รู้จักคุณค่าของคำว่าพวกพ้อง!”

“วันนี้ฉันได้ให้หนังสือสกิลระดับกลางกับพวกนายจนครบแล้ว ต่อไปพวกนายจะไม่ใช่ผู้เล่นธรรมดาอีกต่อไปแต่เป็นหัวหน้าหน่วยของกิลด์ ฉันจะจัดสรรลูกน้องให้พวกนายแต่ละคนจำเอาไว้ว่าพวกนายทุกคนได้กลายเป็นกองกำลังหลักของกิลด์นี้แล้ว!”

เป้าหมายของการเล่นเกมคืออะไร?

มันคือการนำทีมไปฆ่ามอนสเตอร์, ฆ่าคนแล้วหาไอเทมอย่างสนุกสนานไม่ใช่เหรอ?

เป้าหมายที่ลู่หยางประกาศมาต่างก็สามารถเติมเต็มความสนุกของทุกคนได้อย่างครบถ้วน!

“หลังจากนี้จะมีผู้เล่นอีก 1,000 คนมาเข้าร่วมทีมของพวกเรา ซึ่งพวกเขาเหล่านั้นจะกลายเป็นลูกน้องของพวกนายในอนาคต จงปกป้อง! จงแนะนำ! จงดูแลพวกเขาเป็นอย่างดี เพราะผู้เล่นพวกนี้ก็จะกลายเป็นกองกำลังหลักของพวกเราในอนาคตด้วยเหมือนกัน เข้าใจไหม?!”

“เข้าใจแล้วครับ/ค่ะ” ทุกคนตอบพร้อมกัน

เป้าหมายของทุกคนในการเข้าร่วมกับบลัดบราเธอร์ก็เพื่อทำการแก้แค้นและได้มีโอกาสแสดงฝีมือต่อหน้าลู่หยางอย่างที่อีกฝ่ายได้พูดเอาไว้จริง ๆ ในตอนนี้หัวหน้ากิลด์ของพวกเขาเปิดโอกาสให้ทุกคนแล้ว มันจึงไม่มีใครอยากจะพลาดโอกาสดี ๆ แบบนี้เป็นอันขาด

“แจกหนังสือสกิลได้” ลู่หยางสั่งการ

ฉิงชาง,เซี่ยหยู่เว่ยและคนอื่น ๆ รีบแจกหนังสือสกิลให้กับลูกน้องของตัวเอง ซึ่งในเวลาเพียงแค่ไม่นานผู้เล่นชั้นยอดทั้ง 224 คนก็ได้เรียนสกิลระดับกลางกันครบทุกคน

“ตามฉันมา พวกเราจะไปบุกเบิกวิหารปีศาจกัน” ลู่หยางสั่งพร้อมกับโบกมือนำทีมออกจากหมู่บ้านสปอร์ไปยังเทือกเขามูนฟอล์

หลังจากเดินผ่านเส้นทางตามช่องเขาอันมืดมิด ในที่สุดลู่หยางก็พาทีมมาถึงประตูหินสีเขียวขนาดใหญ่ที่ถูกฝังอยู่ในภูเขา

“หัวหน้า เจียงเจ๋อยังไม่มาเลยมันจะเกิดปัญหาอะไรกับเขาหรือเปล่า?” ไป๋เหลิงกล่าวถามขณะมองสำรวจบริเวณโดยรอบ

“พวกเขามาถึงนานแล้ว” ก่อนที่จะส่งข้อความถึงเจียงเจ๋อให้ทุกคนออกมาจากเทือกเขาได้แล้ว

ขณะเดียวกันเมื่อเจียงเจ๋อได้รับคำสั่ง เขาก็นำกองกำลังผู้เล่น 1,000 คนเดินหน้าเรียง 10 ออกจากภูเขาอย่างเป็นระเบียบ

“หัวหน้ากิลด์ พวกเรามาแล้วครับ” เจียงเจ๋อกล่าว

ทันทีที่กองกำลังทั้งสองฝ่ายได้มาเจอกัน ผู้เล่นทั้ง 1,000 คนต่างก็มองดูผู้เล่นรุ่นพี่ทั้ง 224 คนด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉา

ลู่หยางตบไหล่เจียงเจ๋อเป็นการขอบคุณ เพราะการคัดสรรกองกำลังทั้ง 1,000 คนนี้ทำให้อีกฝ่ายพบกับความยากลำบากอยู่ไม่น้อย

“ไหนดูซิว่าฝีมือการคัดเลือกคนของนายเป็นยังไงบ้าง?” ลู่หยางกล่าว

“ทุกคนต่างก็ล้วนแล้วแต่เป็นยอดฝีมือที่ควรค่าแก่การฝึกฝน ที่สำคัญคือแต่ละคนมีคะแนนกิลด์ 1,000 แต้มเป็นอย่างน้อย” เจียงเจ๋อกล่าวอย่างภาคภูมิใจ

ลู่หยางเดินตามเจียงเจ๋อไปด้านหน้าผู้เล่นทั้ง 1,000 คน ก่อนที่เขาจะปีนขึ้นไปบนก้อนหินใหญ่และตะโกนออกมาว่า

“อย่างแรกขอขอบคุณทุกคนที่ทุ่มเทให้กับบลัดบราเธอร์ ฉันขอรับประกันว่าคะแนนกิลด์ทั้ง 1,000 แต้มที่พวกนายได้สะสมมาจะมีประโยชน์ในไม่ช้าอย่างแน่นอน”

“เรื่องที่ 2 นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปฉันจะพาทุกคนไปเก็บเลเวลอย่างรวดเร็ว รุ่นพี่ทั้ง 224 คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือแบบอย่างที่ทุกคนจะกลายเป็นแบบนี้ในอนาคต ทุกคนจงจำไว้ว่าหนี้เลือดจำเป็นจะต้องชำระด้วยเลือดเท่านั้น เมื่อไหร่ก็ตามที่ความแข็งแกร่งของทุกคนอยู่ในระดับที่ฉันกำหนด ในเวลานั้นมันก็จะเป็นวันที่พวกเราจะไปล้างแค้นกับพวกคนที่เคยรังแกพวกเรา”

เฮ้!! 

เมื่อเทียบกับยอดฝีมือ 224 คนในก่อนหน้านี้ กองกำลัง 1,000 คนตรงหน้ามีความแค้นกับพวกบลัดเติสตี้อย่างลึกซึ้งมากยิ่งกว่า และนี่ก็เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมพวกเขาถึงพยายามเก็บสะสมคะแนนกิลด์อย่างสุดความสามารถ

“ดีมาก! อันดับแรกทุกคนรออยู่ที่นี่ก่อน ฉันจะพาคนเข้าไปในดันเจียนเพื่อเคลียร์พื้นที่ หลังจากมีพื้นที่รองรับทุกคนได้แล้วทุกคนค่อยตามมาทีหลัง” ลู่หยางกล่าว

“ได้ เดี๋ยวพวกฉันจะรออยู่ข้างนอก” เจียงเจ๋อกล่าว

ลู่หยางพยักหน้าก่อนที่เขาจะหันหลังกลับไปนำทางพวกฉิงชาง ก่อนที่เขาจะกลายร่างเป็นอสูรเพลิงต่อหน้าทุกคน

“เปิดบัฟ” ลู่หยางสั่ง

“เอิร์ธสปิริตโฮลี่โพรเทคชั่น! โฮลี่เวฟ!” หลานอวี่, เหมาชิวและกิวท์กายตะโกนพร้อมกัน

“ออมนิพเทินโฮลี่ซีล!” ฉิงชางตะโกนเพื่อเปิดใช้งานสกิลบัฟของตัวเอง

หลังสังเกตว่าค่าสถานะของตัวเองเพิ่มขึ้นจากเดิมแล้ว ลู่หยางก็หันไปสั่งการกับทุกคนว่า

“ฉันจะเข้าไปก่อน ไลฟ์ไทม์ตามฉันมา กลุ่มที่ 3 ที่ตามหลังไปคือพวกนักบวช จำเอาไว้ว่าหลังจากเข้าประตูให้รีบใช้สปิริตไบด์คิลเพื่อควบคุมมอนสเตอร์”

“ครับ/ค่ะ” ทุกคนตอบรับ

เมื่อลู่หยางเข้าประตูวิหาร ร่างของเขาก็ได้กลายเป็นแสงสว่างก่อนที่จะมาปรากฏตัวตรงกลางวิหารใหญ่อย่างฉับพลัน

“มีผู้บุกรุก ฆ่ามัน!”

สิ่งมีชีวิตตัวสีดำสนิทที่มีความสูงกว่า 2 เมตรจำนวนนับไม่ถ้วนยกทวนเหล็กพร้อมกับพุ่งเข้าหาลู่หยางอย่างฉับพลัน

ทหารยามปีศาจ

เลเวล 20

พลังชีวิต 5,686/5,686

ในระหว่างที่ทวนเหล็กจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังจะทิ่มเข้าไปในร่างของอสูรเพลิงอยู่นั่นเอง จู่ ๆ คลื่นสีดำก็ปรากฏขึ้นมาใต้ฝ่าเท้าของเขาเสียก่อน

เฟลมสตอร์ม, เฟลมสตอร์ม, เฟลมสตอร์ม,…

พายุเพลิงหลากหลายลูกปรากฏรอบร่างอสูรเพลิงอย่างรวดเร็ว จนทำให้ทหารยามปีศาจภายในรัศมี 13 เมตรต่างก็ติดสถานะสตั้นด้วยกันทั้งหมด

“หัวหน้า ผมมาแล้ว!!” เมื่อไลฟ์ไทม์เข้ามาภายในดันเจียน ร่างของเขาก็ปรากฏตัวข้าง ๆ ลู่หยาง จากนั้นเขาก็รีบทำการอันเชิญเฮลไฟร์ในทันที

โฮก! 

โกเลมร่างใหญ่ส่งเสียงร้องคำราม ก่อนที่มันจะเข้ามาช่วยลู่หยางคอยป้องกันฝูงมอนสเตอร์ทางด้านหลัง

“พวกเรามาแล้วครับ/ค่ะ” หลานอวี่, เหมาชิวและกิวท์กายปรากฏตัวขึ้นมาพร้อมกัน ก่อนที่พวกเธอจะยืนอยู่ทางฝั่งขวาของลู่หยาง

ในเวลาต่อมาเหล่าบรรดาตัวแทงค์ก็ค่อย ๆ ปรากฏตัวขึ้นมาทีละคน ก่อนที่ทางนักรบและพาลาดินทั้ง 32 คนจะตั้งโล่เป็นแนวคอยป้องกันทางด้านหน้า, ทางด้านซ้ายและทางด้านขวา

นักธนู, วอลอค, นักบวช, โจร, นักเวทและผู้เล่นชั้นยอดคนอื่น ๆ เริ่มทยอยเทเลพอร์ตมา ซึ่งในที่สุดทีมผู้เล่นชั้นยอดทั้ง 224 คนและพวกลู่หยางก็ได้สร้างป้อมปราการขึ้นมาท่ามกลางฝูงปีศาจหลายหมื่นตัว

ทหารยามปีศาจที่ถูกกั้นเอาไว้นอกแนวโล่พยายามจู่โจมเข้าใส่ผู้เล่นอย่างบ้าคลั่ง และเนื่องมาจากพวกมันมีพลังชีวิตมากกว่ามอนสเตอร์เลเวล 20 ทั่วไป 2.5 เท่าทำให้พวกมันกลายเป็นมอนสเตอร์ที่ถูกจัดการได้ยากมาก

“ทนไว้ 10 นาที ฉันกำลังจะใช้เมเทโอฟอลล์” ลู่หยางกล่าว

“ครับ/ค่ะ” เมื่อได้รับคำสั่งขวัญกำลังใจของทุกคนก็พุ่งขึ้นอย่างกะทันหัน เพราะสกิลสร้างชื่อของลู่หยางคือการใช้เวทมนตร์ต้องห้ามสังหารสมาชิกของบลัดเติสตี้ไปหลายร้อยคน

“เทพแห่งเพลิงผู้ยิ่งใหญ่…” พลังเวทมนตร์อันรุนแรงแผ่ขยายออกมาในอากาศและใน 10 วินาทีต่อมาอุกกาบาตขนาดใหญ่ก็ตกลงมาจากท้องฟ้ากระแทกลงท่ามกลางฝูงปีศาจห่างลู่หยางไปข้างหน้า 30 เมตรพอดี