บทที่ 372 สังหาร

“เรียบร้อย” ลู่หยางถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ก่อนที่เขาจะส่งข้อความไปบอกฮั่นอิ่งว่า

“ฉันส่งพิกัดให้แล้ว ทุกคนรีบมารวมกันที่นี่นะ”

ความเร็วของลู่หยางและสิ่งมีชีวิตโบราณมากกว่าผู้เล่นปกติมากเกินไป พวกฮั่นอิ่งจึงไล่ตามลู่หยางไม่ทันมาตั้งนานแล้ว หลังจากที่ชายหนุ่มส่งพิกัดไปให้พวกฮั่นอิ่งก็ใช้เวลาประมาณ 30 นาที ก่อนที่ทุกคนจะกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง 

“พี่จะฆ่ามันยังไงครับ?” ฮั่นเฟยถามหลังจากได้เห็นสิ่งมีชีวิตโบราณตัวติดอยู่ในรูกำแพง

“เวทมนตร์ของฉันเจาะทะลุพลังป้องกันของมันไม่เข้าเลย ฮั่นอิ่งลองใช้เฮลไฟร์ลอร์ดของเธอโจมตีสิ การโจมตีของมันเป็นการสร้างความเสียหายจริงโดยไม่สนใจพลังป้องกันทางกายภาพและเวทมนตร์” ลู่หยางกล่าว

ฮั่นอิ่งพยักหน้ารับก่อนที่เธอจะอัญเชิญเฮลไฟร์ลอร์ดลงมา จากนั้นโกเล็มขนาดมหึมาก็เดินไปยังบริเวณรูกำแพงแล้วชกเข้าใส่ศีรษะของสิ่งมีชีวิตโบราณเข้าอย่างจัง

-392 (คริติคอล)

-286

“ดูเหมือนพวกเราจะฆ่ามันได้นะครับ” ฮั่นเฟยพูดอย่างดีใจ

ลู่หยางพยักหน้ารับก่อนจะพูดว่า

“พวกนายออกไปพักกินข้าวกันก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันนั่งเฝ้าอยู่ตรงนี้เอง”

“ได้ค่ะ” ฮั่นอิ่งพยักหน้ารับก่อนจะพาน้อง ๆ ถอยออกไปในระยะ 50 เมตรและทำการกดออกจากเกมไป

5 นาทีต่อมาสิ่งมีชีวิตโบราณก็สูญเสียพลังชีวิตไปแล้วมากกว่า 100,000 หน่วย

โฮ่ว!

ทันใดนั้นเองบอสก็ส่งเสียงร้องคำรามขึ้นมาติด ๆ กัน ก่อนที่มันจะมีลำแสงสีขาวบริสุทธิ์พุ่งออกจากปากเข้าใส่ร่างของเฮลไฟร์ลอร์ด

-104,000

เฮลไฟร์ลอร์ดมีพลังชีวิตแค่ 14,000 หน่วยเท่านั้น การโจมตีในครั้งนี้จึงทำให้มันเสียชีวิตในทันที ขณะเดียวกันลำแสงสีขาวมันก็ยังไม่หยุดอยู่เพียงแค่เท่านั้น เพราะมันยังพุ่งไปยังพื้นที่ที่ลู่หยางนั่งรออยู่ด้วย

แฟลช!

ร่างของชายหนุ่มหายตัวไปจากตำแหน่งเดิมอย่างฉับพลัน ซึ่งมันก็โชคดีที่เขาคอยระวังการเคลื่อนไหวของบอสอยู่ตลอด เพราะถ้าหากเขาเผลอเหม่อไปแม้แต่นิดเดียว การโจมตีในครั้งนี้ก็คงจะจัดการกับเขาได้อย่างแน่นอน

เมื่อได้เห็นว่าสิ่งมีชีวิตโบราณกลับสู่สภาวะปกติอีกครั้ง ลู่หยางก็ถอยตัวออกไปแล้วล็อกเอาท์ออกจากเกม ก่อนที่เขาจะเดินไปพูดกับทุกคนที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่

“รีบเข้าเกมกันก่อน เฮลไฟร์ลอร์ดโดนบอสฆ่าไปแล้ว”

“มีอะไรงั้นเหรอ?” ฮั่นจงถาม

ลู่หยางเล่าเรื่องที่พึ่งเกิดขึ้นโดยสรุปให้อาจารย์ของตัวเองฟัง

“เดี๋ยวฉันเข้าไปในเกมเอง ทุกคนกินข้าวต่อไปเถอะ” ฮั่นอิ่งกล่าว

หลังจากเข้าเกมฮั่นอิ่งก็ได้ดื่มน้ำยากุรุกุรุอย่างต่อเนื่อง ซึ่งหลังจากที่เธอได้รับโบนัสสติปัญญามา 1,000 หน่วย เธอก็ทำการเรียกเฮลไฟร์ลอร์ดออกมาโจมตีอีกครั้ง

“เธอออกไปกินข้าวต่อเถอะเดี๋ยวฉันอยู่ดูเอง หากฉันเดาไม่ผิดอีกประมาณ 5 นาทีมันน่าจะปล่อยพลังออกมาอีกครั้ง” ลู่หยางกล่าว

5 นาทีต่อมาสิ่งมีชีวิตโบราณก็ได้ปล่อยลำแสงสีขาวบริสุทธิ์ออกมาสังหารเฮลไฟร์ลอร์ดป็นครั้งที่ 2 ซึ่งมันก็ได้ข้อสรุปว่าบอสจะทำการปล่อยลำแสงทุกครั้งที่มันเสียพลังชีวิตไป 100,000 หน่วย แต่ในตอนนี้พวกฮั่นอิ่งก็กินข้าวกันเสร็จแล้ว ทุกคนจึงกลับเข้ามาภายในเกมกันพร้อมหน้า

“ฮั่นอิ่ง เธอคงจะต้องเรียกเฮลไฟร์ลอร์ดออกมาบ่อย ๆ แล้วล่ะ” ลู่หยางกล่าว

หญิงสาวมองดูน้ำยากุรุกุรุในกระเป๋า ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า

“ไม่ต้องห่วงค่ะ หนูยังเรียกมันมาได้เรื่อย ๆ”

หลังจากพูดจบฮั่นอิ่งก็ดื่มน้ำยากุรุกุรุเข้าไปอีกมากกว่า 30 ขวดจนได้รับโบนัสค่าสติปัญญามา 1,000 หน่วย เธอจึงทำการเรียกเฮลไฟร์ลอร์ดออกมาโจมตีต่อ

ระหว่างนั้นลู่หยางก็ไม่คิดจะอยู่เฉย ๆ เขาจึงทำการหยิบน้ำยาเอคโคออฟเมจิกขึ้นมาแจกจ่ายให้ทุกคนแล้วพูดว่า

“ช่วยขว้างน้ำยาพวกนี้ใส่บอสที ฉันไม่เชื่อว่ามันจะต้านทานน้ำยาได้ทั้งหมด”

ทุกคนพยักหน้ารับ ก่อนที่พวกเขาจะขว้างขวดยาเข้าใส่หัวของสิ่งมีชีวิตโบราณ

พลาด!

พลาด!

......

หลังจากการขว้างน้ำยาไร้ผลไปหลายครั้ง ในที่สุดหัวของสิ่งมีชีวิตโบราณก็กลายเป็นสีม่วงเข้ม

“เยี่ยม!” ฮั่นเฟยร้องตะโกนอย่างดีใจ

ระหว่างนั้นลู่หยางก็ได้ยกมือขวาเพื่อทำการอัญเชิญนกฟีนิกซ์ออกมา แล้วมันก็ทำการปล่อยลูกไฟขนาดใหญ่ใส่ศีรษะของสิ่งมีชีวิตโบราณติดต่อกัน

-1,066 (คริติคอล)

......

นกฟีนิกซ์เลเวล 8 มีพลังโจมตีเวทมนตร์อยู่มากกว่า 4,000 หน่วย แต่ถึงแม้ว่าในครั้งนี้มันจะโจมตีติดคริติคอล แต่ตัวเลขความเสียหายก็แสดงขึ้นมาเพียงแค่ 1,000 กว่าหน่วยเท่านั้น ซึ่งมันก็แสดงว่าสิ่งมีชีวิตโบราณมีค่าความต้านทานเวทมนตร์ที่สูงมาก

อย่างไรก็ตามเหตุการณ์นี้ก็ทำให้ลู่หยางพอใจมากแล้ว เพราะอย่างน้อยเขาก็ช่วยสร้างความเสียหายเพื่อลดพลังชีวิตของบอสได้

เมื่อได้เห็นว่าพลังชีวิตของสิ่งมีชีวิตโบราณกำลังจะลดลงถึง 10% ลู่หยางก็ได้หันไปพูดกับฮั่นอิ่งที่อยู่ใกล้ ๆ ว่า

“ทุกคนถอยออกไปก่อน”

เมื่อได้รับคำเตือนทุกคนก็กระจายกันถอยออกไปโดยอัตโนมัติ

โฮ่ว!

สิ่งมีชีวิตโบราณร้องคำรามก่อนที่ท้องฟ้าจะเริ่มเปลี่ยนสี และในตอนที่ลู่หยางกำลังสงสัยว่าทำไมมันไม่ปล่อยลำแสงพลังงานสีขาวออกมา สายฟ้าขนาดมหึมาก็ฟาดลงมาเข้าใส่ร่างของนกฟีนิกซ์เข้าเสียก่อน

-200,000

นกฟีนิกซ์ส่งเสียงร้องครวญครางออกมาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่มันจะร่วงหล่นลงมาเสียชีวิตลงกับพื้น

ขณะเดียวกันสายฟ้าที่ฟาดใส่ร่างของนกฟีนิกซ์มันก็ยังไม่หยุดอยู่เพียงเท่านั้น เพราะมันได้ชิ่งเข้าใส่ร่างของเฮลไฟร์ลอร์ดและทำให้ร่างของโกเล็มตัวเขียวถูกตัดออกเป็น 2 ท่อนในทันที

สายฟ้ายังคงชิ่งไปหาเป้าหมายใหม่อย่างต่อเนื่อง ซึ่งในคราวนี้เป้าหมายของมันก็คือลู่หยางที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล ชายหนุ่มจึงเปิดใช้งานสกิลสคอร์ชิ่งสปีดแล้ววิ่งถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งมันก็ต้องรอจนกระทั่งเขาถอยออกไปมากกว่า 50 เมตร สายฟ้าที่วิ่งตามมาจึงจะสลายหายไปในอากาศ

“แรงมาก!” ฮั่นเฟยอุทานขณะมองไปยังหลุมลึกที่มีรัศมีมากกว่า 10 เมตรที่สายฟ้าได้ทิ้งร่องรอยเอาไว้

ลู่หยางพยักหน้ารับขณะอัญเชิญนกฟีนิกซ์ออกมาโจมตีต่อ

“แค่ 2 สกิลมันยังน่ากลัวขนาดนี้ ถ้าเป็นการพยายามสู้กับมันตามปกติพวกเราก็คงจะสู้กับมันไม่ได้เลย”

ฮั่นอิ่งพยักหน้าก่อนที่เธอจะดื่มน้ำยากุรุกุรุและเรียกเฮลไฟร์ลอร์ดออกมาโจมตีสิ่งมีชีวิตโบราณต่อไป

เหตุการณ์เดิม ๆ ยังคงวนซ้ำ ๆ ไปเรื่อย ๆ ซึ่งหลังจากเวลาได้ผ่านพ้นไปประมาณ 1 ชั่วโมง ในที่สุดพลังชีวิตของสิ่งมีชีวิตโบราณก็เหลืออยู่ไม่ถึง 10,000 หน่วย

ทันใดนั้นเองสิ่งมีชีวิตโบราณก็เริ่มสั่นอย่างบ้าคลั่ง ซึ่งมันเห็นได้ชัดว่ามันกำลังเข้าสู่สถานะคลั่งแล้ว

“พี่ มันจะหลุดออกมาจากรูหรือเปล่า?” ฮั่นอวี่ถามหลังจากได้เห็นสิ่งมีชีวิตโบราณพยายามดิ้นรนอย่างรุนแรง

“ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน เดี๋ยวฉันจะลองควบคุมมันดู” ลู่หยางกล่าวก่อนที่เขาจะเริ่มร่ายคาถาเพื่อใช้เวทมนตร์ต้องห้าม

10 วินาทีต่อมาอุกกาบาตขนาดใหญ่ก็พุ่งเข้าใส่สิ่งมีชีวิตโบราณที่ติดอยู่ในรู แต่ในชั่วขณะที่อุกกาบาตกำลังจะพุ่งชนเข้าใส่บอสอยู่นั่นเอง กำแพงเหล็กที่สิ่งมีชีวิตโบราณติดอยู่ก็ได้ถูกแรงอันมหาศาลพังทลายจนทำให้บอสหลุดออกมาจากจุดบัคในที่สุด

โฮ่ว!

สิ่งมีชีวิตโบราณร้องคำรามพร้อมกับมองไปทางลู่หยางด้วยแววตาดุร้าย และในชั่วขณะนั้นเองอุกกาบาตขนาดใหญ่ก็ชนกับร่างของมันเข้าพอดี

ตูม!

บอสถูกอุกกาบาตชนเข้าเต็ม ๆ พร้อมกับติดสตั๊นเป็นเวลา 5 วินาที

“ทุกคนช่วยกันโจมตีเร็วเข้า ถ้าหากมันเริ่มเคลื่อนไหวได้พวกเราแย่แน่!” ลู่หยางตะโกนสั่ง

แม้จะรู้ว่าการโจมตีของตัวเองสามารถสร้างความเสียหายได้เพียงแค่ 1 หน่วย แต่ทุกคนก็ยังช่วยกันโจมตีอย่างบ้าคลั่ง เพราะในตอนนี้พลังชีวิตของสิ่งมีชีวิตโบราณเหลืออยู่ไม่ถึง 7,000 หน่วยแล้ว แต่เนื่องมาจากบอสหลุดออกมาจากรู ทุกคนจึงจำเป็นจะต้องพยายามโจมตีอย่างสุดความสามารถเท่าที่พวกเขาจะทำได้

เมเทโออิมแพค!

เฟลมสตอร์ม!

…

5 วินาทีต่อมา

สิ่งมีชีวิตโบราณหลุดจากสถานะสตั๊นได้สำเร็จและในตอนที่มันกำลังจะเริ่มโจมตีเฮลไฟร์ลอร์ดก็ชกเข้าใส่หัวของมันอย่างรุนแรง

ตูม!

การโจมตีในครั้งนี้ได้พรากพลังชีวิตหน่วยสุดท้ายของสิ่งมีชีวิตโบราณไป มันจึงส่งเสียงร้องครวญครางขึ้นมาด้วยความไม่เต็มใจ ก่อนจะล้มลงไปเสียชีวิตลงกับพื้น

 

 

---

ฮู้ววว นึกว่าจะได้ลุ้นกว่านี้อีกแล้ว